Związki typu LAT - co o tym sądzicie? - Netkobiety.pl

Inaczej wygląda związek gdy mieszka się razem, a inaczej gdy osobno. My sobie tu możemy pisać co kto lubi, a wszystko będzie się rozbijać o to, jak na taką propozycję zareaguje partnerka.

Jednego jestem pewna - nie mogłabym żyć na cudzej łasce czy niełasce pod względem własnego lokum. Teraz jeszcze możesz sobie coś zagwarantować, nawet niewielką kawalerkę czy malutki domek na zadupiu. W razie "W" masz gdzie iść. Jak przejdziesz na emeryturę to będziesz mógł sobie pomarzyć o wynajmie własnego mieszkania - w polskiej rzeczywistości nie będzie Cię stać na odstępne. Cóż zatem Ci pozostaje poza widmem bezdomności?
Dom pomocy społecznej albo noclegownia.
Masz wybór

Nie jesteście w żadnym związku. Jesteś tylko czasoumilaczem. Gdy coś Ci się stanie, zachorujesz to pani tak samo się wypnie, bo ona nie chce żadnych zobowiązań, ślubów.
Nie tylko się od niej wprowadź, ale znajdź taką która będzie Cię kochać i chciała być z Tobą.

No, ale może z tego tytułu ma inne profity - ugotowane, posprzątane, wyprane, mieszka w ładnym i ciepłym domu, może korzystać z ogrodu w letnie noce...
Nikt nie oddaje praw do domu w zamian za pomoc w pielęgnowaniu ogrodu.

Jak najbardziej powinieneś kupić mieszkanie i wynajmować, w jej dom nie inwestować, mieszkanie osobno w tej sytuacji byłoby bez sensu, ale jak najbardziej możliwe choć niekorzystne dla nikogo.

Zapewnie nie chce się wiązać z tobą ślubem ze względów majątkowych. Kup sobie mieszkanie i je wynajmij, albo... w nim zamieszkaj. I nie dokładaj zbyt dużo do tych remontów bo nic nie odzyskasz.

Ja jestem w takim związku już prawie 1,5 roku i bardzo to sobie chwalę. Moja pani również. Oboje mieszkamy ze swoimi dziećmi. Mój co prawda ma już prawie 22 lata, ale jej ma 13 lat i jest mocno absorbujący. Oboje lubimy swoje mieszkania. Podoba mi się jej mieszkanie, ale dla mnie byłoby za ciasne. Generalnie nie planujemy zmiany w najbliższych latach, o ile ten związek przetrwa. Kiedy nasze pisklęta już wyfruną, to kto wie.

To jest normalne, że kobieta swój dom, który otrzymała od rodziców, ma w planach kiedyś przepisać na córkę (czy też bez przepisywania córka będzie po prostu dziedziczyć). Nie dziwię się, że nie ma zamiaru Tobie nic przepisywać.

Jesteś dorosły, sam musisz zadbać o swoje materialne bezpieczeństwo. Mieszkasz w jej w domu, powinieneś więc ponosić część kosztów z tym związanych. Zamiast inwestować w jej dom, odkładaj pieniądze. Możesz kupić coś małego, ale możesz to wynająć.
Możecie dalej mieszkać razem, ale dbaj o swoje finansowe bezpieczeństwo.

Ja myślę, że taki związek "bez prania gaci"
jest dobry, jak strony mają dzieci i tak zaczynają relację.
Tu, autor już mieszka jakiś czas razem i to mu odpowiada, więc z której strony by nie patrzeć jest korzystniej.

Ale zdajesz sobie sprawę, że przy FWB każdy może mieć męża/żonę/partnera/innych friends i nikt nikomu w życie prywatne nie zagląda? Dlaczego w twoim zaściankowym rozumku nie mieści się, że ludzie mogą się kochać, być razem latami, być szczęśliwi i po prostu żyć na dwa domy, gdyż każde ma też swoje życie poza związkiem? Dowodem miłości i przywiązania jest dla ciebie pranie brudnych skarpet w jednym bębnie?

