Związek o statusie to skomplikowane / DDA/ borderline - Netkobiety.pl

Cześć,
Czy był ktoś z was w relacji z osobą która ma stwierdzone DDA/ borderline? Czy dla was jest to też trochę skomplikowane? Ogólnie bardziej pytanie do was kobiety. Jestem z kobietą od pewnego czasu, w sumie to nie wiem czy jestem czy nie, dzielimy się czułościami, sypiamy ze sobą, rozmawiamy, wymieniamy się wszystkim tak jak byśmy byli w związku, poznała mnie ze swoją całą rodziną ale jednocześnie prosi mnie bym dał jej "czas", że boi się związku, nie jest jeszcze na to gotowa. Widać, że broni się przed uczuciem, czegoś się boi, może sytuacji z poprzedniego związku. Trochę jest to skomplikowane, jestem prostym człowiekiem i ciężko jest mi to zrozumieć. Może ktoś spotkał się już wcześniej z was z takim zachowaniem?
Pozdrawiam

Lady Loka napisał/a:

Drings napisał/a:

Cześć,
Czy był ktoś z was w relacji z osobą która ma stwierdzone DDA/ borderline? Czy dla was jest to też trochę skomplikowane? Ogólnie bardziej pytanie do was kobiety. Jestem z kobietą od pewnego czasu, w sumie to nie wiem czy jestem czy nie, dzielimy się czułościami, sypiamy ze sobą, rozmawiamy, wymieniamy się wszystkim tak jak byśmy byli w związku, poznała mnie ze swoją całą rodziną ale jednocześnie prosi mnie bym dał jej "czas", że boi się związku, nie jest jeszcze na to gotowa. Widać, że broni się przed uczuciem, czegoś się boi, może sytuacji z poprzedniego związku. Trochę jest to skomplikowane, jestem prostym człowiekiem i ciężko jest mi to zrozumieć. Może ktoś spotkał się już wcześniej z was z takim zachowaniem?
Pozdrawiam

Czy ta kobieta się leczy?

Tak, chodziła na terapię, aktualnie przyjmuje leki. Wiadome, czasami ciężko jest, ale nie mogę być zły na osobę, tylko na sytuację. Po prostu wcześniej miała burzliwy związek, swojego czasu miała z tego powodu depresję, na szczęście po jakimś czasie udało się to opanować.

Cześć,
Czy był ktoś z was w relacji z osobą która ma stwierdzone DDA/ borderline? Czy dla was jest to też trochę skomplikowane? Ogólnie bardziej pytanie do was kobiety. Jestem z kobietą od pewnego czasu, w sumie to nie wiem czy jestem czy nie, dzielimy się czułościami, sypiamy ze sobą, rozmawiamy, wymieniamy się wszystkim tak jak byśmy byli w związku, poznała mnie ze swoją całą rodziną ale jednocześnie prosi mnie bym dał jej "czas", że boi się związku, nie jest jeszcze na to gotowa. Widać, że broni się przed uczuciem, czegoś się boi, może sytuacji z poprzedniego związku. Trochę jest to skomplikowane, jestem prostym człowiekiem i ciężko jest mi to zrozumieć. Może ktoś spotkał się już wcześniej z was z takim zachowaniem?
Pozdrawiam

Lady Loka napisał/a:

Drings napisał/a:

Tak, chodziła na terapię, aktualnie przyjmuje leki. Wiadome, czasami ciężko jest, ale nie mogę być zły na osobę, tylko na sytuację. Po prostu wcześniej miała burzliwy związek, swojego czasu miała z tego powodu depresję, na szczęście po jakimś czasie udało się to opanować.

Czyli na terapię już nie chodzi?

Powiem tak, border czy nie border, jak ktoś Ci mówi, że nie jest gotowy na związek, to się wieje, bo nic zdrowego dla Ciebie w takiej sytuacji nie będzie.

Mam koleżankę ze zdiagnozowanym borderem i nigdy takich akcji nie robiła facetom.

Nie, aktualnie nie leczy się od pewnego czasu, próbowałem jej przetłumaczyć co i jak, żeby znowu zaczęła chodzić ale stwierdziła, że boi się. Czyli co proponujesz? Po prostu zostawić to bez słowa? Zacząć się odcinać? Nie chce dodatkowo dokładać jej problemów, i nie, nie jestem z nią z litości.

paslawek napisał/a:

Taka deklaracja "zwalnia" z obliczania rachunku prawdopodobieństwa na trwały, szczęśliwy, udany związek- trochę ,można wtedy być legalnie "beztrosko ",zazdrosnym i egzekwować swoje związane z tym roszczenia "bezkarnie"

Racja :-)
Bo deklaracja przede wszystkim wyrównywałaby poziom zaangażowania obu stron w relacji. A w tej chwili to wyglada tak, że autor jest na „tak”, a ona się waha. Ale tez jakieś takie nieszczere są te jej wahania, skoro są wszelkie elementy związku poza samą deklaracją związku. Także wyjaśnienia o zaburzeniach, przeszłości, nawet jeśli są jak najbardziej realne, to nie brzmią szczerze, bo każdy ma jakieś swoje demony i demoniki ;-), więc po co ktoś ustawia się w pozycji uprzywilejowanej, bardziej poszkodowanej? Bo oczekuje specjalnego traktowania? Dla mnie byłoby to za dużo, taka bariera, przy której łatwiej niż w to brnąć, to oznajmić, że wolę bardziej równe relacje, bez uprzywilejowania żadnej ze stron, więc jak już się ta druga strona zdecyduje na zaangażowanie i związek, to wie, gdzie mnie znaleźć, może jeszcze będę czekać.

