Co mam zrobić, doradźcie. - Netkobiety.pl

Masz pewnie rację tyle, że on sam wymyślił z tą terapią, wierzy, że będzie wolny od tego wszystkiego, na co dzień naprawdę żyje "wzorowo" - praca, siłownia, góry, książki, organizuje nam czas aktywnie, nie widać, żeby brakowało mu tego alkoholu, z tym paleniem to też nie tak, że on inicjuje - częściej ja namawiałam muszę przyznać, czego teraz żałuję. Ale tamto naprawdę już mnie wykańcza. Tez zdaję sobie sprawę, że go tłumaczę i pewnie próbuję usprawiedliwiać... po prostu nie wiem co zrobić. A z drugiej strony jak on wymyślił z tą terapią żeby znów sobie przyćpać, bo myślał, że w ten sposób spojrzę łaskawszym okiem na to?? Nic już nie wiem.

Trzeba odejść.

Jeśli związek porównać do róży... to można...

można odejść gwałtownie, czyli ściąć wciąż ładnie wyglądającą różę...

albo odejść łagodnie -- wystarczy różę przestać podlewać... sama uschnie... i nie będzie żal, ani zastanawiania czy by przeżyła bez podlewania.

Powiedział jedno, zrobił drugie, Ty zaś zrobiłaś to samo, czyli powiedziałaś, że odejdziesz a mimo to dalej jesteś z nim.

No ja napisalam.
A co do wyprowadzania psa, to jest zobowiazanie, ktore nie kazdemu partnerowi moze sie spodobac i Twoj facet ma prawo do swojej opinii, ale juz wykorzystywanie tego jako karta przetargowa w kazdej klotni jest niefajne.

Ośmielę się napisać, że jednak wyprowadzanie czyjegoś psa, ma mniej destrukcyjny wpływ na związek niż alkoholizm i ćpanie.
Dodatkowo, jeśli partner nie akceptuje tego, że czasami wyprowadzasz psa swojego byłego chłopaka, powinien Ci o tym wprost powiedzieć, zamiast używać tego jako argumentu w dogodnej dla siebie sytuacji.
To w końcu nie pasuje mu to?
Czy może nie pasuje mu to tylko wtedy, kiedy chce się narkotyzować, a Ty się na to nie zgadzasz?

Twoja sytuacja z facetem wygląda beznadziejnie. Nie brnij w to, uciekaj bez zastanowienia, póki nic większego (dzieci, kredyty itd) Was nie łączy. On jest jak już napisano, nałogowcem - jest uzależniony i to od kilku rzeczy. To nie jest zachęcające, wręcz przeciwnie. No i piszesz, że bywa agresywny, wulgarny - to będzie tylko eskalowało w gorszą stronę, przecież ma wzorce z domu. Nie czekaj na jego decyzje i odpowiedzi tylko zwijaj się, utnij wszelkie kontakty i pozbieraj się. Nie daj mu się szantażować czy straszyć (wielce prawdopodobne, że będzie to robił jak znikniesz z jego życia), może też grozić samobójstwem - ale to już są jego problemy, i to niemałe. I nie daj sobie wmawiać, że wyprowadzanie psa chorego exa jest równe jego wyczynom. Nie jest. Ty komuś pomagasz z dobrej woli, on się na własne życzenie niszczy, a Ciebie przy okazji.
Uciekaj.

Ręce opadają ,
ale co zrobić ignorancja jest ogromna na temat uzależnień.
Nie ma obowiązku znać się na tym i rozumieć cokolwiek,chociaż jak się idzie w związek z alkoholikiem który zastąpił alko czymś innym po prostu, to byłoby nieźle wiedzieć coś na ten temat ,ale nikt nic nie musi.
Oboje dla siebie jesteście niebezpieczni .
Facet dlatego że udaje leczenie,świetnie wybrał też partnerkę do pomocy w stwarzaniu pozorów i samooszukiwaniu się ,pominę milczeniem cechę partnerki ,bo masz prawo się nie znać na uzależnieniach, to sporo wiedzy jest i nie Ty jesteś od leczenia tego faceta ,jeżeli chodzi na AA ( o ile w ogóle chodzi na mityngi ,bo jak raz był to sorry ) to wie już o krzyżowych uzależnieniach na pewno,nie ma siły,
teraz wielu jest alkoholików z problemem picia i ćpania,on jak znam życie kłamie Ci zmyśla i tworzy "nowe dziady" psychologii,
a Ty dajesz się okłamywać,oszukiwać.To cud że on chce iść na terapię ,o ile to są prawdziwe deklaracje ,a nie kolejna ściema i obietnica "na święty nigdy" ,która Ciebie ma uspokoić,zatrzymać ,a bardzo łatwo Ciebie jak widzę oszukać i uspokoić ,wystarczy coś obiecać i już jesteś szczęśliwa .
Ty szkodzisz ,przez swoją niewiedzę i nieświadomość ,trochę niechcący trochę z wygody prawdopodobnie ,sobie też możesz zrobić krzywdę pozostając w tym  związku.