No tak nie do końca. Tyle to się robi we wspólnym domu/mieszkaniu, jako zwyczajne domowe obowiązki. Ty jednak mieszkasz u kogoś, bez płacenia czynszu, więc pewne obowiązki extra są niejako twoim kosztem życia w tym miejscu. Czy obecnie są adekwatne - nie wiem, to już musicie ustalić między sobą. Ale skoro od lat patrzysz na dziurę w ziemi, to chyba nie jesteś jakoś bardzo przymuszany do pracy ponad siły.
Nawet nie wiemy, czy płacisz za prąd/gaz/wodę/ścieki czy co tam macie. To też ma znaczenie, powinieneś się dokładać do mediów, z których korzystasz.

Nie ma żadnego obowiązku robienia w jej ogrodzie. Szczególnie czegoś tak durnego jak oczko wodne, nie mając o tym żadnego pojęcia. Wymyśliła sobie jaśnie pani to niech zapierdziela z tematem.

To nie tak - mamy wspólne konto na które ja i ona płacimy równa kwotę (parę tys) z czego jest opłacany czynsz, woda, prąd, jedzenie. Zatem to nie jest tak, że pracą „płace za mieszkanie”. Praca jest extra bonusem. W dodatku te koszty dzielone są 50:50 a w domu mieszka jeszcze jej matka, która ostatnio nabiła kilkutysięczny rachunek za prąd bo grzała ogrzewaniem podłogowym 24h „bo jej zimno było”. Oczywiście rachunek jako dodatkowy koszt też poszedł 50:50 między mnie a partnerkę. Uważacie, że to jest fair? Rozmawiałem na ten temat z moją partnerką i powiedziała, że tak bo mieszkam w domu wybudowanym przez jej rodziców.

Czy fair nie wiem, bo tu nie ma jakiejś sztywnej zasady. Czy dzielicie rachunki na dwa czy trzy to sprawa umowna. Gdybym miała dom i mieszkała w nim z własnym dzieckiem i na dokładkę z partnerem (który nie jest współwłaścicielem), na pewno nie dzieliłabym rachunków na trzy, facet płaciłby połowę.

Bo tworzą związek. Z takiej racji. Jak każde sobie rzepkę skrobie to po co być w związku?

autorowi chodziło o zapis w testamencie więc nie ma żadnego ryzyka. Chyba że się boi że ją otruje ;P

Testament też niczego nie załatwia, bo napisany dzisiaj, może być nieważny jutro, można zmienić, napisać drugi, a liczy się ostatni.

Nie uważam, że autor jest wykorzystywany, bo niby dlaczego w wolnym czasie nie miałby pomagać partnerce, ale to powinna być przyjemność nie nakaz.

Kora żyła podobno w takim związku. Przed jej śmiercią pobrali się, ale nie wiem czy to prawda. Tak kiedyś usłyszałam i pamiętam, że bardzo mi się to spodobało.

Autorze, taki związek byłby dla Ciebie o wiele bardziej korzystny i to pod każdym względem.
Dla niej oczywiście nie, bo straciłaby parobka.
Z tego co piszesz wynika, że to cwana baba i dość bezczelna. Chyba dawno temu weszła Ci na głowę i coś jej się pomieszało na stykach.
Nawet do głowy jej nie przyjdzie, że jakimś swoim stwierdzeniem czy uwaga może Cię zranić albo wkurzyć.
Ona jest Ciebie bardzo pewna i zachowuje się wobec Ciebie tak, jakby to było oczywiste, że masz zająć się pracami związanymi z jej domem, z jej ogrodem i z jej basenem.
A nie siedzisz tam za friko, bo co miesiąc płacisz kilka tysuecy na Wasze wspólne konto.
Czy ona ubiera się też z tych pieniędzy?
Czy kupuje sobie kosmetyki, opłaca stomatologa i utrzymuje swoją matkę, która zapewne jest pod opieką lekarską ( może prywatną?) i potrzebuje mnóstwo leków itd wiadomo, że koszt utrzymania matki jest wysoki.
Z tego, co napisałeś można wywnioskować, że od lat jesteś wykorzystywany przez te kobietę.
Bogatym ludziom wydaje się, że inni ludzie poszliby do nich mieszkać i to z pocalowaniem ręki.
Tymczasem wcale tak nie jest.
Mnóstwo bogatych ludzi żyje samotnie, ponieważ każdy człowiek wie, że lepszy domek ciasny ale własny. Żaden to interes ani zaszczyt być zaproszonym do mieszkania pod dachem bogatego.
Tylko bogatemu wydaje się, że z tej racji, iż ma piękny dom, pieniądze inni będą ustawiali się w kolejce, by uszczknąć chociaż trochę tych luksusów.
Znam te sprawy bardzo dobrze, bo z autopsji.
Gdybym chciała, to przynajmniej od dwóch trzech lat mieszkałabym w pałacu swojego byłego. Mocno posunął się w latach, siadło zdrowie i kuśka i zaprosił mnie do wspólnego dalszego życia z nim.
Dziwne że wcześniej do czegoś takiego było mu daleko, w czasach gdy wskoczylabym za nim w ogień.
Wtedy bab miał na pęczki, ale potem jakoś dziwnie poznikały. Żadna nie chciała zostać z nim i robić za opiekunkę i gospodynie jego rezydencji.
Jak on to powiedział?
Powiedział, że wziąłby kobietę w zamian za kotleta na obiad.
Tak więc stary cwaniak wymyślił sobie, że mnie sobie przygrucha na stare lata, a ja pewnie będę fruwała ze szczęścia mieszkając w takich luksusach.
No niestety, daleko mi do tego.
Dalej jest sam i żadnej kolejki kobiet chętnych, by z nim zamieszkać nie widać.
Dziś głupich nie sieją.
Tomku, jesteś wykorzystywany.

