Czy to źle że spotykam się z kolegą? - Netkobiety.pl

No właśnie o to mi chodzi,ale gdyby ktoś mi powiedział że nie mam u niego szans to bym sobie to wziela do serca...Szkoda mi nas obu gdy np jest ładna pogoda i co mamy siedzieć oboje w domu gdy nie mamy z nikim planów,podczas gdy można się spotkać.. No niestety tu są rzeczy nie do przeskoczenia,od niego często niezbyt ładnie pachnie i to delikatnie mówiąc,mówiłam mu to kiedyś ale dalej jest ten problem a poza tym on nie ma praktycznie zębów..Więc aspekt fizyczny.Wiem jak to może brzmieć ale nic na to nie poradzę,żadnej chemii.

Pożegnaj pana i daj mu szansę na poznanie kogoś kto go zechce.

Bo on biedny, ubezwłasnowolniony i bez wpływu na własne życie. Zawsze jakaś mamusia albo inna opiekunka musi się opiekować biednym misiem i za niego decydować, czy powinien podtrzymywać relacje, czy lepiej, aby zakończył znajomość. On sam przecież nie potrafi zadbać o siebie.
Słyszysz jak to brzmi?

Trochę to o Was panowie (wiadomo nie o wszystkich) słabo świadczy, że kobiety za Was mają podejmować decyzje Was też dotyczące.

Przyzwyczajacie się do siebie i  czasem będzie wam trudno kogoś innego znaleźć. Jeśli szukasz kogoś i chłopak ci nie odpowiada jako partner, to na tym się skoncentruj. Chłopak może myśleć, że summa  summarum zostaniesz z nim, zwłaszcza, że nie ma nikogo innego. Zabierasz  mu czas, który mógłby poświęcić na inną dziewczynę, może mniej atrakcyjną. ale to zmusiłoby go, żeby zadbał o siebie. A tak, to pewnie sobie kombinuje, że skoro taka laska jak ty spotyka się z nim pomimo wszystko,to po co  ma coś z sobą robić.

Dlaczego w wątkach, w których kobieta wmawia sobie zainteresowanie jakiegoś tam kolegi z pracy, wylewa się jej na głowę kubeł zimnej wody i tłumaczy, że uśmiechy, pomoc, pogawędki i częstowanie czymś tam nie oznaczają zainteresowania, tylko są składnikiem zwykłego koleżeństwa, więc onapowinna zmądrzeć, nie wariować i tak dalej? I dlaczego, kiedy istnieje szansa, że to facet będzie sobie takie coś wmawiał i to już po tym, jak usłyszał konkretną odmowę, to znowu kobieta powinna być mądrzejsza i zadbać tym razem o uczucia biednego misia?

No bez jaj. Wymaganie płacenia za siebie jest durne (ale też portfela chyba nikt nikomu nie wyrywa?), ale odprowadzanie do domu jako coś przynależnego poważniejszej relacji? Tak gdzieś od gimnazjum byłam odprowadzana do domu przez kolegów np. po ogniskach czy czymkolwiek, co kończyło się, kiedy było ciemno. Bez żadnych podtekstów, trudno uznać, że każdy kolega się we mnie kochał. Mój dziadek odwozi/odprowadza do domu wszystkie koleżanki mojej babci, ojciec też nigdy żadnej kobiety nie puści samej. Przecież to zwykła grzeczność, oznaka sympatii i chęć upewnienia się, że osoba, którą się LUBI, dotarła bezpiecznie. Mało tego, mam faceta, a ostatnio z treningu odwieźli mnie do domu koledzy, bo deszcz zaczął padać, a oni akurat się odezwali. No wykorzystałam ich przeokrutnie, pewnie powinnam odwdzięczyć się zaproszeniem na obiad co najmniej.

A jeżeli facet się łudzi, to tylko on jest za to odpowiedzialny.

