on nie może pogodzić się z tym, że mam swój "pierwszy raz" za sobą - Netkobiety.pl

Zazdrość nie jest objawem miłości tylko braku zaufania.

Chcesz pomóc "partnerowi". Chwalebne. Tyle tylko, że jesteś ostatnią osobą, która może to zrobić. Bycie domowym terapeutą nie przyniesie żadnych pozytywnych efektów, złego zrobi wiele. Pan chce sam sobie pomóc? Niech idzie na terapię.

A Ty zastanów się, czy wciąż chcesz mu udowadniać, że nie jesteś wielbłądem.

To jakie ma przekonania Autorko i na czym buduje swoje widzenie Ciebie Twój chłopak to jego tak naprawdę problem,zdarza się niedoświadczonym facetom jak i doświadczonym ,emocje ma jak najbardziej prawdziwe,możliwe że sam jest nimi zaskoczony,ale Ty 4 lata temu miałaś absolutnie niezbywalne prawo się zakochać mieć nadzieje plany,na przyszłość miałaś też prawo rozstać się ,być może pomyić nie dopasować się z eksem,a że wam nie wyszło to też nie problem obecnego chłopaka zdaje się .
Specjalnie nie unikaj pytań to pewien sprawdzian czy chłopak jest gotowy na szczerość,sam mówi szczerze o emocjach i tym co myśli.to dobry znak jest tu podobny wątek napisany przez chłopaka który miał też kłopot z pierwszym razem i większym doświadczaniem swojej dziewczyny ,zdaje się że chłopak przepracował to z powodzeniem,jednak jak wyżej napisano nie Ty jesteś od leczenia kompleksów/przekonań ,nie ma powodu żebyś ukrywała swoją przeszłość i nie masz kompletnie żadnego powodu do wstydu ,jakiekolwiek próby wymuszania na tobie poczucia winy itp to chore zachowania i jednak zaborcza postawa potencjalnie.
fałszywe wyobrażenia i złudne życzenia.To co ma zrobić Twój chłopak nie jest nawet przełykaniem gorzkiej pigułki ,to tak zwana zazdrość wsteczna ,słaba samoocena i nie za bardzo stabilne poczucie wartości, tutaj wydaje się być zależne od Twojej przeszłości i głębszych podświadomych oczekiwań przekonań jak powinnaś być oraz braku doświadczeń chłopaka .
Osobiści to nie wiem co bym zrobił na jego miejscu ponieważ dla mnie specjalnym problemem nie była przeszłość moich partnerek ,a jedyna dziewczyna , która mnie zdradziła była dziewicą.

niee, nigdy nie mówiłam jak mi było, ani on o to nie pyta i nie chce wiedzieć

dużo w tym prawdy - chłopak jest trochę introwertyczny i nie ma zbyt wysokiej samooceny
czy pamiętasz może tytuł wątku lub masz do niego link?

Autorko, gdybym była na Twoim miejscu, ewakuowałabym się ze związku z tym Panem. Toz to niedojrzały chłopiec, mentalne dziecko. Ja swój pierwszy raz przeżyłam z mężem (co jednak nie oznacza, ze mąż był pierwszym, który mnie dotykał) i ani przez moment nie miałam i nie mam problemu z faktem, ze mój mąż miał seks z byłymi partnerkami i ze sprawiało mu to jakąś przyjemność. A zakładam, ze tak było, skoro były kolejne razy. Nie miałam z tego tytułu żadnego ukłucia, nic. Z pierwszym pocałunkiem i nie tylko pierwszym Twój chłopak tez ma problem? Przecież to się niczym nie różni. Zrozumialabym, gdyby ktoś miał jakieś obiekcje w związku z tym, ze jego partner/partnerka w przeszłości zdradził lub miał multum partnerek, i to przypadkowych, bo to mówiłoby o tym człowieku coś negatywnego, coś, co mogłoby niepokoić. Ale fakt, ze mialas życie związkowe jest całkowicie normalny i tylko ktoś bardzo niedojrzały może mieć z tym problem. Na tym forum jest/była cała masa podobnych wątków i za każdym razem partner mający problem z tym, ze druga osoba miała życie uczuciowe i seksualne przed nim jawił się jako niedojrzały i nierokujący. Twój partner tez tak się jawi, bo - i tu zacytuje wypowiedz użytkowniczki forum Winter Queen - „w człowieku nic nie jest odosobnione. Jeżeli on wykazuje pewne negatywne cechy swoim zachowaniem, to nie jest to cos co istnieje jako rzecz odosobniona i bedzie to rowniez sie pokazywac w innych sytuacjach.  Jeżeli czlowiek jest niestabilny (w tym przypadku niedojrzały) w czyms, to bedzie tez niestabilny (niedojrzały) w innych rzeczach”

