Sam nie wiem 2 - Netkobiety.pl

Evergreen,  gdzie Ty się tego wszystkiego nauczyłaś?na taką odpowiedź czekałem
Wiąże się z tym ryzyko ale to naprawdę jest chyba jedyne wyjście z tej sytuacji na pewno sensowne, to że w razie nie powodzenia nie będzie kolorowo to wiem i już nawet staram się z tym jakoś oswoić i przygotować na to , wszystko wydaje się być na plus bo jestem pewny że na tym nie stracę a nawet zyskam , chodzby kolejne nawet przykre doświadczenia ale tak jak Mówisz w jakims stopniu pokaże swoją stanowczość! Pytanie tylko jak to zrobić ? W ten weekend się widzimy u mnie na urodzinach bratanka, ( w weekend bo podobno ma nadgodziny) ale nie nalegam już na spotkanie po pracy bo wiem czym to się skończy, zaznaczę też że jeszcze 3 tygodnie temu sama proponowała spotkania nawet po 19 ale mniejsza, wolałbym to zrobić tak jak pisałaś , gdzieś na neutralnym gruncie, bo w weekend będzie pewnie burzliwy ale koncowo jednak przyjemny bo tak jak pisałem w łóżku jest dobrze, kawiarnia przy kawie? , nie no na kawie nie bo zostawię ja z rachunkiem a tego też nie chcę , może gdzies spacer w parku?

Tak mieszkamy osobno, ok ciężko się zastanawiać gdy plan już jest ułożony, ale fakt sprawa nie na dziś  byle bym się nie wykończył wcześniej, ok dzięki za pomoc , jakoś Cię znajdę , gdy już podejmę decyzję i będzie po wszystkim.

Evergreen tak wiem że Ty, i to jest bardzo dobry plan, tylko faktycznie nie wiem czy jestem na niego gotowy, a emocje i impulsywność nie zawsze są dobre, myślę jeszcze nad Twoimi słowami odnosnie tej dominacji, która może faktycznie przejść, ale bardziej niż to martwi mnie jednak  że Ona teraz zachowuje się zupełnie tak samo jak opowiedziała mi przez co zakończył się jej ostatni związek , tzn że z dnia na dzień , stała się taka chłodna , wycofana , dużo bardziej mniej zaangażowana i nie liczy się z moim zdaniem, to właśnie były powody przez które rozstała się z tamtym facetem. Może to mieć jakiś sens? Przecież jeszcze nie dawno byłem " wspaniałym i idealnym facetem" i " żałuje tylko że tak późno Cię poznałam" Narazie to ja się zdystansuje do tego wszystkiego , dość zabiegania, i uszczęśliwiania na siłę , zacznę też do wszystkiego podchodzić chłodniej a jednocześnie uświadamiać sobie że za chwilę to wszystko się skończy.

Związków było sporo, były długie , krótke gorsze i lepsze ale ostanie 4 lata byłem singlem, i najprawdopodobniej dużo w mojej głowie przez ten czas się zmieniło, bo jak napisałaś tak emocjonalnie do tego nigdy nie podchodziłem , kwestia jest taka że ja tak naprawdę nie chciałem się w nic poważnego angażować, to Ona pierwsza do mnie napisała , może początkowo w celach zawodowych ale jednak z czasem okazało się to podstępem, to ona proponowała kilka spotkań, to ona pierwsza powiedziała że się zakochała, ja chciałem tego uniknąć ( bo fakt ostatnie dwa związki były słabe, i zwątpiłem w to całe piękne życie ) z czasem to ja przejąłem inicjatywę, bo również się zakochałem ( ale bardzo nie chciałem) i od tego czasu chyba się pogorszyło, może za bardzo chciałem/ chce żeby było idealnie, lecz za każdym razem rozmawiam, pytam to nie tak że stawiam ją przed faktem dokonanym. Kolejna sprawa, tak masz rację nie zrobiła dla mnie nic , a może właśnie zrobiła i to bardzo dużo, pokazała chodzby moje wady, hmmm czy brak asertywności i stanowczości jest wada? Na pewno pokazała czego nie robić w następnej relacji( o ile taka będzie) a to są już jakieś pozytywy .Staram się już chłodniej i z dystansem na to patrzeć ale ciężko mi to idzie , no no nie łatwe to jest, Mimo wszystko wiem co to jest ból po stracie osoby która się kocha, wiem też że nie jest to łatwe, ale gorsze chyba jest udawanie prze całe życie , że wszystko jest pięknie a tak naprawdę wszystko jest do dupy.

