Czy wrocic do toksycznej narzeczonej? - Netkobiety.pl

Potrzebuję pomocy. Mam 42 lata i 15 lat młodszą narzeczoną. Mieszkamy razem od 5 miesiecy a zwiazek trwa juz prawie 9 miesiecy Ja pracuje zdalnie z domu i utrzymuje dom a narzeczona pracuje i zarabia na wlasne potrzeby. Z racji tego ze przebywam wiecej w domu przejalem większość obowiązków. Robie nam sniadania, 3x w tygodniu kolacje, sprzatam, myje naczynia itd. Narzeczona troche ogarnie kuchnie jak szukuje posiłki i chyba przez 5 miesiecy 4x umyla lazienke. Po 4ch miesiacach ze zdziwieniem zobaczyła ze mamy odkurzacz.

Ja pracuje przy komputerze, kiedys glownie wieczorem ale dla niej dostowalem godziny, ze jak wraca z pracy to jestem wolny. Wymaga ode mnie zebym po jej powrocie z pracy poswiecał jej całkowitą uwagę. Wypomina mi ze zdarza mi sie czytac ksiażkę jak wroci albo korzystać z komórki. W weekendy zawsze mamy jakiś plan. Czasami jakas wycieczka w gory, zwiedzanie, kino itd.  Nigdy sie nie spyta jak ja bym chciał spedzic taki weekend. W zasadzie jest to podporządkowane jej potrzebom. Zdarzało jej się  wyjsc z salonu do sypialni z placzem bo w popoludnie sobotnie wzialem do ręki komorke i mimo ze mielismy plan na wieczor isc do kina, to uznala to za oznake ze nie spedzam z nią czasu.

Jest bardzo zazdrosna. W zasadzie nie mam juz mozliwosci jakiegolwiek kontaktu z kolezankami lub przyjaciolkami. Kontroluje moj instagram i potrafi urojic sobie co jakis czas ze obserwuje nowe osoby mimo ze nie jest to prawda. Musze wtedy udowadniac, pokazywac screen, chaty itd. Kiedys na wymarzonych wczasach w pierwszą noc przechodząc przez  hall hotelu spojrzalem na słup informacyjny ale pech chcial staly obok pracownice hotelu. ktorych nawet nie zauwazylem. Juz w windzie zmieniona na twarzy zarzuciła mi ze ogladalem sie za dziewczynami. W pokoju na nic sie zdaly moje tlumaczenia ze patrzylem na slup. Zarzucila mi ze jestem kobieciarzem, kłamcą i nie potrafie sie przyznac bo juz kiedys sie na kogos tez patrzylem i to sie powtorzylo. Oznajmila mi ze nastepnego dnia sama wraca do domu. Dopiero przypadkiem po poludniu dzien pozniej przyjela do wiadomosci ze moglem sie patrzec na slup ale miesiac wczesniej przed pasami spojrzalem dwa razy na kobiete czekajaca na przejsciu...

Mam samotną Mamę w starszym wieku która ma problemy z poruszaniem sie i  lekkie zaniki pamieci i odwiedzam ja 2x w tygodniu kiedy narzeczona jest w pracy, zeby pomoc w sprawach domowych, zrobic zakupy itd. Kiedys widywalem sie z Mama wieczorami lub w weekendy. Teraz tylko tak zeby nie kolidowalo to z wolnym czasem narzeczonej. Mimo wszystko ma pretensje o te wizyty i uroiła sobie ze Mama udaje zaniki pamieci zeby pokazac mi i jej ze potrzebuje mojej pomocy.
Kiedy we Wszystkich Swietych mielismy spedzic caly dzien z jej rodziną a po powrocie chcialem poznym wieczorem podjechac z Mama osobno na cmentarz, to ponieważ "wymyslilem" sobie jeszcze paro godzinne spotkanie z Mama w sobote zeby zrobic zakupy zagrozila ze jak nie odpuszczę spotkania wieczornego z Mama we Wszystkich Swietych to sie wyprowadza. Powiedzialem ze nie bedzie mną rządzić i sie wyprowadziła. Po tygodniu ją przywiozłem z powrotem.