I albo jesteś bardzo młodziutka, albo wybacz, jednak tez nieco niedojrzała, skoro Twoim problemem jest to, ze nie wiesz, jak mu pomoc, a nie to, jak pomoc sobie. Innymi słowy, Twoim problemem nie jest fakt, ze Twój chłopak ma (ze się tak wyrażę) taki poważny feler, lecz jego samopoczucie. A gdzie w tym wszystkim Twoje samopoczucie? Bo nie wierze, ze udowadnianie, ze nie jesteś wielbłądem, poprawia Ci samopoczucie. Dzwony biją na alarm, a Ty zdajesz się ich nie słyszeć. To jest trochę tak, ze on Cię traktuje jak swoją własność, skoro ma problem z tym, ze ktoś Cię wcześniej dotykał... Jak ktoś inny śmiał dotykać jego kobietę. Niestety tak to wyglada.

O takie średniowieczne teksty jakie ci serwuje ten żałosny umysłowo chłopak, bardzo bym się pogniewała, co na pewno mocno by odczuł.
Zamiast być wdzięcznym, że trafiła się kobieta, która zdecydowała się na intymność z nim, obdarzyła go zaufaniem, uczuciem on śmie "niewinnie" pod przykrywką, fałszywej miłości, romantyczności zatruwać cię toksycznymi wyrzutami sumienia, za twoje wcześniejsze życie. Niszczyć radość wspólnych chwil, zamieniać je we wstyd i smutek.
Kochana twoja pomoc powinna polegać na tym, że tak mu dasz do myślenia, że odechce mu się takie bzdury gadać. Nie odpowiada królewiczowi niech nie korzysta, jak tak w czystości chce żyć zakłamany obłudnik. Wkurzają mnie takie "romantyczne" dup*i. Ile taka żałosna jęczybuła robi krzywdy innym chłopakom, którzy jeszcze czekają na ten pierwszy raz.
Apel do wszystkich facetów, którzy pierwszy raz mają przed sobą, zanim to zrobicie, przestawcie swoje myślenie na właściwe tory, by potem takiej krzywdy nie robić dziewczynom, które zdecydują się z wami na intymność.

Sorry, ale aż mnie zatkało...

Autorka pisze o tym że chłopak jest z nią szczery, otworzył się i uczciwie powiedział jej co czuje (na uczucia nie ma się wpływu); wie że to jest złe i chce sobie z tym poradzić, wspominał że jak będzie trzeba to pójdzie do specjalisty...
To wg. Ciebie postawa żałosnego umysłowo chłopaka?

I potem biadolenie że mężczyźni nie potrafią rozmawiać o uczuciach, zamykają w sobie emocje... patrząc na to, człowiek rozumie czemu...

Faktycznie, jak on śmie mieć jakieś uczucia i jesz rozmawiać o nich szczerze...
Każdy człowiek ma w głowie różne myśli, często złe, które mogą szkodzić. Ważne to zdawać sobie sprawę że takie myślenie jest złe i chcieć to zmienić... I on to robi, jeżeli dobrze rozumiem...

Ale widzę że z powyższych powodów większość pań idealnych by go od razu skreśliła... A ja uważam że dopóki nie jest to problem rzutujący na Waszą relację, należy mu się chyba szansa na to by przepracował sobie (lub ze specjalistą) te negatywne odczucia...

