Pytanie głównie do mężczyzn - Netkobiety.pl

Daj sobie spokoj z tym zwiazkiem.  Sama nie wiesz co chcesz.  Najpierw chcesz przerwe, pozniej nie chcesz zdurniec mozna .  W dodatku sama wiesz  ze robisz awantury o byle co, pozniej latasz przepraszasz, pozniej to samo robisz. Kto to wytrzyma?

JuliaUK33 napisał/a:

Daj sobie spokoj z tym zwiazkiem.  Sama nie wiesz co chcesz.  Najpierw chcesz przerwe, pozniej nie chcesz zdurniec mozna .  W dodatku sama wiesz  ze robisz awantury o byle co, pozniej latasz przepraszasz, pozniej to samo robisz. Kto to wytrzyma?

On napisał, że jest zrezygnowany i nie wierzy w moje zmiany...

Julia93.93 napisał/a:

zaproponowałam mu przerwę [...]
ja nie uznaję przerw

Kobieca logika.

Julia93.93 napisał/a:

Legat napisał/a:

Kobieca logika.

I powiedział, że nie jest mu potrzebny taki rollercoaster... bylismy sobie wierni, on zawsze mówił mi prawdę, mogłam mu ufać bo przekonam się o tym, powiedział, że podobam mu się jak ch***ra, ale ma tą słabość do mnie. Myślicie, że czas spokoju cos zmieni na lepsze czy pozamiatane?

Moze zmienic na lepsze jak Ty sie zmienisz na lepsze. Jak chcesz przerwe tylko po to,zeby np za miesiac wrocic i robic to samo to juz teraz daj sobie spokoj

Julia93.93 napisał/a:

Legat napisał/a:

Jestes uzależniona od emocji i emocjonalna karuzela u ciebie musi się kręcić. Wtedy nawet seks na tzw. przeprosiny jest super.
Wiem, że to bez sensu. Ale może by tak wziąść odpowiedzialność za to co się mówi i robi? To oznaki dojrzałości. Jesli tego nie umiesz, czy nie chcesz - nie bierz się za związki.

Siedzę cicho jak myszka, tak jak chciał, ale nie chcę, żeby o mnie nie myślał już w kategoriach swojej dotychczasowej partnerki. Zawsze po kłótniach, po kilku dniach pisałam, teraz nie, szanuje jego potrzebę spokoju. Nie jest to łatwe, ten dystans. Przeprosiłam go po raz setny kilka dni temu tak inaczej, po prostu ubrałam słowa w taki sposób, że zdaje sobie sprawę ze swoich błędów. Odpisał, że to najmilsza wiadomość od początku związku i cisza....

Cisza,  bo on sie boi ,ze za chwile zmienisz zdanie

Chciałabym poznać lepiej ich punkt widzenia..
Witam wszystkich
Mam prośbę o spojrzenie na sprawę z innego punktu widzenia niż mój. Otóż byłam w związku 1.5 roku, często kłóciliśmy się, uparte charaktery...zawsze jednak była szansa na zmianę, było cudownie, bajkowo, aż do następnej akcji itd. Ja zawsze wyciągałam rękę do zgody...ja zawsze się awanturowałam o głupoty... ale sytuacja się zmieniła ostatnio...po kolejnej fali zawiedzenia się na moim partnerze (który też mi sprawiał przykrości) zaproponowałam mu przerwę i myślałam, że to będzie dla niego bodziec do działania, ale był bodźcem, żeby ponoć znów nie kłocic się jak usłyszałam i zgodził się na przerwę. Wpadłam w panikę bo liczyłam, że ocknie się, ale ostatecznie powiadomiłam go, że ja nie uznaję przerw jeżeli już to na zawsze - on na to, że ok...konstatowaliśmy się jeszcze przez kilka dni, podczas których ja przepraszałam go i tłumaczyłam mu, że nie chciałam tego, że chcę żeby było jak dawniej i kocham go, a on powiedział  że nie wie już czy kocha, jest zmęczony tłumaczeniem mi relacji związkowych (to mój 1 związek) i widocznie nie pasujemy do siebie, on ma ciężką sytuację w pracy i potrzebuje teraz spokoju i ma do mnie mnóstwo żalu bo miałam być TĄ JEDYNĄ...że nawet jak się nie kłóciliśmy i ja starałam się (zaczęłam bardziej) i on to widzi to mimo wszystko ma w głowie cały czas moje "awantury" i wyciągał moje błędy, których już nawet  nie popełniałam.  Podobamy się sobie fizycznie wzajemnie bardzo, to pewnik ...ale to chyba za mało, męczyło go moje niedojrzałe zachowanie i teraz milczy już kilka dni, nie chce się spotkać bo jak twierdzi ma do mnie słabość i nie chce zmienić zdania pod wpływem impulsu. Pisałam, przepraszałam za moje zachowanie, inne błędy, ale w końcu przestałam ...nie odzywam się do niego już, uszanowałam jego potrzebę spokoju. Jak to oceniacie? ((

