Nie wiem co o tym myśleć.. - Netkobiety.pl

Po pierwsze intuicja Cię nie zawodzi, najgorsze jest to,  że on jest teraz w amoku , który musi zrealizować , teraz to jest jak lizanie cukierka przez papierek -nie da rady będzie musiał go zjeść  i się przekonać czy faktycznie jest taki pyszny jak na to wyglada. Niesamowitej uczciwości i silnej woli wymagałoby ucięcie relacji na etapie fascynacji , sama wiesz najlepiej jaki jest i czy da radę, zresztą już pokazał, że nie ma siły się odciąć.
Po drugie nigdy nie wolno straszyć separacją czy rozwodem jeśli się nie jest na to gotowym bo można przelicytować i albo druga strona się ucieszy i zrealizuje to niezwłocznie , albo całkiem straci do strony straszącej szacunek i będzie przesuwać granice coraz bardziej wykorzystując ją i gnębiąc.
I ostatnie trzecie najważniejsze, mimo , że istnieje możliwość , że facet Ci się ogarnie i zakończy to , przepracujecie związek i będzie dobrze, to musisz wziąć pod uwagę , że to początek końca i musisz się zabezpieczyć , np. Udać ze mu wierzysz, zachowywać się normalnie i uśpić jego czujność, zbierać w tym czasie dowody na zdradę, żeby mieć w razie rozwodu bezsprzeczny dowód jego winy. Zabezpieczyć się finansowo. Poradzić dobrego prawnika od rozwodów.
Brzmi brutalnie, ale Twojego małżeństwa już nie ma, możesz albo je zakończyć albo zbudować z nim nowe, na nowych zasadach, ale z doświadczenia wiem, ze to drugie jest dużo, dużo  trudniejsze. Trzymaj się.

Amok to dobre słowo. Bo mleko się rozlało, Ty mu wprost ze nie moze zjeść cukierka i go mieć, a On jak głuchy. Możesz albo olać to, czekać i zająć się sobą, albo od razu iść w separację. poszłabym w to drugie rozwiązanie jak najszybciej by nie tworzyć obrazka w którym mąż może sie tak zachowywać w domu brykać jak nastolatek u mamy, Powodzenia..

O rany kolejny biedaczek co nie mógł o sobie decydować. Tylko decyzję o rozglądaniu się na boki jakoś potrafią samodzielnie podjąć gady jedne...

Bardzo ci współczuję bo moje małżeństwo rozpadło się identycznie (Poczutaj sobie mój wątek jeśli chcesz). Ta cała sytuacja jest tak schematyczna że aż niedobrze się robi.

Nie wierz w nic co usłyszysz. On jest bardzo mocno zafascynowany tą panią i będzie ci kłamał w żywe oczy a na końcu to ty będziesz wyłącznie winna temu że się musiał nią zafascynować. Wybaczanie, awanturowanie się tylko przedłuży mękę. Dla mnie najgorsze było właśnie to pół roku gdzie mąż miał na mnie wywalone, ja nie mogłam tego znieść a on kłamał mi w żywe oczy a cały czas i emocje poświęcał tam.

Moim zdaniem opcje są dwie. Albo zajmujesz się sobą, olewasz,  wyjeżdżasz gdzieś i czekasz na rozwój sytuacji albo kończysz z wielkim bólem tą farsę. Szarpać się nie ma sensu. Tak czy siak lekko nie będzie bo sytuacja niestety nie wrózy niczego dobrego. Trzymaj się. Pozdrawiam.

Mąż twierdzi, że to moja wina, że on w naszym małżeństwie nie mógł o niczym decydować, że nie był ważny, że nawet w pracy widzą że coś się z nim dzieje i wysyłają go do lekarza (ma podejrzenie pewnego schorzenia), a ja nic. Dodam tylko że to ja go zapisałam do lekarza, ja mu tłukę od paru miesięcy żeby zrobił badania, zrobił okulary ale to wszystko nic. Wypomina mi jakieś absurdalne sytuacje, typu że nie mógł kupić prezentów chrzesniakom na święta (gdzie jakoś chętny nie był nigdy do takich akcji, prezenty kupowałam sama, do momentu aż ja zrobiłam wypasione paczki a nasze dzieci z drugiej strony dostały g...no. Wtedy przestałam kupować i ja, a on się z tego powodu przez te parę lat nie burzył).
Generalnie absurd goni absurd, zarzeka się, że mnie nie zdradza, że to NORMALNA sytuacja w pracy, że chciał pomóc tej dziewczynie tak po prostu.

