Problem z mamą - Netkobiety.pl

Powiedz mamie, że seks można uprawiać nie mieszkając razem

Mieszkanie razem z mamą będzie zabójcze dla Waszego małżeństwa. Wy macie się dotrzeć sami ze sobą, a nie z Waszą mamą. Wynajmijcie coś, albo kupcie, jak Was stać. Jak znajdziecie coś już przed ślubem, to najwyżej niech narzeczony tam sam zamieszka, a Ty się powoli będziesz przenosić, a po ślubie już pójdziesz tam.

Od 6 lat jesteście w związku, a żadne nie pomyślało o przyszłości.

No i co z tego? Tak szczerze? Co z tego, że mama zrobiła remont? To jej mieszkanie. Nie Wasze.

Uspokój się i zacznijcie normalnie czegoś szukać żeby kupić albo wynająć.

Reakcja mamy, która się boi,że związek nie wypali nie dziwi mnie. Z jej perspektywy ma pomagać, a  nic nie wie, bo wy nic wcześniej nie planujecie na przyszłość.
Mamie jest przykro i warto, żebyś  z nią porozmawiała i powiedziała, że nie będziecie u niej mieszkać.

Będzie się głupio czuł, wyjdzie do lodowki i tyle, gdzie tu więcej spacerować. Cieszę się, że rodzice są przychylni temu, że na czas jakiegos poszukiwania możemy u nich mieszkać, ale teraz to wyszło tak, że skoro mam taki plan to mam robić po swojemu i czuję, że jeśli mi cos nie wypali w życiu to już powrotu nie będzie. Załamuje mnie to, bo nie mam 18 lat i nie uciekam z domu tylko mam prawie 30 i muszę zacząć swoje życie a czuje się winna temu

Mama się nie boi, że związek nie wypali, wręcz odwrotnie, skoro narzuca swoją wolę.

Jak już się wyprowadzisz i zaznasz życia bez mamusi, to nawet jak cos nie wypali to uwierz mi ze zrobisz wszystko żeby do domu nie wracać.
I to się właśnie nazywa dorosłość.

Jak to się teraz nazywa? Społeczeństwo "Z", czy jakoś tak? niby dorośli, a mentalnie dzieci, tłumaczą się rodzicom ze swoich planów, ślub za pasem, a decyzji za bardzo nie ma, gdzie należy zamieszkać. 6 lat związku za Wami, macie jakieś oszczędności? Skoro mieszkasz u mamy to ogrom kosztów odchodziło Ci przez wiele lat, powinnaś mieć jakieś swoje pieniądze. Ja na swój ślub musiałam uzbierac sama z przyszlym mężem, bo wiadomo było, że nikt "nie da", tak samo moje rodzeństwo - chcieli ślub i wesele to zbierali naprawdę 2-3 lata. Zdobądź się w końcu na bycie dorosła, podejmuj swoje decyzje, bierz za nie odpowiedzialność i kreuj swoje życie z przyszłym mężem, i to z nim omawiaj plany dotyczące waszego zwiazku, a nie z mamą. mame możesz poinformować, jaka jest Wasza decyzja.

To że rodzicom mówią o planach to rozumiem. I nawet złość matki, że nic o planach nie wie - tez rozumiem, W końcu to rodzina. A nawet mogę zrozumieć (choć nie podzielam tego poglądu), że chcą zamieszkać razem dopiero po ślubie - może takie wychowanie / religia. Ale to że oni chcą brać ślub i nie mają zielonego pojęcia co dalej - dla mnie nie do pojęcia. To wygląda jak zabawa w dom. Jasne że nie każdego stać na swoje własne mieszkanie, ale chyba jest oczywiste, że gdy zakłada się swoją rodzinę, trzeba odejść. Mieć swoje gniazdko, chociażby wynajmowane. Ja wiem że dawniej były domy wielopokoleniowe, ale właśnie: to były przeważnie domy. Parter rodziców, piętro dzieci, najlepiej z osobnym wejściem. A to i tak średnio dobry pomysł, bo zawsze sobie wchodzą w drogę. Ale wspólne życie w mieszkanku w bloku? Koszmar, obciach i w ogóle tragedia.

Jak nie będzie Ci wstyd zaprosić znajomych, zrobić imprezę? Zawsze cichutko bo mamusia za ścianą? Do kibelka cichutko, bo mamusia już śpi? A i tak następnego dnia słuchać jojczenia, bo było za głośno. Przecież to brzmi jakbyś miała 13 lat, lub jakbyście byli patologiczną rodziną (przepraszam, ale patole często żyją wszyscy w jednej kupie).

Autorko, Twoja mama patrzy na Ciebie i na Twojego przyszłego męża i widzi w Was niedojrzała parę zwykłych dzieciaków, które tylko z zewnątrz wyglądają jak dorosłe osoby. Dlatego od razu jakby założyła, że zamieszkacie w jej mieszkaniu, gdyż na nic więcej nie będzie was stać.
Trudno odmówić tej kobiecie racji, skoro przez tyle lat niczego dla siebie nie zorganizowaliście.
Nie wiem, nie wiem oto Twoje motto.
To jak Ty chcesz zakładać rodzinę, skoro niczego nie wiesz?
Matka zarzuca Wam, że niczego z nią nie uzgadniacie, że ona musi za was myśleć, bo właśnie tak należy traktować jej pretensje o to, że zrobiła remont mieszkania pod okoliczność waszego zamieszkania w nim po ślubie.
Wygląda więc na to, że Twój mąż, to też takie duże dziecko, za którego myśleć musi wstrętna przyszła teściowa.
Pobierzecie się i tym sposobem przedluzycie sobie dzieciństwo, gdyż pobawicie się w dom, a gdy coś pójdzie nie po Waszej myśli, to oczywiście matka będzie winna.

