Ja już nie daje rady - Netkobiety.pl

Raz ją zostawiłem na dwa tygodnie...było mi bardzo źle, wróciliśmy do siebie i tak właśnie obecnie jest. Boje się, że sobie coś zrobi jak ją zostawie...na rękach mnóstwo blizn od cięcia się a słyszę od niej gorsze rzeczy i się boje.

Nasza dziejsza rozmowa. Ja w pracy a ona w domu i mieliśmy jechać jutro na zakupy.

....
- - to ja / * - to ona

- to nie kupuje dziś nic po pracy bo jutro i tak rano lecimy, chyba że coś chcesz?
* nie chce nigdzie nie jadę, chcesz to sobie kupuj
- dlaczego? Co się znów stało?
* Nic, nigdzie nie jadę jedz sobie z koleżanką z pracy, przecież musiałeś być nią zajęty w końcu nie odpsywales od trzech godzin.
- w pracy byłem, to chyba normalne że nie siedzę w telefonie?
* Daj mi już spokój rób co chcesz
- rozumiem, czyli zrobię zakupy po pracy sam żeby coś było chociaż na jutro
* Ja i tak nic nie jem, CH*j mi z takiego życia
- co ty znów wygadujesz malutka?
* To co widzisz

I tak dalej, ehhh brak mi już sił

Stary uciekaj bo później będziesz żałował.Ja coś takiego przeżyłem ale szybko przejrzałem na oczy.
Ona to taki wampir energetyczny
Próbowałeś o jej zachowaniu porozmawiam z nią?
Mogę się założyć o wszystko , że nie przyzna się do winy i prawdopodobnie obrazi się na Ciebie ,że zwracasz jej uwagę.Osoby o takim charakterze najpierw cię zje.bia o byle pierdołe a później będą dla Ciebie jak aniołek aż do czasu jak ty nie już nie wytrzymasz i powiesz to co o niej myślisz.
Nie ma sensu bo albo machniesz ręką i powiesz ,że nie jest niczego warta albo wejdzie Ci na głowę zostawisz ją albo ona Ciebie a ty weźmiesz to na sobie i jeszcze nabawisz się nerwicy , depresji nieprzespane noce itp...
Wybór należy do Ciebie pozdro

Krystianie, Ty JUŻ masz nerwicę, a być może i depresję. Naprawdę chcesz spędzić życie w sposób, jak z tą dziewczyną? ciągle się tłumacząc i przepraszając za to, że byłeś w pracy lub u rodziców / babci / w sklepie / u lekarza - wstaw dowolne?... przecież to równia pochyła do zniszczenia sobie życia i zdrowia, do bycia nieszczęśliwym na własne życzenie. Nie widzisz tego? Jeśli posiadasz resztki zdrowego rozsądku i instynktu samozachowawczego (a posiadasz, bo inaczej nie założyłbyś tego wątku) - uciekaj natychmiast i bezpowrotnie. Zablokuj tę chora osobę wszędzie, odseparuj się totalnie, wylecz serce/ nerwy - a masz szansę, że jeszcze będziesz się sam do siebie uśmiechał i miał najzwyczajniejszy spokój. Z nią nigdy tego nie osiągniesz. Będzie Cię po zerwaniu szantażowała samobójstwem, nachodziła, płakala, błagała - musisz być twardy i ZERO KONTAKTU. Tylko to Ci pomoże.

.

Posiadanie własnej godności to nie jest bycie mięczakiem. W twojej sytuacji masz dwa wyjścia: albo dziewucha idzie na terapię i łyka jak tic taci cokolwiek jej lekarz zapisze, albo się rozstajecie. Kompletne zatracenie siebie i wieczne huśtawki, wyzwiska, sceny i dramaty - nie kolego, tak się nie da żyć.

Zaburzenia osobowości, to nie choroba, nie leczy się tabsami, terapia może w pewnym stopniu by pomogła, nie wiem.

Dlatego borderki szukają chłopca do bicia, jak nie ten, to drugi..
Ich nie da się postawić do pionu, to one tak stawiają facetów, a raczej kładą  do swojego poziomu.