Wczoraj miałem taką sytuację, że nie mogłem z nią się spotkać, wyjątkowo wypadło mi coś ( ból brzucha po treningu ) , napisałem jak jest, dostałem zjebkę, w dodatku napisała, że nie chce się zakochać i tego nie zrobi bo słyszy echo swojego poprzedniego związku, że zaczyna znowu to samo robić, że to problem jest w niej, żebym kogoś lepszego szukał, ze to, że tamo, a dzisiaj rano zadzwoniła do mnie jakby nigdy nic, tak jak zawsze. Nie wiem co o tym myśleć. Nie rozumiem, zawsze trafiam na jakieś dziwne relacje, nie potrafię odpuścić od razu, robię z siebie błazna.

Wczoraj miałem taką sytuację, że nie mogłem z nią się spotkać, wyjątkowo wypadło mi coś ( ból brzucha po treningu ) , napisałem jak jest, dostałem zjebkę, w dodatku napisała, że nie chce się zakochać i tego nie zrobi bo słyszy echo swojego poprzedniego związku, że zaczyna znowu to samo robić, że to problem jest w niej, żebym kogoś lepszego szukał, ze to, że tamo, a dzisiaj rano zadzwoniła do mnie jakby nigdy nic, tak jak zawsze. Nie wiem co o tym myśleć. Nie rozumiem, zawsze trafiam na jakieś dziwne relacje, nie potrafię odpuścić od razu, robię z siebie błazna.

To może nad tym warto byłoby się zastanowić skoro piszesz że "zawsze trafiam na takie dziwne relacje"? Wiem że to pewnie banał ale my podświadomie ładujemy się w takie związkiktóre nam pasują z jakiegoś powodu, jeżeli eNty raz wchodzisz w relację z kimś niestałym, z problemami własnymi, z unikającym stylem przywiązania to dużo to o Tobie mówi.

Przecież Ty też masz jakąś decyzyjność i inicjatywę w tym związku a sprawiasz wrażenie że teraz wszystko zależy od tej laski.

Tak, jak najbardziej, raz była sytuacja, że po prostu urwałem z nią kontakt, w sensie powiedziałem co myślę, a ona wraca do mnie za każdym razem jak bumerang, przez to mam mentlik w głowie, nie chcę zachowywać się jak gówniarz i blokować ją wszędzie, tak jak mówiłem, nie potrafi zrezygnować, żyjemy jak w związku ale tak jakby nie.

Tak, jak najbardziej, raz była sytuacja, że po prostu urwałem z nią kontakt, w sensie powiedziałem co myślę, a ona wraca do mnie za każdym razem jak bumerang, przez to mam mentlik w głowie, nie chcę zachowywać się jak gówniarz i blokować ją wszędzie, tak jak mówiłem, nie potrafi zrezygnować, żyjemy jak w związku ale tak jakby nie.

No ale zobacz chociażby na to zdanie: "nie chcę zachowywać się jak gówniarz i blokować ją wszędzie".

Moje pierwsze pytanie - skąd w Tobie to przekonanie że takie zachowanie byłoby gówniarskie? Kto to powiedział?
Moje drugie pytanie - nie chcesz zachowywać się jak gówniarz, czyli jakich cech nie chcesz przejawiać? I wobec kogo? Bo moją fantazją jest, że wobec samego siebie chcesz wyglądać na "porządnego i dojrzałego gościa".
Trzecia sprawa - mówisz że zablokowanie jej byłoby dla Ciebie zachowaniem się jak gówniarz. Zobacz jak ja to widzę: ta relacja jest dla Ciebie nierokująca, trudna, z barierami z jej strony; mówisz jej co Ci się nie podoba i jakie masz oczekiwania a ona to ignoruje. Wybierasz więc "siebie" i swoje wartości, zaznaczasz granice i kończysz tę relację, ale dbając o siebie uznajesz, że chcesz całkowitego zaniechania kontaktu z jej strony, więc ją blokujesz.

Czy to jest gówniarskie zachowanie czy odpowiedzialna decyzja dorosłego człowieka, że nie gra głużej w tę grę? Bo jak dla mnie bardziej gówniarskie jest to Twoje pozwalanie jej żeby wracała jak bumerang i robiła z Tobą co chciała.

