Noworodek i pare pytan do doswiadczonych mam :) - Netkobiety.pl

Hej,
Ja rodziłam 7 miesięcy temu więc chętnie odpowiem na Twoje pytania;-)
1. Ja nie budziłam swojego maluszka na karmienie. Karmiłam go na żądanie, budził się na jedzenie co 3 godziny. Czasem co 2 godziny, ale to było sporadycznie. Uważam że takie karmienie jest właściwe, bo dziecko samo wie kiedy jest głodne. A stanie nad nim i czekanie z zegarkiem w ręku bo już ta godzina i budzenie małego mija się według mnie z celem.
2.Nasz synek miał łóżeczko w naszej sypialni. W nocy jednak ja spałam ze smykiem w łóżku a tato wyniósł się do drugiego pokoju;-). Jak skończył 3 miesiące odwidziało mu się spanie ze mną;-) więc wrócił do swojego łóżeczka i tak śpi do dzisiaj.Nie było z nim żadnego problemu jeśli chodzi o odzwyczajenie go od spania razem. Sam podjął decyzję że koniec spania z mama ;-))
3.Jeśli chodzi o pomoc przy noworodku to na pewno bardzo się przydaję. Ja niestety mogłam liczyć tylko na siebie, ponieważ moja rodzina mieszka daleko, a mąż był non stop w rozjazdach.Więc pierwsze dni a nawet tygodnie były tylko dla nas. Bardzo się z tego cieszyłam bo nie chciałam żeby ktoś kręcił mi się po domu.W sytuacjach krytycznych pomagała mi teściowa.Jestem więc przykładem tego iż samemu tez można sobie poradzić z noworodkiem. ALE zawsze lepiej mieć kogoś życzliwego przy boku. Kogoś kto pomoże i odciąży.Tym bardziej że pierwsze tygodnie po porodzie są dosyć ciężkie.
Pozdrawiam

Moje dzieci jeszcze małe (2,4l) więc nasze wspólne początki pamiętam dobrze

1. Nie budziłam dziecka na karmienie, samo sygnalizowało kiedy chce jeść, pamiętaj że dla malucha cyc to nie tylko jedzenie ale i picie więc podczas upałów może domagać się go częściej.
2. Spaliśmy najpierw z jednym a później drugim maluchem, wygodne, daje dziecku poczucie bezpieczeństwa - jestem za taką opcją
3. Mnie nie pomagał nikt, też chciałam radzić sobie sama z mężem to wyjątkowe i niepowtarzalne, nie chciałam babć z ich złotymi radami. Nie ma takiej opcji, żebyś sobie nie poradziła, malucha wbrew pozorom trudno jest "uszkodzić". Poszukaj w necie filmów z Pawłem Zawitkowskim genialnie pokazuje jak sobie radzić z "obsługą" malucha. Kąpiel też nie jest dużym problemem, mąż ci pomoże i dacie radę sami a dodatkowo zbliżycie się do siebie, no i tatuś nie będzie się "bał" dotykać malucha

Na koniec ostatnia złota rada Pamiętaj o dużej ilości picia w szpitalu po porodzie, może jakaś herbatka rozpuszczalna na laktację bo ja w drugiej dobie miałam zanik pokarmu i był to straszny stres i dla mnie i dla małej. Jak będziesz dużo piła to cię może ominie taka "przygoda".

Miłego, szybkiego i jak najmniej bolesnego porodu życzę no i zdrowia dla malucha i mamy

Tinka, ja tam doświadczona nie jestem, bo mój synek ma niewiele ponad tydzień, ale powiem Ci jak to jest u nas.
Myśmy przed moim porodem i chodzili na szkołę rodzenia i na różne warsztaty dla przyszłych rodziców i czytaliśmy, szczególnie ja, mnóstwo na temat pielęgnacji itp. I u nas jest tak:

