Dziwna relacja, ale nadal sa uczucia - Netkobiety.pl

Ja Ci powiem otóż jesteścoe swoimi czasoumilaczami.
Ot fajnie z kimś spędzić czas, ale nie aż tak fajnie, żeby być razem w związku.

Dziewczyna kogoś pozna i pójdziesz w odstawkę, a na do widzenia usłyszysz, że przecież mówiła wprost, że nie chce nic od Ciebie.

Jedyną słuszną drogą dla Ciebie jest urwanie tych spotkań, urwanie kontaktu i zaprzestanie zbierania resztek, które ona Ci sypnie czasami.

To, że to nie pierwszy raz tylko pokazuje jeszcze dobitniej, że powinniście już dawno to urwać, bo nic z tego nie będzie. No chyba, że Was jara taka huśtawka, to jak tam chcecie.

Naprawianie naprawianiem, jak do chodzi do rozstania kilkukrotnie to oznacza tylko tyle, że nie ma co naprawiać. I trzeba to wziąć na klatę.

Nie wiem o co chodzi z całowaniem. Pisałam, fajna opcja, a jak znajdzie innego to pójdziesz w odstawkę. Ty powinieneś jej obciąć możliwość takich zachowań. Ja bym powiedziala wprost, ej Hanka, oczekujesz zachowań, które są w związku, a my w związku nie jesteśmy, więc żadnego całowania, żadnego tulenia, żadnego seksu, żadnych spotkań. Zdecyduj się.

Wbrew temu, co uważasz, nie jesteście wyjątkową ani jedyną parą, która jest w takiej sytuacji.

I wbrew pozorom to jest całkiem zerojedynkowe ktoś Cię rzuca, informuje o tym, że nie chce z Tobą być, to sobie idziesz, a nie zbierasz resztki ze stołu.

Bo kiedys mielismy spore problemy i kompletnie nie moglismy sie dogadac, a zwiazek byl totalnie toksyczny. Wszystko ustało i zaczelo byc super dobrze, ale przez depresje przestalem dbac o jej potrzeby, ktorymi sie ze mna dzielila.
Raczej wszyscy mnie lubia itd, ale w emocjach wiadomo, ze moglo pasc za duzo slow, ktore nie koniecznie pokrywaja sie z prawda, stad wstyd.
Ciezko mi to odpuscic i widze, ze jej tez zalezy bardzo mocno. Przerobilem troche zwiazkow i ona tez. Nie lubie i nie mowie, ze to koniec i wiecej nikogo nie spotkam bla bla bla, ale tu jest cos wyjatkowego w nas i stad nie moge zrezygnowac i przestac miec nadzieje.. strasznie to ciezkie ;/

Tu przyznam Ci racje, cos w tym jest. Ciezko tez znalezc sobie kogos innego po tej relacji, bo mocno do siebie pasujemy w wielu plaszczyznach zycia..wiadomo, ze nie w pelni, ale jest to cos, co ciezko znalezc, gdzie indziej. I nie mowie tu o przyzwyczajeniu, po prostu dobrze nam ze soba, kiedy jest dobrze, a kiedy dochodza klotnie, to ciezko o porozumienie.
Mysle, ze przezyla by to mocno w sobie i nie robila scen, ale moge sie mylic.
Co do zycia, to ukladam sobie po swojemu, jak moge. To ze sie spotykamy sporadycznie, to nie znaczy, ze nie mam zycia poza nią

Okropny narkotyk..!!
Patrząc obiektywnie na te relacje i to jaki postęp zrobiliśmy na przestrzeni kilku lat, to niezrozumiałym jest dla mnie odchodzić od partnera, kiedy jest gorszy okres. Być na dobre I ZLE, ale chyba mamy takie czasy, że zabawki, związki itd.ma być tylko, kiedy jest sprawne, działające i dobre.
Nie idealizuję, znam jej wady doskonale i akceptuje je, wiem, że życie zmienia i jedne wady znikają, a zastępują je następne.
Szanuje i mega mi się podoba, to że mamy te same potrzeby bliskości, czułości, dotyku, rozmow, które mogą obnażyć coś więcej i dać nam do myslenia/zmiany. Po każdym rozstaniu każde z nas pracowało mocno nad niektórymi uchybieniami. Nie jesteśmy idealni, ale staramy się i to również mnie mega jara w niej, że nie stoi ani ona ani ja w miejscu.
Najgorzej mam sobie za złe, ze dopiero teraz dowiedziałem się o swojej depresji, która mnie przygniatała i nie mogłem ruszyc z miejsca, jak zaczyna się jesien.
Dzieliła się ze mną swoimi potrzebami,  ale ciezko mi było wziac się w garść i coś z tym zrobić. To nie były wygórowane, ksiezniczkowe wymysły, ale przyziemne, normalne rzeczy typu wyjście do restauracji, kina..
Przerastało mnie to. M.in.to bylo powoden rozstania, że nie słucham jej najmniejszych potrzeb, że czuje się szczęśliwa czasami.
Brak było momentów zaskoczenia z mojej strony, biernosc, biernosc i tak to poniekąd ukatrupilem.
Chce ratować, ale powoli, małymi kroczkami i nie za wszelką cenę.
Mowila, że już nie chce ze mną być, ale jak napisałem jej, że Ok urywamy kontakt, to nagle odpisała mi, że nie rozumie, dlaczego jednego dnia mowie jej, że naprawimy się, zrobimy w głowach porządek i wierze, ze wrócimy do siebie, a następnego dnia żegnam ja na zawsze(?!?!)
No i pojawiają się zagwostki, ambiwalencja chcenia tej relacji.. strasznie to pogmatwane i robi wode z mózgu. Tak czy siak, parę dni zerwania kontaktu i się zaczęliśmy na nowo widywać, rozmawiac i spędzać ze sobą czas. Może powinienem być bardziej konsekwentny, chciałbym do tego dojrzeć i moc odwrócić się, bo co ma być, to będzie i przestać kurczowo trzymać się niewiadomej, ale jestem uczuciowy stety, czy nie i chciałbym naprawic, co m.in.popsulem. Ciezko poznać kobietę z którą moralność i monogamia jest na tym samym poziomie i oboje tego chcemy..ale się rozpisałem

