Brak zaufania po seri kłamstw - Netkobiety.pl

Nie dziwię Ci się, że tak reagujesz, bo trudno mieć zaufanie, do kogoś, kto kłamie.

Jedynie nie zgodzę, się z Twoim stanowiskiem co do papierosów, jeśli byście pogadali, razem zapalili po jednym, to nikomu by to nie wyszło na zdrowie, bo jej  w niczym nie pomogło, a Ty byś był na najlepszej drodze powrotu do nałogu. Tu jej nie pomożesz, ona sama musi chcieć imieć silną wolę.

Sam musisz zdecydować czy jest wam po drodze.

Pozostaje powiedzieć jej, że nie będziesz dalej tolerował kłamstwa i niech się zdecyduje żyć z Tobą w prawdzie, albo się rozstajecie, ale musisz być konsekwentny.
Choć ja za bardzo nie wierzę w zmianę, ,bo ona już kłamstwo ma we krwi...

Edit.
Życie z nią to bajka, to czymś musi przykryć kłamstwa. A życie to nie je...bajka.

Ciekawe w ilu innych tematach jeszcze kłamie.

Jeśli chcesz mieć kogoś, ale nic poważnego nie planujesz, to tylko dobrze się zabezpieczaj.
Natomiast jako partnerka do długoletniego związku/żona się nie nadaje, bo podstawą jest zaufanie.

Dla mnie małe kłamstwa są nawet gorsze niż te duże, poważne. Bo te poważne można zrozumieć - choć są niechlubne, to dają profity osobie która kłamie.
Ale te małe są straszne, bo nic nie dają. Tworzą z kogoś mitomana, z którym już nic nie jest pewne.

Też miałam taką koleżankę mitomankę, która wymyślała wszystko. Jakieś romantyczne sposoby jak poznała swojego chłopaka (że uratował ją gdy się topiła, podczas gdy poznali się na dyskotece), pochodzenie swojej rodziny, ile zarabia, gdzie się uczyła, itd. Gdy się o wszystkim dowiedziałam, urwałam tę przyjaźń, choć strasznie ją lubiłam.
Ale nie wiedziałam już kiedy ona mówi prawdę...

Czym innym jest lekkie koloryzowanie, a czym innym kompletne zmienianie wersji.

Mam/znam taką osobę. Kłamie w drobiazgach i kłamie w sprawach poważnych.
Drobiazgi mają na celu pokazanie się lepszym niż się jest w rzeczywistości.
Jej motywacja wygląda tak:
Kłamię, że nie palę, chociaż palę, bo wtedy  mają mnie za lepszą.
Nie znam języka ale powiem, że znam, bo wyjdę na mądrzejszą/bardziej wykształconą.
I tak ze wszystkim - mam więcej pieniędzy niż mam, mam większe mieszkanie, ładniejszego psa, lepszy samochód itd.Po prostu jestem lepsza niż jestem, a najlepiej jak jestem najlepsza ze wszystkich, w rodzinie/w towarzystwie i wszyscy mnie podziwiają.

Tego typu kłamstwa mają swoje podłoże w bardzo niskim poczuciu wartości. U takich ludzi nic nie może być normalne, przeciętne, dobre.  W każdym aspekcie muszą być nadzwyczajni i wzbudzać podziw, nawet nieszczęścia mają największe a porażki spektakularne.

Życie z taka osobą to koszmar.
Nigdy nie wiesz jaka jest prawda. Zastanawiasz się czy  podane info dzielić przez 10 czy przez 100, bo że trzeba dzielić to wiesz na pewno.
Zawsze wpędza Cię w poczucie, że jesteś niewystarczająco dobry, bo wszystko mogłeś zrobić lepiej, szybciej, bardziej elegancko itp. Czujesz się winny bo zawiodłeś oczekiwania. Nie spełniasz  jej wymagań i oczekiwań,. Przy takiej osobie czujesz się obdarty z wartości, bo ona musi być we wszystkim lepsza od Ciebie.
Prawdy z nią nigdy nie dojdziesz, bo zaczną się oskarżenia, że zawsze posądzasz ją o kłamstwo.   To Ty zawsze jej zarzucasz,  że kłamie, a ona nie kłamie. Będzie się obrażać, gniewać, płakać. Zrobi wszystko, żeby uwiarygodnić swoje kłamstwa. Załapiesz za rękę - powie, że nie jej ręka.

