Mój facet wygadał się przyjaciółce :( - Netkobiety.pl

Wiesz, no nikt nie jest idealny ale czy to nie jest trochę fałszywość? Bo ja w największym gniewie nie byłabym w stanie tak obsmarować jego

Moim zdaniem nie. Ma prawo do posiadania kogoś, komu właśnie w takich momentach może narzekać. Ty też masz prawo do posiadania przyjaciółki, do której byś obsmarowywała partnera i która mogłaby Ci doradzić. To, że tego nie robisz to Twój wybór, ale on nie sprawia, że partner z automatu też ma na to zakaz. Zresztą Ty przyszłaś po to samo na forum to już chyba lepsza przyjaciółka niż stado obcych.

Ja mam dwie przyjaciółki, regularnie się spotykamy, rozmawiamy na różne tematy, ale jak któraś z nas ma problemy z facetem, to wie, że może opowiedzieć to pozostałym. I pomimo tego, że wzajemnie swoich facetów znamy, to nigdy byśmy im o tym nie powiedziały, nie wpływa to też na nasze wspólne kontakty, kiedy spotykamy się z partnerami. Po prostu takie jest życie. On się przestraszył własnej reakcji, więc Ci to pokazał, chcąc być fair. I to był jego błąd.

Powiedz mu po prostu, że to dobrze, że ma kogoś, komu może się wygadać, że spojrzenie osoby trzeciej często pomaga w zmianie perspektywy i żeby Ci takich rozmów w przyszłości nie pokazywał.

Mysle ze gdyby on wygadał się kumplowi to inna sprawa, a tutaj wkroczyła to naszego związku imna kobieta. To jest niepokojące, widać było że nie daje mu obiektywnych rad typu "ochłoń, pogodzicie sie" a była mocno po jego stronie nie znając mnie. Teraz głupio będzie ją poznać

Mnie w powyższym uderza mnie kilka rzeczy:
1) Nielojalność partnera, czyli że ktoś nadaje na Ciebie za Twoimi plecami, bo macie gorszy okres w związku.
Loka ma rację, że czasami zdarza się ponadawać na własnego faceta do przyjaciółki, ale nie obsmarowując go, że jest taki i owaki, ale że wkurzył mnie czymś tam i jestem na niego zła.
Stąd pewnie Twój niesmak.
Nawet to, że po fakcie jednak ujawnił prawdę, nie zmienia specjalnie postaci rzeczy.

2) Nieprzewidywalność. Trudno sobie wyobrazić, jak facet zareaguje, gdy stanie się coś naprawdę poważnego. OK, kłótnia i to kilkudniowa pokazuje, że to wymagająca sytuacja, ale jak on potrafi odreagować to w ten sposób, że umniejsza własnemu partnerowi i oczernia, to w jaki sposób będzie odreagowywał, gdy pojawią się problemy, skoro on nad swoim zachowaniem nie bardzo panuje.
Poczucie bezpieczeństwa bierze się z przewidywalności, przynajmniej u mnie.

3) Twoje poczucie, że to, co pisał mogło być prawdą. Dla niego w tamtym momencie pewnie było to prawdą, ale nie sądzę, żeby tak myślał na codzień. W złości trudniej o zdrowy osąd, łatwiej poddać się stronniczym myślom.

4) No i kolejne: zabrakło Twojemu facetowi klasy i dojrzałości, ale może chociaż wyciągnie wnioski ;-)

Dla mnie chujowe. Do kumpla jeszcze bym zrozumiał, ale taki kontakt z inną kobietą...dla mnie to trochę dziwne. Obstawiam, że mu się kiedyś podobała.

Osobiście bym nabrał teraz nieco dystansu i obserwował ich relacje. Romansu z tego nie będzie pewnie, ale emocjonalnie gość może być przy niej.  No nie ma opcji, facet ma w naturze by próbować imponować kobiecie... I on też by chciał zaimponować tamtej.

Ja bym tego nie brała pod uwagę. Ona jest mężatką, ma dziecko, mój facet kumpluje się z jej mężem w dodatku był świadkiem na ich ślubie. Mój facet lepiej dogaduje się z kobietami. Ja bym jakiś sytuacji dwuznacznych nie tworzyła z tego. Tylko chodzi o sam fakt że sprzedał naszą prywatność komuś.