Też myślę, że one seksem nadrabiają i tym trzymają faceta w garści, to one zdradzają w związku, a paradoksalnie są zazdrosne.

Pozostaje tylko się rozstać.

Może i się stosuje, a wiesz z jakim skutkiem i czy znasz przypadek wyleczenia?

Nie wiem jaka borderka będzie łykała leki, jak faceci jedzą jej z ręki...Terapia też  w niewielkim stopniu ponoć pomaga.

Zwracam się z gorącym apelem do wszystkich forumowiczów żeby nie powielać niemedycznych informacji o zaburzeniach psychicznych i nie stygmatyzować niektórych z nich, a także nie bagatelizować ich powagi. Borderline cieszy się bardzo złą sławą jako charakterystyczny dla "kobiet-wariatek" a to naprawdę poważne zaburzenie w którym osoby dotknięte nim cierpią, bo przecież nie robią tego całego syfu dla własnego widzimisie.

To samo z depresją. Nie wiem czy ktoś z was kojarzy Youtubera o ksywie Ravgor, parę lat temu był dość popularny na polskim youtubie. Dziś rano podano informację że przegrał walkę z depresją w wieku 35 lat. To są naprawdę poważne zaburzenia których nie da się "wybiegać".

Krystian - czy Twoja partnerka jest w jakiejkolwiek terapii?

I też myślę że musi być jakaś niesamowita w łózku lub wyjątkowo piękna, skoro wciąż przy niej jesteś i jeszcze zaklinasz, że jej nie zostawisz.
Co z Tobą nie tak, że będąc tak traktowany, nie chcesz się ewakuować?
Cyt "osoby z tym zaburzeniem wybierają sobie na partnerów osoby, które również mają problemy psychiczne."

Borderline to nie jest choroba psychiczna, tylko typ osobowości. Osoba z pogranicza jak najbardziej może się zmienić (pracować nad tym sama lub z psychoterapeutą), ale tylko gdy chce. A do tego trzeba stanowczych zachowań ze strony bliskich osób.

Kolejny cyt: "60-70% tej grupy ma w swojej historii życia próbę samobójczą, a 8-10% osób z zaburzeniem z pogranicza umrze śmiercią samobójczą."
Obojętnie co zrobisz, czy ją zostawisz, czy odejdziesz - ona będzie miała skłonności autodestrukcyjne. Nie możesz brać za to odpowiedzialności. Nawet jeśli coś odwali, to nie jest Twoja wina.

Kolego, skoro nie potrafisz zostawić „wariatki”, to zapewne takiej dokładnie chcesz i potrzebujesz. Zapotrzebowanie na emocje tego typu, które ona Tobie funduje, to przeważnie skutek wychowania w podobnej atmosferze. Jak było w Twoim rodzinnym domu?
Zapewne te silne emocje, które masz w tym związku identyfikujesz jako miłość.

No to siedź z nią dalej. I dalej jej nadskakuj, pobłażaj i słodź. W czym problem?

Nie jest to jakaś rzadkość w związkach. Po prostu się o tym nie mówi. Sprawcami przemocy są przecież z reguły mężczyźni.

On ma tę przemoc na własne życzenie.
Najwyraźniej koleżanka jest tak dobra w seksie lub tak piękna (do pochwalenia się przed kolegami) że te "korzyści" przewyższają "straty" spowodowane jej przemocowym zachowaniem.
Natomiast mężczyźni z reguły są sprawcami przemocy wobec słabszych i zależnych od siebie.

Co innego złe zachowanie, a co innego border.
Leczenie bordera to lata psychoterapii i niekiedy wspieranej farmakoterapią.
Życie z borderem to wieczna jazda bez trzymanki.

