pamiętniki z młodości, a stały partner - Netkobiety.pl

Są tacy mężczyźni, którzy będą mieć pretensje o przechowywanie zdjęć, listów, pamiątek związanych z byłymi partnerami żony.
I żądają zniszczenia tego.
Są też tacy, którym to nie przeszkadza bo wiedzą, że z pamięci nic się nie zniszczy, przeżytych chwil nie da się zapomnieć.

napisz ksiazke i problem z glowy

Niefajnie wyśmiewać się z autorki.

Oj coś czuje że gdyby twój partner miał taki pamiętnik, gdzie ma opisane romantyczne i upojne chwile ze swoimi byłymi, okraszone do tego jeszcze ich zdjęciami, i czasami sobie ów pamiętniczek przegląda, to byś mówiła inaczej.

Pamiętnika nie ma, ale album ze zdjęciami już tak. I co? I nic.
Poza tym nigdzie nie przeczytałam, żeby Autorka wspomniała coś o sentymentalnych powrotach do przeszłości, więc skąd analogia, że "czasami sobie ów pamiętniczek przegląda"? Mój nie przegląda, to nie ten typ, zresztą ów album dawno temu wylądował w piwnicy i nie wygląda na to, żeby budził czyjekolwiek emocje

Pamiętniki z czasów licealnych bywają jednak trochę infantylne, więc  nie rozumiem, dlaczego miałoby być nie fair.
Uważam, że pamiętniki nie powinny mieć wpływu na teraźniejszość, no, chyba, że mąż nie grzeszy dojrzałością.

No nie wiem, podobno jeden obraz jest wart więcej niż tysiąc słów

Jeśli pozwolisz, chętnie się pod tym podpiszę.

A może należy spojrzeć na to w drugą stronę? Jeśli ktoś emocjonalnie nie pozamykał za sobą jakichś drzwi, to potrzebuje odcięcia wszelkich bodźców, pomimo że zdrowo, a przy tym po prostu uczciwie jest, kiedy w kolejny związek wchodzimy z szacunkiem, ale już bez uczuć do poprzednich partnerów/partnerek.
I tu ponownie: jeśli ktoś ma z tym problem, to niech się tym zajmie, w tym pousuwa wszystko, co w jakikolwiek sposób łączy się z tą niedomkniętą do końca przeszłością. Równocześnie oczekiwanie, że druga strona ma tak samo jest projektowaniem na nią własnych odczuć.

P.S. Uwielbiam teksty o pseudo-feministycznym rozumowaniu i tym podobne hasła, które już na starcie mają na celu zdyskredytowanie opinii rozmówcy.

IMO dobrze jest nie zatracac calej osobowości w małżeństwie. Tak jak mówisz, to są rzeczy które Ele ukształtowały. Skoro podobała się męzowi jako ukształtowana osoba, to nie może kazać jej udawać że proces kształtowania nie zaszedł.
Takie pamiątki to też dobry link do rzeczywistości- ela jest fajną laską, podoba się, podobała, sama decydowała o tym jak wygląda jej życie intymne, sama kształtowala to jaką jest kobietą i jak chce zeby wygladaly jej relacje. Nie masz całego poczucia kobiecości i seksualności osadzonego w małżeństwie, te rzeczy istniały i istnieją poza nim. Nie wiadomo co bedzie jutro. Możesz owdowieć, nie bedziecie tez uprawiać seksu do końca życia i wtedy co? Jako 90 letnia babcia nawet nie bedziesz mogła przeglądać pamiętnika i wspominać bo mąż kazał zniszczyć.
Pamiętnik z liceum brzmi też bardzo niewinnie. To nie są filmy HQ, ani codzienne telefony do ex. Jakaś bajeczka że poszłać z Zenkiem do kina, a w weekend u niego nocowałaś opisana słowami nastolatki. Nic wielkiego.

