Voucher na urodziny - niezrealizowany - Netkobiety.pl

Nie chcę się z nim rozstać.
Wezmę pod uwagę, to co napisałaś o prezencie, że przeszły na ten rok, może też mu tak powiem, że nie musi mi nic kupować bo przeszły na ten rok. Tyle, że jeśli wykorzystamy jego voucher wcześniej, to jego nie przejdzie na 'następny rok' i będę w sytuacji takiej że będę musiała mu coś kupi - co w sumie postawi mnie w sytuacji albo frajerki, albo w sytuacji nieleganckiej, bo nie powiem mu w maju 'ty nic nie dostaniesz, bo juz wykorzystales swoj voucher np. w kwietniu'..

Nie chcę mieć partnera co o wszystkim decyduje, ale chciałam żeby po prostu się postarał i wykazał jakąś inicjatywę, poza tylko kliknięciem 'kup voucher'.. tymbardziej że mieszkamy ze sobą i wie, że sama nie mam samochodu i nie jestem w stanie sama tego vouchera wykorzystać, tymbardziej że on jest na dwie osoby.

Jęśli chodzi o straszak w postaci rozstania - masz rację i nauczyłam się tego przy poprzednim związku. W tej sytuacji (poszło o coś innego) to była przymyślana decyzja i naprawdę chciałam się rozstać. Porozmawialiśmy i uznaliśmy że dalej będziemy próbować, więc na dzień dzisiejszy nie chcę się rozstać.
Zdaję sobie sprawę z tego, że to jest duża sprawa powiedzieć komuś że już nie chce się z nim być i ostateczność. Dla mnie w tamtym momencie - tak się czułam i dlatego to powiedziałam, miałam ok 2 tygodniu żeby to przemyśleć, była to przemyślana decyzja, nie pod wpływem impulsu, ale porozmawialiśmy i zmieniłam decyzcję.

Co do Twojej rady odnośnie prezentów - wezmę ją pod uwagę, wydaje się być bardzo rozsądna. Podoba mi się też to że napisałaś 'z uśmiechem na ustach', tj. bez pretensji etc.. które i tak nic już tu nie pomogą. Już były i nic nie zmieniły.
Rozumiem też że mam mu to sama powiedzieć, nie pyta o nic, bez jakiś jego aluzji że urodziny się zbliżają etc.. trochę nie chciałabym wychodzić przed szereg i nagle z tym wypalić, z drugiej stron nie grozi mi sytuacja że on zacznie coś planować na długo przed, nie ten typ. Może po prostu rzucę to mimochodem.

Wg mnie on miał to załatwiać bo (jeśli chodzi o voucher dla mnie):
- to był mój prezent, nawet nie miałam tego vouchera - on miał go na mailu,
- on ma samochód i jasne było że on mnie tam zawiezie, tym bardziej że to voucher dla 2 osób
- to on zawsz zrzędzi że ciągle siedzimy w domu i nigdzie nie chodzimy - to miał okazję to zmienić, palcem nie kiwnął.
Mi siedzenie w domu i chodzenie na piesze wycieczki wcale nie przekadza, jemu tak, a obrywa mi się za to jego nietęgą miną, tak jakby mnie za to winił, przy czym ja jestem nastawiona na - jeśli chcesz gdziekolwiek iść jestem na tak. Mało tego, mam nawet listę miejsc w telefonie po blisku, że jak zaczyna zrzędzić, 'siedzimy w domu w weekend, gdzie chciałabyś wyjść' to mu wysyłam na whatsapp tę listę i mówie, tu masz listę na dziś, wybierz co chcesz z tej listy robić.

Jeśli chodzi o voucher dla niego, ta sam sytuacja jak powyżej, dodatkowo:
- pokazał, że ma gdzieś ten prezent, jak jest to fajnie, jak nie to nie, a niech se poleży, nie śpieszy mi się
- ja nie byłabym go tam w stanie zawieść, to był w końcu prezent dla niego

Mało tego, mam nawet listę miejsc w telefonie po blisku, że jak zaczyna zrzędzić, 'siedzimy w domu w weekend, gdzie chciałabyś wyjść' to mu wysyłam na whatsapp tę listę i mówie, tu masz listę na dziś, wybierz co chcesz z tej listy robić."