Evergreen, przez Twoje wiadomości/ odpowiedzi poczułem się zdecydowanie pewniej, i od Ciebie usłyszałem więcej pozytywów niż przez te 3 ostatnie tygodnie, także dzięki. Szacunek do kobiet miałem od zawsze i nie ważne co by się działo, tak już zostałem wychowany ale tak jak mówisz trzeba wyznaczyć te granicę , bo teraz to jasno widzę że dałem sobie wejść na głowę i stłamsić, co "owocuje" właśnie tym uwieraniem i nie wygodą w cielę, przemyślałem też to że za bardzo myślę sercem niż głową a to jest chyba fundamentalny błąd, nie mniej jednak nadal mi na tym wszystkim zależy, bo ciężko się odkochać tak z dnia na dzień, wprowadzam na razie ten dystans i poczekam do weekendu a raczej do jego końca , jestem pewnym że będzie taka sytuacja w której będę musiał powiedzieć to stanowcze "nie" zobaczę też reakcje na to wszystko, a jeżeli chodzi o to poczucie winy to staram się nie myśleć o tym lecz po tym co pisałaś widzę to że Ona świadomie to robi, bym właśnie takie poczucie winy czuł, a później dodatkowo przepraszał za swoje zachowanie które de facto nie jest wcale zle. Wiem też że to praktycznie koniec bo wszystkie Twoje sugestie są trafne i do tego nie ma wątpliwości, tylko wszystko sprowadza się do tego że tak naprawdę muszę się na to dobrze przygotować i nie podejmować na pewno pochopnych decyzji pod wpływem chwili i w nadmiernych emocjach .

Evergreen, narazie za wszystko dziękuję, za rady, za zrozumienie i pomocną dłoń, dam temu wszystkiemu trochę czasu ( nie za długo bo mnie to do reszty zniszczy) ale na pewno Ty się dowiesz jak to wszystko się potoczyło

No dobra, więc po kolei. Z tego co widzę, to mamy tylko sprzeczkę, a nie postawienie wyraźnego znaku stop. Zaznaczyłeś, że rani Twoje uczucia (pięknie)

ale ją obwiniłeś jednak, masz pretensje:

Przy czymś takim ona wchodzi w opozycję, bo może z tym dyskutować. Z czystymi Twoimi uczuciami dyskutować nie powinna, chyba, że sama ma coś na sumieniu i będzie wtedy po Tobie jechać jak po łysej kobyle, aby nie przyznać, że jest winna (to właściwie się tu zdarzyło - klasyczne wyparcie). Nie jest to złe, co powiedziałeś, wyraziłeś się jasno i zaznaczyłeś co Ci nie odpowiada, ale na przyszłość spróbuj nieco inaczej bez obwiniania, zobaczysz różnicę. To wszystko nie znaczy, że ona nie jest winna (i nie masz prawa jej za coś obwiniać) tylko chodzi o to, aby poznać jej prawdziwe zdanie na Twój temat, a nie tylko reakcję obronną, bo może to być cenna informacja na przyszłość. Ludzie zazwyczaj nie potrafią się na spokojnie właściwie komunikować, bo nikt ich tego nie uczył, a w emocjach wychodzi jeszcze gorzej, dlatego musimy sobie radzić sami i z własnych doświadczeń. Eksperymentuj zatem.

To jest najważniejsze, żeby nie robić czegoś w amoku i poradziłeś sobie świetnie. Jak się trochę uspokoisz, przemyślisz nieco przed konfrontacją to możesz ją przeżyć spokojniej, z większą uwagą, a potem nie będziesz cierpieć tak bardzo jak gdybyś robił to w większych emocjach. I to się tu zdarzyło. Gdybyś podszedł do tego bardzo emocjonalnie popełnił byś wiele błędów, które wpędziły by Cię w jeszcze większą depresję, uczucie poniżenia, zupełnego rozwalenia emocjonalnego.