Smsy mam. Wszystkie zdjęcia itp. on twierdzi, że zna chłopaka tej dziewczyny, pomagał jej uzyskać umowę w pracy na czas nieokreślony, w sumie to wyciągnął ja na bardzo dobre stanowisko, żeby mogli kupić mieszkanie.
On nawet mówi, że chciałby żebym ja poznała, że ona ma taki skryty charakter itp. itd. że sama o pomoc nie poprosi i to dlatego i w ogóle. Że jej facet o wszystkim wie.
W ogóle wszystko jest w jak najlepszym porządku tylko ja jakąś nie teges. Ja się czepiam, robię awantury a tu po prostu taka sielanka.
Na moim miejscu - chciabybyscie ją poznać? Bo ja powiedzialam mężowi że chyba go pogięło.

Bidulka sama o pomoc nie prosi i Twój mąż musi ją ratować jak książę na białym koniu?
To nie wygląda dobrze, intuicja Cię nie zawodzi.

Ja osobiście wierzę w przyjaźń damsko-męską. Mam nawet przyjaciela, poznaliśmy się na studiach, lata temu, znam i lubię jego żonę, mój chłopak też go poznał. Ale między mną a nim, zwłaszcza, odkąd jest żonaty jest pełna transparentność w stosunku do naszych partnerów. Nigdy nie zdarzyło mi się trzymać jakiegokolwiek spotkania w tajemnicy przed moim partnerem. Tak samo o każdym spotkaniu wie jego żona.  Kumplujemy się nadal, czasem wyskoczymy na piwo, na kawę, czasem ich odwiedzę, kiedyś byłam z jego żona na imprezie, nie ma między nami i nigdy nie było dziwnych sytuacji, podtekstów czy dwuznaczności. On stawia na pierwszym miejscu potrzeby swojej żony, a ja swojego partnera. Co nie zmienia faktu, że ta przyjaźń jest dla nas ważna. Niemniej uważam, że powinna zawsze być zachowana równowaga, przyjaciel nie może być ważniejszy od partnera, istotne jest dbać o komfort partnera w związku z przyjaźnią (nie dawać powodów do zazdrości, nie kłamać, nie kasować smsów). Co więcej, ta dziewczyna nie jest jego prawdziwą przyjaciółka, jeśli potrafiła Ci powiedzieć, że Ty jesteś taka zła, a Twój mąż jest taki dobry. Prawdziwy przyjaciel nie wchodzi między małżonków.

Co staram się przekazać, to co Twój mąż wyprawia to nie przyjaźń. Nie daj się na to nabrać. Po drugie, to że zwala na Ciebie winę za wszystko co złe i trudne, to wyraźny znak, że to przyjaźń nie jest. W głowie moim zdaniem już odpłynął, ona jest dobra, o nią się trzeba troszczyć, ona jest biedna i potrzebuje jego opieki, a Ty jesteś za przeproszeniem tą kulą u nogi. Co robić, nie dać się zwieść i przestać wierzyć w to co on mówi, skoro sama widzisz, że nic się kupy nie trzyma. Nie dotrą do niego logiczne argumenty, że robi coś nie tak. Wszystko co powiesz, a zwłaszcza próby odcięcia go od tej osoby tylko wzmocnią jego pociąg do niej.

Czy naprawdę chcesz poznać tę dziewczynę? Czego ma to spotkanie dowieść? To że chłopak tej dziewczyny wie o ich zażyłej relacji nie znaczy, że jemu to odpowiada. Stan wiedzy jeszcze o niczym nie świadczy.