To, że sprzedał prywatność, to jedno, tutaj możesz czuć się zdradzona, czy też potraktowania nielojalnie. Mnie tutaj dziwi co innego. To, że po fakcie, kiedy emocje opadły asekurował się, tak jakby bał się wyjawienia prawdy i wolał to zrobić sam, zawczasu. Mnie się wydaje że wcale nie ma aż takiego zaufania do tej osoby, pożałował tego co zrobił. Może być tak, że zwierzył się jej bo już żywcem nie miał komu a emocje sięgały zenitu. Skoro tak się z tego tłumaczy nie obstawiałabym w jej osobie jego prawdziwej przyjaciółki (w sensie zaufanej osoby, takiej ostoi emocjonalnej).

Chwaliłby się żeby nieudolnie spróbować wzbudzić zazdrość. Ja się dziwnie czuję jak muszę napisać coś do żony przyjaciela. To nie końca tak powinno funkcjonowac. Ludzie przekraczają takie małe granice aż jest za późno. O związku możesz zadecydować tylko Ty. Powiedzmy, że gość złapał minusa do dziennika.

W tym co napisałaś może być sedno sprawy.
Zaczęłam się zastanawiać, dlaczego Autorka tak boi się spotkania z przyjaciółką, tak jakby tamta poznała jakąś głęboko skrywaną prawdę. Coś zostało wyciągnięte na światło dzienne, z czym trzeba się zmierzyć i przepracować.

Wybaczę ale to jest bardzo ciężkie...

Nikt nie obiecywał, iż będzie łatwo

Ciężko tak naprawdę mówić, o co poszło, bo nie ma co tutaj zwierzać się dokładnie co do joty. Pytanie czy problem poważny czy tez nie..Fakty sa takie, że im więcej emocji się kumuluje, tym wygaduje się czy popełnia różne głupie rzeczy. I oczywiście, jak to robi kobieta to inaczej się patrzy na to, niż jak to robi facet, któremu oczywiście nie daje się prawa do takich zachowań, uważając je za niedojrzałe. Dlatego nie dziwią mnie krytyczne oceny tego gościa, bo nie ma co ukrywać, zę takie zachowania to nie jest raczej rzadkość. Musiało się wydarzyć coś naprawdę grubego, skoro facet, będący introwertykiem zareagował w ten sposób.

Tutaj warto zwrócić uwagę na jedną rzecz: myślę, że sporo osób, które nie są zbyt konfliktowe uważają(słusznie)awanturę za niepotrzebne przedstawienie i stratę czasu czy tez nerwów. Męczy ich to zwyczajnie, próbują zatem za wszelką cenę tego unikać, czsaami nie zważając na to, czy dana kwestia jest poważna czy nie. Dlatego np wolą coś zataić, żeby uniknąć kolejnej kłótni. Pewnie jest sporo takich ośób, ale nigdy do końća nie zroumiem tych, którzy widza w awanturach metodę na osiągnięcie celu. Uważają, że nawet to dobry spośób na partnera, aby go "usadzić". Ot takie konfliktowe osoby o ciężkim charakterze, którym to może nawet sprawiać przyjemność, bo lubią pokazywać swoją dominację.
Dlatego już sam fakt, że facet(niby tai introwertyk) wybuchł i to z taką siłą, mówi dużo o tym, co między Wami zaszło.

Fakt, że facet potem to wszystko odkręcił i sprostował u tej przyjaciółki, czy już to, ze zazwyczaj tak chyba nie reaguje, skoro jest introwertykiem świadczy, że musiało pójść o coś poważnego. Oby kolejne ewentualne konflikty rozwiązywali w bardziej pokojowy sposób.
Może niektórzy nie są w stanie obejśc się bez tego etapu awantury podczas rozmowy czy rozstrząsania ważnych kwestsii w życiu?
Na zasadzie:"przyczepię się i rozdmucham problem tak, żeby podkręcić atmosferę?" "Sprowokuję, podpuszczę, tak, żeby za prosto nie było.."

Zdradzona? To jest już gruba przesada. Pokłóciliście się, sama przyznałaś że padły ostre słowa (pewnie przed tą kłótnią zarzekałabyś się że nigdy byś czegoś takiego do niego nie powiedziała), po takim doświadczeniu można wylać na przyjaciół wszelkie swoje myśli, uczucia i nie są one jakąś obiektywną prawdą, a chwilowym stanem, sposobem na regulację emocji, powrót do równowagi, opowiedzienie o swojej perspektywie, swoim zranieniu. Każdy to robi, czy w głowie, czy na forum czy przyjaciółce. A jak ktoś tego nie robi, to ma kłopoty ze zdrowiem psychicznym...

