Wygasłe uczucie - Netkobiety.pl

Zmieniłaś obiekt pożądania i to jest tego efekt, wg mnie.

A ten ciągle wyzywa się na innych zupełnie losowych kobietach za to, że spotykał się z wariatka, która go kopnęła w tyłek.. Co ci autorka zrobiła?
Odpowiem ci - nic. Jej post jest pretekstem i uruchamia twoje nieprzepracowane wspomnienia z tą walniętą, której wyznawałeś miłość i gdyby cie chciała chętnie byś się zszedł. Stąd to gorzko-komiczne stwierdzenie jak "kobiety (nie)potrafią kochać". I kto tu jest żałosny.

Autorka kopnęła w dupę niby wspaniałego człowieka, bo...nie ma seksu. Nie pomyślała, żeby coś z tym zrobić, jakaś terapia, tylko od razu wskoczyła na innego qtasa.

Piotr, jak widać, dalej cierpi z powodu swojej niezrównoważonej M, która go nie chciała, bo nie miał rozwodu.

Haha tak, tak oczywiście tak było i to jasno wynika z tekstu.
A prawda jest taka, że oboje nie zrobili nic żeby to małżeństwo ratować. Nic. Zrobili sobie przerwę, a żona zaczęła uprawiać seks z gachem. Jakoś nie było czasu, żeby dokończyć sprawy rozwodowe. Z gachem nie pykło. Może po chwilowej ekscytacji seksem, okazało się że tamten jest gorszą partią. Może gach dowiedział się, że ma do czynienia z wynudzoną żonką i kopnął ją w tyłek. Może też był zajęty. Tu można mnożyć czemu żonka postanowiła wrócić do męża. Ale okazało się, że to już nie to.
Rozumiem, że broni się jej bo to kobieta. Ale na PiotrNet77 wszystkie użytkowniczki naskoczyły, że najpierw załatwia się sprawy formalne związane z rozwodem, a potem szuka się szczęścia gdzie indziej. Tu oczywiście u kobiety takich wymogów się nie stawia.

Totalnym błędem było opisywać swoją historię w miejscu tego typu i oczekiwać faktycznych, wartościowych rad.

Poza jedną osobą, która faktycznie obiektywnie poradziła co zrobić - za co jestem Ci wdzięczna Robsonpl - jedyne co mnie spotkało to wylanie pomyj (poleciałam na nowego qtasa, kochanek mną wzgardził to wróciłam ), zarzucanie kłamstwa i dopisywanie historii, żeby zmieściła się w utartym schemacie, do którego przywykli użytkownicy...

Z mężem wielokrotnie odbywałam rozmowy, mówiąc o tym jak się czuję, co mnie boli i czego oczekuję. Mimo zapewnień, zmian z jego strony nie było żadnych. Zawsze starałam się dbać o siebie, być atrakcyjna dla męża, kupowałam fatałaszki typu czerwone koronki etc żeby go zachęcić do czegokolwiek.
Mówiłam o tym, że brak mi romantyczności oraz inicjatywy - gestów, słów,  czułych wiadomości gdy jestem w pracy.
Mąż stwierdził, że on nie ma natury romantyka. No okej. Tyle tylko, że ja jestem ogromnie wrażliwą i uczuciową osobą, czego miał świadomość od początku. Zresztą na początku relacji to on był księciem z bajki na białym koniu...

Pewnego razu znalazłam na jego ig, jak popatrzyłam mu w telefon, że wymienia sporo wiadomości z jedną kobietą. Nie było to nic erotycznego, ale trwało dość długo (ponad pół roku) i była to swego rodzaju przyjaźń, choć nie ukrywam że mocno zabolało mnie, gdy czytałam, że pisał do innej kobiety, że myśli o niej ciepło, że jest dla niej jeśli by go potrzebowała (podobno w wypadku straciła rodziców i to stąd taka empatia u mojego męża).

Niedługo po tym, wyjeżdżaliśmy na wakacje. Liczyłam, że taki wyjazd sprawi, że krew zawrze i coś się zmieni. No bo gdzie o bardziej sprzyjające okoliczności niż na wakacjach gdzie nie ma pracy, zmartwień i jest czysty luz i relaks.
Bilans wyjazdu? Zero seksu.
Za to dyskretne oglądanie się za kobietami na plaży już było...

