męski dowód miłości - Netkobiety.pl

Nie ma czegoś takiego jak dowód miłości, albo jest się dojrzałym i odpowiedzialnym albo nie. Operując terminem "dowód" to ja dla przykładu w dniu, w którym dowiedziałem się od mojej przyszłej Żony, że jest w ciąży w ciągu 24h całkowicie zmieniłem swój tryb życia i myślenia. A żyłem sobie bardzo beztrosko jako dobrze sytuowany singiel kochający życie i wszystkie przyjemności z tym związane, których sobie nie zwykłem odmawiać.
Jednak zaraz potem jak się dowiedziałem, że będę ojcem zamknąłem tamten rozdział i otwarłem następny pt "Odpowiedzialność".
Tyle.

Do tej pory mi sie wydawalo, ze okazywanie uczuc, czulosc, bliskosc i ciagle starania, wrecz chec zeby przychylic nieba drugiej osobie, sa dowodem milosci. Jednak przekonalam sie, ze nie... ze to nie jest nic warte

I to też rzadko, bo obawiają się, że "odkryją" karty i zostaną wyśmiani przez "zołzę"

Mnie się wydaje, że pewne współdecydowanie jest dowodem miłości. Mam na myśli sytuacje, gdy omawia większe zakupy czy plany na przyszłość mniejsze i większe.  Niekoniecznie musi potem robić dokładnie tak jak mu poradzono, ale widać, że jej zdanie się liczy. Na przykład nie planuje stereotypowego wypadu na piwo z kumplami, gdy akurat dama jego serca miała jakieś inne plany wobec nich na ten czas. To samo w drugą stronę. Też jakość tej rozmowy pomiędzy nimi jest jakąś przesłanką o miłości w tym związku.
Jest dużo małych dowodzików, może bardziej przesłanek, które objawiają się w codziennym życiu.
"Dowód miłości" brzmi dla mnie dość manipulacyjnie i jakby ktoś chciał ode mnie takich dowodów, to obawiam się, że czułabym się bardziej szantażowana niż kochana. A jak mnie ktoś szantażuje zamiast miłować, to lepiej by i mi to miłowanie przeszło, bo zarobię zaraz guza.

Ze znanych męskich dowodów to znam kilka osób szukających pracy w okolicy zamieszkania ukochanej. Myślę, że to dość mocna przeslanka dla mnie.

W sumie sądzę, że przesypianie się z gościem było "dowodem miłości" w czasach może mojej babci, ewentualnie mamy, ale na chwilę obecną lichy to dowód miłości jest. Patologiczne trwanie w relacji też nie brzmi mi za sympatycznie

Dla mnie takim dowodem jest liczenie się ze zdaniem partnerki i wspólne decydowanie o ważnych dla pary sprawach.

Bo wiecie, pitolic o tym jak to się zone kocha i kupować kwiaty, to można bez problemu, nawet majac piec kochanek. Czasem mi się wydaje, ze kobiety przeceniają takie powierzchowne deklaracje milosci, które przecież nic nie kosztują (albo bardzo mało), zamiast skupiać się na tym jak się facet wobec nich ZACHOWUJE. Jasne, ze przyjemnie jest dostać bukiecik albo jakas bizuterie, przyjemnie wyjść na romantyczna kolacje, przyjemnie jest uslyszec komplement, ale jeżeli za tym nie idzie szacunek, szczerość, dbanie o dobrostan malzenstwa, to to sa tylko wytrychy by zona cicho siedziała i nie ciosala kolkow na glowie.