Związki LAT na pewno nie są dla rodzin - to oczywiste.
Tak jak napisał Szeptuch są albo dla bardzo młodych ludzi, chociaż oni zazwyczaj bardzo chcą razem mieszkać, albo dla osób starszych, które już tych rodzinnych miodów najadły due do syta i dlatego cenią sobie wygodę, wolność i niezależność.
Druga osoba nie jest już potrzebna na co dzień, a wręcz działa na nerwy.
No chyba że ktoś jest w specyficznej sytuacji i dla niego mieszkanie z kimś bliskim jest po prostu potrzebne.
Ktoś potrzebujący opieki albo isoba, która nie chce wpuszczać do domu obcej np kucharki czy sprzątaczki i woli, by takim sprawami zajmowała się osobą zaufaną, która niczego z domu nie ukradnie itd.

Ty Tomku mieszkając z tą kobietą żyjesz w iluzji, że masz rodzinę, namiastkę rodziny. Jednak ja jasno powiedziała Ci ta kobieta rodzina nie jesteś. Bo fakt nie jesteś rodzina, nie dostaniesz żadnego zabezpieczenia w razie czego.
Ty jesteś lokatorem, który uczciwue płaci za możliwość mieszkania tam i wykonujesz obowiązki męża, chociaż n im nie jesteś.
Tak ja nauczyłeś i dlatego dzisiaj ona uważa, że te wszystkie prace które wykonywałeś po prostu jej się należą.
Jeśli się wyprowadzisz, to możesz od czasu do czasu i na
Jej prośbę w czymś jej pomóc, jednak postaw warunek, że usługa będzie odpłatna.

Teraz wie

Eli, to wszystko jest kwestią wspólnych ustaleń. Jeśli dwojgu ludziom odpowiada LAT, to będą się tego trzymać i wcale nie będzie tak, że któregoś dnia trafi ich amor tak skutecznie, że od razu wezmą ślub z kimś innym.
Człowiek w pewnym momencie życia dochodzi do takiego punktu, że za żadne pieniądze nie chciałby mieszkać z kimś na co dzień i nawet, jeśli spotkałby po drodze milion dolarów, to i tak zdania w tej kwestii nie zmieni.
Po prostu wiesz, że nie chcesz, by ktoś plątał się non stop pod Twoim dachem i sama też nie chcesz pójść do kogoś.
Można spotykać się, jeździć na wczasy, na wycieczki, mieć towarzyszą na np Sylwestra, ale w życiu nie wyobrażasz sobie, żeby ten ktoś był z Tobą dzień w dzień od świtu do nocy i od nocy do świtu.