Zdrada w poprzednim zawiązku nie ma nic do tego.
Osoby o bardzo niskim poczuciu wartości mają tak, że albo są najlepsze albo najgorsze, stanów pośrednich nie ma. Starają się udowodnić, że są nadzwyczajne, bo boją się porażki i odrzucenia.
Często takim osobom sypią się związki, bo nie da się zbudować czegoś trwałego na ruchomych piaskach.

Kłamstwo chyba najczęściej wynosi się z domu, dlatego mówię, że ma się we krwi, znam rodzinę, gdzie wszyscy kłamią, potem babcia się dziwi, że wnuczka kłamie...

Ja widzę takie powody, przechwalanie sie, żeby wypaść lepiej, uciekanie od odpowiedzialności, od tłumaczenia się... wzorce z domu, to wpływa na niskie poczucie wartości, wszystkich pokoleń...i tak leci.
Zauważyłam, że też przechodzi z męża na
żonę Czyli z kim przestajesz, takim się stajesz.

Jak ktoś klamie to nie wybiórczo, czy to rodzina czy znajomi, nie ma znaczenia.

@Agnes

Zgadzam się z tym co napisałaś 100%. Aczkolwiek to nigdy nie jest czarno białe. To jest spektrum gdzie ktoś ma jakieś tendencje w kierunku pewnych złych (kłamanie) lub dobrych (szczerość) nawyków z przeszlosci. Owszem jak ktoś kłamie maniakalnie to można założyć że będzie kłamał i faktycznie takie osoby są niewarte relacji. Ale w rzeczywistości większość ludzi kłamie tylko trochę lub tylko w pewnych sytuacjach. Szczerość w życiu ma też swoje ciemne oblicze i większość osób ma swoje negatywne przeżycia gdzie byli szczerzy i wyszli na tym jak Zabłocki na mydle. Ponadto Ktoś kto ma problem z nałogiem (np jak w tym przykladzie palenie) ma zawsze tendencję do kłamania i obrony nałogu. Problemem jest nałóg i jego przyczyna często a nie samo kłamstwo.

I to jest chyba dokładnie to z czym się borykam niestety ;/

Pierwsza rzecz - nie spodziewałem się tak rzetelnych i ciekawych odpowiedzi. Nie wiedziałem, że istnieją jeszcze miejsca w internecie gdzie można zapytać o takie tematy i uzyskać normalną, rzeczową opinię i zdanie. Kudos dla wszystkich tutaj, naprawdę.

Jeżeli chodzi o kłamstwa i jak długo one się mogą ciągnąć itd. to tego nie wiem. Wiem, że ostatnio nie złapałem na bezpośrednim kłamstwie w moją stronę ale wszystkich wkoło już tak. Przykładowo, rozmawiamy ze znajomymi po kupnie wakacji. Zapłaciliśmy 10 tysięcy a ona im mówi, że 20. Z niewiadomych dla mnie przyczyn. Już jej kiedyś na to zwróciłem uwagę, to zagrała w tzw nie pamiętam. Ciągle ocenia ludzi, że nie mają kasy albo coś. Ja wiem, że to jest związane z niskim poczuciem wartości ale co z tego? Czy jeżeli weźmiemy ślub i przestanie nam się układać na chwile to będziemy to naprawiać czy wykorzysta sytuacje i wygra w sądzie alimenty, żeby móc mówić innym ile to ma kasy? Tego sie boję najbardziej. Że koniec końców jest fałszywa, że mnie oszuka. A ja niestety nie chcę byc naiwny. Problemem jest też to, że mam trochę kasy niestety. I mówiąc niestety - mam na myśli w kontekście związku. Nigdy nie wiem jakie ludzie maja intencje. Mam jednego przyjaciela (którego znam całe życie ) który za każdym razem jak się widzimy  mi mówi, że jej nie ufa. Nie potrafi powiedzieć dlaczego, ale jest w niej coś co go mocno niepokoi.

Może możecie podpowiedzieć jak znaleźć wyjście z takiej sytuacji? Jakieś możliwe opcje? Jak reagować? Na co uważać?

Ja bym na Twoim miejscu zerwała tę relację. Bycie ciągle okłamywanym wpływa negatywnie na Ciebie i Twoją codzienność.  Ciągle się zastanawiasz, analizujesz każdą wypowiedź czy akcję tej dziewczyny. Chcesz tak spędzić całe życie?...