Myślę, że separacja to dobry pomysł. Może go otrzeźwić. Niech się określi czego chce. Domyślam się, że jest trudno, ale im więcej siły i spokoju teraz okażesz, tym lepiej dla Ciebie i Twojego zdrowia psychicznego. Trzymam mocno kciuki za Ciebie.

Tak, razem z jej chlopakiem i zapytac go na osobnosci, pokazujac mu smsy, ktore masz, czy wie o sytuacji?

Auuuuuuuuu...I zaczął się schemat. Blameshifting, przerzucanie winy, Przykro mi, ale Twoj maz Cie juz nie szanuje i Cię skreslił w głowie. Gdyby szanował i kochał - uszanowałby to, ze nie zyczysz sobie kontaktow z niunią. Ale niestety dla niego wazniejszy jest kontakt z nią niz Twoje uczucia.
Przechodziłam to samo.
Jedyna droga, by wyjsc z tego z twarzą to mocno kopnąć męża w d**ę. Naprawdę. Wystaw mu walizki. Tylko to moze go otrzeżwić - ze Ty nie żartujesz i nie pohukujesz. Gdybym mogła się cofnąć w czasie to wywaliłabym męża pierwszego dnia. Niestety jesli ktos CIe na szanuje - trzeba tez szacunek sobie wydrapać.
Dopoki pozwalasz, on przesuwa granicę. Zaraz bedzie romans pełną gębą.

Pomysł niegłupi też o tym myślałam, żeby w czasie miłego spotkania ewentualnie pokazać piękne smsy jej facetowi. Z tym że mojemu mężowi bardziej chodzi o to, żeby nas poznać gdzieś przy okazji wizyty w miejscu w którym ona pracuje. Czasem zajezdzalismy tam na zakupy (ona mnie pewnie dobrze obczaila, a ja o jej istnieniu nie miałam pojęcia). Nie sądzę, żeby chciał ja zaprosić do nas z tym facetem.
Ale też nie wiem czy dałabym radę psychicznie, chyba aż taka twarda to nie jestem. No i pewnie mi przypadłaby w podziale opieka nad dziećmi a oni by mogli gadać w najlepsze. Inny scenariusz mógłby być taki, że mój mąż by się chciał wykazać, a że on dobrze gotuje to by się wykazał, jemu przypadłyby wszystkie prany pochwalne a ja jako ta zła żona kladlabym się cieniem na miłe spotkanie.

Ja mysle, ze olewanie i zajmowanie się sobą jest na rekę mężowi - on pogalopuje w siną dal, a potem jej z oddali pomacha. To co moze go otrzeźwić to moim zdaniem tylko i wyłącznie ostre zderzenie ze ścianą. Jak zobaczy w Tobie silną kobietę, która nie da z siebie jelenia robić - wtedy nabierze trochę szacunku do Ciebie  i moze sie zastanowi. W kazdym innym przypadku jest na prostej drodze do romansu, stopniowego dyskredytowania Cię i przerzucania winy. Tego ostatniego nie znoszę organicznie. NIE DAJ SIĘ.

Z moich obserwacji różnych tego typu wątków na forum, wynika, że najlepiej radzą sobie z tego rodzaju sytuacjami osoby, które szybko pokazują zdrajcy, że nie tolerują podobnych sytuacji w związku, i pokazują to w konkretnym działaniu, a nie sprzeciwie słownym.
Zatem te rady, które mówią o separacji, są chyba najlepsze. Ale większość tego nie robi, bo dzieci, bo wspólńy majątek, bo zaplanowane wakacje, bo co powie rodzina i znajomi itd. Już zaczęłaś szukasz podobnych argumentów, aby jednak zostało tak jak jest. Ku komfortowi zdrajcy.