Nie wiem do końca, czasem mdma czy amfetamina, czasem inne gorsze dziadostwo jak sam mówił, czasem i kokaina się zdarzała, ale nie zwierza mi się aż tak, a i ja się średnio znam na tym... Boli mnie też to, że potrafił wymyślić, że sobie weźmie z koleżanką z pracy i jej mężem, a ja mam grzecznie siedzieć w domu i nie wkurzać się o to, bo to nic takiego.

Bardzo ciężko teraz podjąć mi jakąś decyzję, chociaż zdaję sobie sprawę, że będzie tylko gorzej zapewne.

No niestety nie. Nic takiego to mogą być sporadyczne sesje z jakimś psychodelikiem raz na kilka miesięcy.
A tutaj masz twarde, silnie uzależniające narkotyki u osoby ze zdiagnozowanym alkoholizmem.

A jakiej odpowiedzi się spodziewałaś?

Takiej na przykład:   

         "masz rację, ćpam czasem, nie możemy być razem"

czy takiej

          "muszę czasem się sztachnąć, aby być szczęśliwym, a Ty to zaakceptuj"

Ty sama jak byś odpowiedziała na swoje pytanie?

Wymachujesz szabelką, stawiasz ultimatum, coś wymuszasz, szarpiesz się. Albo akceptujesz jego ćpanie i z tym żyjesz, a jak Ci nie odpowiada to przestań z nim żyć.

PS. a temat psa to temat zastępczy... -- pewnie to dostrzeżesz za parę lat...

I to jest moim zdaniem najlepsze podsumowanie tego tematu.
Nie ma nic pomiędzy - ze czasami akceptuje a czasami nie. Nie rozumiem tylko czemu się zamyka w domu jak już coś tam bierze - może siedzi i 3 dni gra w gierki ?
Zdecyduj co chcesz i czy to dalej widzisz i tyle.
Może ja mam inne wizje świata ale na tym forum to jak pijesz alkohol częściej niż raz w tygodniu to bedziesz nazwany alkoholikiem wiec wiesz …..

A dlaczego nie? Alkoholik to nie żul z pod żabki, nie tylko. Do alkoholizmu prowadzi przede wszystkim regularność w spożywaniu alkoholu i nawet takie picie co tydzień prowadzi do alkoholizmu. Czy piffko po pracy.
Krótko w temacie, ćpun jest ćpunem zawsze, tak jak i alkoholik alkoholikiem już zostanie. Po prostu jest się trzeźwym i dokonuje wyboru. I trzyma od tego kurestwa z daleka. Decyzja, postawa i żelazna wola i nie ma to tamto. Innej drogi nie ma.
Sama sobie odpowiedz czy chcesz być z takim człowiekiem.

To możemy założyć sobie kółko dla wybitnych ćpunów bo ja też piszę z autopsji. 9 lat czysto. I zdania nie zmienię.
Do alko mnie nigdy nie ciągnęło ale na grupy chodziłem bo dlaczego by nie, misz masz był momentami tam cały

Przede wszystkim to Autorka w pierwszym poscie pisze o tym, ze facet sam powiedzial, ze ma problem z alkoholem. Wiec nikt tu nikogo od czapy nie nazywa.