Problem w tym, że ja nie chce innego.

Jack Sparrow napisał/a:

Julia93.93 napisał/a:

Problem w tym, że ja nie chce innego.

Jest to twój problem. A nie twojego już byłego

Zdaję sobie z tego sprawę...

JuliaUK33 napisał/a:

Julia93.93 napisał/a:

Siedzę cicho jak myszka, tak jak chciał, ale nie chcę, żeby o mnie nie myślał już w kategoriach swojej dotychczasowej partnerki. Zawsze po kłótniach, po kilku dniach pisałam, teraz nie, szanuje jego potrzebę spokoju. Nie jest to łatwe, ten dystans. Przeprosiłam go po raz setny kilka dni temu tak inaczej, po prostu ubrałam słowa w taki sposób, że zdaje sobie sprawę ze swoich błędów. Odpisał, że to najmilsza wiadomość od początku związku i cisza....

Cisza,  bo on sie boi ,ze za chwile zmienisz zdanie

Wiem, kiedyś bym się z tego komentarza śmiała, ale teraz nie jest mi do śmiechu. Naprawdę żałuję i nie odzywam się do niego zgodnie z tym czego potrzebował - spokój. On jest mną zmęczony. Nie wiem co jeszcze mogłabym zrobić...

Lady Loka napisał/a:

Julia93.93 napisał/a:

Wiem, kiedyś bym się z tego komentarza śmiała, ale teraz nie jest mi do śmiechu. Naprawdę żałuję i nie odzywam się do niego zgodnie z tym czego potrzebował - spokój. On jest mną zmęczony. Nie wiem co jeszcze mogłabym zrobić...

Może po prostu przestań stosować chore gierki i manipulacje?

To jest to czego chce, ale on nie daje mi już na pokazanie tego szansy

Jedyne co robię to całe nic, chciał spokoju i ja nie piszę. Zawsze to jednak ja wyciągałam rękę na zgodę, on nie. To, że chcę to jeszcze nic bo nie mam z nim kontaktu

Julia93.93 napisał/a:

Jack Sparrow napisał/a:

Jest to twój problem. A nie twojego już byłego

Zdaję sobie z tego sprawę...

Zostaw tego faceta albo jeśli ci na nim zależy zmień się.Bądz dla niego milsza a nie chłodną su...Przytulaj go chwal go niech facet widzi że Ci na nim zależy.Rób mu niespodziewane niespodzianki i nie mówię o materialnych jakaś romantyczna we dójkę kolacja wspólna kąpiel.Włóż na siebie seksowna bieliznę rób mu takie niespodzianki często.A przede wszystkim zmień swoje myślenie powodzenia

Emil38 napisał/a:

Julia93.93 napisał/a:

Zdaję sobie z tego sprawę...

Zostaw tego faceta albo jeśli ci na nim zależy zmień się.Bądz dla niego milsza a nie chłodną su...Przytulaj go chwal go niech facet widzi że Ci na nim zależy.Rób mu niespodziewane niespodzianki i nie mówię o materialnych jakaś romantyczna we dójkę kolacja wspólna kąpiel.Włóż na siebie seksowna bieliznę rób mu takie niespodzianki często.A przede wszystkim zmień swoje myślenie powodzenia

Odpuść mało to facetów jest innych.Zostaw gościa w spokoju myślę że już dość go skrzywdziłaś po tym co napisałaś.Powiem Tobie coś więcej przez takie zachowanie jak Twoje tracę szacunek dla takich kobiet. Sorry ale w dzisiejszym świecie kobiety niektóre zrobiły się gorsze niż my faceci.A to wszystko za sprawą feminizmy równouprawnieniu .Takie moje zdanie wybaczcie jak którąś z Pań uraziłem.