Ale po co tak robisz? Masz ochotę gdzieś wyjść, podajesz konkretnie gdzie, on idzie z Tobą, albo nie, akceptujesz, czyli albo wychodzicie razem, albo wychodzisz sama  lub zostajesz w domu.
Tym samym wymuszasz na nim decyzję, a sama się potem do niego dostosowujesz, dziwne to jest.

Jeśli się nie dogadujecie, macie inne priorytety,
co innego was interesuje, poważnie myślałaś o rozstaniu, to jednak nie odpowiada Ci ten związek, takie sklejanie na siłę, nie ma chyba sensu.

Nie, ja na nim nic nie wymuszam. Wręcz przeciwnie, jest lista z rzeczy które nam przedtem przyszły do głowy. Trudno to wszystko spamiętać jak on wstaje o godz 12 w weekend i o 2 mówi 'może byśmy gdzieś pojechali, gdzie chcesz jechać' - po prostu wysyłam mu listę i zależnie od tego jak daleko to jest, ile mamy czasu on wybiera. Mi to jest kompletnie obojętne co on wybierze, bo wszystko z tej listy jak dla mnie może być. Równie dobrze mogę często przesiedzieć cały weekend w domu, też mi to nie przeszkadza, to on ma większą potrzeba wychodzenia, ale akurat ta lista jest ok.
Myślałam o rozstaniu, ale już nie myślę. Chcę z nim być. Związek to nie jest czarne albo białe. Na siłę z nim nie jestem.

Ok, ale my już wybraliśmy rok temu trasy które mi się podobają. Zostały zapomniane przez niego i po kilku miesiącach znów 'które trasy Cię interesują', to mu powiedziłam 'wszystkie, jakiekolwiek są dobre po porstu to zabookuj'.

Nie mniej jednak Twój punkt dot. tego że go nie słucham - masz rację, byłam na to głucha. Chciałam żeby było tak jak ja chcę - żeby on wybrał, bo wydaje mi się nie na miejscu, że ktoś komuś daje voucher i mówi, Ty wybieraj, tym bardziej że ja nie mam tu samochodu. Ja po prostu chciałam żeby podjął męską decyzję.
Przemyslę, to co napisałaś powyżej..

Tylko ja też bym chciała żeby on też słyszał tego co ja chcę, z czym się czuję konfortowo a z czym nie i też na mnie nie wymuszał różnych rzeczy. Ja wiem że komunikacja i słuchanie jest mega ważne w związku i ja wiem że pracując nad sobą mogę się poprawić, ale oczekwiłabym tego samego od drugiej strony, bo inaczej kobieta ma być miła, układna, elegancka, z uśmiechem powiedzieć 'prezenty przechodzą na drugi rok', i tak schylać głowę, schylać... schylać aż jej garb wyrośnie od tego schylania.

Nie schylam się jeśli chodzi o listę albo wybór - to akurat nie jest schylanie, o jest mi kompletnie, w 100% to obojętne jaka to będzie trasa, albo gdzie spędzimy weekend. Kompletnie mnie to nie obchodzi, dlatego daje mu wolną rękę. To nie jest schylanie, ale schylaniem się jest w moim mniemaniu uśmiechanie się, zagryzanie zębów i udawanie że nic się nie stało, bo 'ja musze się po prostu lepiej nauczyć słuchać' i 'nie ma problemu prezenty przechodzą na rok następny' i ja muszę uważać na to jak do niego mówię, może mniej oczekiwać, mniej rozkazywać i komunikować się tonem pytającym żeby go nie urazić.
Nie neguję tego co napisałaś, uważam, że ma to sens i wiem co chcesz powiedzieć. Widzę też benefity tego, w sensie moja lepsza komunikacja, lepsze słuchanie i przejmowanie rzeczy w których wiem że jestem lepsza, finalnie skutkuje mniejszą frustracją, lepszym związkiem etc.. Tylko, że to wymaga pracy przede wszystkim nad sobą i dużej dawki empatii w stosunku do drugiej osoby. To nie są proste rzeczy.