Natomiast tu pojawiło się kilka dziwnych/ciekawych akcji, które na mój gust, świadczą o tym, że:

A. nie jest w Tobie zakochana - ludzie, którzy są, niecierpliwią się i czekają tylko na taką chwilę aby pobyć tylko we dwoje - zatem szkoda Twojego czasu na tą relację. Nie pociągniesz jej sam, bo do tanga trzeba dwojga
B. to, że zabiera na Wasze wyjścia Twoją rodzinę jest dla mnie niezrozumiałe. Może lubi królować w towarzystwie, może sama potrzebuje ciągłego dowartościowania przez jak największą liczbę ludzi (tego u niej nie naprawisz, sama musi to rozpracować), a poza tym wygląda jakbyś był dla niej takimi drzwiami do fajnego otoczenia i ludzi i rozrywki. Nie skupia się na "drzwiach" tylko interesuje ją, co jest dalej. Traktuje Cie jako kumpla, choć marudny, ale przynajmniej w jego otoczeniu może się zabawić.
C. Pomimo, że obwiniający Cię słowotok płynął sobie nieprzerwanym strumieniem, to między słowami pojawiło mi się coś co może być dla Ciebie cenne na przyszłość (bo nie przewiduję, że ta relacja przetrwa w jakiekolwiek formie). Dodatkowo sam piszesz to również opowiadając o okolicznościach zdarzenia i swoich odczuciach. Myślę, że to nie do końca jest czas na to, aby to rozkładać na czynniki pierwsze, ale może kiedyś sobie to przeczytasz i może coś Ci wpadnie do głowy.
- Czy jesteś osobą, która chce mieć dużą kontrolę nad tym co się dzieje? Masz zaplanowane wszystko i jeśli coś wyjdzie spontanicznie, to czujesz się z tym źle (tu sprawa Twoich humorów, o których mówi dziewczyna), a jeśli idzie zgodnie z planem, to jesteś cały dumny, że się udało, bo wykonałeś wszystko, co było w Twojej głowie/wyobrażeniu?
- Czy dusisz w sobie negatywne emocje i swoje zdanie w danej sytuacji, aby nie robić innym przykrości lub nie robić zamieszania? (tu sprawa z bratem i bratową na mieście - dlaczego nie powiedziałeś, że wolałbyś, abyście poszli sami - tu asertywność się prosi o litość)
- Czy traktujesz dziewczyny jak księżniczki, we wszystkim im ustępujesz, gdyż boisz się ich odrzucenia? A jednocześnie obchodzisz się z nimi jak z jajkiem, jesteś takim dodatkiem do ich blasku i wspaniałości? Taka postawa zawsze skończy się dla Ciebie źle.
- Czy masz swoje zainteresowania i życie poza związkiem, czy całą energię i myślenie wkładasz w związek i wszystko podporządkowujesz tylko niemu? Jak jesteś osobą niezależną, mającą swój świat, możesz do niego kogoś zaprosić i pokazać, ale nie możesz z niego zrezygnować, bo tylko ten obszar jest Twój. Nie możesz rezygnować z siebie dla kogoś. Tacy faceci (ale kobiety też), którzy pokazują swoją odrębność są bardziej atrakcyjni i warci zabiegania. Ci, którzy usługują, wydają się bez własnej osobowości. To nie znaczy, że sprawianie niespodzianek, przyjemności, przejęcie RAZ NA JAKIŚ CZAS kontroli nad wspólnym czasem nie jest fajny. Ależ jest, tylko, że ona chyba widzi w Tobie takiego wiernego psa, który siedzi grzecznie przed drzwiami na jej powrót do domu.

I teraz, nie dzwoń, nie pisz, wyjdź z kumplami, zajmij się tym co odkładałeś od dawna, będzie Ci łatwiej. Nie oglądaj się na nią, bo ona się za Tobą nie ogląda tylko robi swoje, a Ty jesteś "na dokładkę".