Narzeczona nie ma zadnych zainteresowań poza Instagramem. Jak kupilem jej ksiazke w maju to do dzisiaj nie znalazla czasu jej przeczytac. W zasadzie jak jest po pracy lub w weekend liczy ze bede jej organizował czas od A do Z. W tygodniu filmy, w weekendy wycieczki, przejadzki, spacery, galerie. Nie insteresują jej moje potrzeby. Czesto bym po prostu został w domu i cos poczytał ale ostatnio sie dowiedzialem ze jedzimy za blisko, ze oczekuije dalszych wyjazdow.

Ma slabosc do teori spiskowych. Wierzy ze Adamowicz zyje bo jego corki sie usmiechaly w kosciele. Na Strajku Kobiet dziennikarka nie zostala pobita przez narodowcow bo to bylo zajscie podstawione pod TV. Nie wiem skad ona bierze te teorie ale bardzo w nie wierzy i jak probowalem kiedys z takimi teoriami polemizowac to sie obrazala ze nie potrafie sie z nia zgodzic wiec jak mozemy byc w zwiazku. Ze pary sie powinny zgadzac. Teraz juz nie reaguje jak cos takiego mowi.
Mimo ze pokazuje jej komorke na zadanie, na przyklad whatsapp lub jakies messangery to ostatnio stwierdzila ze ufajace sobie pary powinny miec wzajemy dostep do komorek. W poprzednim zwiazku miala wspolne hasla z partnerem do FB.

Wyprowadzila sie ode mnie po Swietach bo sie obrazila ze w drugi dzien swiat ktory spedzalismy osobno u swoich rodzin, wrocila do domu 30 minut przede mna i na nia nie czekalem mimo ze mi dala znac o ktorej bedzie, mimo ze jej wczesniej pisalem ze bede troche pozniej. Jak dojechalem zrobila mi awanture, ze kochajacy partner powiniem zmienic plany i przyjechac tak zeby na nia czekac. Zasugerowala ze chyba bylem u jakiejs kobiety a nie rodziny, kazala pokazac czat Messangera. Z rownowagi wyprowadzila ja moja uwaga ze nie potrafi nawet 15 minut sama w domu posiedziec. Odpowiedziala ze moze ale nie na tym polega zwiazek.

Nadmienie. ze kłotnie i tlumaczenia potrafia trwac wiele godzin, czasami dni. W trakcie ma wahania nastrojow, potrafi bardzo glosno krzyczec. Czasami mnie ostrzega ze jezeli nie przestane sie odzywac to nie ręczyza siebie i moze cos zrobic. Nie zlicze ile razy podczas takich awantur, czesto o nic, potrafila sie pakowac i musialem ja zatrzymywac. Potrafila sie obrazac bo w dyskusji wszedlem jej w slowo a powinienem poczekac az skonczy zdanie...

Obraza sie jak nie odpisze w pare minut na wiadomosc...czuje caly czas jakbym podejrzewany o jakies klamstwa itd. Nie potrafi wybaczyc lub zapomniecj jakis tekstow z rozmow z przed wielu miesiecy.

Po Swietach sie wyprowadzila..nie zatrzymalem jej. Bardzo ja kocham i teraz jest mi ciezko. Podejrzewam niestety najgorsze...borderline, osobowosc paranoiczną..urojenia zazdrosciowe.