Julia93.93 napisał/a:

Przybiliście mnie tymi komentarzami

To tym bardziej pokazuje, że kompletnie nie rozumiesz.

Lady Loka napisał/a:

Julia93.93 napisał/a:

Przybiliście mnie tymi komentarzami

To tym bardziej pokazuje, że kompletnie nie rozumiesz.

Nie jestem osobą pozbawioną emocji, liczyłam na większe wsparcie. Jestem świadoma swoich błędów, wystarczy, że on już we mnie nie wierzy. Tu sam hejt i najgorszy od kobiety oczywiście. Jesteś w szczęśliwym związku?

Julia93.93 napisał/a:

Lady Loka napisał/a:

To tym bardziej pokazuje, że kompletnie nie rozumiesz.

Nie jestem osobą pozbawioną emocji, liczyłam na większe wsparcie. Jestem świadoma swoich błędów, wystarczy, że on już we mnie nie wierzy. Tu sam hejt i najgorszy od kobiety oczywiście. Jesteś w szczęśliwym związku?

Gdzie Ty widzisz tu hejt? Bo ludzie patrzą z boku i widzą?
No masakra.

Jakiego wsparcia oczekujesz? Ty się musisz zmienić. Nie przepraszać tylko dla samego przepraszania, tylko realnie się zmienić. Świadomośc błędów jak widać nie sprawia u Ciebie, że pracujesz nad sobą.

Sama mu powiedziałaś, ze nie uznajesz przerw i że jak koniec to koniec. A on wybrał koniec. Zostaje Ci to zaakceptować i kolejnemu partnerowi nie robić takich shittestów.

Tak, jestem w szczęsliwym związku. To Ci coś zmienia?

ja zawsze się awanturowałam o głupoty...
jest zmęczony tłumaczeniem mi relacji związkowych (to mój 1 związek) i widocznie nie pasujemy do siebie, on ma ciężką sytuację w pracy i potrzebuje teraz spokoju i ma do mnie mnóstwo żalu bo miałam być TĄ JEDYNĄ...że nawet jak się nie kłóciliśmy i ja starałam się (zaczęłam bardziej) i on to widzi to mimo wszystko ma w głowie cały czas moje "awantury" i wyciągał moje błędy, których już nawet  nie popełniałam.

Samba napisał/a:

Julia93.93, jest w tym coś dziecinnego, w pytaniu zupełnie obcych osób o kolejne ruchy twojego-w-przerwie-byłego. Na twoim miejscu, tak bardzo deklarując twoje zaangażowanie, nie odzywałabym się do niego dalej. Co mogłaś to zrobiłaś, przeprosić - przeprosiłaś, teraz jego ewentualny ruch, na czekanie na który przeznaczyłabym z dwa tygodnie, ale nie więcej.

Jakiś czas temu napisałam że tęsknię, żeby wysłuchał mnie i że pójdę do psychologa. Nie mam na razie odpowiedzi sms, a na komunikatorze, na którym pisaliśmy cały czas, całe 1.5 roku jest pierwszy raz nieobecny od kilku dni...

Julia93.93 napisał/a:

Samba napisał/a:

Julia93.93, jest w tym coś dziecinnego, w pytaniu zupełnie obcych osób o kolejne ruchy twojego-w-przerwie-byłego. Na twoim miejscu, tak bardzo deklarując twoje zaangażowanie, nie odzywałabym się do niego dalej. Co mogłaś to zrobiłaś, przeprosić - przeprosiłaś, teraz jego ewentualny ruch, na czekanie na który przeznaczyłabym z dwa tygodnie, ale nie więcej.

Jakiś czas temu napisałam że tęsknię, żeby wysłuchał mnie i że pójdę do psychologa. Nie mam na razie odpowiedzi sms, a na komunikatorze, na którym pisaliśmy cały czas, całe 1.5 roku jest pierwszy raz nieobecny od kilku dni...

Moze daj mu wiecej czasu. Jak nie podziala to daj sobie spokoj z tym.zwiazkiem i jemu tez

Julia93.93 napisał/a:

Samba napisał/a:

Julia93.93, jest w tym coś dziecinnego, w pytaniu zupełnie obcych osób o kolejne ruchy twojego-w-przerwie-byłego. Na twoim miejscu, tak bardzo deklarując twoje zaangażowanie, nie odzywałabym się do niego dalej. Co mogłaś to zrobiłaś, przeprosić - przeprosiłaś, teraz jego ewentualny ruch, na czekanie na który przeznaczyłabym z dwa tygodnie, ale nie więcej.