To jak taki "szczery" to dlaczego po fakcie seksu zdecydował się na swoje żałosne wyznania. Dlaczego nie wcześniej jak taki szczery? Może by skorzystać z okazji, by przestać być tym prawiczkiem?
Proszę cię "szczerością" nie zamydlaj kompleksów i średniowiecznego podejścia do kobiet, że mają być dziewicami. Nie mają prawa do swoich doświadczeń.
Wiesz można coś takiego powiedzieć raz przelotnie, ale koleś wałkuje swój "problem" wielokrotnie . On ją nęka.
Szczerość jest po to by zmienić coś na lepsze, a  tutaj jest"szczerość" wynikająca z kompleksów i bardzo rzutuje na ich relację. Ta szczerość odnosi się do sytuacji, której zmienić się nie da. Do sytuacji, do której ten "szczery chłopak" nie ma prawa sie wtracać. Naprawdę tego nie widzisz?

No tak zwracam honor, to tutaj coś źle zrozumiałam, a to ma ogromne znaczenie. Faktycznie szczery z niego chłopak. Więc o tyle w porządku, że dziewczyna widzi w co idzie, już jej wybór.

Doświadczenie seksualne partnera może być problem tylko dla kogoś, kto albo boi się porównania, czyli wynika z kompleksów, albo gdy traktuje partnera jak towar.
To pierwsze do przełknięcia. Ludzie są tylko ludźmi, obawy można mieć, można o nich porozmawiać, weryfikować i wreszcie ich się pozbywać.
W drugim przypadku gorzej, bo tego się nie przeskoczy, jak ktoś traktuje drugiego człowieka przedmiotowo. Raczej przypadek nieuleczalny i nie warto w ogóle głowy sobie zawracać.

Tutaj mamy do czynienia z drugim przypadkiem. W przeciwnym razie nie miałby problemu z tym, ze wieloletni chłopak autorkę dotykał.

A co do czyjejś wypowiedzi wyżej, ze (to nie jest cytat, ale tak interpretuje te posty) należy mu się medal, bo przyznał się do swojej niebywałej niedojrzałości i do patrzenia na autorkę, jak na przedmiot, którego już ktoś wcześniej używał - to tak, moim zdaniem, ten chłopiec jest do odstrzału, bo choć to prawda, ze różne myśli mamy w głowie, to jesli ktoś nie radzi sobie z faktem, ze jego obecny partner był w przeszłości w innym związku i ze nie był to biały związek, to a) nie dojrzał do związku, b) ma do przepracowania problem, bez przepracowania którego pogrzebie każdy związek. Oczywiście jeśli trafi na kobietę, która nie chce chłopczyka w krótkich spodenkach zamiast mężczyzny i która nie chce być postrzegana (nie przypadkiem napisałam postrzegana, a nie od razu traktowana) jak własność, i to taka, która była kiedyś używana przez kogoś innego. Bo skoro ma problem z tym, ze ktoś kiedyś dotykał jego dziewczynę, to znaczy, ze nie traktuje jej jak dorosłego ukształtowanego i samostanowiacego o sobie człowieka, który wie, co jest dla niego dobre i ktory nie robił niczego dziwnego, złego czy wątpliwego moralnie.

A to, ze autorka byłaby dziewica (bo o tym tez ktoś wspomniał, pisząc, ze gdy partnerzy sa dla siebie pierwszymi partnerami seksualnymi, to problem nie istnieje) nie zmieniłoby faktu, ze trafiła na człowieka, który nie dojrzał do związku. Po prostu dzięki temu, ze nią nie jest, ten fakt od razu wyszedł na światło dzienne.

Tylko że szczerość w związku to zdecydowanie coś innego niż obciążanie drugiej osoby swoimi problemami i robienie z partnera terapeuty.
Weźmy inny przykład, kobieta lubiąca wysokich mężczyzn wiąże się z niskim mężczyzną i szczerze wielokrotnie powtarza mu, że ma problem z jego wzrostem, ale wie że nie powinno tak być i postara się coś z tym zrobić, ale te myśli powracają - jest więc szczera, partner powinien to docenić 
Generalnie, jeżeli druga osoba ma w sobie coś, czego nie może zmienić, a nam to przeszkadza, to zasada jest prosta - albo odchodzimy, albo to akceptujemy i nie wracamy do tematu (a jeśli czasem coś na ten temat przemknie nam przez myśl, to ni dreczymy psychicznie partnera i zostawiamy to dla siebie). Każde inne rozwiązanie czyni związek toksycznym.