Akurat z tą listą to nie trafiony przykład - bo obydwojgu z nas to pasuje, to jest po prostu dobre rozwiązanie z kilku powodów:
a) Nie trzeba myśleć co by to zrobić - eliminuje to frustrację z moje strony, pt 'znów się mnie pyta, sam by coś zorganizował'
b) On wie, że cokolwiek wybierze z uprzednio przygotowanej listy będzie ok - bo sama tą listę przygotowałam,
c) Nie marnujemy czasu na myślenie, a gdzie by tu nie pojechać. Jak zadaje mi to pytanie, to zajmuje mi to sekundę aby mu tę listę wysłać i mówię wybierz co chcesz, mi wszystko z tego pasuje - BO SAMA JĄ PRYGOTOWAŁAM, plus dodałam jakieś warianty co on chce robić. Też na bieżąco ją uakltualniam - jak np. kolega mi dziś opowidział w pracy o jakimś fajnym miejscu blisko i dodaję to do listy i mówię o tym partnerowi, potem razem oglądamy zdjęcia, jak daleko etc..
Także pomysł i listą jest jak najbardziej trafiony w naszym przypadku i obydwojgu z nas pasuje.

Z tym co ma zrobić - masz racje, że często źle to przedstawiam.
Ja mu już zresztą powiedziałam jakiś czas temu (zaproponowałam), ale nie wprowadziłam tego w życie jeszcze bo to było bardziej na zasadzie rzucenia pomysłu, a że nie znamy się jeszcze na tyle długo, to dopiero się ciągle docieramy i 'uczymy' siebie na wzajem, ale ja mu powiedziałam - 'pracujesz tak długie godziny w ciągu tygodnia, potem w weekend chcesz zawsze gdzieś wyjść ale nie planujesz nic w ciągu tygodnia, przychodzi weekend a ty nie wiesz co zrobić, bo nic nie zaplanowane, nic nie załatwione. Pozwól mi to wszystko zaplanować na weekend' i o dziwo on mi na to odpowiedział 'dobry pomysł'...
Chcę jednak poruszyć b. ważną kwestię, bo ty wygląda na to, jakby to była jakaś ciamajda co sobie nie radzi - to nie jest prawda, to jest obrotny, męski facet, ale po prostu w niektórych sprawach ... powolny i jak napisałaś nie spełniający moich 'oczekiwań' pod pewnymi względami..
Podam taki przykład, bardzo prozaiczny jak się go czasem pytam 'co będziemy robić tam i tam' albo 'co będziemy dziś jeść' (pytanie jest nieistotne czego do dotyczy), a on mi wtedy odpowiada magicznym 'Nie wiem, nie myślałem jeszcze aż tak daleko w przyszłość...' jest to dla mnie w pewnym sensie kojące, bo ja widzę, że on bardziej żyje TU I TERAZ, a ja niestety bardziej w PRZYSZŁOŚCI. Zawsze chce wiedzieć co będzie, co będziemy robić, chce mieć wszystko przewidziane, zaplanowane, każda możliwość rozważona, podczas gdy jego podejście jest na zasadzie, 'zobaczmy mamy czas..' i ja to nawet lubię, naprawde, ale jest to bardzo odległe od tego ja ja postępuję i nawet bym chciała dozę tego jego 'nie wiem, zobaczymy, nie myślałem jeszcze o tym..' Moja mama mieszka w przeszłości i teraźniejszości, ja natomiast zawsze w przyszłości.

Jeśli chodzi o lot - myśmy już wybrali, ja powiedziałam - może być ten lot, ALE NIC, nie zostało w tym kierunku zrobione. Ileż razy można wchodzić na tę samą stronę i w nieskończoność wybierać. Ja się cieszyłam na ten lot, naprawdę. Myślałam że wybrał fajny, oryginalny pomysł - dziś już nie mam nawet siły tego poruszać. Nie mam siły mówić 'a może w ten weekend byśmy się wybrali', a 'może zadzwoń do tego pilota' 'kiedy pojedziemy', po prostu ... poddałam się i mnie to boli, bo to nie o ten lot chodzi a o jego stosunek do tego.

Widzę też benefity tego, w sensie moja lepsza komunikacja, lepsze słuchanie i przejmowanie rzeczy w których wiem że jestem lepsza, finalnie skutkuje mniejszą frustracją, lepszym związkiem etc.. Tylko, że to wymaga pracy przede wszystkim nad sobą i dużej dawki empatii w stosunku do drugiej osoby."

Dokładnie o to chodzi.

mi kompletnie, w 100% to obojętne jaka to będzie trasa, albo gdzie spędzimy weekend. Kompletnie mnie to nie..."

Jemu też.

b) On wie, że cokolwiek wybierze z uprzednio przygotowanej listy będzie ok - bo sama tą listę przygotowałam..."