Wytrzymałam kolejne miesiące. Ale było ze mną coraz gorzej. Pojawiły się myśli samobójcze - że wystarczy zrobić krok pod najeżdżający tramwaj, czy ciężarówkę i będzie spokój...

Mąż nic nie zauważył. Żyliśmy obok siebie. Przez dłuższy czas były okresy, że nawet nie rozmawialiśmy. Zdarzało się, że byłam karana ciszą - np tydzień nieodzywania się bez żadnego powodu, tak po prostu.

Doszło do tego, że po pracy nie chciałam wracać do domu. Szłam do kawiarni, lub na spacer, wracałam wieczorem. Czułam, że zawadzam w mieszkaniu mężowi. Że moja obecność go drażni. Czasem miałam wrażenie, że wręcz mnie nienawidzi.

Oznajmiłam w końcu mężowi, że dla mnie to małżeństwo to jest już tylko imitacja relacji. I, że wiem że nic się nie zmieni, więc żebyśmy się rozstali zanim się do końca znienawidzimy.

Nie zrobiło to na nim większego wrażenia.

W tym właśnie czasie poznałam Jego. Pokazał mi, że jeszcze mogę być szczęśliwa. Ta relacja trwała kilka miesięcy.

Gdy mąż się dowiedział, że jest ktoś w moim życiu, to nagle jakby piorun strzelił, albo ktoś go podmienił - zaczął wychodzić z inicjatywą i to praktycznie ciągle. Nie ukrywał, że mnie pragnie i patrzył na mnie tak, jak 11 lat temu... Jakby świata nie widział poza mną.

Przez jakiś czas zastanawiałam się, co zrobić, bo byłam w kropce. Do męża miałam ogromny żal. Zastanawiałam się, czy to ma sens.

W końcu zdecydowałam się ratować małżeństwo. Zakończyłam relację z tym drugim. To była jedna z najcięższych decyzji w moim życiu.

I wszystko byłoby okej, gdyby nie fakt że ja po prostu już nie pragnę fizycznie mojego męża. Kocham go, szanuję, jest moim przyjacielem, mogę na nim polegać, tak samo jak on na mnie. I  autentycznie zależy mi na uratowaniu małżeństwa.

A co jeśli ta jego przemiana okaże się tylko chwilowa? Zastanawiałaś się nad tym? Może za pół roku będzie jak dawniej? Napisałaś, że on twierdzi, że 'nie ma natury romantyka', a mimo to 'zachowuje/zachowywał się jak książę z bajki'. Czyli gra, to nie jest jego naturalne zachowanie, nie robi tego, bo czerpie z tego przyjemność, robi to, by osiągnąć cel. Gdy poczuje się pewnie, nie będzie już musiał grać.

Co to ma być? kobieta ma dorosłego faceta wysyłać gdziekolwiek? jest jego mamusią, czy partnerką? To on powinien sam wyjść z inicjatywą takich działań, to jemu powinno zależeć. Ale jemu się nie chce, choć obiecuje poprawę. Samym jednak gadaniem nic nie wskóra. Zmiana wymaga wysiłku, działania. Założę się, że nic się u niego nie zmieni a na terapię nie pójdzie - "bo nie", jak wielu mężczyzn, nawet jeśli żona mu to zasugeruje.

Moim zdaniem Autorko Wasze małżeństwo już dobiegło końca. Nie da się reanimować trupa, niestety. Wiem to, bo sama byłam w takim związku. Oczywiście każda historia jest inna bo inni są ludzie, ale pewne rzeczy się powtarzają. Pożądania, raz utraconego, nie da się wskrzesić wg mnie (i wielu innych). No ale jeśli Wam obojgu zależy, próbujcie.

tez cos podobnego przerabialam i tez zerwalam zwiazek z rozsadku.

w przypadku autorki byla kiedys milosc, wiec moze warto zasiegnac rady specjalisty.

Czy maz przestal byc dla ciebie atrakcyjny? Czy poprzez sex z poprzednim partnerem nie mozesz sie na niego (meza) otworzyc?