Doradzcie...kontaktowac sie z nia jeszcze czy dac sobie spokoj?

lenoge napisał/a:

Potrzebuję pomocy. Mam 42 lata i 15 lat młodszą narzeczoną. Mieszkamy razem od 5 miesiecy a zwiazek trwa juz prawie 9 miesiecy Ja pracuje zdalnie z domu i utrzymuje dom a narzeczona pracuje i zarabia na wlasne potrzeby. Z racji tego ze przebywam wiecej w domu przejalem większość obowiązków. Robie nam sniadania, 3x w tygodniu kolacje, sprzatam, myje naczynia itd. Narzeczona troche ogarnie kuchnie jak szukuje posiłki i chyba przez 5 miesiecy 4x umyla lazienke. Po 4ch miesiacach ze zdziwieniem zobaczyła ze mamy odkurzacz.

Ja pracuje przy komputerze, kiedys glownie wieczorem ale dla niej dostowalem godziny, ze jak wraca z pracy to jestem wolny. Wymaga ode mnie zebym po jej powrocie z pracy poswiecał jej całkowitą uwagę. Wypomina mi ze zdarza mi sie czytac ksiażkę jak wroci albo korzystać z komórki. W weekendy zawsze mamy jakiś plan. Czasami jakas wycieczka w gory, zwiedzanie, kino itd.  Nigdy sie nie spyta jak ja bym chciał spedzic taki weekend. W zasadzie jest to podporządkowane jej potrzebom. Zdarzało jej się  wyjsc z salonu do sypialni z placzem bo w popoludnie sobotnie wzialem do ręki komorke i mimo ze mielismy plan na wieczor isc do kina, to uznala to za oznake ze nie spedzam z nią czasu.

Jest bardzo zazdrosna. W zasadzie nie mam juz mozliwosci jakiegolwiek kontaktu z kolezankami lub przyjaciolkami. Kontroluje moj instagram i potrafi urojic sobie co jakis czas ze obserwuje nowe osoby mimo ze nie jest to prawda. Musze wtedy udowadniac, pokazywac screen, chaty itd. Kiedys na wymarzonych wczasach w pierwszą noc przechodząc przez  hall hotelu spojrzalem na słup informacyjny ale pech chcial staly obok pracownice hotelu. ktorych nawet nie zauwazylem. Juz w windzie zmieniona na twarzy zarzuciła mi ze ogladalem sie za dziewczynami. W pokoju na nic sie zdaly moje tlumaczenia ze patrzylem na slup. Zarzucila mi ze jestem kobieciarzem, kłamcą i nie potrafie sie przyznac bo juz kiedys sie na kogos tez patrzylem i to sie powtorzylo. Oznajmila mi ze nastepnego dnia sama wraca do domu. Dopiero przypadkiem po poludniu dzien pozniej przyjela do wiadomosci ze moglem sie patrzec na slup ale miesiac wczesniej przed pasami spojrzalem dwa razy na kobiete czekajaca na przejsciu...

Mam samotną Mamę w starszym wieku która ma problemy z poruszaniem sie i  lekkie zaniki pamieci i odwiedzam ja 2x w tygodniu kiedy narzeczona jest w pracy, zeby pomoc w sprawach domowych, zrobic zakupy itd. Kiedys widywalem sie z Mama wieczorami lub w weekendy. Teraz tylko tak zeby nie kolidowalo to z wolnym czasem narzeczonej. Mimo wszystko ma pretensje o te wizyty i uroiła sobie ze Mama udaje zaniki pamieci zeby pokazac mi i jej ze potrzebuje mojej pomocy.
Kiedy we Wszystkich Swietych mielismy spedzic caly dzien z jej rodziną a po powrocie chcialem poznym wieczorem podjechac z Mama osobno na cmentarz, to ponieważ "wymyslilem" sobie jeszcze paro godzinne spotkanie z Mama w sobote zeby zrobic zakupy zagrozila ze jak nie odpuszczę spotkania wieczornego z Mama we Wszystkich Swietych to sie wyprowadza. Powiedzialem ze nie bedzie mną rządzić i sie wyprowadziła. Po tygodniu ją przywiozłem z powrotem.

