Kobietki pomóżcie - Netkobiety.pl

Zastanawiałam się nad tym sam co kolega powyżej: co Ty robisz by przelamać rutynę. ?
I dlaczego dwójka młodych ludzi ma nudny seks????????
Nie mówisz co lubisz? A może jakieś pretensje w sobie dusisz?
Cóż każdya inne pojęcie romantyzmu
Dla mnie akurat wielkie bukiety kwiatów to kicz.
Ale jak Ty tak lubisz to mu po prostu powiedz.

To samo mógłbym powiedzieć...

Od razu mi się zapala lampka, jak czytam takie historie..Czego by nie zrobił, zawsze coś będzie źle..Ma być polot, iskry i przebojowość. Facet stąpa twardo po ziemi, dziewczyna próbuje (i chce) się nad tą ziemią cały czas unosić..Ważne jest to, czego ONA oczekuje i czego(nie) dostaje. A jej starania? Oczekuje chyba tylko jednostronnego wkładu i poświęcenia..Nie mówi i nie komunikuje wprost, ale bierze pewne rzeczy za oczywistość.
A  no i najważniejsze: zaskoczenie, spotaniczność, niespodzianka - 3 słowa, których sam osobiście w życiu używam sporadycznie..

Ma myśleć o niej zawsze, nawet jak ma na głowie(o dziwo!) inne sprawy, liczy się tylko szaleństwo i spontan, a tymczasem chłop żyje tak, jak zdecydowana większość dorosłych ludzi: ma głowę na karku, odpowiedzialny, stateczny - tak właśnie wygląda i powinno wyglądać życie

Szczerze, to życzę mu, aby znalazł kobietę na swoim poziomie, bo chyba złapał jeszcze młodego podlotka...

Wielokropku Czytanie Twoich postów potrafi nieźle relaksować Szczególnie, jeśli próbuje się kogoś właśnie sprowadzić do rzeczywistości

A koronę to niestety zbyt wiele w ogóle zakłada, tudzież zostaje jej/mu nałóżona

Wyobrażałaś dobie jakby wyglądała wasza przyszłość?  Wspólny budżet z którego partner wydaje masę kasy na kwiaty ( takie co po 2 dniach nadają się do kosza), prezenty niespodzianki, codzienne kolacje na mieście. Mi osobiście by to bardzo przeszkadzało bo to sporo kosztuje a te pieniądze można wydać np na mieszkanie czy samochód, albo wakacje. Kwiaty uważam za całkowicie zbędne ( może raz do roku na rocznicę czy urodziny). Dużo ważniejszy jest szacunek, poprawne relacje pomiędzy partnerami, wzajemne zrozumienie. Na ważnych wartościach powinien opierać się związek nie na prezentach i księżniczkowaniu.

Można się domyślać, że w wielu takich przypadkach córeczki były właśnie rozpiesczane przez swoich rodziców, to dlatego oczekują tych fajerwerków od partnera. Wielu facetów takie podejśćie odstrasza i naprawdę trudno się im dziwić, bo w końću trzeba zacząć w życiu stąpać po ziemi a nie wiecznie czegoś oczekiwać czy pragnąć niespodzianek jak małe dziecko.

Dawanie komuś instrukcji czy też postępowanie według niej wydaje mi się takim wymuszonym działaniem z dużą dozą sztuczności. Strasznie odrzucają mnie poza tym wszelkie przejawy księżniczkowania, chociaż może należałoby określić nie czy takie zjawisko wsyatępuje, ale w jakiej intensywności. W kobiecie widzę przede wszystkim człowieka i partnera do życia na poziomie(czyt na ziem a nie kilka m nad nią), nie zaś za jakiegoś BOga czy óśmy cud świata, który muszę codziennie czcić, zaskakiwać lub sprawiać przyjemności na każdym kroku. Życie nie składa się głównie z tego, ale własnie z owych "codzienności", które tak wiele osób uważa za "nudę". Z pewnością zaś takie podejście, jakie prezentuje Autorka jest grubą przesadą.