Pewnie więc będzie jak zwykle.
Mąż będzie obwiniał Ciebie za "zły związek", bagatelizował zdradę i przesuwał jej granice. Może nawet zacznie podejrzewa Ciebie o zdrady, albo chęć zdrady. Zacznie powoływać się na powszechność przyjaźni z koleżankami z pracy. Wreszcie będzie wypierał istotne fakty i udawać, że nie miały miejsca, będzie zniekształcać stan istniejący, aby fakty dotyczące przyjaźni/zdrady były łatwiej akceptowalne, ostatecznie pojawi się "nie pamiętam". Wkrótce zacznie oskarżać Cię o nękanie, szpiegowanie, nadwrażliwość, histerię i paranoję, a gdy dowiesz coś czegoś więcej, to usłyszysz No tak kłamałam ale chciałam cię chronić. Pewnie już mówi, albo wkrótce usłyszysz, że sam tolerowałby przyjaźń/zdradę partnera. Jak mleko się rozleje, to zacznie się powoływanie na 5,10,15,20... lat bycia wzorowym partnerem, usłyszysz jak to Cię woził do i z pracy, jak taszczył zakupy, jak skopał ogródek.
Lista ogólnie jest dłuższa. Na koniec zostaniesz z wrażeniem, że chciałaś dobrze a wyszło beznadziejnie i będziesz musiała walczyć o zachowanie szacunku dla siebie - na to też jest długa lista.

Faktem jest, że czujesz, że to co się teraz dzieje nie jest w porządku, ale Twój  małżonek stale ucieka i nadal będzie uciekał przed rozwiązaniem problemu, a w ten sposób nie da się go rozwiązać. On musi sobie poukładać priorytety, a nie zrobi tego dopóki nie będzie musiał, a nie będzie musiał, gdy nic się w jego sytuacji diametralnie nie zmieni. A on sam tego nie zmieni na pewno.

Nie chodzi o to  żebyś Ty  przed nią wyglądała na gospodynię roku, chodzi o to żeby ona zobaczyła rodzinę  a w Tobie szanującą  męża żonę, jego jako ojca dzieci,  a właśnie niech pokaże jaki jest dobry dla rodziny, przecież to dobry człowiek - jakbyś nie wiedziała to Ci powiedziała przez telefon, więc niech ona widzi że żyjecie i postaraj się aby wyglądało że żyjecie b.dobrze, ale koniecznie do domu i nawet niech on gotuje co Ci przeszkadza, chwal go Ty to ona może nie zdąży, powiedz mężowi że chcesz aby to przestało dwuznacznie wyglądać i dlatego chętnie ją poznasz ale że się z nią przyjaźni to zapraszasz do domu, jak chce to z chłopakiem, podczas wizyty to mąż niech się zajmie dziećmi w razie potrzeby, lubi pomagać czemu nie Tobie

Dobrze znać też i taki punkt widzenia. Jednak ja mu za bardzo niczego nie zabranialam, jeździł na imprezy integracyjne z pracy, do telefonów oboje mieliśmy dostęp nikt niczego nie ukrywał (do czasu), więc skoro wcześniej mieliśmy dostęp to niby dlaczego nie miałabym zerknąć w jego. A że zobaczyłam, co zobaczyłam no to mnie to zszokowalo. Zresztą zaraz te smsy skasował, wmawiając mi że przecież nic nie było takiego. Tyle że cyknelam zdjęcia, nie wiem odruchowo bo nie wierzyłam w to co widzę.
Zwykle to ja mówiłam mężowi, że męczy mnie to że my tylko praca-dom-dzieci, wakacje - o wyjazdy męczyłam ja. żeby gdzieś wyjść też ja, z tym że jak chciałam iść na fajny film, a usłyszałam, że szkoda pieniędzy to poszłam z koleżanką. Na jakieś zakupy - nigdy. Jak chciałam już gdzieś z nim iść to ja musiałam załatwiać opieke dla dzieci, nigdy on.
Pracuje w dużej firmie, ma wyjazdy na szkolenia, nigdy go w tym nie ograniczałam. Ja jego znajomych znam praktycznie nielicznych, on zna moje koleżanki wszystkie.

Chyba na swingi  z takim spotkaniem.  Zwariowaliscie?