Słabo,słabiutko
nie ma dostępu do tego chłopaka, mamy ogląd jak zwykle jednej strony i domniemania,domysły.
"krew nie woda" "serce nie sługa" a "samotność to taka straszna trwoga" to takie nieludzkie być słabym i nie mieć nikogo bliskiego
samowystarczalność, niezależność - ideałem nowoczesnym, na uj inni potrzebni, a jednak coś ich ciągnie do siebie, słabo słabiutko   

W "domyśle" to ten facet jest białym rycerzem, typowy nice guy (?),na orbicie potencjalnej "atencjuszki",kobiety podobno nie szanują takich i gardzą nimi udając że nie gardzą,jedna z nich  być może jakoś "wykorzystuje" tego nieszczęśnika, który liczy "na drapane" "po cichu",na wychodzone wystarane,zasłużone z wdzięczności ma jakieś  oczekiwania, mamy tu też dylematy koleżanki, niby szczerej i uczciwej,bo coś tak z łaski "jasno",dobitnie poważnie dla bezpieczeństwa, parę razy zaznaczyła profilaktycznie,prewencyjnie i powiedziała o niemożliwości związania się z nim,ale brnie w to z jakichś powodów,motywów,intencji, znanych tylko jej, z litości (?) dla przyjemności  czy jej szkoda czegoś ,nie umie się odciąć wiedząc to co już niby wie i jest jakoś świadoma,to coś jak symbioza na przetrwanie, kto pierwszy ten gorszy,śmierdziel bezzębny kontra piękna i znudzona. 
Czy intuicja jej dobrze podpowiada o zaangażowaniu tego chłopaka ?  Trochę mało informacji o tym jak działa to koleżeństwo na co dzień.
Tak czy siak wyrok padł  - czyli nic z tego, ani z koleżeństwa, ani ze związku, hibernacja we friendzone i czekanie, dreptanie z desperacją w tle i lękami,obawami - namiastką taka standardowa diagnoza forumowa dyżurna
marnotrawienie energii przez jedną stronę bardziej,a może nie jest, może to etap jakiś jest dojrzewania lub ucieczka w maleńki azyl na strasznym świecie.

tez tak uwazam

Właśnie. To ciekawe, że nikt z nas nie ma dostępu do oglądu tego faceta, ale już większość tutejszych panów wie, że on pewnie coś więcej niż koleżeństwo ma w intencji prowadzając się z autorką ;-)
Może jest tak, jak pisze Jack_Sparrow, że wielu takiej relacji doświadczyło, więc teraz projektują własne przeżycia, a może dlatego, że autorka tak to przedstawia. Bo z jednej strony ona pisze, że oboje są sami, to co im szkodzi razem się powłóczyć, ale z drugiej strony myśli, że z jego strony to nie są tylko takie intencje, więc ona może też na niego projektuje własne doświadczenie i własne intencje. Może to ten pan traktuje ją lekko i przyjemnie, ale jej coś „grubszego” chodzi po głowie.

Czy wyrok zapadł, to nie wiem. Bo panna niby już kilka razy przedstawiała koledze, że nic z tego nie będzie, ale mu to nie przeszkadza w kontynuowaniu znajomości, za to ona ma rozkminy :-D Być może ona udaje bardziej niedostępną niż jest w rzeczywistości. Wiesz, taka pozorantka, bo po cóż innego kilka razy temu samemu facetowi tłumaczyć, że nic między nimi nie będzie, skoro on nawet słowem o tym jej nie wspomniał, że jest zainteresowany, ani nawet nie dał w miarę jasnych sygnałów.
Być może jest zupełnie na odwrót, to on oddycha z ulgą, gdy ona po raz kolejny tłumaczy, że nic z tego nie będzie i w spokoju kontynuuje znajomość, bo wszystko przynajmniej jest jasne. A ona zastanawia się, dlaczego on się z nią spotyka w takim razie.