A widzisz "przygotowałam", macie omówione, jemu i Tobie jest obojętne, to dlaczego zrzucasz na niego wybieranie? Jeśli tym chcesz go nauczyć inicjatywy i decyzyjności, to się nie da, bo to kwestia osobowości. Czyli walka z wiatrakami.
Samej listy nie neguję.

Nie da się spełnić wszystkich oczekiwań partnera, bo to musi odbywać się kosztem jego, czasem trzeba się poświęcić, ale musi to być w granicach akceptacji, choć niektórzy poświęcają się kosztem siebie i udają, że jest ok.

Zawsze chce wiedzieć co będzie, co będziemy robić, chce mieć wszystko przewidziane, zaplanowane, każda możliwość rozważona"

Nic nie szkodzi na przeszkodzie, żebyś sobie planowała, a nie stałe pytała, bo jego to pewnie męczy, on by chciał może nawet, żebyś sama zaplanowała, przedstawiła mu swój plan, a życie samo zweryfikuje.

Jeśli chodzi o lot - myśmy już wybrali, ja powiedziałam - może być ten lot, ALE NIC, nie zostało w tym kierunku zrobione." Ileż razy można wchodzić na tę samą stronę i w nieskończoność wybierać. Ja się cieszyłam na ten lot, naprawdę. Myślałam że wybrał fajny, oryginalny pomysł - dziś już nie mam nawet siły tego poruszać. Nie mam siły mówić 'a może w ten weekend byśmy się wybrali', a 'może zadzwoń do tego pilota' 'kiedy pojedziemy', po prostu ... poddałam się i mnie to boli, bo to nie o ten lot chodzi a o jego stosunek do tego."

Jak już pytasz, to tak, chcę zadzwonić do tego pilota i umówić lot np. w tę sobotę, bo będzie odpowiednia pogoda, zgoda? Wtedy on powie tak lub nie.
Powiedz mi dlaczego tak się upierasz, żeby on to zrobił?

ja też tego nie rozumiem. Ludzie w związkach dziela się pewnymi rzeczami, ktoś dostaje zielone światło i działa, drugi akceptuje. W róznych sprawach. Informują się, a niekoniecznie ciągną po tych samych ścieżkach które mozna osobno przejść. załatwiałam milion rzeczy dla teściowej i nie czułam sie w tym poszkodowana, bo to jego mama była. Przecież Ty tez autorko możesz znależć rzeczy które on lubi robić i Cię w tym wyręczy.

Dokładnie mam takie same odczucia. Plus uważam ze bohaterka jest bardzo roszczeniowa i chce ksiezniczkowac i manipulować tym chłopakiem.
Jeśli chce decyzyjnego faceta to niech zamieni na takiego ale wtedy będzie musiała się liczyć z innymi problemami które napotka.

Nie zorganizowałam bo on ma samochód żeby nas tam zawieść.
Chociaż masz rację, że jak teraz o tym myślę, to mogłam do tego inaczej podejść.

Znowu, Ty też mu "dałaś ten voucher i teraz radź sobie sam", na dodatek z marudzącą nad uchem kobietą. Dlaczego coś, co on robi, jest złe, ale jeśli Ty to robisz - jest okej?

To jest przyczyną tego, że go tam nie ZAWIOZŁAŚ. Ja pytałam o organizację, czyli o to, o co męczysz swojego partnera: wybrać termin, zadzwonić, zarezerwować... Do żadnej z tych rzeczy nie potrzeba auta.

Masz rację, ale nie da się kogoś zmienić na siłę, jak to robi Ola, facet nie odpowiada, nie akceptuje go, więc się rozchodzimy.

Jedna kobieta zaakceptuje takiego faceta, co nie potrafi wbić przysłowiowego gwoździa, druga, co sama wiele potrafi, nie bardzo.

Tylko trzeba zważyć, czy to jest najważniesze w związku. Ola, ja Ciebie rozumiem, ale czy byś była zadowolona jakby facet o wszystkim decydował, też nie, najlepiej jak jest pośrodku, każdy decyduje o tym w czym jest lepszy.
Miałam znajomego, co żonie wybierał koleżanki, nawet majtki jej sam kupował

Jest wkurzające jak partnera trzeba zawsze popychać, ale jak wszędzie się wtrąca też niedobrze. Jakby tu był złory środek, to co innego by szwankowało...
Chodzi tu też o Twoją umiejętność komunikacji, zobacz jak on będzie reagował na Twoje prośby, a nie rozkazy.