Zawsze to ona była w tej relacji osoba, która niby kocha i stara się bardziej. Nie do końca tak było. Był czas, że więcej dawała od siebie przez pewien okres, ale później się zreflektowałem.
Spotykamy się, zabieram ja do restauracji, kina, place za wszystko, chociaz ostatnio, jak byliśmy, to chciala zeby każdy zapłacił za siebie. Ok nie prostestowalem.
Widujemy się średnio, co drugi dzień, śpimy razem, ale nie sypiamy ze sobą.
Troche ma taki wladzczy charakter, ale bez przesady. Jestem trochę teraz w takiej sytuacji, że kieruje się tym, co podpowiada serce, ale rozum widzi i zastanawia się, dlaczego Tak to teraz wygląda. Czy to po to by przejsc lepiej rozstanie i żeby to nie było tak gwaltowne(?)
Jak się widzimy, to się bardzo przytula, jest ciepła i daje dużo buziaków. Czule do mnie mowi. Nie umie odpowiedzieć na pytanie, czy kiedyś do siebie wrócimy, na ten moment mowi jasno, że NIE i nie chce się całować, no właśnie boi sie tego, że do siebie wrócimy. Trochę to takie nie jasne dla mnie i z jednej strony lepiej przechodzę to rozstanie, kiedy tak stopniowo widze, ze mając 30 ponad lat na karku, to nie chce mi sie bawić w ciuciubabke, tylko potrzebuje stabilnej relacji z dojrzala i fajna kobieta, która wie czego chce. Kiedy miewała gorsze okresy, czy psychiczne, czy inne, to zawsze o nią dbałem i nie uciekałem. Tu troche widać jest inaczej. Czuje, ze jak poznam fajna dziewczyne i zacznę się spotykać i moja uwaga skieruje się na kimś nowym,  to z zazdrości i poczucia niebezpieczeństwa ona moze zareagować, że popełniła błąd itd.i będzie chciala próbować jeszcze raz. Tylko mnie już zaczyna męczyć ta niepewność. Jestem wrażliwym, ale raczej silnym facetem. Po prostu lubie być otoczony czułością od drugiej strony. Tutaj niby to jest, ale na takim dystansie,  że nie wyobrażam sobie, że dluzej bede w to brnąć. Za chwilę odetnę pępowinę i rusze mocno do przodu, ale strasznie szkoda mi tej relacji.

Cóż, jak widać, to jeszcze nie gatunek, który wymarł;P
Bardzo lubię rozmawiac, poznawać czyjs punkt widzenia. Najważniejsze żeby rozmówca miał otwarta glowe i był w stanie zaakceptować i pomyśleć nad współrozmówca.
Co prawda tu nie bardzo mialem, tak jak opisuje. Często brakowało jej argumentów by poprzeć, że z czymś się nie zgadza.
Podejmując tematy nie związane z polityką, religia itp.to szło fajnie wkręcić się w dyskusje, a nie pokłócić.
Dzięki za miłe słowa. Masz rację jestem naiwny, ale nie powiedziałbym, że nie pewny. To właśnie czuje, ze teraz na tej naiwności siedzi. Nie wiedzieć czemu.
Dziwna ta romantyczność, bo niby jest romantycznie i dużo czułości, przytulania i masa całusów, ale jednak na takim dystansie..nawet nie wiem, do jakiej relacji, to porównać. Ale męczące.
Bo tak jak piszesz z jakąś naiwna nadzieja.
Serio dzieki wielkie za twoj wpis!!
Dochodzę do takich wniosków, że odcinam się i totalnie skupiam na sobie-nadzieja stety niestety, ale gasnie i zaczynam ściągać różowe okulary.
Mimo huśtawki, to było nam super, ale jak był jakiś dołek, to była istna masakra. Strasznie dużo mnie to kosztowało i ja również.
Okazało się, że mam depresje I zaczalem to wszystko porządkować. Prócz terapii, rozpocząłem jeszcze wrzucenie antydepresantow. Jest lepiej, chociaz to dopiero kilka dni, ale odczuwam poprawę.
Czuje, ze rosne w siłę. Mimo tego wszystkiego, co było.. to po prostu strasznie mi szkoda tych wszystkich lat, bo tak naprawdę teraz zaczęliśmy się docierać i tworzyć fajna, zgrana parę. Szkoda, że niestety, ale się poddała. Shit happen