Mnie się wydaje, że to podejście jest trochę przesadą w drugą stronę. Osobiście uważam, że partnera trzeba adorować zawsze - w pierwszym miesiącu związku i po dwudziestu latach też. Czy fakt, że kogoś zdobyłam do związku oznacza, że mogę założyć rozciągnięty dres i spocząć na laurach? O ile może podejście Autorki jest odrobinę "księżniczkowate", o tyle rozumiem, że ona potrzebuje być kochana jej językiem miłości. Ktoś potrzebuje być adorowany słownie, ktoś potrzebuje dotyku, a ktoś inny prezentów. Tak już jesteśmy wymyśleni. Autorka nie wspomniała, czy partycypuje w kosztach utrzymania, więc też bym się powstrzymała z oceną, że nic z siebie nie daje, a tylko wymaga. Myślę, że potrzeba bycia zaskoczona czymś, otrzymania niespodzianki wynika z potrzeby bycia usłyszaną i zobaczona. Dla przykładu, mój partner kiedyś w ramach niespodzianki kupił mi książkę, którą sama chciałam sobie kupić. Ot drobiazg, mówiłam mu, że chcę ją dorwać po premierze, a on dostał w przedsprzedaży. W momencie kiedy on ją kupował ja już nie pamiętalam, że rozmawialiśmy o tym. Nie oczekiwałam takiego prezentu, ale zrobiło mi się ciepło na sercu, bo wiedziałam, że mnie słucha, że widzi mnie i to co lubię i jaka jestem. Może czegoś takiego Autorce brakuje? Nie jest to przecież potrzeba bycia w czyichś myślach 24/dobę.

Przy czym, Autorko, podstawowa sprawa to komunikacja. Powiedziałaś chłopakowi, że chciałabyś dostać kwiaty, on Cię posłuchał, przyniósł kwiaty, a Ty nie byłaś zadowolona, bo były z Lidla. Warto może się zastanowić czego tak naprawdę chcesz i powiedzieć swojemu partnerowi jasno nie zostawiając miejsca na domysły  Z tego co piszesz chłopak się bardzo stara, a nie ma nic gorszego niż partner/ partnerka, którzy wiecznie są niezadowoleni. Zastanowić się nad sobą, a potem komunikacja i jeszcze raz komunikacja!

Natomiast jeśli chodzi o aspekt Twojego wkładu w relację - czy Ty dajesz z siebie 100%? Myślę, że ciężko jest ciągle dawać z siebie, jeśli partner może czuć, że on nic nie dostaje w zamian.

Oczywiście, że się dokładam,nie mam z tym problemu, jest to dla mnie oczywiste... On płaci za prąd to ja za wodę, albo daje mu połowę. To nie o to chodzi... Nie o kasę, o chęci i gest..

Mysle Marta922, ze po prostu nie pasujecie do siebie, ty oczekujesz czegos, czego ten facet nie jest w stanie ci dać. Faktycznie nieciekawie czyta sie te twoje wywody o najdrozszych kwiatach, ale w sumie rozumiem o co ci chodzi. Bez dwoch zdan facet powinien dawac troche emocji, a nie tylko pobudka, kupa, praca, jedzenie, rachunki, siusiu, paciorek i spać. Tak jak ciezko wyobrazic sobie kazdy dzien jako rollercoaster z żonglowaniem płonącymi piłami motorowymi, tak idąc w drugą stronę żadna kobieta nie chciałaby spedzić zycia z facetem pachnącym formaliną i sandałem - co także widziałem w bardziej "racjonalnych" propozycjach w tym temacie. P.s. Autorka powiedziala o kwiatach i dostała kwiaty z supermarketu - no szanujmy się! Równie dobrze moglby podarować wiązanke przy okazji wizyty na cmentarzu. Byłoby jeszcze taniej i na rachunki by zostało...