Tak, oczekiwanie dobrych rad akurat tutaj to wishful thinking. Jest trochę fajnych osób ale jest też od groma dziadów i bab leśnych, co będą ci wmawiać że wszystko to twoja wina, bo sami mają zjebane życie i milion frustracji.

Idź do seksuologa. Jak się będzie dało to naprawić i wierzysz, że warto, to pozostaje chyba terapia z seksuologiem dla obojga. To już ci specjalista powie.
Wątpię czy pomogą tutaj jakieś wyjazdy czy pójście na basen, bo to długi związek i za dużo tam się wydarzyło przykrych rzeczy żeby takie błahostki to naprawiły.

Pozostawiając tamtego mężczyznę, popelnilas chyba największy błąd życia. Zakochałaś się w nim , a męża kochasz jak brata.

Maz jak będzie pewny to jeszcze będzie robił zadymy że uprawialas seks z innym. W nim to buzuje ale narazie się powstrzymuje.

Za późno założyłaś na forum swój temat, jakbyś założyła przed powrotem to byś dostała rady żeby zostać z tamtym.

A rozwód? Najpierw rozwód!

Jednak to forum obniżyło poziom.
Dawniej  było tu wiele osób z doświadczeniem życiowym  i bzdury  za które dostaje się poklask na  kafeterii, tu by nie przeszly:
Bo trzeba być naiwnym by uwierzyć w takie reakcje emocjonalne które się nie spinają;
Kobieta w depresji ktora chce sie rzucic pod auto znajduje kochanka.
Sorki, .
Kobieta która znajduje miłość zostawią ja dla męża, który ma ją gdzieś  drugą bzdura.
Zemscilas się na mężu  kochanek Cię olał, i szukasz wyjścia.
Na kafeterii będą same oklaski idź. 
Nie zajedzie się daleko na okłamywaniu samej siebie.
Loczek gdyby z   tamtym się poukładało nie byłoby tematu

A ile macie lat?

Co dawalTobie ten drugi mezczyza oprocz sexu?
W czym jest tak wyjatkowy ze zakochalas sie?
W czym jest lepszy od meza?

Mąż jest starszy ode mnie o 8 lat.
Tamten mężczyzna jest młodszy o 4 lata ode mnie.

Ani on nie jest lepszy od mojego męża, ani mój mąż nie jest lepszy od niego. To są dwie zupełnie różne osoby. Bardzo ciężko to wartościować i wręcz nie powinno się tego robić.

Mogę tylko powiedzieć, jakimi cechami mnie ujął. A ujął mnie spontanicznością i uczuciowością. Inicjatywą. Ambicją. Braniem się z życiem za bary - nikt ci nic nie da, jeśli sam na to nie zapracujesz. Konkretnym planem na siebie. Dążeniem do wyznaczonego celu. To nie był człowiek z tych co siedzą, narzekają, marudzą. To był człowiek, który natychmiast rozwiązywał problem, zamiast go roztrząsać.

No i, abstrahując od powyższego, po prostu między nami iskrzyło. Była ta nieszczęsna chemia.

Mąż przez te ostatnie lata był właśnie taki ciągle narzekający, zmęczony i rozżalony życiem, niecieszący się z małych rzeczy, niezadowolony... Utyskiwał na to, czego nie ma, a chciałby mieć, ale jednocześnie nie robił nic żeby to zmienić.
Wie, że zaniedbał mnie i nasze małżeństwo. I zmienia to. Widzę i wiem, że mu zależy, że mnie naprawdę kocha. Jest czuły, troskliwy, ogólnie taki jak zawsze pragnęłam żeby był.

Tamten mówił, że po raz pierwszy wie, co to znaczy być naprawdę zakochanym i czuć, że znalazł właściwą osobę. Że jak nie ja, to nikt, bo wie że już czegoś takiego nie poczuje.

Nie mam z nim kontaktu, to nie byłoby ok względem nikogo. Nie wiem, czy przez te kilka miesięcy kogoś sobie znalazł, czy też nie.

Odnośnie poczucia szczęścia... Byłam szczęśliwa z Tamtym, choć było to mocno zaprawione goryczą (brak wsparcia rodziny i przyjaciół, rozkładanie przede mną samych czarnych scenariuszy odnośnie tej znajomości).