Narzeczona nie ma zadnych zainteresowań poza Instagramem. Jak kupilem jej ksiazke w maju to do dzisiaj nie znalazla czasu jej przeczytac. W zasadzie jak jest po pracy lub w weekend liczy ze bede jej organizował czas od A do Z. W tygodniu filmy, w weekendy wycieczki, przejadzki, spacery, galerie. Nie insteresują jej moje potrzeby. Czesto bym po prostu został w domu i cos poczytał ale ostatnio sie dowiedzialem ze jedzimy za blisko, ze oczekuije dalszych wyjazdow.

Ma slabosc do teori spiskowych. Wierzy ze Adamowicz zyje bo jego corki sie usmiechaly w kosciele. Na Strajku Kobiet dziennikarka nie zostala pobita przez narodowcow bo to bylo zajscie podstawione pod TV. Nie wiem skad ona bierze te teorie ale bardzo w nie wierzy i jak probowalem kiedys z takimi teoriami polemizowac to sie obrazala ze nie potrafie sie z nia zgodzic wiec jak mozemy byc w zwiazku. Ze pary sie powinny zgadzac. Teraz juz nie reaguje jak cos takiego mowi.
Mimo ze pokazuje jej komorke na zadanie, na przyklad whatsapp lub jakies messangery to ostatnio stwierdzila ze ufajace sobie pary powinny miec wzajemy dostep do komorek. W poprzednim zwiazku miala wspolne hasla z partnerem do FB.

Wyprowadzila sie ode mnie po Swietach bo sie obrazila ze w drugi dzien swiat ktory spedzalismy osobno u swoich rodzin, wrocila do domu 30 minut przede mna i na nia nie czekalem mimo ze mi dala znac o ktorej bedzie, mimo ze jej wczesniej pisalem ze bede troche pozniej. Jak dojechalem zrobila mi awanture, ze kochajacy partner powiniem zmienic plany i przyjechac tak zeby na nia czekac. Zasugerowala ze chyba bylem u jakiejs kobiety a nie rodziny, kazala pokazac czat Messangera. Z rownowagi wyprowadzila ja moja uwaga ze nie potrafi nawet 15 minut sama w domu posiedziec. Odpowiedziala ze moze ale nie na tym polega zwiazek.

Nadmienie. ze kłotnie i tlumaczenia potrafia trwac wiele godzin, czasami dni. W trakcie ma wahania nastrojow, potrafi bardzo glosno krzyczec. Czasami mnie ostrzega ze jezeli nie przestane sie odzywac to nie ręczyza siebie i moze cos zrobic. Nie zlicze ile razy podczas takich awantur, czesto o nic, potrafila sie pakowac i musialem ja zatrzymywac. Potrafila sie obrazac bo w dyskusji wszedlem jej w slowo a powinienem poczekac az skonczy zdanie...

Obraza sie jak nie odpisze w pare minut na wiadomosc...czuje caly czas jakbym podejrzewany o jakies klamstwa itd. Nie potrafi wybaczyc lub zapomniecj jakis tekstow z rozmow z przed wielu miesiecy.

Po Swietach sie wyprowadzila..nie zatrzymalem jej. Bardzo ja kocham i teraz jest mi ciezko. Podejrzewam niestety najgorsze...borderline, osobowosc paranoiczną..urojenia zazdrosciowe.

Doradzcie...kontaktowac sie z nia jeszcze czy dac sobie spokoj?

A jaki jest powód tego, że bardzo ją kochasz? Co takiego masz z tego związku? Proszę o szczerą odpowiedź, przemyślaną.

Ajko napisał/a:

A jaki jest powód tego, że bardzo ją kochasz? Co takiego masz z tego związku? Proszę o szczerą odpowiedź, przemyślaną.