A jeśli kolega kilka razy dostał komunikat, że nie będzie z tej znajomości nic więcej niż czasoumilanie sobie wzajemnie życia dopóki nie pojawi się ktoś konkretniejszy na horyzoncie zdarzeń, a mimo tego, kręci się wokół koleżanki licząc na coś więcej, to sorki, ale jest strasznie żałosny.
Naprawdę mam problem, żeby zaakceptować jęczenie panów tutaj, że panna powinna skończyć znajomość, bo być może gość jest z tych żałosnych i nie umie sam zadbać o siebie, więc kobieta powinna być tą mądrzejszą, która nie tylko wyraża się wprost w przeciwieństwie do pana żałosnego, ale jeszcze ma konkretnie działać. Rzeczywiście trudno takiego faceta szanować. Jakby nie patrzeć, to rzeczywiście w cenie, czyli pożądani są faceci, którzy wiedzą czego chcą i potrafią zadbać o siebie, bo wtedy jest szansa, że też będą potrafili zadbać o drugą osobę.

PS. Tak mi się przypomniało, jak swego czasu pewnemu koledze powiedziałam, że nic między nami nie będzie, a on na to, że ok, ale przecież mam koleżanki :-D Całkiem urocze to było.

Inna sytuacja: mój wieloletni kolega, z którym na przestrzeni lat miałam raz bliższy, raz dalszy kontakt, już po moim ślubie powiedział mi, że kręcił się blisko, bo liczył na jakąś moją chwilę słabości i zaciągnie mnie do lóżka. Jak twierdził nigdy nie mógłby mnie pokochać, bo coś tam…nieważne :-P, ale go pociągam fizycznie. Dziwne wyznanie, ale doceniłam szczerość :-D Jednak spławianie go mijałoby się z celem, bo nie był cierpiącym Werterem ;-)

Niby masz rację, ale z drugiej strony nawet nie wiesz jak często jest to skuteczne.

Ile to już historii nawet na tym forum było pod tytułem "on się zakochał, ja tego nie czuje, no ale byliśmy na randce, pojawiło się winko i wylądowaliśmy w łóżku, co teraz?"

Powie jakiś komplement? WTF? Nigdy nie oczekiwałam komplementów od kolegów, wręcz czułabym się niezręcznie.

Odprowadzanie do domu to zwykły ludzki odruch ludzi kulturalnych. Gdyby na świecie nie było tylu pojebów, którzy uważają, że można zgwałcić kobietę jak ubierze się "zbyt" wyzywająco to żadne odprowadzanie kobiet do domu nie byłoby potrzebne.
Sama kiedyś odprowadziłam totalnie nawalonego Amerykanina do hostelu. Byłam w barze na spotkaniu typu "We speak English" w gronie przypadkowych ludzi z grupy FB. Jeden koleś wypił 0.7 sam i totalnie nie ogarniał rzeczywistości, nawet nie wiedział w jakim kraju jest. Faceci już wybyli do domu, zostały tylko dwie dziewczyny niekoniecznie chętne odstawić delikwenta w bezpieczne miejsce. Zlitowałam się, bo co, miałam go tam zostawić żeby spał na ulicy? Koleś nie był agresywny, a ja nadrobiłam może kilometr drogi w jedną stronę.

za to, gdy to kobiety sa bohaterkami glownymi takich watkow, topiszecie jej: "przeciez nic ci nie obiecywal" albo ze powiedzial wprost, ze nie bedzie z tego zwiazku i sama sobie winna

i tak sie uczepiliscie tego friendzonu jakby kobieta tez nie mogla wpasc we friendzone. skad wiesz, ze autorka nie jest brzydka? moze dla niego to tez tylko kolezanka?

Ale czytasz co napisała autorka?
Skoro ona wie że on do niej czuje miętę a ona nie ale jednocześnie chce się z nim spotykać to od niej zależy jak to się potoczy. Dlaczego? Bo jej nie zależy.

Jeśli aspekt seksualny znacznie przewyższa swoją wagą pozostałe aspekty, to inaczej być nie może. Tłumacząc łopatologicznie:  jeśli nie jesteś w stanie przyćmić wyglądu tym co masz w glowie, tak by plusy relacji przyjacielskiej w potencjalnym bilansie znacznie przewyższały korzyści wejścia w relację romantyczną, to będzie jak jest. Opisany stan faceta wskazuje że ze względu na brak środków i/lub checi/nadziei porzucił starania na rzecz zadbania o siebie e takim stopniu by realnym było zdobycie przez niego jakiejś kobiety na wyższym od zerowego poziomie. Być może zdaje sobie sprawę że swojego położenia i z tego że w jego sytuacji może liczyć co najwyżej na taki (koleżeński) substytut relacji, co nie znaczy że nie marzy o przeskoczeniu na wyższy stopień.