Jakiś czas temu napisałam że tęsknię, żeby wysłuchał mnie i że pójdę do psychologa. Nie mam na razie odpowiedzi sms, a na komunikatorze, na którym pisaliśmy cały czas, całe 1.5 roku jest pierwszy raz nieobecny od kilku dni...

Dalej nie rozumiesz.

Powinnaś iść do psychologa niezależnie od tego, czy on sie odezwie czy nie.
Póki co to takie gadanie po prostu. Z którego nic kompletnie nie wynika.
Zero widoków na zmiane sytuacji i on to zapewne doskonale wie.

Potrafisz sama powiedzieć, co w Twoim zachowaniu bylo nie tak i w jaki sposób moglabys je zmienić?

Julia93.93 napisał/a:

Lady Loka napisał/a:

Dalej nie rozumiesz.

Powinnaś iść do psychologa niezależnie od tego, czy on sie odezwie czy nie.
Póki co to takie gadanie po prostu. Z którego nic kompletnie nie wynika.
Zero widoków na zmiane sytuacji i on to zapewne doskonale wie.

Potrafisz sama powiedzieć, co w Twoim zachowaniu bylo nie tak i w jaki sposób moglabys je zmienić?

Oczywiście, że tak. Ja wszystko jemu wytłumaczyłam, napisałam obszernie, że żałuje i czego, a także co bym zmieniła, ale on nie chce mnie słuchać. Czepiałam się, że nie chciał, żebym chodziła w klapkach latem, tych płaskich, przytaczał cały czas jakie były jego byłe...potrafił napisać, że jestem i tu przekleństwo, zmienił to, ja też przeklinałam, zmieniłam to. Zapomniał o moich urodzinach, napisał tylko wszystkiego najlepszego, znowu czepiałam się, na moim długim wyjeździe nie zadzwonił mimo moich urodzin chociaż prosiłam go , nie bo on nie lubi dzwonić, chorował miesiąc i nie widzieliśmy się bo jego decyzja czepiałam się o takie rzeczy bo tego było duzo. Jechaliśmy na imprezę rodzinną i chciałam żeby przyjechał tak, żebyśmy nie spóźnili sie do kościoła, powiedział, że impreza w jego rodzinie i to on będzie decydował, a do kościoła nie musi wchodzić i nie będzie jak debil stał ileś tam minut przed kościołem...o to było moje czepialstwo...

Ale nie chodzi o to, co byś zmienila, a  o to, co zmienilaś.

I ja nie pytam o te zachowania, ale o to ostatnie, które poskutkowało rozstaniem.

Ja troche nie czaję. Nie dogadywaliście się po prostu. Nie ma w tym głębszej filozofii.

Lady Loka napisał/a:

Julia93.93 napisał/a:

Oczywiście, że tak. Ja wszystko jemu wytłumaczyłam, napisałam obszernie, że żałuje i czego, a także co bym zmieniła, ale on nie chce mnie słuchać. Czepiałam się, że nie chciał, żebym chodziła w klapkach latem, tych płaskich, przytaczał cały czas jakie były jego byłe...potrafił napisać, że jestem i tu przekleństwo, zmienił to, ja też przeklinałam, zmieniłam to. Zapomniał o moich urodzinach, napisał tylko wszystkiego najlepszego, znowu czepiałam się, na moim długim wyjeździe nie zadzwonił mimo moich urodzin chociaż prosiłam go , nie bo on nie lubi dzwonić, chorował miesiąc i nie widzieliśmy się bo jego decyzja czepiałam się o takie rzeczy bo tego było duzo. Jechaliśmy na imprezę rodzinną i chciałam żeby przyjechał tak, żebyśmy nie spóźnili sie do kościoła, powiedział, że impreza w jego rodzinie i to on będzie decydował, a do kościoła nie musi wchodzić i nie będzie jak debil stał ileś tam minut przed kościołem...o to było moje czepialstwo...

Ale nie chodzi o to, co byś zmienila, a  o to, co zmienilaś.

I ja nie pytam o te zachowania, ale o to ostatnie, które poskutkowało rozstaniem.