Karmienie - mój syn urodził się prawie 4 kilogramowy, więc nie widzę powodu budzić go na karmienie, skoro widzę, że się najada. Inna sprawa, że wczoraj na wieczorne probowałam go obudzić i wcale nie jest to łatwe zadanie, bo sen ma po tatusiu Pewnie przy niskiej masie urodzeniowej, czy niekoniecznie idealnym zdrowiu jest to wskazane, ale ja tego nie robię i nie zamierzam. A karmię na żądanie. Zgodnie z radą z książki "Język niemowląt" (swoją drogą polecam!) prowadzę dzienniczek w którym na bieżąco zapisuje karmienia, pieluchy, zachowanie itp. i to daje mi ogląd na pewną regularność, którą mój syn sam sobie wypracowuje i uczę się do niej dostosowywać. Dzienniczek generalnie polecam, bo choc mój syn jest prawdziwym aniołkiem, to i tak momentami ze zmęczenia zwyczajnie pewnych rzeczy nie pamiętam.

spanie - mój synek w nocy śpi sam w kołysce, w dzień śpi w bujaku, na kanapie itp - chcemy aby kołyska służyła tylko na noc i aby tak mu się kojarzyła - z długim, nocnym snem. Na poranne karmienie biorę go do łóżka i po karmieniu jeszcze dosypia sobie z nami, albo z jednym z nas. Uważam, że mały potrzebuje tej bliskości (my z resztą też ) i między bajki wkładam te historie o "rozpuszczeniu dziecka" itp. Takie maleństwo jeszcze najmniej przez miesiąc - dwa nie potrafi manipulować otoczeniem, bo do tego potrzeba procesów myślowych, których ono nie jest w stanie jeszcze przeprowadzić, a jest w tej mało komfortowej sytuacji, że ze środowiska, gdzie miał wszyskie potrzeby zaspokojone, gdzie było ciepło, bezpiecznie, bez zbędnych bodzców itp, znajduje się w warunkach zupełnie nieprzyjaznych, zupełnie sam. I spotkałam sie z teorią, ktora do mnie przemówiła - że jeśli rodzice ignorują wołanie takiego maleństwa, które potrzebuje np przytulenia, uwagi itp, to dziecko prędko uczy się, że nie warto sygnalizować swoich potrzeb, bo i tak nie są zaspokajane.

pomoc rodziny - my ofert przyjechania do nas "żeby pomóc" nie przyjęliśmy ani od mojej mamy, ani od drugiej strony, choć obie były chętne. Wyszliśmy z tego założenia co Joga - to jest magiczny czas, który powinien być tylko dla nas i musimy się nauczyć żyć we trójkę  i rozumieć się nawzajem - a im prędzej, tym lepiej. Ja też nie chciałam, aby przez obecnośc kogoś "kto się zna" mój mąż był odsunięty od małego. I powiem Ci, że to podziałało Raptem od tygodnia jestem w domu z synem, a mój mąż od pierwszych dni jedyne czego przy małym nie robi, to nie karmi piersią. I tylko on obcina małemu pazurki, bo ja się boję. Ja wprawdzie jestem po cesarce i przez pierwsze dni to ja też potrzebowałam pomocy i niemal obsługi w pewnych kwestiach, ale mój mąż podołał! I obawiam się, że jakby był ktoś, kto by go w tym wyręczył, to on raczej stałby z boku, a tego nie chcieliśmy. Mój mąż przez pierwszy miesiąc życia małego będzie z nami w domu - część weźmie jako urlop, część będzie pracował zdalnie - i naprawdę polecam takie rozwiązanie. Żadnych cioć, babć i teściowych ze złotymi radami. To Wasze dziecko i naprawdę sami sobie poradzicie

I jeszcze tak na koniec powiem Ci, że odnośnie karmienia i opieki nad takim maluchem, to najlepsza rada, jaką dotychczas usłyszałam, brzmiała: "zdaj się na intuicję". U mnie to działa. Kiedy zamiast myśleć, przypominać sobie co pisały mądre podręczniki, a zaczynam szukać odpowiedzi w sobie i dziecku, to wszystko idzie idealnie. Wsłuchałam się w moje dziecko i bardzo prędko nauczyłam się kiedy jest głodny, a kiedy złości się, bo nałykał się powietrza i musi mu się odbić, czy jest mu wygodnie w danej pozycji, czy pośpi dłużej, czy już się wybudza. Faktycznie, tak jak twierdzą niektórzy, dziecko wysyła bardzo czytelne sygnały na temat swojego stanu i potrzeb, tylko trzeba odrzucić nasze przyzwyczajenie do myślenia i analizowania, aby te sygnały rozszyfrować.