To jest bardzo dobre pytanie.  Chyba sie uzaleznilem od niej. W momentach jak juz sie uspokaja jest przez jakis czas bezbronna jak dziecko i chyba od tych chwil sie uzalenilem i kocham ja w tych momentach wlasnie. Chyba to dosc niedojrzale z mojej strony. A z tego związku chyba mam tyle tylko ze nie jestem samotny. Kiedys ten zwiazek mnie uskrzydlał a jak sie zaczeły pojawiać problemy to raczej mnie dołuje

Związek nie polega na tym, że rozczulasz się nad tym, jak Twoja partnerka jest bezbronna.
Ona się nie nadaje na partnerkę, Ty nie nadajesz się na partnera.
Ona jest toksykiem, Ty pozwoliłeś jej na to, żeby w niecały rok rozwaliła Ci życie i odcięła od ludzi.

Oboje się nadajecie na terapię. Indywidualne terapie.

Po co masz sobie nią głowę zawracać? Szybko Wam to narzeczeństwo przyszło, to i szybko pójdzie.

lenoge napisał/a:

Ajko napisał/a:

Co teraz wybierasz bycie przez jakiś czas samotnym, czy bycie popychadłem w związku, który wysysa z ciebie jakiekolwiek pozytywne poczucie własnej wartości?
Czy cena, którą przyjdzie ci zapłacić za bycie samotnym w zwiazku, jest warta tego by nie byc samotnym bez związku?

Liczyłem tylko na powrót pod warunkiem terapii. Tylko czy taka terapia możliwa? Nie chce byc popychadłem..juz na to nie ma sił

Terapia jest dobrym rozwiązaniem, ale pod jednym warunkiem, że ty rozpoczniesz swoją własną  terapię. Ona też może swoją, ale pod warunkiem, że zrobi to dla siebie, świadomie. Wiesz ty jej nie uratujesz jak ona sama nie zrozumie, że jest z nią problem. Ty możesz tylko pomóc sobie, by w razie czego od razu wyczuwać takie beznadziejne przypadki jak ona. Bo jesteś kimś kto zasługuje na kogoś kto tak samo zaopiekuje się tobą jak ty tym kimś. Kto stanie na rzęsach gdy będzie ci się źle działo, bo to będzie normalny odruch. A nie na kogoś komu będzie opłacało z tobą być bo będziesz takim wygodnym mężczyzną, który zniesie wszystko i jeszcze da nagrodę za bycie podłą.

Nie bierz byle czego, nie ceń się tak nisko. Każdy zasługuje na dobre traktowanie.

nie no nie wierzę...roszczeniowy śmierdzący leń, histeryczka, manipulantka, bluszcz i pasożyt. Dalej nie chce mi się wymieniać, a Romeo dalej zakochany i nie wie, co robić...
Trolololo jakieś chyba, bo aż niewiarygodne.

Czy jest coś, czego Twoja narzeczona nie kontroluje i na co nie musi wyrażać swojej zgody?
Czy jest choć jedna rzecz, jaką możesz robić samodzielnie i wtedy kiedy chcesz?
Może chociaż - przepraszam za bezpośredniość - Twoja fizjologia nie musi się księżniczce podporządkowywać? Czy jedynka i dwójka też wyłącznie za jej pozwoleniem?

Doradzcie...kontaktowac sie z nia jeszcze czy dac sobie spokoj?

lenoge napisał/a:

Doradzcie...kontaktowac sie z nia jeszcze czy dac sobie spokoj?

Aż jękłem po przeczytaniu .

kontaktować ? nie ma z kim na dobrą sprawę i nie ma po co
Daj sobie spokój ze wszystkich i sił i skorzystaj z pomocy nie za karę tylko z tego zrób sobie nagrodę
niebawem możesz być wdzięczny że ta dziewczyna odeszła tylko niestety może jeszcze próbować wracać,wtedy pogoń ją .

A co ta wyprowadzka zmieni? Z opowieści wynika że wyprowadzała się już milion razy i wracaliście do siebie.