Ja na przykład na samą myśl, że miałabym mieć taki układ mam ciarki na plecach.
Już teraz jest mi ciężko, bo mieszkam z córką i jej rodzinka na kupie, ale wiem, że to sytuacja przejściowa i latem będę już w swoim wydzielonym we wspólnym naszym domu mieszkaniu. A dom jest naprawdę bardzo duży i można by było wcisnąć na siłę jeszcze jedna rodzinę.
Ale żeby tak na stałe?
W życiu, nie ma takiej opcji.
Tak więc takie związki wcale nie są skazane na porażkę.
W przypadku autora może być inaczej, bo jak napisał Szeptuch ta kobieta nie potrzebuje mężczyzny do towarzystwa. Ona potrzebuje silnego chłopa do roboty.
Sama ma już 50-tke, chora obłożnie matkę, wielki dom, ogród i firmę.
Nawet zatrudniając ludzi potrzebny jest jej chłop na miejscu, który potrafiłby ogarnąć różne rzeczy.
Autor pełni taka rolę i jakby tego było mało płaci jej jeszcze ciężkie pieniądze za możliwość harowania na rzecz jej własności.
Ci ludzie raczej się rozstaną i podejrzewam, że to głównie Tomek będzie usilnie dążył do rozstania.
Ona będzie o niego walczyła, bo w życiu nie uwierzę w to, że znajdzie innego chętnego na takie warunki.

Może dla 50-latków związek LAT to jest atrakcyjna forma związku. Tym bardziej, gdy każde z partnerów ma swoje dzieci, swoje lokum, które lubi i swoje codzienne przyzwyczajenia, które niekoniecznie przypadłyby do gustu komuś baaardzo dojrzałemu. Wtedy spotykają się, gdy mają na to ochotę, mają kogoś, z kim mogą podzielić się troskami i radościami, nie czują się samotni, ale jednocześnie nie rezygnują ze swojego ułożonego życia i nie muszą się liczyć z upodobaniami drugiej osoby w codzienności.

A co do Twojej relacji, autorze, to skoro czujesz się wykorzystywany, to pogadaj o tym ze swoją partnerką.
Poza tym nie do końca zrozumiałam, co Ty miałbyś jej przepisać w testamencie, skoro niczego się przez te 50 lat swojego życia nie dorobiłeś? Czy ona ma Tobie przepisać dom, który odziedziczyła w imię tego, że z nią mieszkasz i wspólnie dbacie o tę nieruchomość? Bo nie rozumiem. Przecież gdzie byś nie mieszkał, to konieczne byłyby Twoje nakłady finansowe, czasu i pracy (którychś więcej, innych mniej).

No cóż dla mnie związki LAT to są dla osób które doświadczyły w przeszłości przykrości, bólu i obecnie nie chcą i nie potrafią w 100% zaufać drugiej osobie. Bo czym innym jest spotykanie się z kimś co jakiś czas kiedy nam to pasuje i kiedy mamy ochotę a czym innym wspólne spędzanie czasu i wspólne życie.

Raczej kiedyś te same osoby co są w LAT nawet by o czymś takim nie pomyślały. Chciały by z ukochaną spędzać każdą chwilę. Zasypiać razem, budzić się razem w łóżku. Pić razem poranną kawę, wspólnie gotować obiad, uprawiać sex kiedy tylko chcą i gdzie chcą. Być na dobre i na złe, w lepszych i gorszych chwilach, bo wiadomo związek i życie to nie bajka i są i gorsze chwile.
Czyli tak jak w przysiędze małżeńskiej na dobre i na złe ...

To buduje więź bo ludzie wiedzą że mogą na siebie liczyć w każdej sytuacji i być dla siebie podporą.

Ja osobiście nie szukam przyjaciela czy przyjaciółki ale partnerki. Nie osoby co co pewien czas się ze mną spotka a osoby która podobnie myśli o związku i naprawdę jest sporo takich kobiet które myśli o normalnym związku i wspólnym zamieszkaniu.
Po prostu dla olbrzymiej ilości ludzi związek to wspólne zamieszkanie.

Dla mnie dom/mieszkanie to tylko 4 ściany i naprawdę nie ma znaczenia gdzie i u kogo się mieszka. Jak to mówię nie ważne gdzie , ważne z kim ...

Jeśli druga osoba będzie czuła się jak partnerka/żona a nie parobek czy gosposia to sądzę że problemu nie będzie ..

Ale jak komuś odpowiada taki "związek" to czemu nie.  Każdy sam decyduje.