Może tu zaznaczę swoje osobiste zdanie na temat związków: para to nie dwie połówki jednego jabłka tylko 2 jabłka w jednym koszyku. Koszyk, to taka metafora związku, jak będzie upleciony, tak będzie wyglądać. Jednak każde jabłko jest osobnym bytem, a koszyk nie może być pleciony i naprawiany przez jedną stronę, bo się zwyczajnie zarobi na śmierć, a drugie jabłko wyskoczy, bo nie ma nic do roboty.

No cóż, dla Ciebie nie dobrze, bo zawsze będziesz się czuć gorszy, niewystarczający, niezasługujący na szczęście, ogólnie wiecznie nieszczęśliwy. Tylko kontrola i dyscyplina będzie Cię utrzymywać na jako takim poziomie, ale to nie jest rozwiązanie. Zwyczajnie masz zaniżone poczucie własnej wartości i radzisz sobie jak możesz technikami, które znasz, ale na dłuższą metę to nie zmienia źródła problemu tylko ten stan pogłębia. Nie jestem w stanie przeprowadzić Ci tu psychoterapii na odległość . Może kiedyś dojrzejesz do prawdziwej terapii z psychologiem. A jak na razie nie chcesz, nie czujesz tego, to znajdź coś w czym jesteś dobry, jakąś pasję, hobby, którą możesz robić sam jak i w towarzystwie i zaangażuj się w to. Nie opieraj niczego na innych ludziach tylko na samym sobie i tego co tylko Ty możesz dokonać. To da Ci taką bazę do wzmocnienia poczucia własnej wartości, potem będziesz dokładać kolejne cegiełki. A chwalenie Cię wokół przez wszystkich nic Ci nie da, bo tego nigdy nie będzie dość. Musisz chwalić sam siebie i być dla siebie dobry, akceptować się. To się łatwo mówi, ale zbudowanie własnej wartości w tym wieku jest już bardzo trudne, ale każda odrobina to już sukces.

zrobiła to, bo Ty nie naciskałeś i nie dzwoniłeś (i tu mamy taki malutki powrót, o którym mówiłam). Panika w niej, że może Cię stracić, bo pewnie wcześniej już byś za nią leciał i pytał o co chodzi. A skąd wiem? Bo...

no i proszę, wszedłeś w klasyczny cykl manipulacji. Postaram Ci się to pokazać na Twoim własnym przykładzie.

1. Powiedziałeś co myślisz ona zrobiła scenę jak zwykle. Drzwi zatrzasnęła. Myślała, że punkt dla niej, chociaż niepewność w postaci zrezygnowanego chłopaka pozostał.
2. Nie odzywałeś się do niej, więc niepokój co do tej Twojej rezygnacji wzrósł. Coś jest nie tak (inaczej niż zwykle), trzeba działać.
3. Kontakt do chłopaka, zgodził się na spotkanie (widać mu zależy)
4. Trzeba przedstawić, że to nie moja wina, że to taka chwilowa niedyspozycja, bo mam kłopoty. Zlituj się i zobacz jaka jestem biedna. Udało się, uwierzył.

5. Jeszcze nie klepnięte, ale dajmy mu to czego chce, żeby uśpić czujność

6. Dostał bonus, jakiego jeszcze nie widział więc jak się naje, to będzie klepnięte. Długo będzie na tym haju i wspomnieniu jechał, oj długo. Oby jak najdłużej, bo ja się nie będę wysilać. No i mam go:

7. Tak, tak, najważniejsze, że się ze mną zgadza i nadal będzie dawał przekraczać granice (jest "otwarty" przecież), bo ja tego chcę, a on jest mi do tego potrzebny.

8. Mam go, pies siedzi pod drzwiami i czeka na mnie wiernie. I jeszcze daje swobodny dostęp do tego czego pragnę czyli kontaktu z jego rodziną, no bo fajni są, czuje się przy nich atrakcyjna, akceptowana, a potrzebuję tego więcej i więcej. Nawet się nie pochylę i nie napiszę, bo po co, i tak będzie jak pies czekał, jak zwykle.

9. Doskonale wiedziałam, że będzie jego rodzina, więc zakupiłam piwka i dostałam dodatkowe punkty u jego rodziny. Takie rzeczy jak wyjazd ustalam z tym kim chcę jechać. Pies może się zapakować z nami, a jak nie, to i tak spoko, dla mnie nawet lepiej.