Dowody miłości... Gdy mój mąż mówi mi że jestem piękna chociaż mam na sobie szmaty, zero makijażu i naolejowane włosy, gdy mój facet swoje napiwki wydaje na moją upragnioną sukienkę  którą wręcza mi na zajączka, gdy w środku dnia dostaje smsy "uśmiechnij się", gdy mam atak astmy a on budzi się i mnie przytula wie że poradzę sobie sama, ale wie też że jest mi łatwiej gdy ktoś jest przy mnie, gdy wypadnie mi dysk wiezie mnie o 20 do fizjoterapeuty na drugi koniec miasta mimo że od 6 jest na nogach i ciężko pracował, zawsze widzi gdy jestem smutna i zawsze się tym przejmuje, mimo mijającego czasu patrzy na mnie z miłością i pożądaniem, zawsze mnie szanuje i liczy się z moim zdaniem... to i wiele innych

Bo ja wiem, moja ex żona nigdy np. nie pracowała i nie musiałem z czegoś tam rezygnowac.   Ale ja to zamiast kwiatków np. to czasami kupiłem jej sukienkę albo buty.  Bez pytania oczywiście.  Gust jakis tam mam to cieszyła się dziewczyna.   
To takie przyjemne dla faceta jest

To dowód miłości własnej

Twoje wyobrażenie o prawdzie jest przerażająco odbiegające od trzeciej prawdy Tischnera "Są trzy prawdy: świento prawda, tys prawda i gówno prawda"

Moja wypowiedź, jak ten temat, jest z przymrużeniem oka, chociaż Czarnaczarna - świento prawda co prawisz (tak ogólnie, być może nie dotyczy to Pirata).

Szczerze długo nie wierzyłam, że on na prawdę taki jest, zastanawiałam się co z tym facetem do diabła jest nie tak bo przecież coś musi być, nikt nie jest idealny. Jednak po dziś dzień nie znalazłam niczego takiego, jasne czasami się pokłócimy, ale to chwilowe, bo nie umiemy się na siebie złościć i wszelkie kłótnie wychodzą raczej ode mnie, bo jestem nerwusem i kiedy coś mnie stresuje, albo źle się czuje robię się wredna i... on to rozumie. Nie wiem skąd ten mój mąż się urwał, ale wiem na pewno że dobrze trafiłam. Pamiętam jak jeszcze pytałam wróżki czy to ma sens, a ona napisała że to lis i chodzi mu tylko o uciechy cielesne tak mu o nie chodziło że kilka dni po naszym pierwszym spotkaniu (znaliśmy się na długo przed nim, wiele godzin gadając na skype) odgrażał się że zostanę jego żoną i tak też się stało w dość szybkim czasie

Mimo moich przejść, nie wątpię w jego miłość, bo dzień w dzień drobnymi gestami mi ją udowadnia, nawet takim głupim "tęsknie" gdy oboje siedzimy w pracy.

Życzę każdej z forumowiczek takiego szczęścia jakie ja znalazłam, nie wierząc już że cokolwiek w moim życiu się zmieni i wegetując z dnia na dzień

Z mojej strony też poł żartem, pół serio. Nie ma co się dać zabolewać.

Edit.
Ja nie lubię kwiatków i flaszek na przykład i bardzo doceniam to, że mój luby mi nigdy ciętych kwiatów nie dał. Ja myslę, że jak żona się cieszyła, to była z tego powodu szcześliwa, więc niedobrych pań na forum nie ma co słuchać.

Dla mnie dowodem męskiej miłości jest coś, co mężczyzna robi wyłącznie dla kobiety i z jej powodu. Coś, co sprawia, że czuje się zaopiekowana, bezpieczna, jest jej z czymś łatwiej lub po to, aby po prostu sprawić jej przyjemność. Takim dowodem jest także działanie, które w imię miłości do kobiety wymaga od mężczyzny rezygnacji z własnej przyjemności, własnego celu albo marzenia. Być może ktoś uzna to za egoizm, ja twierdzę, że nie, bo przecież w zdrowym związku to działa na zasadzie wzajemności.