Nagadał ostro? To nagadał. Przyjaciół się ma po to, żeby móc im wszystko powiedzieć. I niestety dla mnie smutne jest, że ma dla Ciebie znaczenie czy to przyjaciel czy przyjaciółka, bo to świadczy o twojej niepewności i braku zaufania, i chęci kontroli tego, co twój przyszły mąż może robić i mówić. Przyjaciele i przyjaciółki są potrzebni, ZWŁASZCZA w chwilach gdy w związku dzieje się źle.

Jedna jest tylko dziwna w tym wszystkim rzecz, że ci pokazał te wiadomości. Nie potrafię wyobrazić sobie  w tym innego celu niż dowalenie tobie, pokazanie ci twoich wad. Słabe i dziecinne. Trąci jakąś głupią zagrywką.

Próbuje się postawić na miejscu tego gościa, bo mnie z reguły tez ciężko zdenerwować. Nie wiem, czym najbardziej, ale myślę, że raczej wszelkim działaniem, które można określić jako bezmyślne czy niczym nie usazadnione. Tutaj można gdybać, co się stało, lecz facet być możę poczuł się jakoś zlekceważony czy urażony.
Największym absurdem w tym wszystkim, jest to odczucie, które się jak widać, pojawia od razu, jak partner się zwierza ze swoich problemów osobistych komuś odmiennej płci. Już, już widać tą zdradę, to odczucie, żę może coś tam jest..To prosta droga do obsesji. Zachowanie Autorki jest stereotypowe, jak zauważyła feniks35 w tym,że ona nie widzi lub nie chce dostrzeć POWODU, dla którego on tak wybuchł, biegnąć ze swoimi "żalami" do przyjaciółki. Skupia się jedynie na tym, że on to zrobił, bo jak to tak? Wyżalać się obcej osobie?

Moim zdaniem narzeczony wykazał się nielojalnością i o to możesz mieć do niego żal. Dla mnie wynoszenie poza związek tego, co się w nim dzieje, jest nie fair, bo dotyczy dwojga ludzi i przez tych dwojga powinno być między sobą rozwiązane. Oczywiście od tego są przyjaciele, aby być nam wsparciem, ale to dotyczy sytuacji, kiedy już naprawdę nie potrafimy sobie z czymś samodzielnie poradzić, a potrzebujemy chłodnego, ale życzliwego spojrzenia na sprawę innej, przy tym koniecznie zaufanej osoby.

Równocześnie rzeczywiście może być tak, że coś w nim narosło i po kłótni pękło, bo wydaje się, że był mocno wzburzony. I teraz tak: albo potrzebował swoją złość z siebie wywalić, a nie potrafił znaleźć innego sposobu (warto, żeby go znalazł), więc przelał to w mało wybredne słowa skierowane do innej osoby, albo w desperacji potrzebował w końcu podzielić się z kimś tym, co go gryzie. Wbrew pozorom różnica jest istotna.

Jak u Was na co dzień z komunikacją? Potraficie być ze sobą szczerzy, otwarcie rozmawiać nawet o tym, co bywa trudne czy mało przyjemne, czy może dla podtrzymania "dobrej" atmosfery w związku upychacie takie tematy pod dywan?

Miałam na myśli sytuacje raczej ekstremalne, kiedy jeden z partnerów traci umiejętność obiektywnej oceny sytuacji i potrzebuje spojrzenia z boku, by podjąć właściwe kroki. Nie ulega wątpliwości, że to zawsze będzie pewnego rodzaju nielojalność, ale tutaj w moim odczuciu wyjątkowo usprawiedliwiona. To są na przykład lata stosowania przemocy emocjonalnej, kiedy ofiara w końcu zaczyna orientować się, że to, czego doświadcza, nie jest czymś normalnym i potrzebuje utwierdzenia się w tym przekonaniu. To jest zdrada, kiedy ktoś poważnie zastanawia się czy danie kolejnej szansy ma jakikolwiek sens i chciałby podjąć dobrą dla siebie decyzję, ale waha się, jest mu z tym trudno. To są sytuacje, kiedy pojawia się alkoholizm, narkotyki czy inne uzależnienia i nie wiemy jak się w tej sytuacji odnaleźć i sobie poradzić, w jaki sposób postąpić. To są wreszcie wszystkie te problemy, kiedy nie radząc sobie z emocjami, które związane są z partnerem, udajemy się na terapię, na której przecież musimy się otworzyć i opowiedzieć co się dzieje.

Takich przykładów mogłabym znaleźć więcej, ale sądzę, że w miarę udało mi się naświetlić w czym widzę różnicę. W każdym razie to nie są rzeczy w typie bezrefleksyjnego wywalania z siebie złości na partnera, bo ktoś z kimś właśnie się pokłócił, a co moim zdaniem od początku do końca powinno zostać załatwione między partnerami, ale te emocjonalnie naprawdę trudne do udźwignięcia, kiedy trzeba nam konkretnego wsparcia i mądrej, dobrej rady.