Typowy schemat. Wystarczy podstawić obojętnie jakie toksyczne zachowanie.
Bez terapii, świadomości problemu takie relacje szybciej lub później się rozwalają.

Facet autorki tematu rozwali każdą kolejną relację. Jedyne co autorka może zrobić to delikatnie uświadomić, że on potrzebuje pomocy w odzyskaniu pewności siebie.

Zgadzam się zupełnie z przedmówcami, którzy bez ogródek stwierdzają, iż ten kandydat nadaje się do odstrzału, i to natychmiastowego! Dziewczyno, nie pakuj się w to bo on Ci tego "nie wybaczy" i będzie to przeżywał w nieskończoność i wyrzucał to w najmniej spodziewanych momentach. To jego wielki problem, i faktycznie albo powinien to poważnie przerobić na terapii (w co wątpię, aby uczynił), albo niech szuka sobie czystej, świętej dziewicy. Ty od niego szybciutko uciekaj, serio. Po co Ci taki dzieciak? będziesz się kajała przed nim za swoją przeszłość, która, notabene, jest całkiem normalna?... Szykuje się z niego niezły psychol i despota...

Zależy. Jak Facet autorki nie widzi winy w sobie, a w niej to jest duży problem. Jeśli z czasem nie zda sobie z tego sprawy to czysta droga do psychozy.
Jeśli zda sobie sprawę, że wina jest po jego stronie to już coś. Krok do przodu - zyska świadomość, że źle robi, że ma problem, że jego partnerka nie jest niczemu winna.
Drugim krokiem byłaby terapia i świadomość tego, że musi dużo pracować nad sobą.

Jak pisałem jestem po drugiej strony barykady.
Obecnie jestem na 2 kroku i strasznie żałuję spalonej relacji przez takie coś. Liczę, że za jakiś czas uda mi się z nią pojednać.
Długo zajęło mi dojście co jest we mnie nie tak. Ale nareszcie wiem, mogę działać, mogę iść do przodu.

Ta, z którą miałem swój pierwszy raz miała już ten pierwszy raz za sobą. Dzięki temu, że była bardziej doświadczona (choć młodsza) to i ja się czegoś nauczyłem

