Do jakiego.. - Netkobiety.pl

Dziewczyna robi błąd, że chce Cię brać do pierwszej ławki -- błąd polegający na tym, że jej mama może to źle odebrać: człowiek, wciąż obcy, którego widziała ledwie dwa razy, jest w tak intymnej chwili rodzinnej tak blisko.

Oczekiwanie Cię w pierwszej ławce, to jest błąd dziewczyny, nie twój. Powinna przynajmniej mamy zapytać.

Ja bym dziewczynie powiedział tę wątpliwość. Jak dziewczyna odpowie "nie ma problemu, mama Cię lubi i akceptuje, a nawet uzna, że dobrze, że jesteś", to ok -- możesz iść do tej pierwszej ławki. Jak dziewczyna sama nie wie co robić to niech najpierw zapyta mamy, czy możesz być tam z nimi.

Ubierz się na czarno po prostu. Nie musisz być w garniturze.

Wg mnie powinieneś być gdzieś tam na końcu wśród innych ludzi, a nie w pierwszym rzędzie.

A ja uważam, że powiniem być w tym miejscu, w którym chce go mieć partnerka. Zwłaszcza, że pewnie uzgodniła to z matką.
Autor jest jej facetem i jego rolą jest ją w tym momencie wspierać. Jeżeli myśli o niej poważnie.
Bo jak nie, to fakt, najlepiej zwiać.

Ja bym usiadł przy dziewczynie tak jak Cię o to poprosiła. Chodzi o nią a nie o jej zmarłego ojca czy rodzinę - potrzebuje Twojego wsparcia w tym trudnym momencie i zakomunikowała jej to.

Opinie pod tytułem "nie wypada, mogła zapytać matki" rozumiem, ale się z nimi nie zgadzam. Ile można kultywować to "co ludzie powiedzą"?

Tak, na pewno matka będzie w takich okolicznościach roztrząsała, kto powinien siedzieć w ławce obok jej córki. A autor nie jest kimś obcym, bo te dwa razy jednak się widzieli, więc matka ma świadomość, że to partner jej córki. Może nawet będzie mu wdzięczna, że ją wspiera.

Ja bym na Twoim miejscu usiadła tam gdzie chce dziewczyna (ale niech spyta mamę).
Możesz założyć garnitur, a możesz czarne jeansy plus czarna lub biała koszula (na to jakaś czarna kurtka czy czarna marynarka) - ale sam zobaczysz, że ludzie będą pstrokato ubrani.

Mi zmarł tata niecałe 2 lata temu. Więc rozumiem co przechodzi Twoja dziewczyna. Przede wszystkim bądź przy niej, pytaj często jak się czuje. Mnie denerwowało że mnie nikt o nic nie pytał, nie interesował się, ludzie wychodzili z założenia "jak będzie jej źle, to sam wyciągnie rękę i pogada" - to błędne myślenie. To Ty masz wyciągać rękę. Rozmawiać z nią o jej tacie.
Choć oczywiście są ludzie które nie chcą gadać o uczuciach i zakopują sprawę, ale sądzę że to wyjątki.

W zależności od jej wierzeń i religii, możesz ją pocieszać. Np. że kiedyś się spotkają (jeśli jest chrześcijanką),  że może się odrodził (jeśli wierzy w reinkarnację) itd. Powiedz że najgorszy ból z czasem mija. To nie tak, że człowieka to już nie smuci, ale uczyć się z tym żyć i nie myśleć zbyt często o tej tragedii. Ogólnie czas leczy rany.
Nie mów "wiem co czujesz", jeśli nikt Ci nie zmarł. Lepiej "mogę się tylko domyślać", lub "nawet sobie nie wyobrażam jak musisz teraz cierpieć", itd.