Dkladnie tak bywa, dlatego dobrze jakby każda strona ugryzła się w jezyk zanim powie w złości wszystko to, co slina na język przyniesie, a nawet więcej.
Nie z każdym da się rozmawiać na argumenty, tym bardziej jak jedna strona nie toleruje sprzeciwu drugiej.
Jednym słowem prawidłowa komunikacja w związku jest zależna od obydwu stron, a powinna kończyć się tym, że zostajemy przy swoim zdaniu, jeśli nie znajdujemy kompromisu.
Ale to teoria, bo przeważnie jedna strona chce forsować swoje zdanie, emocje narastają... dodać do tego potrzebę dominacji...liczenie się tylko że swoimi potrzebami...

Co do jolalnosci, to nie widzę związku, są osoby co wygadują się przyjaciółce z różnych spraw rodzinych, a inne nie pisną słówkiem, obojętnie co by się nie działo.

Uważam, że chłopak nie ma siły przebicia w związku, tym posunięciem, z pokazaniem co pisał, jest formą dania do rozumienia, że być może wstyd będzie hamawał ją na przyszłość...

Dziwne, że autorka nawet nie zna tych jego przyjaciół...

"Nie toleruje sprzeciwu" - jakie to dzisiaj powszechne A argumenty? Po co? Przecież dla wielu tak przyjemne wręcz i niezbędne jest wyrzucenie z siebie wszystkiego w najgorszej możliwej formie..Ludzi panujących nad emocjami, spokojnych, wyważonych, stroniących od kłótni, uważa się za dziwaków czy wręcz słabych psychicznie(o ironio!)

Nikt nie mówi, że zrównważonych emocjonalnie uważa się za dziwaków, pozostaje kwestia dobrania.

Osoby niezrównoważone emocjalnie wybierają sobie partnerów spokojnych, bo mają się przy okazji na kim się wyżywać. A ci spokojni dają, po sobie jeździć, dopóki nie pękną, choć niektórzy przyzwczajają się do tego stanu rzeczy i nie buntują się, bo nie chcą rezygnować z relacji.

Ależ Ajko ja się z Tobą właśnie zgadzam Natrafiłem jednak kilka razy na opinie, poruszane w wywiadach czy artykułqach, gdzie właśnie ludzi nieumiejących czy niellubiących się kłócić, uważa się za nieprzystosowanych do stworzenia relacji. Ciężko o tym mówić, ale nie chodziło tam o wymianę argumentów, ale wyraźną awanturę czy przerzucanie się emocjonalnymi docinkami.
Myślę, że jest pewna grpa ludzi, lubujacych sie wręcz w tym rzucaniu epitetami czy docinlkami. Jak jesteś za bardzo spokojny, wyważony czy używasz argumentó, to zdecydowanie jest jeszcze gorzej, bo tej osobie zależy na samej burzy i konlikcie a nie rozwiązaniu problemu.

Witam. Dla mnie też ważne by było więcej szczegółów, bo nie wiem czy chodziło tu o zwykła kłótnię, czy o coś innego. Na pewno myślę, że sprawy, które dzieją się w związku to powinny tam pozostać i tam być rozwiązane. Widać, że w tym związku coś.mocno szwankuje, że chłopak leci do przyjaciółki i wszystko jej opowiada. Może rzeczywiście tak być, że osoba kłótliwa, dominującą, dogryzajaca( znam takie osoby) nie pozwoli się komuś wygadać. A osoba spokojna, zrównoważona nie mówi nic, bo wie, że zaraz będzie słownie zaatakowana i dusi to w sobie do momentu, kiedy to wszystko wybucha i właśnie poleci z tym do kogoś, żeby to z siebie wyrzucić. Moim zdaniem chłopak pokazał to co napisał Autorce po to, żeby ją postraszyć, że przy następnej kłótni znowu poleci z tym do przyjaciółki. Tak czy inaczej, czy.Autorko zawinilas czy nie to piszesz, że pozostał jakiś niesmak i ten niesmak pozostanie już na zawsze. Będzie wracał przy większym kryzysie. To co napisałaś pokazuje, że nie dobraliscie się dobrze, nie umiecie ze sobą rozmawiać. Zastanówcie się nad tym. Swoją drogą nie mogłabym być z kimś takim kto przy każdej kłótni leci z tym do przyjaciółki i opowiada wszystko co działo się między nami. Na co byłby mi potrzebny taki związek?