Nic nie powinnaś. Możesz. Akurat według mnie to bezcelowe, bo najprawdopodobniej ta rozmowa odciągnie w czasie nieuniknione, czyli rozstanie. Oczywiście jeśli cenisz siebie i bycie w związku z z mężczyzna dorosłym nie tylko metrykalnie, ale i emocjonalnie. I jeśli nie zamierzasz przepraszać za to, ze żyjesz, i całe życie kajać się za przeszlosc, w której nie było nic dziwnego. To, ze Twój chłopak żałuje, ze nie jesteś dziewica jest chore. Chore. A fakt, ze ma problem z tym, ze Twój poprzedni chłopak, i to taki, z ktorym byłaś kilka lat, cię dotykał tez jest chory. Obie te rzeczy wskazują na to, ze jesteś przez obecnego chłopaka traktowana przedmiotowo. Obie te rzeczy wskazują na to, ze on do związku nie dojrzał, bo mysli jak dziecko, które ma problem z tym, ze ktoś kiedyś już się bawił jego zabawka. To nie zniknie samoistnie. Siła woli on tego nie zmieni. A Ty, tłumacząc mu się po raz kolejny, zamiast postawić granice - to chore myślenie w nim pogłębiasz. Bo winny się tłumaczy. To, ze on Cię oficjalnie za fakt niebycia niepokalana dziewica nie wini, nie zmienia faktu, ze w swojej głowie już to robi. Taka rozmowa może sprawić, ze on się będzie krył ze swoimi dylematami i odczuciami względem tego faktu, ale nie sprawi, ze te odczucia i dylematy znikną. Nie znikną, dopoki on nie zmieni swojego (chorego) sposobu myślenia o dziewictwie i nie tylko o tym. Nie tylko ten fakt będzie mu siedział w głowie, ale (tak jak napisała osoba wyżej) prawdopodobnie będzie miał problem z tym także z innymi rzeczami. Bo problemem nie jest Twoje niedziewictwo, lecz jego sposób myślenia. O on się nie zmieni jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki i będzie się przejawiał także w innych sytuacjach. Bo - i tu jeszcze raz powtórzę, za Winter Queen: „w człowieku nic nie jest odosobnione. Jeżeli on wykazuje pewne negatywne cechy swoim zachowaniem, to nie jest to cos co istnieje jako rzecz odosobniona i bedzie to rowniez sie pokazywac w innych sytuacjach.
Jezeli czlowiek jest niestabilny (w tym przypadku niedojrzały) w czyms to bedzie tez niestabilny (niedojrzały) w innych rzeczach”. Inny słowy, jeśli człowiek jest jakiś (niedojrzały) w odniesieniu w X, będzie taki (niedojrzały) także w odniesieniu do sytuacji Y. Bo to jest związane ze sposobem myślenia, a nie z jedna konkretna sytuacja. A zmiana sposobu myślenia nie zmienia się od tak i nie z dnia na dzien. Jeśli on tego nie przepracuje, nie zobaczysz zmiany. Możesz co najwyżej zobaczyć jego próby ukrycia, ze nic albo niewiele się zmieniło, albo w najlepszym razie po prostu jego szczere starania, żeby się zmienić. Tylko co z tego, skoro problem jest głębszy i bez przepracowania go nic się nie zmieni. Jeśli dorosły facet ma taki dziecinny sposób myślenia i taki wyimaginowany problem, to ten sposób myślenia i ten problem (który jest wyłącznie w jego głowie) tak po prostu nie znikną. To jest coś, z czym on sam (a raczej z pomocą specjalisty) musi zrobic porządek. I pamietaj - jeśli ktoś nie akceptuje Twojej przeszłości, to znaczy, ze nie akceptuje Ciebie. Ale skoro chcesz przeprowadzić rozmowę ostatniej szansy, to moim zdaniem warto, żebyś powiedziała mu o tym wszystkim, co tu piszemy.

Jakiś czas temu w jednej mojej prywatnej rozmowie też się pojawił taki problem (dotyczył dwóch innych osób, gwoli wyjaśnienia). I wtedy przyszła mi do głowy pewna nieco kontrowersyjna myśl: jeśli prawik ma taki problem z "nierównością stanu startowego" to może być nawet sensownym rozwiązaniem żeby się z kimś przespał zanim wejdziecie w związek? Może to mu pomoże inaczej spojrzeć na sprawę? Bo naprawdę nie należy do rzadkości dąsanie się prawika (zwłaszcza takiego już oddalonego wiekowo od czasów liceum) że jego kobieta już ma jakiś przebieg; myśli sobie "sam jestem nieruszanym towarem, więc zasługuję też na nieruszany towar, a dostałem "wybrakowany") właśnie z tego powodu. I w taki sposób można nawet stracić najlepszą kobietę jaka się danemu gościowi może trafić.
Oczywiście prawdziwy związek to nie zaciekłe dążenie do wyrównania stanu początkowego, ważne żeby ludzie się kochali i rozumieli a nie licytowali kto ma większy przebieg. Dlatego Autorko bardziej powinnaś stawiać na retorykę bazującą na tym, że teraz on jest dla Ciebie najważniejszy i tylko to się powinno liczyć, bo jesteście tu i teraz, a 4 lata temu nawet nie wiedzieliście o swoim istnieniu i każdy miał inne życie, nie mógł przewidzieć nawet spotkania tego drugiego. To przespanie się z inną jest taką "opcją atomową", ale w bardzo szczególnych wypadkach może nawet być pomocne (jeśli gość inaczej pewnych rzeczy nie zrozumie). Czasami po prostu do związku trzeba dojrzeć. Ja zaakceptowałem fakt, że w świat seksu wprowadza mnie nie-dziewica. Z drugiej strony możemy tutaj doszukiwać się pewnego pozytywu: owszem, Twój facet ma tu ciężkie podejście, ale to jednocześnie pokazuje że chyba widzi w Tobie (mimo braku swojego doświadczenia) tę docelową kobietę, a nie jedynie etap w swoim życiu; w "etapie" coś takiego by mu raczej nie przeszkadzało...