Wiem, że mogłabym znów być szczęśliwa, patrząc na to jaki jest aktualnie mój mąż - ale, nie wiedzieć czemu, nie potrafię. Mimo, że chcę i staram się żeby się udało. Nie chcę tego odpuszczać. Mój mąż jest naprawdę dobrym człowiekiem i zawsze byłam pewna tego, że jest miłością mojego życia i bratnią duszą. Jestem zła sama na siebie, że nie potrafię już czuć.

Ciezlo doradzic.
Moze byc roznie.

Ciezko zostawic czlowieka (meza) skoro nic zlego Tobie nie zrobil. I jest dobrym czlowiekiem iprzyjacielem.  To zawsze zwrocenie sie przeciwko temu czlowiekowi. Odrzucenie.  Na rzecz kogos innego. To powoduje wyruty sumienia.

Co do nowego? Jak dlugo go znalasz , ile razy spotkaliscie sie? Czy poznalas go na tyle by isc na takie ryzyko?

To jest trudna decyzja. Bylabym b. ostrozna.
Jak b. zalezy Tobie na zwiazku ogolnie.
Czy potrafic zyc z mezem , jesli on nie jest idealny? Czy jestes w stanie zajac sie czyms innym - dla rownowagi- nie zajmujac sie swoim zwiazkiem, sexem i poszukiwaniem idealnego mezczyzny.
Idealnych zwiazkow nie ma. Nie warto o tym myslec.

Czy ten Nowy jest idealnym mezczyzna na wszystkich plaszczyznach zycia: sex, emocje, przyjazn ,wspolne zainteresowania i codzienne zycie  - perspektywa wspolnego zycia? Jesli tak to warto, jesli nie Nie warto

Strasznie jesteś dla siebie surowa autorko... za dużo chcesz sobie narzucić,  zmuszasz się do ponownego pokochania męża "bo jest dobry". Ale dlaczego nie byl dobry przez te lata kiedy Ty się starałaś,  walczyłaś,  prosiłaś, popadalas przez niego w depresję? Gdzie ON był wtedy? A jaka masz pewność,  że ta jego obojętność nie była wywołana inną kobietą? Możesz dać sobie za to rękę uciąć? 92 to pewnie rok Twojego urodzenia, jeśli tak jesteś młoda, nie dawaj się wbić w nieszczęśliwe małżeństwo bo znajomi czy rodzina. To nie oni się męczyli przez tyle lat tylko TY i jeśli czujesz że jesteś nieszczęśliwa i go nie kochasz tak jak żona męża,  jak kobieta mężczyznę
to zastanów się czy tak chcesz przeżyć kolejne 10 czy 20 lat.

Ps. Ja podobnie jak inne osoby z forum nie wierzę w tę cudowną przemianę męża.  Włączył mu się pies ogrodnika bo zobaczyl konkurencję  na horyzoncie, jak sytuacja się unormuje to on wróci do starych nawyków.  A kobiety nie wiem czemu w większości uwielbiają robić z siebie cierpietnice i wracają na stare bagienko zamiast zacząć życie na nowo i tak tkwią w tych małżeństwach z jakiegoś chorego poczucia obowiązku:/ takich wątków jest mnóstwo i raczej żaden nie napawa optymizmem.

Nie chcę zaśmiecać tego wątku w celu wyjaśnienia różnic pomiędzy tematami. A tych różnic jest naprawdę wiele.

Ale pleciesz. Nie przeczytałeś wątku. Tam już nic nie ma, poza sentymentem. Głupotą jest raczej wracanie do takiego męża, który chwilę się postara, a później będzie znowu jak było. Straszny z niego egoista swoją drogą - sam nie weźmie, komuś nie odda. Atmosfera się uspokoi, nie będzie czuł rywalizacji, stwierdzi, że jest po staremu. On nie kocha, to nie jest miłość.

Ale to czesto jest. Ze ucuucia wygasaja po kilku latach. Proza zycia
Trzeba by bylo zawsze od nowa zaczynac co 7- 10 lat.

Kobieta ma prawo, a facet ma obowiązek.