Może po prostu Twojego chłopaka nie stać na najdroższe kwiaty? czy te z supermaketu są brzydsze? Zalezy  które

może po prostu powiedz chłopakowi że ważne są dla Ciebie drobne celebracje życia: piękne drobiazgi czy kolacja w fajnej knajpce.
Pytanie czy Ty sama coś organizujesz? Czy On dostaje od Ciebioe prezenty takie jak sama chciałabyś dostawać?
jeśli nie i uważasz że to rola męzczyzny szybciej znajdziesz takiego wśród 40 latków niż 28 latka na dorobku, chociaż są wyjątki w obie strony.

Nie chodzi mi o sam fakt, żę ktoś się stara o to, aby pokazać, żę partner jest dla niego ważny..Chociaż dla mnie okazuje się to inaczej, niż za pomocą prezentów, niespodzianek czy adoracji w ścisłym znaczeniu tego słowa..

Zwróciłem uwagę na samo podejście Autorki do związku i oczekiwania, jak on powienien wyglądać i na czym głównie się opierać. Wyłania się z tego opisu  właśnie takie księżniczkowanie level hard, gdzie zachcianki, prezenty czy ta cała r(eu)omantyczna otoczka są o niebo ważniejsze niż zwykłe życie, wspieranie się, pomaganie sobie i spędzanie czasu razem. Przede wszystkim zaś odpowiedzialność, zaradność i myślenie o przyszłości. Tak wiele kobiet narzeka na brak owych cech u facetów, więc zwyczajnie dziwię się, że takie historie, jak ta powstają. Może Autoerka powinna się po prostu jeszcze pobawić trochę, zanim czanie myśleć o prawdziwym życiu? Idealnie ktoś wyżej napisał, że pomyliła ona tego faceta, swojego partnera z nadopiekuńczym i zabawiającym ją tatusiem. Poza tym, co już kilka osób zauważyło, to fakt, że nie widać, aby Autorka SAMA współtworzyła to ich życie. Oczekuje, że partner wykaże inicjatywę, zawsze to on będzie się więcej starał i zabiegał. Ona chce przede wszystkim dostawać, tylko co oferuje w zamian?
Czy on coś organizuje, dokłada się do tego ich szczęśćia, które pragnie przeżywać? Czy to wszytko jest tylko jednostronne..?

W Biedronce widziałam rózne kwiaty i ładne i brzydkie.  tylko nalezy je z folii odpakować

Mój syn jest w wieku autorki i ma dziewczynę rówieśniczkę od paru lat.
Ona dostaje od niego drogie prezenty,naprawdę droższe niż najdroiższe kwiaty z kwiaciarni ale moim zdaniem zasługuje ma nie, bo przez pierwsze lata ręcznie robili sobie laurki nawzajem bo na tyle było ich stać.
teraz zarabia sporo i dopieszcza swoją dziewczynę, która czasem go hamuje w wtym
na pewno nie obraziłaby się na kwiaty z Biedronki, a jest piękną kobietą naprawdę.

sugeruję, ze kobiety które mają niskie poczucie wartosci mają niższe wymagania, a kwiaty z Biedronki podałam jakoi przyjkład tego co Ty uważasz za niski standard, nie ja.
bo jak wspomniałam dla mnie by to nie miało znaczenia skąd sa kwiaty.

pozwalam sobie stwierdzić że uroda ma coś wspólnego z poczuciem wartości kobiet, bo społeczeństwo w tym zwłaszcza mężczyżni tak je pozycjonują.
ale oczywiscie Ty mozesz być ponad to, chociaż nie sądzę, bo niedawno oburzałes się na 40 stki plus w spodenkach
więc dajmy sobie spokój z tą akademicką dyskusja ze wygląd nie ma wpływu na kształtowanie się poczucia wartości człowieka.
Nie świadczy o jego wartościowości , ale to inne pojęcie.