Ja mam zupełnie odmienne zdanie od reszty użytkowników .

Sama mimo swojego wieku wciąż jestem dziewicą,  z tym że ja czekam z intymną sferą do małżeństwa z względu na swoją wiarą i wartość jakimi w życiu się kieruje.  .I prawdopodobnie również czułabym spory  dyskomfort wiążąc się z mężczyzną który był aktywy seksualne z innymi kobietami . Widzę że zrobiliście z chłopaka Autorki wariata i chorego typa  który potrzebuje terapii ..tylko dlatego że ma inne zdanie. 

Ja polecałabym Autorce rozmowę z chłopakiem i podjęcie jakieś wspólnej decyzji co do tego związku czy  on jest w stanie zaakceptować Twoją historię i przeszłości bez wypominania Ci jej ,bez wzbudzania poczucia winny i ciągłej krytyki. Dajcie sobie tydzień ,dwa na zastanowienie  się nad tym co dalej. W sytuacji gdy on zdecyduję że bierze to na Siebie i do tematu już nie wrócicie to się tego trzymaj. I obserwuj go.

On sam musi się zmienić. Prawdopodobnie nie będziecie wtedy już razem. Prawdopodobnie on się nie zmieni nigdy -- nawet gdy wasze dzieci będą już dorosłe i nawet jak odbędziesz z nim milion rozmów. Ty zawsze będziesz miała dwóch partnerów seksualnych, a on zawsze będzie miał jedyną partnerkę seksualną. Zawsze będzie "o jeden więcej".

Z drugiej strony się nie dziwię chłopakowi -- oto Ty jesteś doświadczoną dziewczyną, po wieloletnim związku, znasz dobrze czym jest seks. On kompletnie nie zna, ma zerowe doświadczenie. Zamiast dążyć do seksu z Tobą, to on się zamartwia i marudzi...

Bo on nie jest szowinista, tylko niedojrzałym chłopcem. I inaczej rozumie własność szowinista, a inaczej niedojrzały chłopiec. Dla szowinisty kobieta będzie gorsza z uwagi na płeć, a niedojrzały chłopiec, będzie mial problem z tym, ze JEGO dziewczyna byla wcześniej dziewczyna innego, z ktorym miała czelność uprawiać seks. W każdym razie, gdyby był dojrzały i nie traktował jej instrumentalnie, nie przeszkadzałoby mu, ze jej były ja dotykał. Kobieta jest dla niego instrumentem do tego, żeby jemu było dobrze - także psychicznie. A fakt, ze dana kobieta dziewica nie jest, nie wpływa dobrze na jego psychikę. Nie twierdze, ze on uważa, niedziewice za gorsze, ale jeśli ma problem z tym, ze jakas kobieta sama decydowała, kiedy i z kim idzie do łóżka i ze jego dziewczyna sypiała ze swoim wcześniejszym chłopakiem, to znaczy, ze nie akceptuje w pełni jej prawa do decydowania o sobie. Można oceniać człowieka po zachowaniach, także tych związanych z seksem, ale jeżeli czyjś dyskomfort powoduje brak błony dziewiczej i fakt, ze ta osoba byla blisko fizycznie z kimś, kto był jej bliski, to ten ktoś niewątpliwie ma problem do przepracowania. Mniejsza o nazewnictwo.

To taka trochę manipulacja, co nie? On nie ma problemu że jakaś kobieta sama decydowała kiedy i z kim poszła do łóżka i nie widzę nigdzie żeby nie akceptował jej prawa do decydowaniu o sobie. Stawiać takie opinie może terapeuta, który pozna dobrze pacjenta.. A tu brzmi to prawie jak "bo wszyscy faceci to świnie..." Pominięta przez Ciebie część mojej wypowiedzi przedstawia równie prawdopodobną hipotezę. Na moje chłopak się boi że nie wypadnie najlepiej w porównaniu z byłym (i, co logiczne, łatwiej mu było by gdyby nie miała porównania), że dla jego partnerki nie będzie to takie przeżycie jak dla niego. Ale, wiadomo, najwygodniej każdemu odczuciu które ma człowiek, przypisać najgorsze pobudki...
Rozumiem że pani, która kilka postów powyżej napisała, że czuła by dyskomfort gdyby miała w łóżku doświadczonego mężczyznę, bo sama jest dziewicą - również musi iść się leczyć bo nie akceptuje prawa mężczyzn do decydowaniu o sobie?

