Chyba zwariowałam - Netkobiety.pl

Dziewczyny, sama nie wierzę, że tu piszę, ale tak jak w tytule… chyba zwariowałam.
W dużym skrócie. Mam zaraz 35 lat, 8 lat po ślubie. Fajny syn, fajny mąż. Mniej fajni rodzice… i tu jest problem. Bo to z nimi mieszkamy.
Moja matka jest alkoholiczką. Piję od wielu lat, raz więcej, raz mniej. Ale piję. Robi awantury, obraża mnie i mojego męża. Wyzywa mnie od szmat, mój mąż to dla niej gnój. Nasze rzeczy są właściwie jej, bo stoją w jej domu.. po prostu. Nie można jej zwrócić na nic uwagi, bo przecież wszystko jest jej, ona jest u siebie, możemy się wynieść jak się nam nie podoba.
Potrafi nie odzywać się przez cały dzień do wnuka, a na koniec dnia zrobić przy nim awanturę. Opowiada na nasz temat niestworzone historie, żeby przedstawić nas w złym świetle.
Mój tata też ma problem z alkoholem. Potrafi nie pić. Ale jak już jednorazowo wypije, to raczej więcej niż mniej, jakby nie znał umiaru, i zazwyczaj kończy się to jakąś aferką. Głównie z mamą, która również pod wpływem, wywleka jakieś brudy i kłócą się do nocy. Czasem nam się dostanie, głównie polega to na krytykowaniu czy wyśmiewaniu.
Do rzeczy… dom wciąż jest rodziców. Z jednej strony chcieliśmy żeby go
Nam zapisali, chcieliśmy go wyremontować i mieszka tu, z nadzieją że jakoś to będzie. Ale z drugiej strony nie naciskaliśmy, bo wiemy, ze to bedzie tylko przerzucenie odpowiedzialności za dom, opłaty itp. na nas, ale nadal nie będziemy mogli podejmować żadnych decyzji dotyczących remontów. Zresztą nie chcemy się prosić o ten dom. Uważamy że rodzice sami powinni zdecydować, że nam go chcą zapisać, żebyśmy się nim zajęli, a na starość także nimi. Myśleliśmy że mamy tatę po naszej stronie. Ale w ostatnim czasie okazuje się że tak nie jest.
Ostatnio po alkoholu tata powiedział że skoro mieszkamy a nie remontujemy to powinniśmy płacić czynsz. Że mamy mu dać 100tys. Na remont, ale wg jego planów, bo nasze mu się nie podobają. Wtedy zapisze nam dom. Od słowa do słowa pokłóciliśmy się, mąż się nie odzywał, żeby nie dorzucać do pieca, ale i tak mu się oberwało, że jest śmieciem i gnojem.
Wiem że to jest po prostu patologia. Wiem że powinno mnie już dawno tutaj nie być. Zdecydowaliśmy się na wyprowadzkę.
Szukamy domu. A ja ….!!!! Mam wyrzuty sumienia. Że oni się starzeją, zaraz mają 60 lat. Że sobie nie poradzą z opłatami, bo dom jest duży. Że się rozchorują i będą wymagać ciągłej opieki albo że się pokłócą i dojdzie do jakiejś tragedii.
Nie mogę przestać o tym myśleć. Mam rodzeństwo, wiem że opiekę można podzielić.
Ale do tej pory wszyscy myśleli że ja się tym zajme. I przez to wyrzuty sumienia są jeszcze większe
Proszę, napiszcie co myślicie. Może ktoś był w takiej sytuacji i powie, że wszystko dobrze się skończyło. Ja już nie daję rady. Nie śpię w nocy, ciągle płacze. Niby szukam domu, ale s tyłu głowy mysle, ze lepiej zostać tu ?!
Help !!