Ela, pozwól, żę zapytam o coś I nie odbieraj tego złośliwie:

Czy dawanie drogich prezentów do jest jakaś istota czy podstawa ich związku? Mam na myśli to, czy ich relacja opiera się na tym, gdzie dowodem na zangażowanie jest obsypywanie kogoś darami czy spełanianie zachcianek czy to tylko taka "przyprawa" do związku? Jeśłi to drugie to w pełni to rozumiem Jeśli pierwsze to zdecydowanie nie..
Nie wiem, chyba obracałem się w innym świecie, bo po prostu nigdy nigdzie prezenty materialne nie stanowiły dowodu niczuyjego zaangażowania w relację, niezależnie czy chodzi o związek czy choćby o miłość matki do dziecka lub odwrortnie Tym bardziej, im większą mają cenę.

Dla mnie liczy się gest O ile dolna granica istnieje(brak skąpstwa) to górna też jak najbardziej. Może człowiek zmienia zdanie, jak się dorobi nie wiadomo jakiej fortuny, ale zwyczajnie czułbym się zniesmaczony, gdyby to obsypywanie się prezentami stanowiło jakiś filar związku. Nie wszystkie kobiety mają pewnie takie roszczeniowe podejście, ale mnie osobiśćie obrzydza też takie podejśćie ze strony faceta.

Zaznaczam, że to tylko moja opinia

Czekam na krytykę

Co innego dziewczyna syna, którą syn rozpieszcza, a co innego dziewczyna, której facet jak już coś podaruje, to są to kwiatki z supermarketu podarowane przy kasie i to jeszcze jako efekt jej prośby :-) Ja się tam nie dziwię, że może to być zawód. Jednak miłoby było i nie byłoby dużym wysiłkiem podarować jej te kwiatki co jakiś czas, kupione choćby na straganie, gdzie są tańsze niż w kwiaciarni. W supermarketach, to są takie 2 klasa. Każde które kupiłam w Biedronce to były kwiatki 2 klasy, gorszej jakości.

Nie wiem, może po jakims tam czasie, kiedy ludzie się jednak trochę znają i wiedzą, czego chcą, mogą uznawać, że każdy na coś zasługuje Jednak na począku, nap ewno nie powiedziałbym, żę ktokolwiek z miejsca zasługiuje na spełnianie zachcianek czy obsypywanie prezetami, szczególnie jeśli ich wysoka cena czy jakość mają bezpośrednio świadczyć o zaangażowaniu.

Zostawiając już Ela Twoją szanowną Teściową , skupię się dalej na Autorce: ona oczekuje kwiatów z kwiaciarni, polotu i romantyzmu rodem z telenowel a co sama właśnie wklda do tego związku i co ona robi dla faceta?

Ponadto, najzwyczajniej w świecie, nie przepadam z tym mdłym romanztyzmem i dla mnie facet jest po prostu zwyczajnym gościem, który myśli poważnie o życiu zapewnia to, co właściwie jest najcenniejsze: stabilność i poczucie bezpieczeńśtwa. W przeciwieńśtwie do Autorki, najwidoczniej dorósł do normalnego związku. Zresztą wymagania Autorki będą rosnąć w miarę jedzenia: gdyby nawet on teraz się zreflektował i zaczął się bardziej "starać", to potem pojawią się nowe zachcianki i poprzeczka sięgnie jeszcze wyżej, gdzie większość z owych zachcianek będzie musiała być spełniana jedynie dla owego polotu.

dopóki autorka nie opisze jakie prezenty dostaje od niej jej facet, oczekiwania wyrażone zalatują  w stronę Sugar baby jednak..

ale to w sumie kwestia dobrania się. Gdyby nie było Panów chętnych na rozpieszczanie kobiet samemu niewiele oczekując, to nie byłoby takich oczekiwań, wiec powinna kogos odpowiedniego znależć dla siebie. co w sumie komu do tego jak się jakaś para rządzi?

To już odwieczny problem w stylu tego co było pierwsze "jajko czy kura?" Chociaż może to nieco skrzywione pokłosie poczucia, że trzeba komuś zapewnić opiekę i bezpieczeństwo, tylko poszło to nieco dalej..