Ponieważ to pytanie pojawia się co jakiś czas (Co miałbyś jej przepisać , czy oczekujesz połowy domu za pomaganie?) to pozwólcie, że doprecyzuję.

Oczywiście nie oczekuję żadnego przepisywania połowy domu na mnie. Po prostu będąc z kimś bez ślubu wg. prawa jest się obcą osobą. Jeśli mnie by zabił jakiś pijak na pasach to moja partnerka nie ma problemu - pochowa mnie i tyle. Wszystko co zainwestowałem w jej dom (podczas grubszego remontu 2 lata temu), wszystkie narzędzia, elektronarzędzia które kupowałem by było czym pracować w domu czy ogrodzie u niej zostają i tyle.  Problem byłby w drugą stronę - gdyby to jej się coś stało. Wtedy jestem "obcym człowiekiem w obcym domu". Chodziło mi zatem o pójście do notariusza i sporządzenie testamentu w którym ja jej bym przepisał np. wszystkie środki jakie mam na koncie (w tej chwili równowartość 60m2 mieszkania na Śląsku - po rozwodzie mieszkanie przypadło mojej ex ja zaś dostałem część kasy, O wyposażenie się nie biłem bo szkoda czasu i energii), a ona np. zawarłaby wpis, że po jej śmierci mam prawo mieszkania nadal w tym domu lub w razie chęci sprzedaży przez spadkobierców jakaś kwota przypadła by mnie w ramach "zadośćuczynienia" za moją pracę, nakłady itp. I absolutnie nie mówię tu o np. 50% kwoty bo wiadomo, że tyle pracy nie włożyłem by było to warte połowy wartości domu z ogrodem i basenem.

Powiedzmy sobie uczciwie - i sami to wiecie, że byłby to tylko pewnego rodzaju gest gdyż jak już to ktoś zauważył - testament można zawsze zmienić. Po prostu byłby to dla mnie sygnał - kocham Cię, planuję z Tobą być do końca, chcę Cię zabezpieczyć na wypadek mojej śmierci bo wiem, że bez ślubu nie masz tu żadnych praw.

Boję się jednak, że jak pisała Ulle i jeszcze parę osób - moja partnerka nie traktuje mnie jak rodzinę, jak partnera. Podam jeszcze jeden przykład - dwa lata temu zmieniałem ubezpieczyciela - przy tej zmianie jako jedyną uposażoną osobę w razie moje śmoerci uczyniłem moją partnerkę. Było to dla mnie naturalne - jesteśmy razem, chcemy być razem to dlaczego miałbym coś zapisywać swojemu rodzeństwu? Jakiś czas później moja partnerka zawierała nowe ubezpieczenie na dom a przy okazji na siebie. Kogo uposażyła? Nikogo...Czyli zgodnie z prawem - swoich prawnych spadkobierców, do których jako partner się nie zaliczam.

To mi coraz bardziej pokazuje, że ona ten związek traktuje "tymczasowo" albo "z dnia na dzień". I gdybym ja tak na to patrzył to sam mogę powiedzieć, że nasza codzienność jest OK. Chodzimy na bazen, jeździmy na rowerach, ona dobrze gotuje, pierze, ładnie urządza dom. Ja na siebie płacę, w domu pomagam, w ogrodzie pomagam, sam sporo rzeczy remontuję czy odnawiam. Żartujemy sobie, oglądamy razem TV, jeździmy na wakację. Tylko właśnie - gdy patrzę do przodu to nie widzę "bezpiecznej przystani na starość" i jak ktoś tu również już pisał - mam obawy czy jak przestanę mieć siłę wykonywać swoje prace, lub dokładać do życia - to zostanie mi przytułek.

Stąd pomysł LAT wydał mi się ciekawą alternatywą by z jednej strony przejść na swoje, gdzie będę dbał o swoje a z drugiej strony nie stracić tego związku. Jednak podzielam opinię wielu z Was, że taki układ byłby bardziej korzystny dla mnie niż dla niej.

Trochę tak się miotam, jakbym chciał zjeść ciastko i mieć ciastko...

Tak postępują właśnie niestety kobiety

Nie można przyrównać Twojej sytuacji to sytuacji Autora. Wy mieszkacie ze swoimi dziećmi, Wasz dzień jest pełen życia i wydarzeń.
Autor będzie mieszkał sam pracując przy tym w domu, jego partnerka zostanie ze starszą matką, która nakłada na nią dodatkowe obowiązki.
To zupełnie inne światy.