A pamiętasz Agnes jak ja pisałem o obowiązkach żony w małżeństwie? Celowo w prowokujący sposób? Jaki był huk pękających duspk niektórych użytkowniczek?

Ale wystarczy zamienić żonę na męża i nagle problemu nie ma.
No ale ja  nie jestem  hipokryta i seksistą i  zdanie w tym temacie mam takie samo, niezależnie od płci

Raczej media są w tym zakresie skierowane na potrzeby kobiet. Filmów, artykułów czy innych materiałów skierowanych na potrzeby mężczyzn jak ze świeczką szukać.

Czarodziejski napój miłosny? 

Musielibyście wszystko budować od nowa. Czy wam się naprawdę chce?

A co to jest szczescie?
Szczescie ma wiele obliczy. Nie tylko sex.

Jest wielu facetów wpisujących się w ten stereotyp, tylko by wykonali parę ruchów i fajrant.
Ale też są laski co mają tak powalone podejście do seksu, że choćby się stanęło na rzęsach to i tak im nie dogodzisz. Tylko, że wtedy właśnie zwykle chodzi o coś innego niż sam seks.

Najlepiej sobie znaleźć kogoś z podobnym temperamentem i podejściem. Na początku jak jest wyższa chemia, to można tego nie zauwazyc ale później jak już trochę opadnie to widać kto ma jakie potrzeby i podejście.
Mnie np strasznie wkurza bardzo emocjonalne podejście do seksu i mierziłoby mnie jakbym musiała za każdym razem „robić nastrój” czyli bawić się w jakieś romantiko, ustawiać świeczki, muzyczkę, kąpiel z pianą, szampana, sexy bieliznę, sruty, pierduty. Albo najgorzej jak nie ma quickies.
I też imo sex pomaga w sumie na wszystko, na stresy, wszelkie bole głowy i frustracje a dla niektórych ludzi wszystko musi być tip top żeby mieli w ogóle ochotę. Więc nie dogadałabym się z osobą co jak jej cokolwiek nie pasuje w życiu to ma niskie libido i miałabym czekać miesiącami, bo akurat ma stresujący okres w pracy i zero chęci.
Facet autorki jest chyba z tych ludzi co mają bardzo niskie potrzeby. Jak ma jakiś ogromny impuls tak jak teraz po sytuacji z kochankiem, to ma większe a później znowu pewnie wrócą do normy.
Specjalista pewnie byłby to w stanie określić. Ale tutaj jeśli tak jest, ze on ma dużo niższe libido, to wątpię czy da się coś z tym zrobić na dłużej.

To chyba musiałby nie mieć go wcale, skoro przez kilka lat nic się u nich nie działo.

Spontan to też emocje. Nie o świeczki chodzi. A o to, żeby nie było nudy i rutyny, no i mechaniki wyłącznie.

Tak ale sa ludzie co potrzebują szczególnych warunków nawet do spontanicznego sexu. Np mają ochotę na spontaniczny seks jak jest jakaś długa rozmowa i czują tą więź emocjonalną. Albo nwm po wspólnym spacerze czy jakimś innym zajęciu. A jak się np siedzi w telefonach na kanapie bez jakiegoś szczególnego spędzania czasu razem i nagle jedno zapyta czy drugie ma ochotę, to powiedzą, że nie. Ew. Trochę się czasem oburza, że jak to tak ni z gruszki ni z pietruszki, oni muszą mieć przynajmniej trochę nastroju.
Nudnych seksów nie znoszę, tak to też bym nie chciała.

No nie wiem, czy aby do końca tak sterylnie pod względem moralnym to było...

Raczej zalatuje klasyką z gatunku znudzona żona poznała 'przyjaciela' z którym mocno odleciała i po fakcie szuka usprawiedliwienia, dopisując mężowi jakieś urojone 'przewiny'; bo sorry, jeśli jednym z koronnych argumentów przeciw niemu jest to, że na wakacjach 'dyskretnie zerkał na inne kobiety', to znaczy że argumentów brak. Po prostu.
***

A dlaczego nie ma ochoty na seks z mężem? To proste. Koleś okazał się totalną cipą, latając z kwiatami za puszczającą się żoną, zamiast kopnąć ją w dupę i obedrzeć z całego majątku.