Wydaje mi się, że to trochę przesada. Każdy potrzebuje przyjaciół, zabranianie przyjaźni z innymi osobami nie jest ok, ale nie jest okej budowanie relacji o poziomie zażyłości, który niepokoi partnera. Każdy ma swoje granice i swoje postrzeganie tego co jest traktowane jako zdrada albo nie. Nie rozumiem dlaczego przyjaciół trzeba stawiać wyżej niż partnera, a już tym bardziej małżonka, któremu się coś ślubowało. To nie z przyjaciółmi człowiek zakłada rodzinę, to nie z przyjaciółmi człowiek mierzy się z trudnościami dnia codziennego. Dla mnie partnerstwo, małżeństwo to coś więcej niż romans. Przyjaciele są ważni, ale uważam, że komfort partnera jest tak samo istotny. Sam fakt posiadania przez męża przyjaciółki nie musi być sygnałem, że jest coś nie tak, ale jego zachowanie dookoła tej relacji świadczy o zupełnie innym poziomie zażyłości, niż bywa w przyjaźni.

Przede wszystkim kłamstwa. Nawet jeśli nie zgadzał się z tak postawioną sprawa, jeśli to by była niewinna znajomość, to mógł w inny sposób uświadomić żonie, że znajomość chce i będzie kontynuować, ale zrobi wszystko, by nie dać powodów do zazdrości i niepokoju, to jest do zrobienia! Do tego teraz obwinia swoją żonę o wszystko, wyciąga jakieś stare sprawy, próbuje wpędzić w poczucie winy. Uczciwy człowiek, który nie ma sobie nic do zarzucenia nie zachowuje się w taki sposób.

Tutaj zgodzę się jednak z tym, że powód oddalenia się małżonka jakiś na pewno jest, ale to temat na spokojną rozmowę, kiedy amok małżonka opadnie.

Autorko, nie zamykamy wątków na życzenie.

Witaj . Wiesz znów chce mi się płakać . Wróciły wszystkie przeżycia jakich doświadczyłam od marca tego roku . Poczytaj mój wątek .
Oczywiście każda taka sprawa jest inna i inaczej może się zakończyć .
U mnie było podobnie . Mąż pomagał koleżance z pracy , ona taka biedna . W maju myślał że mogą być tylko przyjaciółmi . W lipcu powiedział że ją kocha , że ona to anioł a ja .... Dzisiaj spotyka się z nią regularnie , ona swojego męża już usunęła z domu i wraz z jej trójką dzieci budują nową rodzinę . Na początku również mówił że spotkamy się z nią i jej mężem i jeszcze wszyscy będziemy się z tego śmiać . Uwierzysz ? Potem w lipcu mówił że ona chce mnie przeprosić i ona to ogromnie przeżywa . Nie ja tylko ona . Ona już się liczyła dla niego najbardziej .
Jak jest moja rada .
Myślę że mamy bardzo mały wpływ na to co zrobią nasi mężowie gdy tak się zakochają . Zrobią po prostu to co chcą .
Najgorzej to mieć nadzieję że się opamiętają .
Ja nie spotykam się z nim , wszystko najpilniejsze co jest do omówienia załatwiam sms lub ostatecznie przez telefon . Jest mi tak po prostu trochę lżej .
Bądź czująca . Nie dawaj po sobie poznać albo jak najmniej że się tym przejmujesz ale rób swoje . Myśl o tym jak się przygotować mentalnie na to jak odejdzie . Przygotuj się psychicznie .
Jeśli nie odejdzie to głaz z serca ale jeśli to zrobi będziesz odrobinę silniejsza . Odkładaj sobie jakieś pieniądze . Ja miałam wszystko wspólne i zostawił mnie bez grosza oszczędności mimo iż był przez 20 lat dobrym mężem ( opisałam to w moim poście ) .
Trzymaj się . Mam nadzieję że będzie dobrze lecz ja od początku gdy ja się dowiedziałam zakładałam ten najgorszy scenariusz który niestety się zrealizował.
Boli bardzo lecz życie musi toczyć się dalej . Bądź silna . Myśl o sobie i dzieciach .
Ściskam Cię mocno .