Żeby była jasność: generalnie rozumiem takie drobne nieywmuszone gesty, tylko tutaj zdaje się przemawia przez Autorkę to, że takie gesty czy ogólnie, to romantyczne podłoże, ma być podstawą związku i świadczyć o jego trwałości zaangażowaniu faceta. Umówymy się, że rzadko kto kupuje kwiaty w supermarketach(choć kwiaty doniczkowe potrafią sprzedawać całkiem niezłe ). Problem w tym, że prawdopodobnie ów "apetyt" będzie bardzo szybko i gwałtownie rósł w miare jedzenia. To, co jeszcze niedawno było cudowne zaraz stanie się nudne.

Oby nie wróżyło to podejśćia, że im coś jest droższe tym lepsze.Oni, jak widać są z zupełnie różnych światów, gdzie facet uznaje za oczywiste pewne fakty, coćby jego działanie i zaangażowanie w związek ma świadczyć o tym, jak jej zależy. Ona widzi to zaangażowanie (głównie) w gestach, prezentach i niespodziankach. To też jest istotne, bo Autorka zdaje się pragnąć spotnatu i zaskakiwania, a facet ma głowę na karku, gdzie raczej chłodno kalkuluje i przemyśli każdą opcję. Nie dobrali się, ot co..

Ja nie ukrywam, że bliżęj mi jest do tego faceta, choć róż w Lidlu bym nie kupował

To też nie zawsze z tego wynika. Mój brat wyszedł z domu, w którym tata nigdy (dosłownie nigdy) nie kupił mamie żadnego kwiatka, nie zabierał na kolacje. Tymczasem on bardzo często kupuje swojej żonie piękne bukiety kwiatów, zabiera na kolacje do drogich restauracji, pamięta o jej świętach. Moja mama nie może się nadziwić, gdzie on się tego nauczył, skoro przykład w domu miał jaki miał.

Jeżeli nie chodzi o kasę, to co z kwiatami z Lidla jest nie tak?
Bo chęci były. Dowiedział się, że chciałabyś kwiaty i okazał, że twoje oczekiwania są dla niego istotne, kupując ci kwiaty.

Natomiast odnośnie gestu, to z tego, co napisałaś, nie powiedziałaś mu, że oczekujesz gestu. Powiedziałaś mu, że oczekujesz kwiatów.

Jest taki film "Manna", w którym dwóch facetów zostaje uwięzionych na magicznej polance, która codziennie spełnia po jednym ich życzeniu. Pierwszy prosi o piwo i dostaje piwo. Drugi prosi o pięć piw i dostaje pięć piw. A dalej dialog wygląda mniej więcej tak:
- Ale to niesprawiedliwe, ty dostałeś pięć piw, a ja tylko jedno.
- Stary, ale o co ci chodzi? Też mogłeś poprosić o pięć piw, ale nie... wołałeś: ja chcę jedno. I dostałeś jedno, a teraz marudzisz.

Kontynuując wątek gestów i filmów. Jeżeli facet nie odczuwa sam z siebie potrzeby podobnych manifestacji, ale jednocześnie liczy się z tobą, to zapewne będzie gotowy również do wykonywania wspomnianych gestów, ale obawiam się też, że ty z tych gestów nie będziesz zadowolona, bo to zawsze jednak wyglądać będzie trochę jak w Shreku:
- Przynoszę ci ten kwiatek, bo jest ładny, chociaż mi się nie podoba...

A na zakończenie pozwolę sobie odczarować pewne twoje przekonanie odnośnie motywów stojących za działaniami facetów z gestami:

Otóż, z tego co mi wiadomo, centralną postacią takich spektakularnych fajerwerków: bukietów, drogich prezentów, wierszy itp, nie jest wcale obdarowywana kobieta, o której się bez przerwy myśli. Centralną postacią jest tu raczej facet, który manifestuje samemu sobie jaki jest zarąbisty i/lub bogaty i/lub obdarzony szerokim gestem.

A odnośnie reszty kwestii, dopiszę coś jeszcze później.
Zebrałaś od przedmówców dość obszerną krytykę, z którą się w ogólności zgadzam, ale nie będę powtarzać tu tego, co inni już napisali.