Komplementy mówią sobie ludzie niezależnie od płci, natomiast nie jest to też obowiązkiem. A nawet jeśli ten facet z jakiegoś powodu czuje się zobowiązany do prawienia komplementów, to, ee... niespecjalnie mu ubędzie. Poza tym, znowu, to jego sprawa, jego decyzja.
Do odprowadzania też nikt nie zmusza. Jeśli facet proponuje, to jasne, miło. Poprosić o to też można, zwykła przysługa, jak każda inna w koleżeństwie. To, że z reguły robi to facet, nadal nie oznacza, że jest to przynależne wyłącznie do relacji damsko-męskich. Jak ja zazwyczaj szykuję (i szykowałam, singielką będąc) żarcie na imprezy, grille itd., to też ktoś miał to wiązać z jakimś usługiwaniem, czymś, co oznacza podryw czy coś, co należy się wyłącznie zainteresowanemu mną mężczyźnie? Bez sensu. Ba, gdybym postanowiła poderwać kogoś metodą "przez żołądek do serca" to też byłaby to tylko moja decyzja. I jeśli zaproszę kogoś na obiad, to ten ktoś naprawdę nie musi analizować na wszelki wypadek, czy chce ze mną związku, tylko przyjść i się nażreć.

Czyjeś zakochanie (czy czyjeś cokolwiek) nie może Cię zobowiązywać do niczego.

No okej, ale to nadal nie jest wina odprowadzanej koleżanki. Nie trzeba się podporządkowywać presji społecznej. Jeżeli facet nie chce odprowadzać, to niech tego nie robi - sam. Bo takie oczekiwanie, że na nim ciąży presja, więc ona ma się domyślić i sama zrezygnować... Znowu: panowie biedne misie, trzeba za nich myśleć i działać. A jak można oczekiwać od kogoś więcej niż samemu robi się dla siebie?

Owszem. Dlatego jeśli pan uczciwie się do afektu przyzna, to trzeba mu uczciwie powiedzieć, że nic z tego nie będzie. Jeżeli nadal będzie czynił uczciwe awanse, to równie uczciwie wypadałoby mu odmawiać. Natomiast jeżeli pan niekoniecznie uczciwie postanawia udawać kolegę, to niech sam ponosi konsekwencje swojego braku uczciwości tudzież jaj do bardziej zdecydowanych kroków, bo nikt nie ma obowiązku myśleć, zgadywać i w ogóle rozważać jego sytuacji tak, jakby była jakimś priorytetem, bo - uwaga - nie jest.
A twierdzenie, że ktoś się zakochał, bo ktoś się zachowywał tak czy siak, jest mocnym nadużyciem, bo znowu ściąga odpowiedzialność z mężczyzn, co najmniej jakby istniało uniwersalne zachowanie powodujące u nich wielką miłość. Kobieta zachowuje się tak, jak się zachowuje, a to, że jednemu na iluś tam kolegów to zachowanie spodoba się na tyle, by myśleć o czymś więcej, to znowu nie wina kobiety, tylko jego wyborów, odbioru sytuacji, oczekiwań, poglądów i całej reszty.

.

Czasem się wiesza a czasem nie wiesza
jest z tym  i bywa z tym różnie, czyli kolorowo i podłużnie, w zależności od faz księżyca,humoru,wilgotności i ciśnienia powierza,doświadczeń i postawy wobec płci czy nawet  konkretnej osoby, która albo wzbudza sympatię albo i nie,przynajmniej takie moje obserwacje z życia i z tego forum
nie wysnuwałbym jakiejś jednej zasady co do kobiet czy mężczyzn w ocenie ich w takiej sytuacji
nie przesadzajmy z tą wojenką płciową marsjańsko - wenusjańską