Co on by np. powiedział na to, jakbyś zakomunikowała, w sobotę maluję płot, jesteś chętny.
Ja generalnie wychodzę z założenia, że jak spokojnie jesteśmy w stanie coś robić, to nie prosić się o pomoc. Bo partner sam jak wie, że masz jakąś robotę, może przecież sam wyjść z inicjatywą pomocy. Ale skoro Twój partner do niczego się nie pali, to taki typ, nie zmienisz go, musisz go prosić. W związkach, generalnie za mało używamy słów, proszę, dziekuję.

Ja nie pamiętam faktu, że on coś obiecał i nie dotrzymał słowa.
Ola mówi zrób, on nic na to, więc nie obiecał, ale też niefortunne polecenie.

Fakt z tymi kosmetkami, choć ja bym synowi nie zawracała tym głowy, tym bardziej znając jego schemat działania.

Ja go nie bronię, ale są tacy ludzie nie przywiązujący wagi do spraw przyziemnych.

Pozostaje tylko sprawa akceptacji, na pewno nie każdej kobiecie by to przeszkadzało.

Gorzej jakby nie wywiązywał się z poważniejszych zobowiązań...

Że tak pozwolę wtrącić, bo chyba nie wiemy czy facet ma bierną postawę również w innych kwestiach. Natomiast sprawa dotyczy prezentów, które nawzajem sobie zrobili w postaci voucherów. Ogólnie fajny pomysł, tylko trzeba znaleźć czas i wykorzystać. Autorka przecież dała prezent podobny do tego co dostała kilka msc wcześniej ale nie wykorzystała, a do tego pisze ja bardzo postarała bo jeszcze przyjęcie. Dlaczego nie wykorzystała, bo facet nie miał samochodu?
Mi też się zdarzyło, że jakiś woucher z prezentu przepadł. To były jakieś masaże w czekoladzie czy coś w tym stylu (prezent podobał ale jakoś zabiegana byłam i termin skończył). Dla mnie prezent raczej tu i teraz, potem wiadomo. Dlatego myślę, że jakbym ten masaż miała na określony dzień to bym wykorzystała. A tak potem człowiek zapomina o tym.
Takie prezenty są wygodne i szybkie ale gorzej z realizacją.
Poza tym ja ogólnie jestem anty prezentowa na okazje bo to tylko wprowadza niepotrzebny stres. Chcemy przelecieć paralotnią? To organizujmy to tu i teraz. Okazji jest tyle, że czasem ciężko nadążyć dlatego ja np. wolę spędzanie okazji bez wymyślnych prezentów, z którymi nie wiadomo co potem zrobić, tylko miłym spędzeniu czasu.

Ja po prostu czuję się olana, bo czuję się prawie tak, jakby on mi nic nie dał na te urodziny (zaznaczam że nie chodzi mi tutaj o sam prezent, ale o fakt, że tak jakby nie dokończył tego prezentu). My tu mówimy o partnerze, osobie z którą ja mieszkam, a nie o koleżance, której można dać voucher i rób sobie z nim co chcesz, kiedy chcesz w końcu to prezent dla Ciebie i teraz umywam ręce.
Może i nie powinno mnie to tak boleć, może powinnam była wziąć sprawy we własne ręce - nie przeczę, ale jakkolwiek bym na to nie spojrzała to ... kurcze boli mnie to :(
A jeszcze bardziej boli mnie fakt, że ja mu o tym powiedziałam i o nic z tym nie zrobił.. w ogóle się nie zreflektował, nic go to nie obeszło.. po prostu tak jakby tej rozmowy nie było.

Ja lubię dawać prezenty, ale wyłącznie osobom na którym mi zależy. Nie robię prezentów na zasadzie na odczepnego, naprawdę się staram i jak np. ktoś mi o czymś wspomni co mu się podoba, co by chciał to ja to zapisuję i np. 6 miesięcy później kiedy nadarza się jakaś okazja to po prostu to kupuję. Lubię to bardzo i naprawdę wolę dawać niż przyjmować, ale czuję się trochę jak frajerka kiedy ja daję od siebie tak dużo a druga strona nawet się nie pofatyguje żeby dopełnić mój prezent i mi go sprezentować - i zaznaczam mówimy tu o partnerce z którą się mieszka, a nie o koleżance której można dać kartę do jakiegoś sklepu i 'wybierz sobie co tam chcesz no..'
Mogę sobie to jakoś wytłumaczyć, mogę się lepiej komunikować, mogę przejąć obowiązki jeśli chodzi o bookowanie takich rzeczy jak i już nigdy nie dać voucheru tylko coś innego.. mogę to zrobić, ale niesmak i ogromne rozczarowanie pozostało..