Chciałam coś dodać - ja miałam do pomocy moja siostrę - gdyby to miała być moja mama lub co gorsza - teściowa - to chyba bym jednak wolała sama

Moja siostra miała wtedy głownie dyżur w kuchni - narobiła mi zapasów chyba na następne dwa tygodnie, bo uwielbiam jej kuchnię - a ponieważ byłam od wielu miesięcy na drugim końcu Polski po prostu mi się tęskniło za bliskimi, a wiadomo, ze ani z brzuchem pod nosem, ani z noworodkiem się w podróż nie mogłam wybrać - dlatego może ja się tak z jej pomocy cieszyłam - nie potrzebowałam intymności i samotności z facetem, bo jej miałam po dziurki w nosie z przymusu

No tak wlasnie ja mam do wyboru tesciowa lub siostre partnera Tesciowa jeszcze ok, ale nie jestesmy sobie jakos szczegolnie bliskie, wiec to bedzie takie krepujace troszke. A siostra to typowa twardoglowa Pani Sowa madra glowa I chce pomagac tylko przy dziecku i nigdzie indziej, a taka "pomoc" jest mi zbedna Raczej podejme decyzje po porodzie w zaleznosci jak sie bede czula i jak partner dostanie urlop Szkoda, ze mamy nie ma, bo daleko

1. Nigdy nie budziłam mojej córeczki do karmienia , sama dała mi znać kiedy chciała mleczko budziła mi się co 3 ,4 godziny

2 brałam córkę na chwilę do łóżka jak skończyła pić mleko , czekałam aż odbije się i dopiero potem kładłam ja do swojego łóżeczka , które oczywiście stało obok mojego łóżka , najlepiej moim zdaniem od małego uczyć dziecko spać w swoim łóżku ,

3 . pomagał mi mój maż , nie miałam ochoty na doradzanie teściowej ,pierwsze dni w domu to sa tylko dla nas , a nie że poł rodziny się zbiega by zobaczyć malca

Niekoniecznie się z Tobą zgodzę, bo moja mama zna przypadek osobiście, kiedy kobieta piersią udusiła noworodka. Widocznie, nie każda matka ma tak wyostrzony instynkt.

Ja spałam z moim synem - ze starszą córką też czasami, ale to raczej wtedy kiedy zasypiałam podczas karmienia piersią.

Autorko
1. Ja karmiłam na żądanie, według zaleceń lekarzy. Kiedyś fakt dzieci były karmione co 3 godziny, ale w chwili obecnej zalecane jest na żądanie. Z czasem dziecko samo sobie wyreguluje godziny karmienia.
Ktoś pisał o tym, że dziecko zasypiało podczas karmienia i przez pierwszy miesiąc wisiało prawie non stop przy cycku - miałam taką sytuację, jeszcze w szpitalu po porodzie. Tu też wkroczył lekarz i wytłumaczył mi, że jeśli głodne dziecko zasypia przy piersi, trzeba je budzić, aż się naje. Pokazała mi mniej więcej w jaki sposób (delikatnie szturchając za policzek, albo poruszając bródką maluszka).
Poza tym karmienie jest podzielone na dwie fazy - pierwsza kiedy mleko ma więcej witamin itd i druga, kiedy mleko jest tłuste. Lekarz tłumaczył również, że jak dziecko je tylko pierwsze 5 min, później śpi, to nie naje się, bo takie konkretne tłuste mleko leci dopiero później.