Ode mnie: gratulacje dla braci, za ich zachowanie, dla Ciebie, że ją wyśmiałeś.

10. Nie dał mi gnojek to, czego chciałam, to mu nawtykam, niech sobie nie myśli, że jest pępkiem świata. Dałam bonus (i to jaki!!!) powinien być bardziej potulny i wrócić w pełni na stare tory. Ooooo tak nie będzie, "siad pies"!

11. Już lepiej, niech się trochę pokaja więcej, żeby mi tu nie fikał ani razu. Jeszcze mu obrazę z cyklu biernej agresji dołożę, to powinien być zwarty i gotowy na posterunku.

12. Oooo na szczęście dostałam info od NIEGO, że jest wolny, to polecę, aż się pies zdziwi, jak będzie skowyczał, ale to z tęsknoty, bo go znam. A jeszcze kit wcisnę, że do koleżanki idę, to jeszcze da mi zgodę na to wyjście. Hehe. No ale, żeby nie było mu łatwiej to jeszcze na koniec rzucę parę tekstów, to się chłopak zastanowi, gdzie jego miejsce.

13. Oooo, przybiegł piesio, WIEDZIAŁAM! Do budy, byłeś niegrzeczny!

Sorry, że pokazałam to tak obrazowo i bezpośrednio, ale niestety, tak to wygląda. Jedną rzecz muszę powiedzieć dobrą na Twój temat w tej sytuacji. Potrafisz trochę wyjść ze swojego ciała i poobserwować się z boku, to ważna umiejętność, która przyda Ci się w życiu. A różowe okulary nadal masz na nosie, tylko czasem Ci spadają i szokuje Cię ten obrazek. To też dobrze, że go widzisz.
Nie możesz zgadzać się na takie traktowanie, ale wykazujesz niekonsekwencję, a to duży błąd. Ona zna Cię całkiem nieźle, bo wie jakie techniki stosować i to jej się świetnie udaje. Niekonsekwencja powoduje, że stajesz się tym "marudą", bo najpierw coś mówi, a potem nie wyciąga wniosków i odpuszcza (takie szczekanie psa pod płotem, a jak tupnąć to zwiewa). Gdybyś trzymał się swoich postanowień i granic, to stałbyś się "wartościowym facetem", który ma swoje zdanie, z którym trzeba się liczyć. Nie wiem co Ci tu powiedzieć. Długa droga przed Tobą, ale skoro masz gdzieś opcję w głowie, że i tak nic z tego, to możesz wypróbować sobie na dziewczynie jak stać się bardziej asertywnym, abyś w przyszłości miał łatwiej. Przy okazji zobaczysz jakie są reakcje na takie zachowanie, a  jedną reakcję już miałeś, w postaci zorganizowanego przez nią dnia, mimo, że nie zrobiłeś właściwie żadnego wielkiego halo, nie postawiłeś Waszego związku na ostrzu noża, tylko cicho wyraziłeś swoje zdanie - efekt był spektakularny. Może czas, abyś to Ty, dla odmiany, potraktował ją narzędziowo. Tylko bardzo proszę, bez zaangażowania emocjonalnego.

Niestety Niekochany1990 wpadłeś w kolejną manipulację. Strasznie mi przykro.

Ślepym i łatwowiernym staje się człowiek w stanie zakochania. Nie poradzisz. Dziewczyna jest manipulantką, nie chcę jej już wkładać w jakieś psychologiczne określenia, bo nie mają one znaczenia teraz. Ważne jakie są objawy.

"Narzędziowo" znaczy wykorzystujesz ją do wykonania swojego projektu z asertywnością, tak jak ona wykorzystuje Cię do swoich "planów" Z Twoim towarzystwem (myślę, że w tej jej głowie są rzeczy, których nie chcesz poznać). Ale niestety widzę, że to kiepski plan, bo emocjonalnie w to wszedłeś i chcesz dzięki temu choć trochę dłużej być przy niej (przyznaj się). Ochłoń, zajmij się sobą, nic w emocjach. Nie myśl o niej, nie myśl o tym, znajdź jakieś atrakcyjne zajęcie. A może spotkaj się z rodziną (oczywiście bez niej), dowiedz się co oni o niej myślą. Jak zaczniesz mówić, że dostrzegasz to czy tamto, to zapytaj ich co oni widzieli (w końcu bez przerwy są z Wami). Myślę, że się otworzą, jak zobaczą, że okulary Ci spadają.