Ja bym nie podchodziła do pracy FrankaKimono na rzecz wspólnego gospodarstwa domowego jako "parobka". Bo w końcu on też ma czyste okna jak je umyje itd. Idąc tym tokiem rozumowania ona tez nie powinna myć, bo będzie służącą.
Nie o to w tym chodzi.

Dobry związek łatwo popsuć a drugi podobny może się nie trafić. Jak sobie przez 6 lat odpowiadali to lepiej się zastanowić jak to poskładać żeby każdy był zadowolony. Na pewno oddzielne mieszkanie diametralnie zmieni ich życie. Oboje muszą się zastanowić czy na pewno tego chcą.
Może lepiej zabezpieczyć sobie kąt i nadal mieszkać razem, bo jednak każde z nich jakiś wkład w tą wspólną przestrzeń wnosi a potem wspólnie z tego korzystają.
Jeśli problemem jest podział prac, to na tym się skupić. Najważniejsze, aby Franek był w stanie spokojnie odmawiać prac, z których nie ma korzyści i nie ma ochoty ich robić.
Nie chcesz robić przy oczku wodnym - Twoje prawo.
Mówisz spokojnie :  mnie oczko niepotrzebne, nie będę go robił. Koniec kwestii.
Jak partnerka chce to może sobie kogoś wynająć. Jej wola. Dobrze jednak to sprecyzować, żeby nie czekała w nieskończoność.
Podobnie z innymi pracami w ogrodzie. Robisz co chcesz w ramach relaksu na świeżym powietrzu, a nie jako obowiązek. Nie Twój ogród nie Twoje zmartwienie.  Tylko dobrze to sobie poukładać w głowie. Inaczej pracujemy gdy czujemy przymus a inaczej gdy jest to nasz świadomy wybór.

Ulle,Agnes - myślę, że na swój sposób obie macie racje. Ile, napisałaś wcześniej, że ludzie zamożni są w związkach bardzo pewno siebie. I tak jest. Myślę, że moja partnerka nie podejrzewa mnie o zdolność do takiego ruchu jakim byłby zakup mieszkania. Po 6 latach czuje się bardzo pewnie. Kiedyś myślałem, że zakup mieszkania podczas gdy mieszkam u niej to strata pieniędzy - lepiej sobie ciagle odkładać by w razie czego po prostu kupić. Ale teraz zaczynam uważać że taki zakup, nawet bez wyprowadzania się, mógłby zachwiać jej pewnością siebie. Byłby to sygnał, że mam gdzie odejść i nie muszę z nią być dla dachu nad głową. Moja partnerka od ponad 25 lat była sama z dzieckiem po rozwodzie. Ona nigdy nie potraktuje żadnego faceta jak rodziny. Dla niej rodzina to jej córka, matka i ojciec. Zatem jeśli miałbym z nią nada być to lepiej mieć swoje mieszkanie. Pytanie tylko czy to w jakiś sposób nie jest strata czasu - tkwienie w takim związku, gdzie z góry wiesz kim jesteś, albo inaczej - kim nigdy nie będziesz. To chyba bardziej wygląda na związek FWB tylko pod jednym dachem i z jednym Friends-em. Tutaj padły już rady - wyprowadź się i znajdź sobie kogoś kto Cię naprawdę pokocha. Tyle, że po 6 latach wspólnego życia z kobietą, która ma to czego nie miała moja ex-żona (uroda, praca, niezależność materialna) to nie łatwa sprawa. Myślę, że te 6 lat temu nie myślałem tyle o wspólnej przyszłości. Zauroczenie, początki znajomości - wtedy się nie myślało o tym co będzie za lat kilkanaście. Teraz myślę i jak już pisałem nie mam pewności czy gdy przestane być użyteczny lub wypłacalny to partnerka nie pokarze mi drzwi.

