Niedopasowanie społeczne utrudniające relacje z ludźmi. - Netkobiety.pl

Nie jest to kwestia snobizmu czy materializmu tylko możliwości nawiązania adekwatnych kontaktów. Niezbyt ciekawią mnie osoby poniżej mojego poziomu wykształcenia, nie mam z nimi wspólnych tematów, wspólnych znajomych, posiadam zupełnie inną mentalność, inna jest ranga naszych problemów (odpowiedzialna praca z moje strony kontra problemy typu czy sobie usmarzyć kiełbasę czy inną karkówkę na grillu z ich strony). Nie lubię durnych konwersacji o niczym, uważam takie za stratę czasu. Nie piję alkoholu (nie smakuje mi) więc jakaś spontaniczna próba nawiązania kontaktu odpada.

Kolejną kwestią jest coraz większe przewrażliwienie na punkcie manier, kultury języka i słowa, adekwatnego zachowania. Drażnią mnie osoby niekulturalne, o złych nawykach, posługujące się niepoprawną polszczyzną, oddające się jakimś prostym rozrywkom typu grill, granie w toto lotka itd. Nie przepadam za ludźmi natarczywymi oraz o niskich manierach. Stan ten coraz bardziej się pogłębia, uniemożliwiając jakiekolwiek kontakty towarzyskie. Nie wiem skąd się to bierze gdyż przykładowo moi rodzice, osoby na dośćwysokich stanowiskach, nie przywiązywali aż tak dużej wagi do zewnętrznych oznak kultury.

Owszem. Zapewne jest to jakaś forma braku tolerancji dla ludzi. Nie wiem jednak skąd się wzięła.

To wbrew pozorom spory problem - nawet rozmowa kwalifikacyjna w związku ze zmianą pracy jest trudnością, gdyż nie umiem nawiązać głębszego porozumienia z przypadkowymi osobami. Nie potrafię wykrzesać z siebie prawdziwego zainteresowania i entuzjazmu wobec obecj osoby.

Współczesne społeczeństwo robi się mocno demokratyczne w kontaktach i zachowania normalne 20-30 lat temu obecnie traktowane są jak aberracja. Mówinie do każdego per ty, wymuszanie jakiegoś zainteresowania przez przypadkowe osoby, natarczywość obecnie stają się normą. Zignorowany człowiek od razu się obraża, nawet jeżeli mi zawraca łeb i nie szukałem z nim żadnego kontaktu.

Wielokropek napisał/a:

Bycie introwertykiem jest normalne.

Wśród znajomych (z dawnych studiów, pracy, środowiska zawodowego, osób o podobnej lub wyższej pozycji zawodowej) raczej nie zachowuję się w sposób introwertyczny. Zupełnie nie umiem nawiązywać kontaktów z obycmi ludźmi, gdyż mnie oni nie ciekawią. Nigdy nie interesowałem się sąsiadami, przechodniami w okolicy, jakąś panią w sklepie czy na stacji benzynowej. Postronne osoby mogą dla mnie nie istnieć i nie odczuwam bym cokolwiek stracił.

To wbrew pozorom spory problem - nawet rozmowa kwalifikacyjna w związku ze zmianą pracy jest trudnością, gdyż nie umiem nawiązać głębszego porozumienia z przypadkowymi osobami. Nie potrafię wykrzesać z siebie prawdziwego zainteresowania i entuzjazmu wobec obecj osoby.

Współczesne społeczeństwo robi się mocno demokratyczne w kontaktach i zachowania normalne 20-30 lat temu obecnie traktowane są jak aberracja. Mówinie do każdego per ty, wymuszanie jakiegoś zainteresowania przez przypadkowe osoby, natarczywość obecnie stają się normą. Zignorowany człowiek od razu się obraża, nawet jeżeli mi zawraca łeb i nie szukałem z nim żadnego kontaktu.

Zastanawiam się czy to normalne(...)

coraz większe przewrażliwienie

Rośnie w tobie nienawiść. To coś dobrego.

Wunsz666 napisał/a:

Rośnie w tobie nienawiść. To coś dobrego.

Powiedz mi, ze Ty w to nie wierzysz tylko sobie jaja robisz.
Fakt, ze ktos by sam tak bardzo skrzywdzil sie wiara w takie przekonania, ktore sprawiaja, ze w jego myslach znika cala nadzieja i radosc z zycia a pojawia sie nieustanna zawisc i wrogosc - pokazuje problemy z plastycznoscia mozgu.