Nie dalej jak wczoraj, podczas rozmowy z mężem, poruszyliśmy bardzo podobną kwestię. Pierwsze co przyszło mi do głowy - właśnie poza tak prozaicznymi rzeczami, jak budzenie poranną kawą, wrzucenie do koszyka w sklepie ulubionego grejpfruta czy wyjście do pracy dziesięć minut wcześniej tylko po to, aby odśnieżyć mój samochód, którym będę za godzinę wyjeżdżać - była nasza ostatnia przeprowadzka. Mieszkanie mieliśmy stosunkowo nowe, po generalnym remoncie, ładne, przestrzenne, ale z różnych powodów nie czułam się w nim dobrze. Któregoś dnia, kiedy poruszyłam ten temat, mąż stwierdził, żebym w takim razie poszukała innego. Moje oczy zrobiły się wielkie jak pięciozłotówki, spojrzałam na niego, z zaskoczeniem stwierdziłam, że nie żartuje, po czym zapytałam czy aby na pewno przeprowadzi się tam ze mną, usłyszałam, że tak i... zaczęłam szukać. Dwa dni później oglądałam nowe lokum, tuż po tym podpisaliśmy umowę przedwstępną i drugą, którą zbywaliśmy ówczesne mieszkanie, miesiąc później podpisaliśmy akt notarialny, po czym wspólnie szukaliśmy kafli, paneli, wybieraliśmy nowe drzwi i kolory farb, aby niebawem móc się wprowadzić. Dlaczego o tym piszę, bo przecież mogłoby się wydawać, że to nic takiego? Mąż nienawidzi przeprowadzek, remontów, jemu w poprzednim miejscu było całkiem dobrze, ta decyzja w gruncie rzeczy nie była podyktowana żadną racjonalną przesłanką, była czymś, co ważne było głównie, a może wyłącznie, dla mnie, czymś, co nas obciążyło finansowo i fizycznie. On to po prostu zrobił z mojego powodu i ujął mnie tym bardzo.

Małpo, miło czytać .

Pirat co chcesz przeczytać?  Moj M. jest typem myśliciela - patrz przykład z pierwszego postu. Nie kupuje mi kwiatków, bo filozoficznie uważa, że cięte kwiaty to barbarzyństwo, ale doniczkowych, balkonowych też nie kupuje. Uważa, że wszelkie rzeczy funkcjonalne np- ubrania do ubrania ja wybiorę lepsze, jeśli on coś takiego mi kupił - to zdecydowanie były ubrania - do oglądania np. rajstopy, bym mogła chodzić w sukienkach :-)  Być może przez to mam krzywe spojrzenie na facetów i ich intencje, ale twoje drążenie tematu też pokazuje, że przeliczasz - czy lepiej kupić sukienkę, czy flaszkę, kto i z czego będzie miał większy pożytek. Będziesz miał problem, by znaleść nie-blacharę.

To nie wyglądało jak żart.  Może i nim było w istocie czego ja nie zauważyłem.  Ale z ręką na sercu mówię ci że mnie to autentycznie zabolało.
  Poczułem się wrzucony do jednego worka ze zwykłymi ruchaczami.
Ale wezme poprawkę że tez są takie które mysla inaczej.
   Jesteśmy kwita?

pośrednio

cyt:  Czarnaczarna - świento prawda co prawisz (tak ogólnie, być może nie dotyczy to Pirata).

Tak ogólnie, być może
nie dotyczy to Pirata
   -byc może nie dotyczy mnie, ale wiadomo że do reszty jak ulał.
No ale nie będe juz drażyć.
Jesteśmy kwita

Absolutnie się z tym zgodze.

Ladny tenTwój przykład z przeprowadzka, bo on dobrze oddaje jak Twojemu mezowi zależy na tym bys była szczesliwa Sami teraz jesteśmy w trakcie sprzedaży domu i poszukiwania nowego. Ciezka to robota i oczywiście nie każdy dom, który mnie podchodzi, podchodzi mojemu partnerowi, ale wyraźnie w czasie dyskusji powiedział mi, ze jak mi się jakiś szczególnie spodoba- no będę czula viba, będę widziala siebie tam mieszkajaca, będę miała poczucie ze dobrze się w nim będzie pracować (co ważne, bo w przewazajacej większości pracuje z domu)- to on zawiesi swoje wątpliwości i taka nieruchomość wlasnie kupimy. Dla mnie, żadne największe bukiety, kolacje i kiecki, nie przebija dowodu milosci, który pokazuje wprost: zależy mi na Twoim szczęściu.