Dziewczyno, to co opisujesz wskazuje na 99,99%, że Cię zdradza. Kto normalny będąc w związku wyjeżdża na 2 dni i wyłącza telefon? Powód jest jasny, by mieć spokój i sobie pobzykać. Skoro wymazał Ciebie na te 2 dni (a jakby coś się stało i potrzebowałabyś się z nim pilnie skontaktować?) to znaczy, że się dla niego nie liczysz. Wciska ci kity na każdym kroku. Nie daj się oszukiwać i popatrz na to "na trzeźwo". Jeśli masz dalej wątpliwości bo nie przeczytałaś np. w sms-ie dosłownie, że się z nią przespał i fajnie było to proponuję zebranie dalszych ostatecznych dowodów- tak byś była pewna zdrady i miała dowody do rozwodu. Żadnych dowodów nie zbierzesz pytając go, że masz wątpliwości czy podejrzenia (no chyba, że nagrywasz te rozmowy to może się przydadzą- np. zaprzeczenia, że tańczył na imprezie a później przyznanie sie, że faktycznie tak było) musisz po prostu trochę przystopować ze swoimi wyrzutami i podejrzeniami do męża, zachowywać się normalnie i gromadzić dowody. Detektyw to drogi sposób na zebranie dowodów, ja bym proponował tańszy- założenie mu "podsłuchu" na jego telefon. Są do tego przeznaczone aplikacje- np. hoverwatch. Zainstalowanie takiej aplikacji na telefonie trwa szybko- można to zrobić w ciągu minuty i wcale jej nie widać, mąż nie zauważy żadnej zmiany w tel. A ty logując się potem na swoim koncie będziesz miała wgląd np. we wszystkie jego smsy czy nagrania głosowe jego rozmów. Może to i chamskie ale nie bardziej na zachowanie twojego męża. Musiałabyś tylko wcześniej poprosić jakiegoś swojego kolegę jak to zainstalować bo pewnie sama będziesz miała z tym problem. I podejrzewam, że 100% dowody zdrady uzyskasz w krótkim czasie.
Jako facet mówię ci, że nic z tego co on robi nie wskazuje na bezinteresowną przyjaźń, on cię po prostu zdradza pewnie nie od dziś i nie z pierwszą kobietą

Ja bym nie radziła dzwonić do tej dziewczyny ani donosić jej facetowi, myślę, że to tylko skomplikuje sytuację. Wydaje mi się, że mąż się trochę zafascynował i tyle. Może mu jeszcze przejść. Nie jestem pewna czy to dobry powód byście się rozstawali. Takie przelotne fascynacje wydaje mi się, że zdarzają się dość często. Wcale nic z tego nie musi być.
Nie mam doświadczenia jako żona, bardziej jako koleżanka z pracy doradzę.
Nie jestem pewna czy warto się było ujawniać z tymi smsami. Myślę, że dobrze by było jakbyście się przy jakiejś okazji spotkali razem, jakbyście pogadały (ale nie koniecznie o nim, tylko nawiązały jakąś relację). Nie okazywać za bardzo zazdrości, a raczej pewność siebie, pokazać się z dobrej strony i jak fajnie twoja relacja małżeńska wygląda. Zobaczyłabyś z kim masz do czynienia, jak się zachowują.
Nie jest wcale powiedziane, że ona jest nim zainteresowana, a tym bardziej na poważnie. Jak pozna Ciebie i staniesz się jej znajomą, nie będziesz jakąś anonimową kobietą, to też trochę inaczej wygląda. 
Miałam takie sytuacje, kiedy faceci w pracy trochę świrowali, w jednym przypadku nawet bardzo. Małżonka, którą spotkałam wiele razy, nie zdradziła nawet odrobiny zaniepokojenia, braku pewności siebie, wylewnie okazywała mężowi uczucia. Szczerze to byłam pełna podziwu. Wydaje mi się, że dobrze zrobiła. Ja nie zamierzałam jej męża zabierać i do niczego fizycznego nie doszło między nami. Są razem, kochają się. Skończyliśmy razem pracować, skończyła się znajomość.

I jeszcze może go bardziej angażować w jakieś wspólne aktywności, obowiązki, życie rodzinne?
(Doczytałam gdzieś do połowy wątku i do tej części się odniosłam)