"już cała rodzina o nas wie, wszyscy co chwilę pytają itd, nie był bym w stanie każdemu mówić tłumaczyć co się stało...znajomym itd" - mówi się, że ona ma borderline i tyle (albo, że nie pasujecie do siebie)
nie musisz jej ratować, czy zbawiać świata
nie jesteś jej opiekunem, tylko chłopakiem, którego traktuje jak gówno

im wcześniej się otrząśniesz i ostatecznie odejdziesz, tym lepiej dla ciebie

Pamiętaj, ty jesteś najważniejszy, a nie jakaś 24 letnia szmula

Krystianie, bardzo Ci współczuję obecnej sytuacji, wiem, że jest Ci ciężko psychicznie... Podpisuję się pod powyższymi radami, sam też w głębi wiesz co powinieneś, sugeruję bardzo byś zadbal o siebie. Udaj się proszę na terapię do psychologa. Co to da? Profesjonalna pomoc, zrzucisz z siebie ten ciężar psychiczny, który nieustannie nosisz

To co zadzialalo w twoim przypadku jest zupelnie inne od tego co moze zadzialac w tym przypadku bo to zupelnie inne przypadki.

To co jest wspolne w twojej i autora historii to roszczeniowosc kobiety.
Ale przedmiot tej roszczeniowosci jest rozny.

Roszczeniowosc partnerki autora wynika wlasnie z bycia porzucona i braku zrozumienia w jaki sposob moze byc pewna, ze to sie nie powtorzy.
Partnerka autora potrzebuje kogos z gleboka wiedza o relacjach, kto przeanalizuje jej traume i wytlumaczy dlaczego tak sie stalo, na jakim etapie i w jaki sposob mogla przewidziec, ze tak sie stanie i na jakim etapie, jakie miala mozliwosci aby temu zapobiec.
Dopiero gdy partnerka autora zrozumie to i - w kontekscie tamtej traumy - bedzie czula, ze tym razem wie jak przewidziec, ze relacja dazy w tym samym kierunku - dopiero wtedy sie uspokoi widzac brak tych czerwonych flag.

Obecnie nie rozumie prawdziwych czerownych flag wiec wszystko ma dla niej potencjal czerwonej flagi gdy tylko straci partnera z oczu.
Ta rada - ktora miala sens w twoim przypadku - ma jedynie potencjal poglebienia traumy w przypadku autora.

Nikt nie mowil, ze bedzie latwo

Chodzi mi o to, ze samo odrzucenie na lepsze nic nie zmieni.
Zmiana wymaga motywacji i wiedzy.
Wiedza wymaga spokoju.
Po krytycznych wydarzeniach w naszym zyciu mamy sporo motywacji aby szukac zrozumienia, ale nie mamy spokoju koniecznego aby je znalezc.
To jest czas, w ktorym jestesmy najbardziej podatni na budowanie blednych, uproszczonych przekonan (ludzie sa zli, wszyscy faceci zdradzaja, nikt mnie nie chce poznac), ktore potrafia wytlumaczyc wszystkie nasze nieszczescia ale jednoczesnie sprawiaja, ze nasze zycie staje sie trudniejsze (bo jestesmy zbyt negatywnie nastawieni do swiata i ludzi - przez co swiat i ludzie nas stresuja).

Cos autor ucichl i nie odpowiedzial na moje pytanie dlaczego zdecydowal sie byc i kontynuowac relacje z ta kobieta

https://www.netkobiety.pl/t131066.html

Krystian92 całe życie tak nie wytrzymasz.
Szkoda każdego roku i coraz bardziej zniszczonej psychiki.
Nie jesteś odpowiedziany za dorosłą kobietę, za jej chorobę i wybory.
Twoim obowiązkiem jest dbać o własne zdrowie, żeby potem Twoja rodzina nie miała kłopotów z ratowaniem Ciebie.
Są granice pomagania, trzeba wiedzieć ile można dać innym nie zatracając siebie.

Wszyscy mu to mówią, ale trzeba mieć bardzo dużo samozaparcia, by się udało.

Lepiej je znajdź szybko bo sp...lisz sobie życie. Na początku może być trudno ale potem będziesz sobie dziękował. A jak poznasz normalną kobietę to będzie Ci się wydawało absurdem, że byłeś wcześniej z taką osobą.

Odejdź od niej, zamęczysz się. Szkoda czasu, życia i nerwów.