Napiszę natomiast, że w sumie, to chyba nawet trochę domyślam się, co możesz czuć. Wiem jak to jest, doświadczać silnych emocji w związku, co się czuje, kiedy ziemia trzęsie się, gdy spoglądasz drugiej osobie w oczy.

Tyle tylko, że ty o niczym takim nie napisałaś ani odnośnie swojej obecnej ani przeszłej relacji. Mogłabym zrozumieć, gdybyś będąc w ciepłym, stabilnym związku z rozrzewnieniem wspominała emocjonujące momenty jakiegoś wcześniejszego, kiedy niebo płonęło a gwiazdy krzyczały. Nie, ty piszesz, że masz łzy w oczach, a jako punkt odniesienia względem swoich obecnych nieszczęść wskazujesz faceta, którego nawet nie kochałaś, a miał tylko tą zaletę, że kupował ci z partyzanta kwiatki i torebki.

Dlatego osobiście myślę, że po prostu nigdy nie doświadczyłaś, jak to jest tak po wariacku kogoś pokochać. I może wcale nie kochasz obecnego partnera. Czujesz się źle i próbujesz to jakoś zracjonalizować i wychodzi ci, że to przez brak kwiatków i torebek, co wcale nie musi być prawdą. Do licha ciężkiego, przecież miłość to nie kwiaty, a jak jesteś w kimś kosmicznie zadurzona, to ech... na jakieś głupie kwiaty nie będziesz nawet zwracać uwagi. I może ty po prostu za takim czymś tęsknisz, nawet jeśli nigdy tego jeszcze nie doświadczyłaś.

Dlatego zamiast powtarzać tu za innymi, że jesteś "złą kobietą, która nie docenia dojrzałego, statecznego faceta", napiszę tak: Jesteś nieszczęśliwa? Pragniesz szaleństwa i przygód? No to idź szukać przygód. Skoro tak właśnie czujesz, to masz do tego pełne prawo. I nie twierdzę jednocześnie, że dojrzałe związki wyglądają jak jedna wielka przygoda, ale też uważam, że każdy powinien przynajmniej raz w życiu czegoś takiego doświadczyć. Zakosztować świata, poznać samego siebie, choćby po to, żeby móc dowiedzieć się, jak to życie tak naprawdę wygląda i czego samemu się od niego właściwie chce.

Lepiej zrobić to teraz, kiedy jesteś młoda i pozbawiona zobowiązań, niż nadrabiać później po 30-ce mając już na karku męża, dzieci, kredyt i poczucie winy. Masz dopiero 24 lata, to właściwy wiek do tego, żeby się porządnie wyszaleć. I nawet jeśli się tu i tam czasem sparzysz, to o ile tylko nie narobisz jakichś głupot, skutkujących konsekwencjami na całe życie, to ci te ew. przykre doświadczenia trwałej krzywdy nie zrobią.

-----------

A na koniec odniosę się jeszcze do kilku fragmentów:

I dopiero po roku zauważasz, że ten facet jest jaki jest? Bo ten tego, pewne sprawy widzi się zazwyczaj już po kilku spotkaniach.

No chyba jednak nie.

Jeśli się tutaj nie przejęzyczyłaś i jeśli faktycznie partnerstwo nie jest tym, czego od relacji z drugą osobą oczekujesz, to ty nie szukasz wcale partnera. Szukasz kogoś innego.

Łóżko, nie jest miejscem, w którym się "płaci" partnerowi za zaspokajanie swoich oczekiwań. To miejsce, w które ludzie idą z własnej woli robić sobie przyjemne rzeczy, bo oboje mają na to ochotę i oboje czerpią z tego satysfakcję.

Księżniczki mieszkają w bajkach razem ze smokami. W rzeczywistości ludzie wchodzą ze sobą w relacje oparte na sprawiedliwej wymianie, w której obie strony dają z siebie tyle samo. A jeśli to działa inaczej, to nie działa to zazwyczaj zbyt dobrze, a przeważnie również nie działa zbyt długo.