Zrobila Ci najlepszy prezent jaki mogła tą wyprowadzką. Dzięki forum mozesz w koncu zauważyć co się dzieje w Twoim życiu. Przeczytaj swoj pierwszy post jakby to była wypowiedź kogoś na kim Ci zależy, jakby opowiadał Ci o swoich problemach brat, dobry kolega, ktoś kto jest bliski. Co byś mu powiedział?

A co ta wyprowadzka zmieni? Z opowieści wynika że wyprowadzała się już milion razy i wracaliście do siebie.

Czy nie jest tak, że tkwisz przy niej uparcie, bo jest młodą dupą i podoba Ci się bardzo, imponuje Ci że masz kogoś tak młodego u swojego boku? Bo na serio nie widzę innego wyjaśnienia tej toksycznej sytuacji.

lenoge napisał/a:

. Bylem raz u psychologa to okreslił ze narzeczona ma rys borderline. Zwiodl mnie bo byl dosc delikatny w ocenie. W koncu na tym forum otwieram oczy...

Jak czytałam pierwszy post to pierwsze co mi się nasunęło, to czy panna nie ma Borderline (mój kuzyn był z taką panną i ona była zdiagnozowana), a widzę, że i psycholog dopatrzył się rysy na tym tle.  Autorze- dostałeś tu już kilka mądrych rad. Przede wszystkim zadbaj o siebie i udaj się na terapię, byś nigdy więcej nie dał się wciągnąć w coś takiego.
Nie łam się i nie odzywaj. Powodzenia.

Ale dlaczego usilnie probujesz ja diagnozować? Sam tego nie zrobisz i nikt z forum również. Zaburzona jest na pewno, te zachowania nie są normalne i ... zostaw to juz w spokoju. Diagnozy zostaw specjalistom. Zajmij się sobą.
Dlaczego chciałeś sie do niej odezwać???

Kiedys bylem bardziej asertywny. Chyba rzeczywiscie potrzebuje pomocy i wsparcia terapeuty.

Autorze, to obok związku nawet nie stało, to jakaś karna kompania. Tak jak większość osób pisała, koniecznie idź na terapię. Twoją misja w związku nie jest zbawiać, niańczyć i ratować chorą partnerkę. Ta niezrównoważona kobieta obróciła w koszmar każdy fragment Twojego życia, a Ty przez te huśtawki i dopływ skrajnych emocji jesteś uzależniony. To obowiązkowo trzeba leczyć.

KoloroweSny napisał/a:

Ale dlaczego usilnie probujesz ja diagnozować? Sam tego nie zrobisz i nikt z forum również. Zaburzona jest na pewno, te zachowania nie są normalne i ... zostaw to juz w spokoju. Diagnozy zostaw specjalistom. Zajmij się sobą.
Dlaczego chciałeś sie do niej odezwać???

To też istotne Autorze ,nie wyleczysz się za nikogo ,a analizowanie i diagnozowanie może być furtką do powrotu,osoba chora też jest wolna i ma prawo chorować jeżeli tak wybiera ,nie ma się prawa zmuszać nikogo do leczenia tak naprawdę ,a taka presja wpływanie na kogoś przymuszanie bywa nieskuteczna i może mieć inny wpływ od zamierzonego nawet jeżeli kierują Tobą szlachetne intencje.Bardzo często nieumiejętne branie odpowiedzialności za kogoś chorego zaburzonego oznacza tylko lękliwą zależną postawę,uległość ,służalczość i łagodzenie minimalizowanie konsekwencji niezdrowych zachowań przyjmując ciosy za kogoś na przykład,lub wyręcznie w życiowych sprawach . Nie masz też świętego obowiązku być z kimś kto nie chce się poddać terapii dal siebie,chyba że masz zapasowe życie. 
najlepszym sposobem jest pozostawienie takiej osoby z jej wyborem samej ,a dla siebie możesz wybrać również terapię po tym związku wtedy pomożesz najskuteczniej nie wtrącając się w życie dziewczyny i nie inspirując jej niechcący do zaburzonych chorych emocji i zachowań. Nie masz uprawnień i ich sobie nie nadawaj do leczenia innych osób nawet tych z którymi jesteś ,byłeś związany .
Zajmij się sobą.