To u rodziców mielibyście mieszkać po ślubie, dopóki czegoś nie wynajmiecie?
To równie dobrze możecie mieszkać po ślubie w wynajmowanym mieszkaniu.

Dlaczego nie piszesz jak narzeczony zapatruje się w ogóle na zamieszkanie u rodziców, czy on wiedział, że z mamą to wcześniej  uzgodniłaś?

To właśnie napisałam, że mamę czy tam rodziców o planach nawet należy poinformować, ale Autorka z tych planów mamie się TŁUMACZY, co na to mama, a mama powiedziała, a mama się obraziła, a mama nie wyraziła zgody, albo wręcz wyrazila zdecydowany sprzeciw... Ani słowa "co na to narzeczony?"... Ja to się mamie musiałam tłumaczyć jak miałam 15 lat i chciałam iść na dyskotekę i ustalalysmy czym i o której wrócę do domu....

Tak to jest, gdy mentalne dzieciaki wpadają na pomysł żeniaczki.
A potem pojawi się dziecko i matka znowu będzie miała za kogo robić i myśleć.
Autorko, idziesz do mamy i wyjasniasz całe zajście, ale nie z pozycji urażonej siedmioletniej księżniczki, tylko dorosłej kobiety, która za jakiś czas, być może,  sama zostanie matką.
Przyjrzyj się też lepiej kandydatowi na Twojego męża, bo o zgrozo zanosi się chyba na to, że Twojej mamie przybędzie jeszcze jedno dziecko do ogarnięcia, czyli zieciosynek.

Byłam u mamy i tłumaczyłam, że nie wyobrażam sobie mieszkać w takich warunkach, więc musimy już teraz myśleć i cos planować bo czekanie z tym do dzień po slubie jest chore. Oczywiście skrytykowala pomysl najmu bo to ładowanie komus kasy w kieszen, ale na kredyt tez zareagowala nerwowo bo chyba trzeba byc debilem zeby brac kredyt. Dla niej każde wyjście jest złe, więc najlepiej gdybys poczekali jeszcze może rok na lepsze czasy i wtedy zaczęli budowe. Ale oczywiście lepsze czasy nie nadejdą.. Nie wyobrażam sobie tak żyć dłużej niż dwa miesiące. Wytłumaczyłam, że nie mam zamiaru sie wyprowadzać teraz, ale jesli znajdziemy jakies mieszkanie fajne to kupimy i będziemy juz urządzać. To powiedziała, że kupic można ale po co od razu miesiąc przed sie wprowadzać, że sprwiam jej tym przykrość. Moje tłumaczenia, że nie mamy żadnych konkretnych planów i nic nie wiem, nie mamy gdzie mieszkać, jest to dla mnie bardzo ciężki temat i nie spie przez to po nocach a ona nawet mnie w tym nie wesprze. Oczywiście z nia nie było rozmowy, caly wieczór płakała i do dzis na mnie nie patrzy...

A co do mojego narzecznego, to on od roku namawoa mnie na wspólne mieszkanie

Tylko dlaczego nie odpowiesz, jak zapatruje się narzeczony na pomysł mieszkania u mamy?
Czy wiedział o tym pomyśle, pewnie nie, skoro omijasz tę kwestię.

No bo Ty nie chcesz dorosnąć i wziąć odpowiedzialności za własne życie. Biegasz ze wszystkim do mamy i przeżywasz, że ona nie aprobuje. Masz prawie 30 lat i możesz ze swoim życiem zrobić, co chcesz. Wynajmijcie coś, wyprowadź się wreszcie od mamusi, wyjdź spod jej spódnicy i zobacz jak dorosłe, prawdziwe życie wygląda, bo dzieckiem już nigdy nie będziesz, choćbyś nie wiem jak chciała.
Człowiek dorosły nie pyta o zdanie rodziców, tylko oznajmia im swoje decyzje i postępuje według tego, co postanowił.

.

Powiedziała, że mam nie byc głupia, bo pewnie on chce wziąć kredyt na siebie i potem puscic mnie z torbami i że pewnie dlatego trzy lara temu kupił samochód ktory zapisał na mamę, żebym nie miała dojścia do jego majątku później...

Jak napisała Loka, Wasz osobisty majątek sprzed ślubu, pozostanie Waszym osobistym majątkiem i po ślubie.
A to jakiego majątku wspólnego dorobicie się po ślubie to będzie zależało w równym stopniu od niego, jak i od Ciebie,więc nie rozumiem określenia "że nie będziesz miała dojścia do jego majatku". No Nie nie będziesz miała, bo to nie Twoje... To co jest jego w magiczny sposób nie stanie się Twoje w dniu ślubu....

Nicola95,
przyjrzyj się swej metryce i swemu zachowaniu. Rozumiem Twą matkę, która mając tak niedojrzałą córkę, tak od niej i jej zdania zależną, ze strachem patrzy w przyszłość i stawia swe warunki.

Odetnij (wreszcie!) pępowinę, zacznij (wreszcie!) zachowywać się zgodnie z wiekiem metrykalnym, żyj swoim życiem nie domagając się akceptacji kobiety, która Cię dawno temu urodziła, bądź osobą odpowiedzialną, dojrzałą, samodzielną i decyzyjną. Masz 28 lat.

***
Mam nadzieję, że to kolejny temat wzięty z sufitu.