To, że ma zaniżone poczucie własnej wartości, w tym kompleks braku doświadczenia i boi się, że wypadnie blado podczas pierwszego razu, to jest JEGO i tylko JEGO problem, którym usiłuje obciążyć partnerkę, choćby poprzez wyrażenia w typie "wk***ia mnie, że inny cię dotykał i tobie się to podobało". Gdyby był dojrzały, to najpierw te sprawiające problem tematy uporządkowałby sobie w głowie, dopiero potem wchodził w związek, ewentualnie nie wiązałby się z kimś, kogo do końca nie akceptuje. Bo tak, jego postawa pokazuje brak pełnej akceptacji partnerki.

Autorka swojej przeszłości już nie zmieni, nie zrobiła niczego złego, a jednak jego zachowanie rzutuje na jej samopoczucie, jakby miała czuć się winna, że współżyła z kimś, kto był dla niej ważny i z kim była w związku, w dodatku długim. Dla mnie absurd.

Nie uważam tak. Ale widzę przepaść pomiędzy sytuacja, gdy ktoś z różnych względów nie chce mieć swojego pierwszego razu albo w ogóle związku z doświadczonym partnerem, a sytuacja, gdy kogoś wkur... ze ktos inny dotykał jego dziewczynę. Rozumiem, ze ktoś może chcieć dziewicy, gdy sam jest prawiczkiem i na odwrót, ale nie rozumiem trwania w takiej sytuacji w związku z niedziewica, która dziewictwo straciła z ówczesnym chłopakiem. Co zreszta oznacza, ze w tamtym okresie tamten był dla niej dokładnie tym, kim jest dzisiaj obecny chłopak - partnerem, chłopakiem, sympatia. Wiec dlaczego, skoro on chciałby seksu z nią i nie ma problemu z tym, ze ona chce seksu z nim - ma problem z tym, ze tamten chłopak i autorka tez tego chcieli w czasie, gdy byli para? A jeśli chce niedoświadczonej dziewicy z nienaruszona błona i bez związkowej przeszłości, to niech takiej szuka i nie marnuje autorce czasu. Prawda jest taka, ze on chciałby zmienić przeszlosc autorki. A w sytuacji gdy autorka w przeszłości nie robiła nic złego ani dziwnego - nie jest to normalne. I dlatego jestem zdania, ze ten człowiek ma problem do przepracowania. „Egoizm nie polega na tym, że żyje się tak, jak się chce, lecz na żądaniu od innych, by żyli tak, jak my chcemy”.

Jeśli to w jakikolwiek sposób odniesienie również do mojego posta to śpieszę wyjaśnić, że nie uważam, żeby rzucenie i skreślanie od razu było jedynym czy najlepszym wyjściem. Wyjścia, jak napisałam, są dwa - albo pogodzenie się z przeszłością autorki (choćby i rozmowami, i w procesie terapii, i co tam tylko będzie potrzebne, ale bez wpędzania dziewczyny po drodze w jakieś poczucie winy) - albo jeśli nie ma do tego woli, czasu czy perspektyw - rozstanie.

No już jaśniej chyba nie napiszę.

Może i w jakiś sposób realizuje, ale na ten moment wygląda to tak, jakby szedł po trupach do celu, bo zamiast zmierzyć się z tym samodzielnie, ściąga w dół również swoją partnerkę. Raz jeszcze powtórzę - to on ma problem, a ona nie jest niczemu winna, dlatego obciążanie jej swoimi kompleksami czy lękami, jest krzywdzącym ją egoizmem.

Zdanie "Wku*wia mnie to, że ktoś cię dotykał i tobie się to podobało" jest przerażające. Nie wyobrażam sobie, jak można tak pomyśleć o drugim człowieku, o partnerce/partnerze. Dla mnie tu jest nie sto, a dwieście procent zaborczości. Facet uzurpuje sobie prawo nie tylko do Twojego ciała, ale również do przeżywania seksualności i czerpania z tego satysfakcji.

