Saga o Wiedźminie - pytanie do fanów książki - Netkobiety.pl

Względna oryginalność i swoisty mrok. Większość fantasy, nawet jeśli pełna śmierci, chorób, bluźnierstwa i wszystkiego, to w jakimś momencie dawała nadzieję. Wiedźmin bił po twarzy niemytym pindolem, a na końcu zdechł przebity widłami przez jakiegoś wioskowego wsiura. Żadna to epicka śmierć, a najgorsza z możliwych - nudna, banalna i żenująca. Generalnie Wiedźmin pasował swoim klimatem do realiów rzeczywistości lat 90tych. Niby szansa na dobrobyt i bogactwo, a jak ludzie zaznali smaku wolności i kapitalizmu to zagłosowali na Kwaśniewskiego i SLD.

Lata 90te były jak te kawały/memy o Radomiu, Łodzi i Sosnowcu. I wiedźmi w to się wpisywał. Takie swojskie co zjesz, wypijesz i zaruchasz to twoje - resztę ci mogą odebrać.

Ja myślę, że popularność Wiedźmina wynika głównie z faktu, że łatwo się identyfikować z bohaterami tej sagi. Historie, które opisuje Sapkowski są dość uniwersalne - ludzka chciwość, głupota, egoizm, okrucieństwo, hipokryzja są dość dobrze pokazane.
Dodatkowo udaje mu się uniknąć tego, co cechuje większość popularnych dzieł fantastyki - dość wyrazistego podziału na dobro/zło. Sam Wiedźmin jest postacią, którą można oceniać na różne sposoby w zależności od przyjętego punktu widzenia. Tak samo Yennefer, drużyna Wieśka, czy nawet do bólu irytująca Cirilla. To sprawia, że bohaterowie i ich przeżycia są bardziej "realistyczne" i łatwiej się z nimi identyfikować.

Poza tym Sapkowski ma świetne pióro (czytałam też inne rzeczy, które pisał), nie operuje dużymi okrągłymi zdaniami, ale wykorzystuje raczej krótkie, zwięzłe formy, okraszone dużą dozą sarkazmu i typowo polskiego pesymizmu i sceptycyzmu.
Sam Wiedźmin to taki typowy polski jęczybuła, tylko z licencją na zabijanie

Jak ostatnio zrobiłam test otwierania na losowej stronie i czytania losowego akapitu, to faktycznie za każdym razem trafiły się dobre literacko fragmenty.

Wychodzi na to, że Wiedźmin jest realistyczny (taki przewodnik Welcome to Poland).

Lubię. Takie trochę "dla każdego coś miłego" czyli bardzo różnym ludziom się podoba z bardzo różnych powodów. Inaczej się to czytało w latach 90-ych, inaczej teraz.
Smaczki typu "Zabiłem potwora, przychodzę po zapłatę do urzędnika  i ...fakturujemy, oczywiście co innego na fakturze, co innego wypłacam, a zysk do podziału" - realia lat 90-tych w pigułce. Nie wiem, czy dzisiejszy czytelnik zauważa , że "przelew, a...na cele religijne to bez opłat", ale dla tych starszych...
Czytając miałam wrażenie, ze sam autor pisząc miał niezłą zabawę.

Sapkowski ma ogromną umiejętność przedstawiania postaci drugo, trzecio  i dalszoplanowych. Nawet takie pojawiające się na chwilę  są żywe. No i język - majstersztyk. Podobnie jak złamanie tzw. toposu baśni - zamysł literacki zrealizowany znakomicie. IMHO.