Co was ukształtowało w życiu i w jakim okresie? - Netkobiety.pl

Ciekawy temat.

Myślę, że każda z tych rzeczy, które wspomniałeś miała swoje znaczenie.

Duży i przeważająco pozytywny wpływ miał na moje myślenie i życie ojciec, z kolei matka głównie negatywny. Dużo czytałam jako dziecko i nastolatka, co miało pozytywne skutki dla mojego rozwoju intelektualnego, ale też i negatywny, bo nabiło mi głowę różnymi ideałami, bzdurami i lękami. Czas, w którym dorastałam, też miał swoje znaczenie, to był czas dużego bezrobocia wśród młodych i początków naszego dość dzikiego kapitalizmu, internet dopiero zaczynał się rozwijać i to wszystko miało swój wpływ. Ale też zmiana, która się wtedy dokonała, dała mi możliwość upragnionej niezależności. Pierwsza praca, w której byłam dość długo, miała bardzo duży wpływ na moje życie - długoterminowo raczej negatywny, z czego wtedy nie zdawałam sobie sprawy i ominęło mnie przez to sporo rzeczy.

Ja robilam takie glupie rzeczy jak bylam dzieckiem ,ze to cud,ze zyje.

Ja mysle ze na poczatku rodzice w pewnym sensie. Puzniej mieszkanie w internacie duzo mi dalo. Nie bylem juz w tedy jak inni:). Umialem sie zakumplowac i jak trzeba bylo to cos wypic, albo dyskretnie wyjsc z internatu. Jak wszyscy wagarowali to ja tez mimo ze zawsze ja dostawalem po dupie od wychowawcow bo bylem najlepszy w klasie. Pozniej na dosc ciezkich studiach smialem sie z innych:). Bo wyrwali sie z domu i totalne szalenstwo, a po oblanym semestrze wracali z placzem do domu. Na studiach tez ostro w dupe dostalem. Zdarzali się wykladowcy ktorzy nie sprawdzajac prac oblewali z marszu. Tam nauczylem sie isc do celu. Teraz mam wymagajaca prace za bardzo dobra kase. Jak mam problem w pracy to nie placze i nie zalamuje rak, tylko szybko mysle i rozwiazuje. Poprostu uważam ze trzeba miec swoj charakter, a obecne bezstresowe wychowanie nie pomaga w tym. Bedac na stanowisku kierowniczym potrafie docisnac jak, ktos leci ze mna w kulki. Jak ktos sie stara to potrafie docenic. Przedewszystkim trzeba byc dobrym czlowiekiem. Mysle ze nie jestem najgorszy, jak czasami w pracy po urlopie spotykam tych z ktorymi pracowalem i widze ich zadowolenie, ze beda ze mna pracowac. Zastanawia mnie tylko skad wsrod ludzi trafiaja sie medy, ktore bez powodow potrafia tyrac innych zazwyczaj na nizszych stanowiskach. Jak myslicie, czy to syndrom niedowartosciowania, braku umiejetnosci czy wiedzy i jak dostanie troszke wladzy to odbija? Bo ja tego nie rozumiem za cholere. Dodam jeszcze ze mam takie cos ze jak dotyczy to mnie to potrafie sie postawic. Jak widze ze bezpodstawnie ktos sie wyzywa na jakims slabszym to tez potrafie dojeb...:). Kiedys kapitan tyral stewarda bo cos mu nie pasowalo:). Powiedzialem na glos ze pewni ludzie w domu siedza pod butem i boja sie wychylic to pozniej szukaja najslabszego ogniwa zeby sie wyżyć i ze slabe to jest, bo tylko swiadczy o nich:). Smiech innych oficerow byl niezapomniany a stary mijal mnie lukiem. Jeszcze dodam ze chamstwo trzeba zwalczac chamstwem bo ci ludzie kultory nie znaja:). Poprostu trzeba miec swoj charakter, ale tez samokrytyke, zdrowa ocene sytuacji i nie zgrywac najmadrzejszego