Nie rozumiem też jego tłumaczenia, że męczy go to TYLKO CZASAMI, akurat wtedy, gdy sobie przypomni o Twoim poprzednim związku. On powinien przejść do porządku dziennego nad faktem, że wcześniej byłaś w relacji z innym facetem.

Ten człowiek Cię nie szanuje, a to w połączeniu z zazdrością, i jak się domyślam, jego obawami   związanymi z pierwszym razem (do których każdy ma prawo) i jakimś jego subiektywnym żalem, że to nie będzie dla Was obojga pierwszy seks, stanowi mieszankę wybuchową.

Bardzo mi przykro, że to Cię spotkało. Na Twoim miejscu szybko zakończyłabym ten związek. I to bardzo szybko. Daj sobie szansę na poznanie kogoś, kto będzie w Tobie widzieć człowieka, a nie przedmiot rywalizacji z innymi facetami.

O jakim wyrwaniu z kontekstu mówisz, to nie mam pojęcia. To zdanie jak najbardziej wpisuje sie kontekst problemu, który autorka opisała, i z ktorym przyszła na forum. Poza tym zauważ, ze w tym jednym krótkim zdaniu aż dwie rzeczy są niepokojące, a nawet zgodzę się z koleżanka wyżej - przerażajace. On nie tylko ma problem z tym, ze w związkowej przeszłości autorki dotykał ja jej ówczesny partner, ale także z tym, ze sprawiało jej to przyjemność. Jakkolwiek cytat, który przytoczyłam na koncu poprzedniego posta, swiadczy jedynie o jego niedojrzałości (moim zdaniem jednak nieadekwatnej do wieku, bo zakładam, ze nie ma  góra piętnastu lat), tak ten o wku** tylko dlatego, ze autorka miała intymne satysfakcjonujące kontakty z byłym partnerem, swiadczy o tym, ze jak napisała wyżej rzeczona koleżanka - on uzurpuje sobie prawo nie tylko do jej ciała, lecz także do przeżywania seksualności i czerpania z tego satysfakcji.

Dzissis.. Następny do leczenia. Gdzie tu napisano, że jak ktoś wyraża własne zdanie musi jak to napisaleś "korzystać z seksu na dużą skalę"? A jeśli nawet, to seks to nie jest tabu i każdy może korzystać z niego, jeśli lubi, nikogo tym nie krzywdzi i nie sprawia, że inni ludzie z tego powodu cierpią. Jeśli ktoś cierpi po fakcie jak chłopak autorki wątku, to ma pecha i niech sobie poszuka nieskalanej dziwicy a nie dziewczyny, która żyła w relacji z kimś, komu ufała i wierzyła, bo nie dorósł do związku z kimś takim. Sam siebie nie zna, nie wie o sobie nic, a ocenia i to fatalnie innego czlowieka. Zaiste, dowód dorosłości i dojrzałości.

Nie doradzę autorce aby bawiła się w psychoterapeutę swojego chłopaka, niech wieje od niego jak najdalej jak nie chce mieć zmarnowanych kilku lat życia. Facet jeśli z krótkich spodenek nie wyrósł do czasu, aż zacznie się bawić w "małżeństwo" długo z nich nie wyrośnie. Będzie się obnosił ze swoim poszkodowaniem i "wkur::ieniem" bo to załatwi mu sprawę na długo, i może pojawi się za jakiś czas tutaj z wątkiem: Moja żona nigdy nie była wobec mnie uczciwa, ja taki kryształowy, cud mód i orzeszki, a ona mnie zostawiła, bez powodu. Jak ona śmiała!!!

Ty jak zwykle Pasławku przybywasz w porę. Szkoda, że faceci w większości nie są tacy jak Ty.

Pozdrawiam

Kościół Katolicki nic takiego nie naucza .To po pierwsze.
Miłosierdzie względem człowieka czy nie potępianie go  ,nie oznacza z marszu związku /czy małżeństwa  z tą osobą.

Ja Bogiem nie jestem , ani inną  Wielką Świętą . Bóg pewnie ma zdolność do kochania nawet największych zbrodniarzy  ,ja nie.