Jeszcze raz  z jednej strony "krew nie woda" "serce nie sługa" "tak czy siak wszystkim piątej klepki brak"   z drugiej strony jakaś desperacja - presja niby społeczna, rodzinna, obawa przed samotnością ,wygoda, pragmatyzm i oczekiwanie, że jak się kogoś pozna jeszcze lepiej bliżej to się go pokocha przez rozum i czas, a cudem będzie obłędne pojawienie się pożądania przez przyjaźń,takie rzeczy się zdarzały, więc czemu nie spróbować takiej drogi do szczęścia, efekty w życiu to ma bardzo różne  a jeden wzór szczęścia dla wszystkich to ściema i złudzenie
ciężko jest letko żyć
No takie życie a istoty ludzkie takie idealne, doskonałe jakkolwiek się pojmuje to określenie, w przyrodzie nie występują przynajmniej masowo

Nie widzę związku z tematem.

Jeżeli mówię, że nie jestem zainteresowana związkiem, tylko koleżeństwo, to zachwuję się zgodnie z tym - jak koleżanka właśnie. To panu zostaje decyzja, czy mu to wystarczy czy nie.
I tak z perspektywy czasu, to źle na tym nie wychodziłam ani ja, ani panowie. Bo prędzej czy później się odkochali i relacje były/są spoko, ze starych zadurzeń można nawet pożartować. Gdybym na hasło "zainteresowanie" miała odzew "spadaj", to by do tego nie doszło.

Na pewno lepiej niż gdybym nagle została olana. Tzn. jeśli zgodziłabym się na przyjaźń, a ktoś by mi dla mojego dobra ochładzał/zrywał kontakt, to byłoby to dla mnie baaardzo nieprzyjemne. Tak jakby moje zainteresowanie czy nawet uczucie było rzeczą dla obiektu westchnień tak przykrą, że nie mógłby ze mną wytrzymać. Oczywiście zakładając, że nie uszczęśliwiałabym go nachalnym podrywem.
I wiesz, ja nawet miałam podobne sytuacje. Nie takie, że dostałam kosza, ale że z góry wiedziałam, że związku niet - bo nie pasujemy do siebie, bo wiedziałam, że to zauroczenie i żaden materiał na coś z sensem. I ja sobie wtedy świadomie siedziałam cichutko, miałam to swoje koleżeństwo, cieszyłam się nim (!!!) i cierpliwie czekałam, aż mi amory przejdą. Tak serio bez żadnej nadziei na coś więcej, ale ciesząc się znajomością. Nie róbmy takiej dramy z zakochania/zainteresowania - no jest, chce się czegoś tam, ale to jednak mija.

Nieee. Wszystko, co pisałam, odnosi się również do kobiet. Każdy odpowiada za swoje czyny i tyle.

Hmm,nie jestem samotna,mam przyjaciółki,kolegów i znajomych więc to nie jest tak,że spotykam się z nim z braku laku.Spotkania raczej inicjuje on,ja gdy coś zaproponuję to staram się w większym gronie,żeby właśnie nie było niedomówień.Myśle,że gdybym ja dostala kosza od jakiegoś kolegi to raczej ograniczyłabym spotkania w 4oczy.

Saro, sumarycznie twoje posty w tym wątku bardzo przypominają kogoś, kto np. bierze udział w imprezowej wycieczce na krzywy ryj i rżnie głupa, mając taką możliwość tylko dlatego że słabo stojącemu z kasą organizatorowi brakuje asertywnosci by powiedzieć łopatologicznie: "kto nie bierze udziału w ściepie,  ten wyp....ala!"

Autorka doskonale wie co się kroi, ale rżnie głupa bo chce bezkosztowo  atencji i czasoumilacza; to że nie ona jedna na świecie tak pogrywa, to nie znaczy że to przyzwoite.

Chcesz opinii? Proszę bardzo, choć na pewno doskonale zdawałaś sobie sprawę z tego jaką opinię najprędzej uslyszysz: w obecnej sytuacji najbardziej fair będzie uciąć kontakt.