aniuu1 napisał/a:

Ona ma chyba jakieś zaburzenia a może nawet chorobę psychiczną. To się może jeszcze bardziej rozkręcić. To może być również schizofrenia lub jakieś zaburzenia tego typu. Szczególnie te urojenia często występują w tej chorobie. Zdecydowanie powinna iść na terapię /leczenie. Zgadzam się z tym co napisane wcześniej, że Tobie też dobrze zrobi pójście do psychologa.
Ten związek wygląda dość koszmarnie. Bardzo się poświęcasz.

Te urojenia czasami są przerażające.  Dla przykladu pare razy zdarzylo mi sie zaproponowac zeby przejsc do windy po przeciwnej stronie korytarza (w naszym budynku) gdy widzialem ze ta co wezwalismy jedzie z ludzmi z wyzszych pieter a to czasy pandemii itd. Bylem w szoku gdy po jakims czasie zaczely sie pytania czic kogo boje sie spotkaczemu nie moge zjechac windą jak ktos jeszcze moze w niej jechac itd. A wszystko zmierzalo na koniec do podejrzenia ze moze sie obawiam ze w tej windzie bedzie jechac jakas kobieta ktora znam a nie chce spotkac w windzie itd. Rozmowy na ten temat czasami trwaky po pare godzin. Podobnie jak raz powiedzialem ze chce przejsc dookola rynku a nie przez rynek w naszym miescie to potem wielokrotnie byl powrot do tematu ze pewnie boje sie chodzic przez rynek bo moge spotkac jakas swoją byłą itd. Wypominala mi to to chyba jeszcze po paru miesiacach. Oczywiscie przeszlismy wtedy przez rynek bo to wymusila, ale podejrzenia zostaly.

To sie moze rozkrecic, bo troche mi opowiadala o swoich poprzednich zwiazkach i w kazdym byly jakies straszne wojny, wyprowadzki, traumy i odnioslem wrazenie, ze to z roku na rok u niej eskaluje. Ja jej naprawde dalem od siebie wszystko, milosc, swietne warunki do zycia,  a z miesiaca na miesiac jest co raz gorzej. Podobnie zaczalem podejrzewac ze są to zaburzenia albo jakas choroba psychiczna. Chcialem miec jakas pewnosc czy inni tez to podzielą czy to tylko moje wymysly bo juz sobie z tym nie radze. Takze takie opinie to dla mnie duze wsparcie w podjeciu decyzji.

Duzo mi daly do myslenia ostatnio w swieta slowa jej mlodszego brata ktory bedac troche pijany powiedział ze siostra jest swietną kandydatką na zone dopoki sie nie zdenerwuje....

Czy przy takich chorobach, nawet schizofrenii taka osoba moze w miare normalnie funkcjonowac w pracy i w wsrod znajomych, a uaktywniac sie wsrod najblizszych, w zwiazkach itd?

lenoge napisał/a:

Kiedys bylem bardziej asertywny. Chyba rzeczywiscie potrzebuje pomocy i wsparcia terapeuty.

A ja sadze, ze potrzebujesz dobrego kopa od dobrego znajomego.
Typowo meskiego podejscia do takiej dziuni.
Kogos kto ci wytlumaczy po mesku, ze takie panienki omija sie szerokim lukiem po pierwszym "wystepie" a nie zaczyna sie z nia zyc pod jednym dachem...i jeszcze pozwala sie wcisnac w narzeczenstwo-krotki czas nie ma az tak wielkiego znaczenia.

