nie lubią mnie - Netkobiety.pl

Nie staraj się przesadnie. Jak Cię polubią, to polubią, ale na ten moment, to twój chłopak jest dla nich starym kumplem i to z nim chcieli się spotkać.
Jak się nie polubicie, to będziecie rzadko się widywać i tyle. Chłopak sam może iść na spotkanie czasem.

Nie chodzi mi o to, by ktoś się mną zachwycał, czy bił brawo. Ale miło by było po prostu nie być totalnie ignorowanym na spotkaniu... to nie chodzi o to, że wymagam atencji, ale jakbyście się czuli na pierwszym spotkaniu ze znajomymi drugiej połówki, gdyby oni nie wyrażali żadnej chęci poznania was, pogadania, po prostu jakby zachowywali się, jakby was tam nie było? Po prostu dali mi odczuć, że to zamknięta grupa i nie chcą mnie w niej. Ja tu nie napisałam, czy ich lubię czy nie, tylko po prostu przedstawiłam fakty (ich zachowanie), nie przypuszczenie, bo to nie jest gdybanie bez powodu, "a chyba mnie nie polubili", choć nie mam takich przesłanek, a po prostu totalne ignorowanie mnie. Jak ja go zaprosiłam na spotkanie z moimi przyjaciółki, to nie było tak - każdy był do niego pozytywnie nastawiony, włączali go do rozmowy, pytali o takie zapoznawcze rzeczy (jak się zazwyczaj pyta nowych ludzi, których chce się choć trochę poznać, żeby jakieś wspólne tematy znaleźć). Tu tego w ogóle nie było.

Wy  jesteście parą dopiero pół roku. Czytając twoje inne tematy posty o was zauważyłam, że masz  tendencje do kontrolowania sytuacji. Odpuść pozwól im się poczuć swobodnie w twoim towarzystwie. I zaakceptuj, że to może wymagać czasu. Też w twoim opisie nie zauważyłam, że jesteś nielubiana, zauważyłam tylko spotkanie obcych sobie ludzi, którzy się dopiero obserwują poznają, a do tego trzeba czasu.

On zauważył, że coś było nie tak - przyznał, że tej jeden kolega jakiś inny był i dziwnie się zachowywał, ale nie wie, dlaczego. Pytałam, czy mówili potem o mnie, to powiedział "raczej nie", ale przyznał, że pewnie na osobnym spotkaniu bym była obgadywana. No i nie mówił czegoś w stylu "spokojnie, poznasz ich jeszcze, oni są fajni i cię polubią, jak się otworzą", tylko skomentował, że w sumie rzadziej niż kiedyś się z nimi widuje i pewnie relacje się i tak rozpadną z czasem. Że ja jestem dla niego najważniejsza i że na coraz rzadsze spotkania nie będę musiała chodzić. Więc obawiam się, że powiedzieli mu coś, co odebrał w ten sposób, że nie zamierzają mnie zaakceptować i polubić i że mnie nie chcą na spotkaniach. Bo przecież powiedziałby inaczej np. że odebrali mnie neutralnie, ale że potrzebują czasu na poznanie kogoś itd.

Jak tak mówił to znaczy że strzeliłaś lekkiego focha i naciskalas by opowiedział się  po jakiejś stronie. Dopytujesz co mówili drązysz..
Dla mnie to byłaby masakra gdyby facet się tak zachowywał po spotkaniu że znajomymi. Ja tam nie czytałam innych Twoich wątków ale założę  się że jesteś zaborcza i skoncentrowana na sobie. Mądry facet sobie odpuszcza taką laskę.

Nic nie pisałam o zazdrości tylko o zaborczosci. 
Nie pomyślałaś  że to ważni dla niego  ludzie?
Tak bardzo Cię  to niepokoi co oni o Tobie do niego  powiedzą?  Dlaczego?

"Ale boję się po prostu, że będą mnie oczerniać do niego/sugerować, że do niego nie pasuję i żeby mnie zostawił itd."

Mały masz wpływ na to, co ktoś uważa, jak Cię oceni, co będzie mówił. Z twojego opisu sądząc to jednak wyolbrzymiasz problem i przesadnie zareagowałaś. Czasem zbytnie staranie się aby być lubianym może przynieść odwrotny efekt, może po prostu irytować.

"Bo to ludzie ważni dla niego, zapewne ich opinia też jest dla niego ważna."
Nie każdy się przejmuje opiniami innych, nawet jak są ważni. Sądzę, że to przeceniasz.

Spotkanie od razu z paczką to kiepski pomysł, bo jesteś tam tą jedyną "nową". Zawsze lepiej jest spotkać się najpierw z tymi osobami pojedynczo - zamiast od razu z trójką, to trzeba było się spotkać z co najmniej jednym kumplem/kumpelką twojego faceta osobno (ty, twój facet i kumpel). To już by była inna atmosfera na spotkaniu grupowym...

Dobra, macie rację, spróbuję wyluzować i nie myśleć już o tym. Co ma być, to będzie, mam nadzieję, że będą jeszcze jakieś spotkania i że przekonają się do mnie.

Ale też nie będę już tak bardzo starała się, żeby mnie polubili. Zobaczymy, jak się to rozwinie. Chyba za bardzo zawsze mi zależy, żeby każdy mnie lubił, akceptował.

świetnie, dostałam tę książkę ostatnio od przyjaciółki, ale jeszcze nie zdążyłam jej przeczytać widzę teraz, że się przyda

Co dla mnie może stać się najgorszego? Boję się, że oni będą mu na mnie mówić jakieś niemiłe rzeczy, podkreślać, co nas różni, mówić, że do siebie nie pasujemy itd. I że on przez to zacznie o tym myśleć, dojdzie do podobnego wniosku i mnie zostawi. A bardzo mi na nim zależy, w grę weszły już głębsze uczucia i nie chciałabym go tracić przez jego znajomych, którzy na pewno mają na niego jakiś wpływ. Bo generalnie nie jest tak, że normalnie w życiu zależy mi na tym, by totalnie każdy mnie lubił (np. wszyscy na studiach, w pracy - wszystkim "nie nadskakuję". Ale zauważyłam, że zależało mi np. na tym, by drugie połówki mojego rodzeństwa mnie polubiły. Teraz znajomi chłopaka. Czyli zależy mi, by lubili mnie ludzie, którzy są ważnie dla osób, na których mi zależy, z którymi łączą mnie relacje rodzinne/związkowe. Np. poznawałam dziewczynę brata, to ja się bardziej stresowałam, czy mnie polubi i jak wypadnę, czy będziemy mieć dobre relacje niż ona. A wszystko dlatego, że bardzo dobrą więź mam z bratem i bałam się, że jak ona mnie nie polubi, to "odciągnie" go ode mnie.