Tak jak mi zasugerowano mogę powiedzieć 'prezenty urodzinowe z zeszłego roku przechodzą na ten rok' - ale wiadome jest, że jak to powiem, nawet z uśmiechem to jest w tym pewna doza złośliwości, tak mi się wydaje. A ja już nie chcę dolewać oliwy do ognia, bo nawet jak coś takiego zaproponuję to, to serce będzie mi pękać, że ja przecież nie tego oczekiwałam. :( W ogóle mi się odechciewa świętowania moich urodzin z nim. Dla niektórych to może i jest błahostka i nie ma problemu, ale ja płaczę jak to piszę jest mi tak cholernie z tego powodu przykro.

To jest dobry fragment: "Ja naprawdę bardzo byłam podesktowana tym, że on się przeleci na tej motolotni. Chciałam to całe nagrać, razem to dokleić do filmiku który zrobiłam z świętowania jego urodzin... a czuję się jakoby to nic dla niego nie znaczyło. Co więcej ma kompletnie gdzieś mój prezent, myślałam że będzie chciał żeby ten dzień był dla mnie szczególnym.." To miał być w końcu prezent dla niego, czy dla ciebie?:) Czytając to co piszesz, człowiek cieszy się, że nie jest w obszarze Twojego zainteresowania, bo musiałby cieszyć się z twoich prezentów. Oczywiście niewymuszonych, szczerych, z całego serca. Lepiej siedzieć samotnie w urodziny i pić wódkę, niż dostać od Ciebie prezent.

Prawdą jest, że o wiele więcej osób lubi dawać prezenty, niż dostawać. Musisz brać pod uwagę, że on nie lubi prezentów, tylko nie chce robić Ci przykrości i też daje, bierzesz pod uwagę jego odczucia w tej mierze, czy tylko swoje?
Ola jesteś bardzo wrażliwa i dużą wagę przywiązujesz do prezentów, choć dla mnie to żaden problem, dla Ciebie urasta do dużych rozmiarów, ale taka po prostu jesteś i my tu nic nie zmienimy.
Choć tym samym się tylko niepotrzebnie zadręczasz, ale co zrobisz, nic nie zrobisz, jak mawia "klasyk".

Zapisz sobie na kartce plusu i minusy tego związku i trochę staraj się wyluzować, bo w związku jeszcze nie jedno może gorzej boleć, wtedy ten problem będzie dla Ciebie nieistotny.

Rozumiem, obawiam się więc że nie jesteście kompatybilni i macie inny poziom wrażliwości i oczekiwań, to w dłuższym wymiarze czasu może doprowadzić do rozpadu relacji. Rozwiązaniem może być spotkanie z terapeutą, który pokaże Wam różnice w komunikacji, bo do niego rozmowa z Tobą nie dociera.

Być może gdzieś zostało to już napisane, a tylko ja przeoczyłam i jeśli tak, to przepraszam, ale czytając wątek nasunęło mi się pytanie: dlaczego w ogóle on dostał w prezencie voucher na lot motolotnią? Wspomniał kiedyś, że marzy, aby odbyć taki lot, wiesz, że chciałby, że w jego odczuciu to frajda? Czy może postanowiłaś uszczęśliwić go na siłę i teraz masz pretensje, że nie podziela Twojego entuzjazmu?

Myślę, że to jest jedno z rozwiązań, chociaż oboje mamy dużo różnych rzeczy i po prostu wolimy pieniadze wydawać na jakieś wyjścia, doświadczenia aniżeli na fizyczne rzeczy. Nie zawsze, ale jednak myślałam że tak będzie lepiej i korzystaniej. Ponadto mój partner zawsze narzeka że gdzie mieszkamy malo się dzieje, (co nie jest prawdą) i są limitowane możliwości spędzania wolnego czasu (nie zgadzam się), więc uznałam, że mając ten voucher przynajmniej gdzieś wyjedziemy i fajnie spędzimy czas.