No cóż. Znalazłeś młodszą dziewuszkę i myślałeś, że pana Boga za nogi złapałeś, a tu jajo i to zgniłe. W skrócie sytuacja wygląda tak, że Ty pracujesz na dom, a ona tylko na swoje potrzeby, przy czym i tak ona zarządza wszystkim i dyktuje jak masz żyć. Dziewczyna niewiele daje od siebie, nic Was nie łączy. Jest nie tyle zazdrosna, co obsesyjnie kontrolująca i chora. Potrzebujesz więcej komentarzy? Życie z nią to będzie piekło, a koniec końców Cię tak załatwi w sądzie przy rozwodzie, że zostaniesz w samych majtach i będziesz bulił na księżniczkę do końca życia. Powodzenia

lenoge napisał/a:

juz w miesiac po zamieszkaniu razem, mowila mi ze nie podoba sie jej ze mieszkanie jest moja i caly majatek jest moj. Obiecalem ze bedziemy budowac za okolo 1,5 roku dom to sie pytala czy nie mozna szybciej bo ona by chciala zeby cos juz bylo jej. [...] Dawala mi wtedy argumety ze jacys jej znajomi jak zmieszkali razem to facet przepisal polowe domu itd. Takie rozmowy trwaly godzinami i czesto do nich wracala. [...] Raz nawet nawet powiedzialem ze wszystko bedzie jej jak umre to na powaznie to skwiotowala...ale kiedy za 30 lat?

i straszno i śmieszno.

Lenoge - proszę, nie publikuj następnych postów pod swoimi poprzednimi wpisami, co robisz nagminnie.
Jest to niezgodne z regulaminem naszego forum.
Możesz odpowiedzieć kilku osobom w jednym poście, a jeżeli chcesz coś dodać do wypowiedzi, którą już opublikowałeś, możesz to zrobić używając funkcji "edytuj".

biankax99 napisał/a:

No cóż. Znalazłeś młodszą dziewuszkę i myślałeś, że pana Boga za nogi złapałeś, a tu jajo i to zgniłe. W skrócie sytuacja wygląda tak, że Ty pracujesz na dom, a ona tylko na swoje potrzeby, przy czym i tak ona zarządza wszystkim i dyktuje jak masz żyć. Dziewczyna niewiele daje od siebie, nic Was nie łączy. Jest nie tyle zazdrosna, co obsesyjnie kontrolująca i chora. Potrzebujesz więcej komentarzy? Życie z nią to będzie piekło, a koniec końców Cię tak załatwi w sądzie przy rozwodzie, że zostaniesz w samych majtach i będziesz bulił na księżniczkę do końca życia. Powodzenia

Trafilas w czuly punkt, juz w miesiac po zamieszkaniu razem, mowila mi ze nie podoba sie jej ze mieszkanie jest moja i caly majatek jest moj. Obiecalem ze bedziemy budowac za okolo 1,5 roku dom to sie pytala czy nie mozna szybciej bo ona by chciala zeby cos juz bylo jej. Naprawde uzywala takich sformulowan. Ja jej tlumaczylem ze jej zacznie cos byc po slubie, dzieciach, ze jak ona to sobie wyobraza wczesniej? Dawala mi wtedy argumety ze jacys jej znajomi jak zmieszkali razem to facet przepisal polowe domu itd. Takie rozmowy trwaly godzinami i czesto do nich wracala. W sumie to chyba dziwnie to wyglada jak to sie z boku czyta ale dla mnie to bylo tez dziwne ale tlumaczylem i rozmawialem z nia o tym jakby to byly rozsadne pytania ale bylo to ponizajace dla mnie bo wygladalo jakby byla ze mna dla pieniedzy, przynajmniej w przyszlosci. Raz nawet nawet powiedzialem ze wszystko bedzie jej jak umre to na powaznie to skwiotowala...ale kiedy za 30 lat?