Równiez z autopsji.
W kwestii narkotyków i alkoholu sprawa wygląda podobnie. Terapie mogą pomóc, ale to tylko 1 procent trudu, powiedzmy sam pędzelek nie wystarczy żeby namalować obraz...
Ja bywałem na różnych terapiach, w młodym wieku próbowała mnie "ratować" moja mama, skutek żaden. Po izolacji kilkutygodniowej detoksie, bach z marszu kumple - jeden joint drugi, tydzień, dwa, kilka imprezek i wszystko wracało do "normy". Po paru latach rodzicielka raczej się przyzwyczaiła do tego, pracowałem, jakoś się prowadziłem więc dała mi spokój.
Z alkoholem czy każdym innym uzależnieniem musisz albo dobic dna ( ja tak miałem z alko, mimo że nie piłem często raczej okazyjnie bardzo naodwalałem, skomplikowalem sobie życie - choć i tak miałem dużo farta wliczając wszystkie akcje po alko), albo mieć motywacje żeby z tym skończyć. Jakiś czynnik zewnętrzny który Ci w tym pomoże. U mnie w przypadku narko było to poznanie mojej ex już żony, która wywróciła mój świat do góry nogami, i nagle jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki dotarło do mnie że zmarnowałem kupe swojego życia. Sam z siebie, bez nacisków bez wymówek czy próśb z Jej strony. Zero jakiś syndromów, gorszego samopoczucia, nic. Chce żyć tak i tak, a tak nie chce i koniec. Jedni sami znajdą ta motywacje w sobie, innym pomoże terapia, ale muszą sami wiedzieć czego chcą a czego nie chcą i to robić. Dostrzec to, zrozumieć. Człowiek jest naprawdę stworzony do trudnych rzeczy i ciężkiej pracy, więc jakieś syndromy odstawienne, trudności w rzucaniu byle sobie jeszcze pocpac trochę albo popić - do mnie nie przemawiają...
Zmiana musi zajsc w głowie raz na zawsze i trzeba zmienić podejście, myślenie, dojrzeć po prostu, otrząsnąć się.. mnie nie ciągnie do narkotyków, parę razy zapaliłem ale już mi to kompletnie nie służy, na nic poważniejszego nawet nie patrzę, a nadal mam kontakt z kumplami z którymi przewalilismy sporo różnych specyfików.
To samo z mocnym alkoholem, nie piję już parę lat nic co nie jest winem albo piwkiem, i to naprawdę w znikomych ilościach. Po prostu wiem że więcej to zabiera niż daje, tylko tyle. że szkoda na to życia. Że nie umiem pić, że mi odpierdala, że z czasem mogłem wypić coraz więcej ale coraz bardziej odcinalo mi głowę. Szczerze to moj organizm sam już się broni, od dawna na myśl o wódzie mam mdlosci.

Podsumowując krótko droga autorko - Twój partner nie ma za grosz motywacji aby dla Ciebie, albo z miłośći do Ciebie, lub chociaż z szacunku do jakiś przyszłych planów zrezygnować z czegoś, co bez wątpienia Tobie bardzo nie pasuje. Mało tego, myślę że On chce oswoić w waszym związku sytuację że tak jest i już. Sprawdza na ile może robić to co robi na legalu, przy Twojej wiedzy.
Ciężko stwierdzić kiedy się ogarnie...wątpię żeby nastąpiło to np po urodzeniu sie dziecka - chociaż bywa i tak, ale to jednak spore ryzyko. Ryzyko porażki której konsekwencje poniesie bogu ducha winne dziecko, przed czym Ty mialas szanse Je chronić, ale tego nie zrobiłaś...
Terapia to tylko fragment, nic za niego tam nie zrobią i nic mu do głowy nie włożą jeśli sam sobie tam nie poukłada...
No chyba że siegnie jakiegoś swojego dna... ale będąc w związku z Tobą, lub zakładając z Tobą rodzinę, będzie to dla Ciebie bardzo trudne przeżycie które i tak w bardzo wielu przypadkach konczy związek raniąc wszystkich zaangażowanych..

Kilka dni temu do mnie zadzwonił i powiedział, ze wie ze ma problem, ze jego głowa podpowiada mu już jak najrozmaitsze powody do tego żeby wziąć i ze musi coś z tym zrobić. Wysłuchałam, powiedziałam ze boje się myśleć o nim poważnie, o zakładaniu rodziny i nie chce sobie niszczyć życia. Sam z siebie stwierdził ze nie będzie nic odwalał, umówi się z facetem z którym miał realizować jakiś program (cokolwiek to znaczy ale ma związek z uzależnieniami). Tyle ze na tym stanęło i nic się nie posunęło do przodu. No nic, obserwuje ale po Waszych odpowiedziach coraz bardziej skłaniam się ku temu żeby już zaraz to zakończyć.