Myślę, że z tym "jej zakochaniem" może być faktycznie różnie, może zwykła fascynacja, może stary kit na który lecą wrażliwi Panowie, może zwykła chęć zdobycia, że jeszcze potrafi, dla podbudowania ego, kto ją tam wie.

Czy masz kontakt do kolesia, z którym była wcześniej, może pogadacie od serca ? Może będzie to jeszcze Twój najlepszy kumpel, kto wie A poza tym znasz jej znajomych?

Według mnie, dziewczyna się odezwie najpóźniej po kilku dniach i jeszcze wiele, wiele razy, ale Ty musisz być już wtedy na zupełnie innej planecie o nazwie TERAZ JA, żeby nie wpaść w kolejną pułapkę.

Pięknie. Przypomnij sobie więcej takich "dziwnych sytuacji", może znajdziesz swój własny obraz tego wszystkiego. Jeśli potrzebujesz rozkminienia tego, to daj sobie czas w samotności i kombinuj. Takie "przypominajki" mogą przestawić Cię z jednej strony na drugą, bez pomocy z zewnątrz, ale też powodują spore przygnębienie, także trzeba się na to przygotować. Ale niech to wszystko nie sprowadzi Cię do klimatu - "jestem beznadziejny". Jeśli nie spodoba Ci się obrazek, który zobaczysz, to znaczy, że to ona jest beznadziejna, bo Twoje intencje były czyste, tylko ona je perfidnie wykorzystała. Nie jest winny ten, co dał się wykorzystać, winne są osoby, które niewinnego wykorzystują. Niestety tu dochodzimy do takiego miejsca, że stracisz swoją niewinność i już nic nie będzie takie samo. Tak jak po pierwszym seksie, wchodzisz na inny poziom.

Z psychoterapeutą zaczekaj, daj sobie samemu pomóc, bo Ty możesz być swoim najgorszym wrogiem, ale też najlepszym przyjacielem. Poukładaj nieco siebie i potem dopiero na jakąś terapię może. Na spokojnie, na prawdziwą terapię też trzeba być gotowym.

Ewidentnie potrzebujesz czasu dla siebie. Przemyśl sobie wszystko, ale tylko tyle ile trzeba, nie więcej. Wykorzystaj czas wolny, piękna wiosna jest, nareszcie. Spróbuj dostrzec coś poza tym bagienkiem. Może zobaczysz coś na horyzoncie Powodzenia Niekochany1990

Na pewno nie jest to teraz dobry pomysł i czas  żeby sie rozglądać  hehe , odnośnie czasu wrócę do tego co lubię  i co sprawiało mi przyjemność zanim się zaangażowałem w to wszystko, i na pewno praca nad sobą jest wskazana , ale pomimo tych wszystkich Twoich rad/ wskazówek i dobrych słów jakoś nie mam ochoty się w nic pchać tym bardziej na siłę .

Chłopaków tak na początku wyjaśniałas i chyba nie mają ochoty zabierać głosu, z drugiej strony gdyby mieli pisać głupoty to i może lepiej, ale nie mówię że gdyby mieli coś ciekawego do powiedzenia to chętnie bym wysłuchał i również bym się odniósł a i pewnie coś zastosował heheh, wzajemnie miłego wieczoru.