Tylko że kobieca seksualność jest inna niż męska. Mezczyzni sa aktywni, kobiety pasywne. Wspominanie podbojów to co innego niż wspominanie bycia zdobywaną

Rozumiem co chcesz powiedzieć. Tylko że zestawiasz zachowania człowieka które podlegają jego kontroli ze zjawiskiem fizycznym, które podlege bardzo ścisłym prawom, czym samym tworzysz wrazenie ze relacje miedzyludzkie sa opisane jakimis scislymi zasadami. Niestety nie ma uniwersalnego prawa, które mówi: mąż/żona zrobi X jeśli zrobisz Y.
Pamiętnik z liceum, o ile nie ma tam hiper realistycznych szkicy benków, wydaje sie bardziej niewinny niż zdjęcia. Sam też mówisz że usunales te rzeczy kiedy ty się zniemiłeś. Nie kiedy ktoś ci kazał. Tu autorka nie czuje dlaczego ma to niszczyć tu i teraz. Może dorosnie do tej decyzji za 5 lat, może za 15 a może nigdy. Może nie powinna, bo to mąż gada głupoty. Moze jej mąż powinien poczekać cierpliwie aż żona sama zechce niszczyć swoje własne rzeczy? A jak nie zechce to się zając czymś innym?
IMO warto czasem postawić na swoim i pielęgnowac nasz indywidualizm, oraz patrzeć krytycznie na zachcianki połówki.

Kulturowo od kobiet wymaga się też opierania poczucia tożsamosci na małżeństwie, związkach z ludzmi i do tego są wychowywane. Męzczyzni nie są tak wychowywani, stawia sie na ich indywidualizm i potrzeby bardziej. Więc zachowanie wspomnienia kobiecości sprzed małżeństwa to co innego w wykonaniu kobiet, niż wspomnienia męskości w wykonianiu mężczyzn. Dla ciebie stawianie jako priorytetu malzenstwa i rodziny jest rewolucyjną mysla do ktorej sam doszedłeś w wieku dorosłym, dla kobiety to jeden z wczesniejszych elementow socjalizacji do roli społecznej który wtłacza się już od okolic przedszkola (masz być miła, grzeczna, tak nie rob bo cie nie beda lubic, masz laleczke pobaw się w mame).

Tak moze. Wymaganie zniszczenia ich jest dziecinne i wysmialabym cos takiego.

Freud i Sartre? a Gdzie można kończyć taka psychologie? w latach 50' w Paryżu? nurt psychoanalitycznych na Zachodzie nie istnieje a w Polsce jest syatematyczne wypierany przez inne, Bardziej praktyczne podejście.

Bardzo ciekawe te twoje perypetie z żoną tylko co z tego? To nie jest ta sama sytuacja, bo jestes mężczyzna oraz to pamiętnik z liceum.
kobiety w tym okresie są inne niż chłopcy. bardziej infantylne, mniej zainteresowane eksplorowaniem seksualności (Mniejszy poziom teścia )
kobiety są socjalizowane do innej roli. pasywnej, biernej, opiekuńczej. dlatego kobieta ma prawo do buntu i stawiana na swoim tam gdzie facet nie ma.

Zgadzam się ze się nie zgadzam. I tu chyba koniec rozmowy.

Bardzo fajnie napisane i się z tym zgadzam. Wielu ludzi jakby zapomina, że małżeństwo (czy ogólnie związek) to relacja partnerska dwojga niezależnych ludzi. Nie brakuje osób, które mają tak, że jak wchodzą w związek to uważają, że nie ma już w nim miejsca na 'ja' i 'ty', bo zastępuje je bezkształtne 'my'. Takie swoiste emocjonalno-tożsamościowe niewolnictwo i współuzależnienie. Idzie się zesrać tęczą.

Podtrzymywanie pamięci o przeszłości jest ważne, bo to ona nas i naszą tożsamość ukształtowała. Rozpamiętywanie jej za to bywa niszczące. Ale trzeba umieć rozróżnić te dwie rzeczy.

Jak to dobrze, że jakiś samiec mi wyjaśnił jak to jest być nastolatką, bo sama bym nie dała rady XD

Serio na kobiecym forum wyjasniasz jakie wspomnienia mają kobiety i co przezywamy jako nastolatki? To trzeba mieć coś nie tak z głową.

.