Ja troche nie czaję. Nie dogadywaliście się po prostu. Nie ma w tym głębszej filozofii.

Przestałam przeklinać i inaczej prowadziliśmy rozmowy, nie wybuchałam aż tak. Zaczęłam się intensywnie starać i wreszcie to zauważył
Pod koniec poszło o to, że zapomniał o moich urodzinach na wyjeździe bo był zajęty ciężką sytuacja w pracy. Przeprosił, potem odebrał mnie z wyjazdu i chciał zabrać na spacer, ale ja byłam 10 dni w pracy na kolonii z dzieciakami i byłam wymęczona więc szybko poszliśmy do auta. Potem była sprawa z mojej strony z przerwą, że ja nie rozumiem czemu odsuwamy się od siebie, czemu tego nie możemy zmienić, on, że jest zmęczony ciągłymi kłótniami i przystał na przerwę. Następnie ja, że jak to, i dalej o rozstaniu...powiedział, że nie spodziewał się i zaczął mi tłumaczyć jak ciężko ma w pracy i nie wspieram go i potem wypominanie że zostawiłam go, oddałam mu rzeczy, a ja wtedy już przepraszałam i chciałam się wycofać, ale on stwierdził, że nie pasujemy do siebie bo ja ciągle robię awantury itd

Z drugiej strony, co piszesz o nim, to też niezły toksyk.
Jak może facet wymagać, żeby partnerka nie chodziła latem w klapkach na płaskiej podeszwie, to jest chore.

Też związek nie miał szans, dlatego dobrze, że się skończył, dla niego i dla Ciebie.

Pracuje z dziećmi x lat, jestem dla nich zawsze najfajniejszą nauczycielką i jestem sprawiedliwa. Wszystko to słyszałam wiele razy. Z rodzicami dzieci i w pracy z innymi ludźmi mam relacje bez zarzutu, po pracy z koleżankami także...gdybym była zaburzona, nie udałoby mi się tego utrzymać..
Ja jestem wybuchowa, on jest introwertykiem

JuliaUK33 napisał/a:

wieka napisał/a:

Z drugiej strony, co piszesz o nim, to też niezły toksyk.
Jak może facet wymagać, żeby partnerka nie chodziła latem w klapkach na płaskiej podeszwie, to jest chore.

Też związek nie miał szans, dlatego dobrze, że się skończył, dla niego i dla Ciebie.

No wlasnie kobiety sie ubieraja tak jak chca

Nie chciał, żebym tak chodziła niestety, a figurę mam naprawdę super, szczuplutką i jestem wysoka, kłótnia, któregoś razu jak pojawiłam się w klapkach to zaczął się czepiać, że będę chodzić jak kaczka i że nie chce żeby mu ktoś taki towarzyszył, zrobiłam mu awanturę i wyszłam z kina zanim podeszliśmy do kas...

Farmer napisał/a:

Julia93.93 napisał/a:

ja zawsze się awanturowałam o głupoty...
jest zmęczony tłumaczeniem mi relacji związkowych (to mój 1 związek) i widocznie nie pasujemy do siebie, on ma ciężką sytuację w pracy i potrzebuje teraz spokoju i ma do mnie mnóstwo żalu bo miałam być TĄ JEDYNĄ...że nawet jak się nie kłóciliśmy i ja starałam się (zaczęłam bardziej) i on to widzi to mimo wszystko ma w głowie cały czas moje "awantury" i wyciągał moje błędy, których już nawet  nie popełniałam.

jesteś toksykiem

najlepsze co on mógł zrobić, to się odciąć

ludziom takim jak ty, to się od razu pokazuje drzwi

A jednak bardzo mnie kochał. Naprawdę bardzo. Zmieniałam się przy nim na lepsze. Za wolno. Nie pokazywał mi drzwi, a ja słuchałam. Za krótko. Każdy ma wady, on też je ma,  jednak to moje przesądziły o związku. Nie będę przedstawiać swojej relacji tu dokładnie. Dziękuję za wszystkie komentarze.

Zapomniał o moich urodzinach, napisał tylko wszystkiego najlepszego

Mojej koleżance facet powiedział normalnie wprost, ze mu się nie podoba wygląd stóp w balerinach i bardzo by chciał, żeby w nich nie chodziła. I przy nim nie chodzi. Nie jest to wielkie poświęcenie.