Trudny wybór - Netkobiety.pl

To tak  jakieś dwa lata temu rozstałam się z chłopakiem ,który mnie zdradzał ,wydawało mi się do tej pory ,że "przebolałam" to. Ostatnio ,tz tydzień temu poznałam kogoś ,był moim klientem, moja praca polega na wydzwanianiu do ludzi. Świetnie nam się rozmawiało ,był vibe ,rozmawialiśmy ponad godzinę tak na prawdę o wszystkim i o niczym ,z racji tego ,że dzwonie z zastrzeżonego numeru to on nie miał możliwości oddzwonić. Aaaa ,bo zapomniałam dodać ,że dzwonie do klientów z promocjami , kilka godzin w tygodniu ,by dorobić sobie do studiów. I właśnie rozmawiałam z nim przez służbowy telefon i on w którymś momencie poprosił o numer, powiedziałam ,że nie podam ,bo nie mogę itp , później stanęło na tym ,że zabiorę go na kawę w zamian za to ,że skorzysta z usług ,które oferuje moja firma i rozłączyłam się. Z racji tego ,że miło i kulturalnie się gadało to wzięłam sobie jego numer telefonu i jeszcze tego samego dnia napisałam sms " to jak będzie z tą kawą " i zaczęliśmy gadać , bardzo dużo i pisać i rozmawiać przez telefon ,jakby to była moja bratnia dusza. Wszystko pięknie , ale okazało się ,że on jest ze Szczecina ,a ja z Zakopanego, później okazało się ,że jest między nami 15 lat różnicy ,on jest o tyle starszy , a później okazało się ,że on kogoś ma. Wiedziałam ,że to jest niezobowiązująca znajomość i ,że raczej koleżeńska i jak tylko dowiedziałam się ,że kogoś ma to mu napisałam ,że jeśli będzie to czysto koleżeńskie to możemy kontynuować, bo ja nie lubię niejasności i chce by było ich jak najmniej itp. Natomiast wydaje mi się ,że trochę ze mną flirtował jednak Dwa dni temu okazało się ,że mam do zrobienia projekt z coachingu na studia i poprosiłam go o pomoc. Zadanie polegało na tym ,by zrobić sesje coachingową obcej osobie , w naszym przypadku nie doszło to do skutku ... I w tym momencie zaczęłam tak jakby tracić taką "pewność" co do tej relacji ... tz on nic nie zrobił tak na prawdę ,ale taki wewnętrzny głos się we mnie odezwał ,który podpowiadał :odpuść , on się tobą bawi ... Prawdę mówiąc napisałam mu SMS ,że powinniśmy dać sobie spokój z tą znajomością , bo to i tak za wiele nie wnosi i ,że się nigdy nie spotkamy pewnie i że też nie mam czasu na tyle by być z kimś ,aż w takim  kontakcie, bo rozmawialiśmy ze sobą bez przerwy praktycznie , jak zaczęliśmy po moich zajęciach czyli kolo16 to gadaliśmy do 3 w nocy ... Mówiąc krótko  wycofałam się i wraz z napisaniem tego SMSa, zaczęłam żałować ,że to zrobiłam   i wydaje mi się ,że popełniłam błąd , bo w sumie do niczego nie doszło i to ja zaczęłam się zachowywać jak dzikus ... Bo poczułam się tak jakbym przestała zasługiwać na flirt itp na takiego typu  relacje ... On mi coś odpisał na tego SMS ,że sporo w tym co mówię jest racji i ,że powinniśmy wyluzować trochę , ale że on jak będzie w czestochowie to na pewno zadzwoni ,by się spotkać ... i to się ciągło SMS za SMS ,że dlaczego mam takie podejście do koleżeńskiej relacji i do ludzi ,że czemu tak nagle chce rezygnować i o co chodzi i ,że powinnam zmienić podejście itp... zadzwoniłam do niego ,że chyba zachowuje się tak ,bo mam babcie w szpitalu i wgl rozpłakałam się , bo to osoba ,która mnie wychowywała i dużo dla mnie znaczy ... szczerze wstyd mi ,że mu to powiedziałam i jestem świadoma ,że to trochę niedojrzałe ...ale mam tak ,że jak bardzo źle się w moim  życiu dzieje to rezygnuje z ludzi ... chce być sama... i on ,że pewnie potrzebuje wsparcia ,żeby mnie ktoś przytulił ...a ja do niego ,że nie lubię jak mnie ktoś przytula i ,że tak mam po prostu od zawsze , co jest w sumie prawdą ,że nie do końca przepadam jak mnie ktoś wgl dotyka  ... i on na to ,że chyba dotykali mnie nieodpowiedni ludzi i ze kiedyś polubię, bo to jest fajne okazywanie sobie uczuć  itp... pocieszał mnie mówiac w skrócie ... podziękowałam i przeprosiłam za swoje zachowanie ... i prawdę mówiąc nie wiem co zrobić , by on nie pomyślał o mnie jak o toksycznej gówniarze tak na prawdę ...bo pewnie ma mnie za dzieciaka ...właściwie nie wiem za co on mnie ma i może traktuje to trochę nad wyraz wszystko i on pewnie się ode mnie odsunie , bo ja postawiłam ścianę ....ale czy jeśli ochłonę i z babcią bedzie już ok ....to warto się odezwać ? nie ukrywam ,że babcia na prawdę jest dla mnie ważna i jej choroba dotyka mnie , bo nawet nie mogę jej odwiedzić ...ale nie wiem jak zachować się w tym wszystkim wobec Marcina by było ok ... proszę pomóż mi ... wszyscy mi mówią ,żebym odpuściła sobie kontakt , bo on jest daleko i kogoś ma ... ja sama nie wiem co myśleć ,bo wydawało mi się ,że mam z nim ok kontakt ... i nagle te moje myśli związane z niepewnością i babcia w szpitalu ...ah podpowiedzcie co mogę zrobić ...byłabym bardzo wdzięczna za pomoc... mam wrażenie ,że sama komplikuje sobie życie i chyba sama sobie "dodaje" i przez to wychodzę na wariatkę ... nie wiem w sumie co myśleć