Czlowiek moze torturowac siebie samego, zabic siebie mentalnie i uwazac to za znak swojej łinteligencji.

Temat na dłuższą rozmowę psychologiczną.

Zastanawiam się czy to normalne, że będąc po trzydziestce nie posiadam żadnych znajomych poza moim bezpośrednim środowiskiem zawodowym i towarzyskim. Z łatwością nawiązuję kontakty z osobami podobnej profesji, np. podczas sympozjów, konferencji, zajęć związanych z pracą. Mam kilku znajomych w zbliżonych kręgach zawodowych. Chyba przez całe życie nie nawiązałam jednak bliższych relacji z przypadkowymi osobami. Czy brak jakichkolwiek kontaktów poza własnym środowiskiem zawodowym jest czymś dziwnym? Nie jest to kwestia snobizmu czy materializmu tylko możliwości nawiązania adekwatnych kontaktów. Niezbyt ciekawią mnie osoby poniżej mojego poziomu wykształcenia, nie mam z nimi wspólnych tematów, wspólnych znajomych, posiadam zupełnie inną mentalność, inna jest ranga naszych problemów (odpowiedzialna praca z moje strony kontra problemy typu czy sobie usmarzyć kiełbasę czy inną karkówkę na grillu z ich strony). Nie lubię durnych konwersacji o niczym, uważam takie za stratę czasu. Nie piję alkoholu (nie smakuje mi) więc jakaś spontaniczna próba nawiązania kontaktu odpada.

Kolejną kwestią jest coraz większe przewrażliwienie na punkcie manier, kultury języka i słowa, adekwatnego zachowania. Drażnią mnie osoby niekulturalne, o złych nawykach, posługujące się niepoprawną polszczyzną, oddające się jakimś prostym rozrywkom typu grill, (...)

przewrażliwienie, czyli nadmierne zeinteresowanie, nadmierna drażliwość w jakiejś kwesti. nic co jest nadmierne nie jest normalne.

Potem opisujesz, że "Nie jest to kwestia snobizmu" ale jednocześnie "Niezbyt ciekawią ciebie osoby poniżej twojego poziomu wykształcenia", gdyż ich rozmowy są durne i są strata czasu.więc nie jesteś snobem, ale jednocześnie styl życia inny od twojego opisujesz z duża pogardą, językiem nacechowanym negatywnie.
piszesz,ze zachowania wg ciebie normalne 30 lat temu (30 lat temu to normalna była rozmowa z sasiadami, mowienie dzien dobry pani w warzywniaku itp, co jest oczywiscie ponizej twojego poziomu ) to sa aberracje. aberracje to to czego ty nie chcesz robić, a nie to co bylo normalne i faktyczne rnormy zachowania sprzed kilkudziesieciu lat.

Więc sam siebie opisujesz jako osobe niezbyt normalną (przewrażliwioną i niedopasowaną społecznie) oraz zachowujesz się snobsko, mimo że o tym nie wiesz.

IMO to ty jesteś zwyczajnie głupi. Dobry w jakieś jednej swojej dziedzinie, ale głupi ogólnie(nazwij to jak chcesz: niskie IQ, mała zdolnośc kojarzenia faktów, nieumiejętnośc analizy nawet swoich własnych wypowiedzi). Ta jedna dziedzina z której się wyspecjalizowaleś to jedyna oznaka twojego intelektu. nie jesteś błyskotliwy, więc nie umiałbys błysnąć w innym towarzystwie, co cię krępuje. robisz jakis mocny cope, ze tylko w twojej branzy sa ludzie inteligentni i ciekawi a inni są be. np jesteś prawnikiem, ale nawet super zdolny lekarz jest wg ciebie "poniżej twojej ligi", mimo że obiektywnie to osoba którą cechuje ponad przeciętna inteligencja. zgaduje, ze przez długi czas "wyzej srales niz dupe miales" i boisz się ze nawet zwykle wniesienie starszej sasiadce zakupów na piętro(rzecz normalna i kulturalna, ale wymagająca kontaktów z kims z "nizin") zburzy twoja skrzętnie zbudowana zbroje społeczną.