Foxterier napisał/a:

Tak, jak najbardziej, raz była sytuacja, że po prostu urwałem z nią kontakt, w sensie powiedziałem co myślę, a ona wraca do mnie za każdym razem jak bumerang, przez to mam mentlik w głowie, nie chcę zachowywać się jak gówniarz i blokować ją wszędzie, tak jak mówiłem, nie potrafi zrezygnować, żyjemy jak w związku ale tak jakby nie.

No ale zobacz chociażby na to zdanie: "nie chcę zachowywać się jak gówniarz i blokować ją wszędzie".

Moje pierwsze pytanie - skąd w Tobie to przekonanie że takie zachowanie byłoby gówniarskie? Kto to powiedział?
Moje drugie pytanie - nie chcesz zachowywać się jak gówniarz, czyli jakich cech nie chcesz przejawiać? I wobec kogo? Bo moją fantazją jest, że wobec samego siebie chcesz wyglądać na "porządnego i dojrzałego gościa".
Trzecia sprawa - mówisz że zablokowanie jej byłoby dla Ciebie zachowaniem się jak gówniarz. Zobacz jak ja to widzę: ta relacja jest dla Ciebie nierokująca, trudna, z barierami z jej strony; mówisz jej co Ci się nie podoba i jakie masz oczekiwania a ona to ignoruje. Wybierasz więc "siebie" i swoje wartości, zaznaczasz granice i kończysz tę relację, ale dbając o siebie uznajesz, że chcesz całkowitego zaniechania kontaktu z jej strony, więc ją blokujesz.

Czy to jest gówniarskie zachowanie czy odpowiedzialna decyzja dorosłego człowieka, że nie gra głużej w tę grę? Bo jak dla mnie bardziej gówniarskie jest to Twoje pozwalanie jej żeby wracała jak bumerang i robiła z Tobą co chciała.

Chyba znowu wjechał mi syndrom "tej jedynej". Jestem za bardzo emocjonalny, emocje wyłączają mi trzeźwe myślenie. Wydaje mi się, że najlepiej będzie wycofać się z tej relacji. Dzięki, czasami spojrzenie obcej osoby z innej perspektywy potrafi otworzyć oczy

MagdaLena1111 napisał/a:

paslawek napisał/a:

Taka deklaracja "zwalnia" z obliczania rachunku prawdopodobieństwa na trwały, szczęśliwy, udany związek- trochę ,można wtedy być legalnie "beztrosko ",zazdrosnym i egzekwować swoje związane z tym roszczenia "bezkarnie"

Racja :-)
Bo deklaracja przede wszystkim wyrównywałaby poziom zaangażowania obu stron w relacji. A w tej chwili to wyglada tak, że autor jest na „tak”, a ona się waha. Ale tez jakieś takie nieszczere są te jej wahania, skoro są wszelkie elementy związku poza samą deklaracją związku. Także wyjaśnienia o zaburzeniach, przeszłości, nawet jeśli są jak najbardziej realne, to nie brzmią szczerze, bo każdy ma jakieś swoje demony i demoniki ;-), więc po co ktoś ustawia się w pozycji uprzywilejowanej, bardziej poszkodowanej? Bo oczekuje specjalnego traktowania? Dla mnie byłoby to za dużo, taka bariera, przy której łatwiej niż w to brnąć, to oznajmić, że wolę bardziej równe relacje, bez uprzywilejowania żadnej ze stron, więc jak już się ta druga strona zdecyduje na zaangażowanie i związek, to wie, gdzie mnie znaleźć, może jeszcze będę czekać.

O masz Ci los, dlaczego wcześniej nikt tego nie powiedział w ten sposób, faktycznie jestem na każde jej zawołanie, na każdą jej zachciankę, wystarczy że napisze albo zadzwoni. Wczoraj miałem taką sytuację, że nie mogłem z nią się spotkać, wyjątkowo wypadło mi coś ( ból brzucha po treningu ) , napisałem jak jest, dostałem zjebkę, w dodatku napisała, że nie chce się zakochać i tego nie zrobi bo słyszy echo swojego poprzedniego związku, że zaczyna znowu to samo robić, że to problem jest w niej, żebym kogoś lepszego szukał, ze to, że tamo, a dzisiaj rano zadzwoniła do mnie jakby nigdy nic, tak jak zawsze. Nie wiem co o tym myśleć. Nie rozumiem, zawsze trafiam na jakieś dziwne relacje, nie potrafię odpuścić od razu, robię z siebie błazna. Dodatkowo powiedziałem jej, że skoro nie chce to niech zrezygnuje i tyle, a ona na to, że nie chce z tego rezygnować bo jest jej ze mną dobrze. WY TY FY, de facto, również ostatnio powiedziała, że może kluczem do przełamania tej jej bariery jest zamieszkanie razem, jak ja mogę zamieszkać z kimś razem, planować życie, gdzie druga strona nawet nie wie czego chce -.-