Miałam tylko na myśli znalezienie inne perspektywy tej sytuacji, że poza tym małym światkiem jest też inny, szerszy horyzont. Nie polecam szukania tu nikogo nowego (broń boże), bo to jeszcze zdecydowanie za wcześnie. Do zobaczenia pewnie wkrótce, chyba, że już sam sobie poradzisz, bo złapałeś rytm, to wtedy będzie mi miło, że się do tego odrobinę przyłożyłam

Zgadzam się , zdecydowanie za wcześnie nawet jeśli jest piękna wiosna ( podobno wtedy najlepiej szukać partnera hahah) , teraz wiem że gdybym miał jaki kolwiek problem , pytanie mogę tu napisać bo nie bylem zwolennikiem wypisywania takich rzeczy na publicznych forach i liczyłem bardziej na zrozumienie a nie na taką pomoc jak dostałem od Ciebie, tym bardziej nie żałuję że to właśnie Ty "zaangażowałas" się w tą całą pokręcona sytuację , tak czasami się zastanawiam, że chyba bardzo dobrze się stało , bo wyczuwam u Ciebie jakby duża chęć pomagania innym , co nawet może się wiązać z tym że na codzien/zawodowo pomagasz ludziom , jeśli tak jest to świetnie Ci to wychodzi : ) jeśli o mnie chodzi to tak , przyłożyłas się do tego że nie zwariowałem , i mam teraz wszystko czarno na białym , tzn narzędzia mam , teraz trzeba je wykorzystać : )

Evergreen...jak dobrze Cię "widzieć";)
Hmmm , czy poukładane tak na 100 % ? Nie , ale radzę sobie , bardzo dużo zrozumiałem,  i staram się realizować wszystkie Twoje rady odnośnie mojego nazwijmy go " staroświeckiego" charakteru, przez Twoje jakże trafne tezy, na temat tego pseudo związku, jeszcze raz dziękuję.
Długo nie mogłem uwierzyć w to , że kobiety naprawdę mogą się tak zachowywać, żyłem po prostu jakimiś  stereotypami , bo jak słusznie wtedy zauważyłaś był to związek po mojej dluuuugiej przerwie, nie wiem do dziś na jakim dokładnie podłożu zrodziło się to u niej i co tak naprawdę siedzi w jej głowie ,cieszy mnie jednak to ,że już wcale mnie to nie obchodzi i mam to za sobą. Tak swoje przecierpialem ! Wiesz co było najgorsze? Z czym oczywiście się nie pomyliłaś? To że będzie się odzywać raz na jakiś czas, po to tylko bym nie zapomniał o niej tak szybko jakbym chciał. Robiła dokładnie to o czym wspominałaś! I wiesz co? Wróciła do niego, początkowo było mi przykro, ale po czasie zacząłem się z tego , z nich śmiać , ulżyło mi w jakiś sposób, widuje ich nawet czasami razem, ale tak na mega szczęśliwych to oni nie wyglądają . Bardzo dużo też myślałem nad sobą, bo wiem ,że mam nad czym pracować, wspominałem wtedy ,że nie jestem asertywny, wiem że to również przyczyniło się do tego że tak łatwo weszła mi na głowę , a ze mnie stał się " piesek" na smyczy , który jak słusznie zauważyłaś ( przepraszam za te powtórzenia , ale no rozczytalas to wszystko po moich opowieściach, czego nie potrafię zrozumieć, bo nikt z otoczenia nie potrafił mi tego tak przedstawić ) czekał i skamlal pod drzwiami, i dał się poniewierać, a w zamian (pod koniec już) dostawał seks, byle by siedział cicho. Na terapię nie poszedłem ,bo staram się sam tego wszystkiego nauczyć, z pomocą książek i internetu, tak tak ,łatwo nie jest a efekty już widze ale mam czas bo narazie , nie zamierzam w nic się pakować, wiem tez ze wszystko może się zdarzyć, i nawet jutro mogę kogoś spotkać wartego uwagi, ale teraz mam zdecydowanie chłodniejsza głowę

Evergreen, może i dobry ale w swojej dobroci strasznie naiwny i łatwowierny...taki byłem! Dziś tego faceta już nie ma , może nie pozbyłem się tych cech tak na 100 % ale jestem już dużo bardziej "ogarnięty" Mam wkoncu własne zdanie i nie boje się go swobodnie wypowiedzieć, a kiedy coś mi nie pasuje potrafię to powiedzieć, żeby mnie nie zjedli na śniadanie;)
Tak,tak chętnie się podzielę gdy coś "ciekawego" się wydarzy, bądź gdybym miał jakiś problem do rozszyfrowania, bo nikt tego lepiej nie odczyta;)