Tia, ale jak się utrzymuje taką osobę jednak przy sobie, to się to robi dlatego, że lubi się być adorowanym i szuka się atencji dla podbudowania ego. Jak dziewoja znajdzie kogoś fajniejszego - to mu popuści pieroga. Jak nie, to ma sprawdzone koło ratunkowe pod ręką w postaci "kolegi".

Moim zdaniem może istnieć przyjaźń damska męska podwarunkiem że te osoby się sobie niepodobaja

Ameryki nie odkryłeś.

No nie, jeśli się robi coś na krzywy ryj, to znaczy, że się bierze, a nie daje. Jeśli mówię o koleżeństwie, to dokładnie to mam na myśli: daję koleżeńskie zachowania i takich oczekuję, albo się na to godzisz, albo - sam! - spadasz. Nie zrzucasz na mnie odpowiedzialności za swoje decyzje.
Czasoumilacz, heh. Na upartego można tak określić znajomych, jeśli pominąć aspekt sympatii (ale w zasadzie sympatia jest warunkiem koniecznym do tego, żeby ci znajomi czas umilali). I w takim kontekście równie dobrze można by mnie nazwać ich czasoumilaczem, bo przecież to działa w dwie strony.
Co do atencji - ja już wiele razy pisałam, że nie lubię być podrywana, jeśli to nie ten jeden jedyny podrywa, więc zakładam automatycznie, że i inne takie kobiety istnieją. Naprawdę nie dla każdej maślany wzrok faceta, który jej nie interesuje, jest spełnieniem marzeń.

No właśnie nie zawsze. Ja nie lubię być adorowana, drażni mnie to. I z tym trzymaniem kogoś przy sobie to też mocno przesadziłeś. Przecież zanim się kolega zdecyduje na wyznania czy jednoznaczne działania, to się go "trzyma przy sobie", bo się go najnormalniej w świecie lubi. I jego zainteresowanie tego nie zmienia, chyba że rzeczywiście zacznie irytować oporem w przyjmowaniu odmowy.

Ja nie wiem, nawet teraz, jak jestem w związku, mam kolegów, z którymi nie chciałabym stracić kontaktu. I nie ma to nic wspólnego z szukaniem atencji, żaden też mnie nie adoruje. Dlaczego więc po jakimś wyznaniu normalna sympatia do człowieka miałaby zmienić się w szukanie atencji? Przecież to nie moje motywy się zmieniły, więc jakim cudem czyjeś uczucie ma stanowić o tym, że już nie jestem koleżanką tylko atencjuszką?

No Ameryki nie odkryłem bo jeżeli na przykład facetowi się podoba a już kobicie nie to trzeba zerwać przyjaźń

Ale nie ma znaczenia, że jestem w związku. Jak byłam singielką, też miałam kolegów. Ba, nawet częściej się z nimi spotykałam (co właściwie uroczo określiłeś wcześniej: jak dziewoja znajdzie kogoś fajniejszego - to mu popuści pieroga. Jak nie, to ma sprawdzone koło ratunkowe pod ręką w postaci "kolegi", a co dla mnie było jednak naturalną koleją rzeczy, bo zwyczajnie jako singielka miałam więcej czasu, więc beztrosko spotykałam się kolegami aka wykorzystywałam koła ratunkowe) i działało to dokładnie tak samo. Co to zmienia? Nic, może poza tym, że to fajni ludzie, więc teraz raczej żaden nie wyskoczyłby z podrywem.

Hm. To zależy, co to za stopowanie było. Bo mi też się zdarzało powtarzać to kilka razy (w zasadzie takich wielokrotnych podejść było więcej niż jednorazowych), ale wcale nie wszystkie wiązały się z nachalnym podrywem i nieogarnianiem zasad koleżeństwa, tylko po prostu rzadko ta pierwsza odmowa jest związana z wyczerpującą temat rozmową. Ot, facet mnie próbuje pocałować, odsuwam się, mówię, że nie jesteś zainteresowana czy coś tam; ja zaskoczona sytuacją, on pewnie trochę odmową, często na tym się kończy. I najczęściej dopiero po jakimś czasie pada "a właściwie dlaczego nie?" i jakaś tam rozmowa. A jak mu przyjdzie do głowy parę nowych pytań już po tej rozmowie (z koronnym i szalenie sprytnym "ale skąd możesz wiedzieć, że kiedyś nie będziesz chciała?" ), to mamy kolejną, już najczęściej mocno szczegółową dyskusję z rozważaniem wszelkich możliwych dróg, zakończeń, sposobów rozwiązania sytuacji itp. Nie każde stopowanie musi być związane z facetem przyciskającym babkę do drzewa czy z uporem nazywającym zwykle spotkanie randką.