Tomku, czy partnerke swoją kochasz? Trudno mi to stwierdzić jednoznacznie, czytajac Cię. Jeśli nie, to warto odejść i może kiedyś pokochasz z wzajemnością kogoś innego. Jeśli jednak ją kochasz, to zostań z nia. Za zgromadzone pieniądze możesz kupić mieszkanie i je wynajmować, czy też pieniądze madrze zainwestować inaczej. Bieżące dochody sensownie wydawaj na wspólne i Twoje bieżące wydatki, a ich część oszczedzaj. W razie śmierci partnerki wyprowadzisz się do swojego mieszkania biorac narzędzia i cokolwiek kupisz wartościowego do domu. Napisz też testament, kto te rzeczy odziedziczy w razie Twojej śmierci.

Po ogarnięciu testamentu ciesz się towarzystwem ładnej i zaradnej kobiety, którą kochasz (jeśli tak jest),  i z którą masz już kilka lat wspólnego życia. Co też ważne, swój udział w pracach jak i nakladach finansowych niech bedzie w Twojej ocenie podobny do udziału partnerki, byś nie miał poczucia, że jesteś wykorzystywany, ani ona, że to Ty ją wykorzystujesz.

Co Ty na to?

To jest przerażające.

Niby dorosły facet a taki ... głupi ...

Płacić OBCEJ kobiecie kilka tysięcy za to że mieszka w JEJ domu. Wykonywać prace warte kilka tysiecy miesiecznie w JEJ domu.
Szok.
Utrzymywać jej matkę ...

Chłopie kup te mieszkanie. Wyprowadź się. Nie płać jej ani grosza. Będziecie się spotykali , miło spędzali czas ale każdy będzie spał u siebie i sam płacił za utrzymanie własnego lokum.
Co do pomocy jej. Oczywiście możesz jej pomóc w pracach jakie ONA wykonuje. Ale nie za nią coś wykonywać.
Jak ona potrzebuje aby ktoś za nią wykonał to niech woła fachowca ...

Bo ty masz być jej partnerem a nie parobkiem ...

Tyle że jak dla mnie ona jest zwykłą pijawką. I ona KOCHA twoje pieniądze i TWOJĄ pracę jaką wykonujesz.
A ty sam jesteś dla niej nikim.

Myślę że sam się przekonasz jak tylko przestaniesz jej płacić i się wyprowadzisz ...

Co to za "miłość" ...

Franku, podobny problem masz tu:
https://www.netkobiety.pl/t130269.html
https://www.netkobiety.pl/t130268.html

Zgadza się, temat  Wydziedziczonej podobny i wnioski powinny być podobne.:)
Dlatego piszę właśnie, by nie nazywać  wielkim słowem związek różnych układów pomiędzy ludżmj, gdzie minimalizują oni ryzyko jak mogą.
Ale tak jak doradzaliśmy  Wydziedziczonej negocjacje ws majątku, tak radzilabym tez autorowi szczere porozmawianie z kobietą o swoich obawach, bo jak rozumiem, dotyczą one tylko finansów i nakładów pracy we wspólny dom?.
Czasami pomaga kalkulator..
Niech autor po prostu przeliczy koszt wynajmowania takiego domu z lokatorką przez lata i zobaczy koszt.
Koszty ogrodnika też niech przeliczy.
Skoro Pani dba o swoje interesy finansowe, on też ma prawo o nie zadbać.
Trzymanie pieniędzy w banku to kwestia zaufania do systemu bankowego.
Jeśli są to pieniądze pozwalające na zakup małego mieszkania i coś zostanie wolnej gotówki, to ja na miejscu autora bym tak zrobiła.

Przecież to i tak się rozpadnie, bo z tego co piszesz, o tworzeniu rodziny nie ma tu mowy. Jest to kolejny wątek o tym, że dzieciaty partner nie traktuje na równi partnera bez dziecka, ma gdzieś jego potrzeby i uczucia. Brak wspólnej nieruchomości dobija też waszą relację - sorry, ale jak chcieliście mieć poważny związek bez wspólnych spraw, np. majątkowych, dziedziczenia, które łączą i zabezpieczają obie strony? Już wtedy lepiej mieszkać oddzielnie, i spotykać się na miłe chwile. Poza tym, Ty kalkulujesz, ona też. Boisz się odejść ze związku, a jednocześnie tkwisz w czymś bez przyszłości. Nie łączy Was żaden ślub, a zachowujesz się jak mąż. Kupuj to mieszkanie i stań się niezależny. Twój związek i tak się rozpadnie, bo jest zbudowany na złych fundamentach.