2. Ja ze starszym dzieckiem nie spałam, ale z synkiem przez pierwszy miesiąc, ponad miesiąc musiałam - bo nie było innego wyjścia. Bardzo miło wspominam ten czas, bo często budziłam się w nocy, głaskałam go i po prostu patrzyłam na niego. Kiedy przeprowadziliśmy się "na swoje" było mi bardzo ciężko przyzwyczaić go do spania w łóżeczku. Płakał i nie chciał tam leżeć, jak tylko wzięłam go do siebie od razu się uspokajał

3. Po pierwszym porodzie (miałam nacinane krocze) lekarka tak mocno mnie zszyła, że przez 2 tyg nie mogłam siadać, a szwy wżynały się w skórę... W tym czasie pomoc rodziny była nieoceniona, bo ból był niesamowity. Pomimo że były rozpuszczalne poszłam do lekarza, żeby mi ściągnął - po kilku godzinach czułam się jak nowo narodzona
Przy drugim dziecku od razu mogłam normalnie funkcjonować i czułam się świetnie. Pomimo, że przez pierwszy miesiąc mieszkałam u mamy, nie potrzebowałam niczyjej pomocy. Ale czasem chwila wytchnienia, kiedy mama zajęła się dzieckiem, a ja mogłam na chwilę wyjść, było bardzo potrzebne.

To nie jest takie proste z tym budzeniem/nie budzeniem na karmienie. Inaczej trawi się mleko matki, inaczej modyfikowane, po mm dziecko na ogół jest w stanie spać dłużej. Więc dużo zależy od sposobu karmienia. Po drugie - regularne i częste karmienie pomaga ponoć rozhulać laktację, a nocne przerwy mogą to utrudniać. Po trzecie - słyszałam, że przez pierwszy miesiąc życia dziecka wręcz należy je wybudzać na karmienie, tzn. nie powinno spać dłużej niż 3 godziny - podczas snu spada ponoć poziom cukru we krwi, im bardziej spada, tym bardziej senne i słabe robi się dziecko, a to już zaczyna być bardzo niebezpieczne.

Koniecznie na jedzenie trzeba budzić: wcześniaki, maluchy z wagą urodzeniową poniżej 2500, noworodki z nasiloną żółtaczką i te z obniżonym napięciem mięśni.

Częste, regularne karmienia pobudzają ponoć jelita i wątrobę do pracy.

No i nie byłabym taka pewna tego, że dziecko samo daje znać, kiedy chce jeść. Po pierwsze, młodziutkiej mamie zajmie trochę czasu, zanim nauczy się odróżniać płacz "chcę jeść" od innego płaczu. Po drugie, czasem zdarzają się dzieci-śpiochy. Moja córka od urodzenia potrafiła przespać 15 godzin bez przerwy - gdybym jej na to pozwoliła, otrzymywałaby w ciągu doby 3, a nie 8 przepisowych posiłków.

Jeszcze co do tego, co napisała Iceni - ja bym była ostrożna z tak kategorycznymi radami. Niejedna matka uwierzyła, że ma magiczne moce i upuściła/przydusiła noworodka. Niewyspany, wyczerpany ciążą i porodem, często kiepsko odżywiony, osłabiony organizm kiedyś wreszcie upomni się o swoje, zaśnie i nie obudzi się, choćby dom płonął. Instynkt instynktem, ale zmęczenie robi swoje.

Wg mnie (a mam trojeczke) trzeba sluchac po pierwsze dziecka, po drugie siebie, po trzecie lekarza ,ale tego ostatniego po konsultacji ze swoimi uczuciami, bo badz co badz to mama wie najlepiej co dziecku potrzeba, bo jest z dzieckiem cala dobe i madry lekarz najpierw wypyta, potem zaleci ew zmiany.
Ja zadnego nie budzilam ,to one mnie

Pytanie 1. Nie budziłam synka co 3 godz na karmienie kiedy wstał wtedy jadł ile chciał

Pytanie 2. Synek spał ze mna tylko w szpitalu bo te szpitalne łóżeczka są okropne.. a w domu leżal ze mna przy karmieniu a potem spowrotem do siebie fakt jest to forma bliskosci ale jak sie maluszek przyzwyczai to potem ciężko oduczyć jak moj syn ostatnio a ma 11 mies zaczol budzić sie w nocy bo był chory i oboje z mężem nie dawalismy juz rady to bralismy go do siebie a potem sie juz budzil zeby go poprostu zabrac z lozeczka

Pytanie3. ja byłam sama z mama bo maz byl za granica ale pomoc sie przydaje w pierwszych dniach odwiedzali nas goscie ale nie codzien i nie wszyscy na raz:)