Ok już rozumiem.Próbowałam tak robić jak było napisane wyżej,tyle że kolega byl taki namolny w tych zaproszeniach że w końcu zaczęłam z powrotem ulegać.Będę probowala luzować lekko kontakt żeby nie było aż takiej zażyłości,to chyba najlepsze rozwiązanie.

Dodajmy do tego kilku gości opisanych wcześniej, których w ramach samowybielania się czy uspokajania własnego sumienia określiłaś jako "podśmiechujących się ze swoich dawnych zadurzeń w tobie" podczas gdy co najmniej u części pewnie po prostu męska duma nie pozwala im przyznac że pozostali jako orbiterzy

Owszem, przyjaźń damsko-męska jest możliwa, ale na opisanych już przez innych użytkowników zasadach. Tam gdzie był pociąg (zwłaszcza silny), tam przyjaźni nie będzie. W swoim życiu miałem w sumie cztery kobiety, z którymi przyjaźń była możliwa:

1. 10 lat starsza ode mnie, mieszkała niemal 400 km ode mnie (wtedy nie byłem tak mobilny jak dziś), o hmmmm... kontrowersyjnym typie urody (do tego jasnooka blondynka, co dla mnie czyni kobietę niemal aseksualną); trwało to dopóki moja była już żona (wtedy narzeczona) nie postanowiła jej wyeliminowac;
2. Moja rówieśnica, ale bardzo kojarząca mi się z moją siostrą (co uczyniło ją de facto aseksualną dla mnie); zakończyło się z podobnych przyczyn jak w p.1
3. Laska poznana podczas okresu pierwszego dłuższego  rozstania z moją byłą już żoną, mieszkała na drugim końcu kraju. Piekielnie inteligentna (acz o niełatwym charakterze) i wszechstronnie utalentowana, mieliśmy więź wręcz telepatyczną, ale miała zasadę że albo z kimś idzie do łóżka albo się z nim przyjaźni; w każdym razie ostatecznie wylądowaliśmy w łóżku, ale nawzajem (wiem bo potem kontaktowała się ze mną osoba która nas oboje znała) zachowaliśmy o sobie dobre wspomnienia. Z perspektywy czasu może akurat pójście do łóżka było błędem i to nie dlatego że było nam w tym łóżku źle tylko dlatego że przyjaźń z nią faktycznie miałaby chyba znacznie większy potencjał.
4. Aktualna dobra koleżanka, od początku tak traktowana (po prostu najpierw pisaliśmy na jednym forum gdzie się dobrze dogadywaliśmy, potem rozmowy wyszły poza forum), do tego stopnia świadomie się przed nią "spaliłem" (i dalej twierdzę że można być w pełni szczerym pod każdym względem jedynie z przyjacielem/przyjaciółką, a nie z partnerką, co oczywiście - od razu to zaznaczam - ani nie oznacza ani nie usprawiedliwia zdrad)

Na dziś jedna całkowicie mi wystarczy, tym bardziej że mieszka daleko i widzimy się na żywo rzadko. Na koleżeńskie stosunki z kobietami (zwłaszcza takimi, które mogłyby mnie pociągać) zwyczajnie nie zamierzam tracić czasu i ponosić innych nakładów i podejrzewam że większość (być może nawet lwia część) facetów ma podobne nastawienie, co zresztą widać powyżej.

Patrząc na drugie oko, ta kobieta świetnie wie co to za gagatek i jakie ma problemy - chętnie roztacza nad nim maminą opiekę.