Problem z samoakceptacją - Netkobiety.pl

Ja mogę poradzić:
A) psychologa - żaden wstyd, raczej powodu do dumy że chcesz nad sobą pracować zamiast pozostać w bezpiecznej ale nieszczęśliwej skorupce
B) zacząć ćwiczyć i się ruszać. Ale uwaga nie po to aby schudnąć (jak się uda fajnie jak nie też ok) ale aby podnieść poziom endorfin, zobaczyć że Twoje ciało to nie jest zwał bezużyteczne go tłuszczu a ciało, które może zabrać Cię w taaaak wiele miejsc! Zacznij powoli, tyle ile możesz, poszukaj tego co lubisz.
C) przestać myśleć. Obecnie sama staram się ćwiczyć ta umiejętność i wiem że to ciężkie jak nie wiem - łatwo powiedzieć, trudno zrobić, sama jeszcze ze dwa trzy lata temu puknelabym się w głowę jakby mi ktoś taka radę rzucił. Natomiast na etapie na którym jestem dziś (dużo zdrowsze podejście do siebie aczkolwiek trochę pracy dalej przedemną) zaczyna mi to wychodzić

Proponuję te trzy kroki w wymienionej kolejności. Przede wszystkim uwierz że ten stan rzeczy można zmienić. Nie musisz zawsze tkwić tu gdzie tkwisz. Wiele osób przechodzilo podobne a moze nawet gorsze dołki i 5 lat później patrzyli w tył krecac głowa z niedowierzaniem.

EDIT jeszcze jedno, po przemyśleniu - to co mnie najbardziej zmotywowało do próby zmiany samooceny był fakt, że wiedziałam, że całe moje życie będzie miało ta beznadziejna jakość która ma teraz jeśli ja sama czegoś z tym nie zrobię. I na początku nie wiedziałam nawet co zrobić, było we mnie tyle frustracji, odbijalam się od ścian, obieralam jakieś kretyńskie drogi rozwiązania problemu. Czasem czułam się nawet jeszcze gorzej jak jakiś plan okazał sie fiaskiem. Natomiast z perspektywy czasu nie żałuję, po ilus próbach w końcu znajdziesz coś, co działa i zmienia obecny stan rzeczy na lepsze. Cały ten czas szukania i prób nie zapominaj, że jeśli się poddasz i zostanie jak jest to całe życie przeżyjesz na tej jakości co teraz. Mnie ta wizja przerażała i motywowała by zawsze prędzej lub później wrócić na drogę szukania zdrowszego poglądu na siebie

Trudno powiedziec jak wygladasz, ale wciecie w talii masz.
Waga do wzrostu duzo nie mowi, szczerze mowiac. Bo tutaj duzo zalezy od budowy ciala, wiec nie skupialabym sie tak bardzo na tych cyferkach na wadze i nie oceniala przez ten pryzmat.
Jak waze nawet juz 50 to wygladam jak najedzona i ludzie to inni tez zauwazaja. Z kolei znam osoby mojego wzrostu co i z waga kolo 60 wygladaja dobrze.

Nie bardzo rozumiem dlaczego zwyczajnie nie schudniesz skoro tak Cie to meczy?

Nie znalazłem w Twojej wypowiedzi jednej istotnej sprawy - jaka jest przyczyna Twojej rzekomej nadwagi?
Chorujesz na coś, czy po prostu "tak wyszło"?
Jeśli tak bardzo Ci to przeszkadza, a jest to problem wyłącznie stylu życia i nieodpowiedniej diety - zrób coś z tym. Nikt za Ciebie nie przeżyje Twojego życia. Nie Ty jedna uważasz, że masz za dużo tu i ówdzie.
Jeśli to kwestia przybierania na wadze w wyniku przyjmowania jakichś leków, albo ogólnie choroby - tu czasem faktycznie niewiele da się zrobić i pewnie warto by było zdać sobie sprawę z tego co już ktoś pisał wyżej - 69kg przy wzroście 164cm to jeszcze nie jest nadwaga, która powinna wpędzać w kompleksy. Może faktycznie porozmawiać z psychologiem?

Problemem nie jest Twa waga. Problemem jest sposób myślenia o sobie.
Podpiszę się pod opiniami zachęcającymi Cię do skorzystania z profesjonalnej pomocy - psychoterapeuty.

Nie neguję problemu autorki.
Problemem, napiszę jeszcze raz, nie jest waga. Problemem jest brak akceptacji siebie.

Powtarzam też od lat: wielu uważa, że tylko ich kompleksy są zrozumiałe, kompleksy innych - tylko ich "widzi mi się".

Prawda jest taka że nikt z nas nie wie jak Autorka wygląda - może te jej 69kg rozkłada się jak u Bellucci a może wygląda ciężkawo, jest jeszcze całe spektrum zwane pomiędzy. Jednak to nie jest główny problem, w sumie jest to wręcz nieistotne.

Samo schudniecie NIE!!!!! jest rozwiązaniem - jeśli Autorka będzie w stanie cieszyć się życiem i spojrzeć na siebie w lustrze tylko ważąc 10 kg mniej to co to za poprawa? I co, jak za ileś lat zajdzie w ciążę, zachoruje, metabolizm zacznie spadać z wiekiem albo zwyczajnie sobie pofolguje w zimowe wieczory i troszkę utyje to wróci do punktu wyjścia i będzie się bała patrzeć na własne ciało? Zresztą, może się okazać, że nawet wazac 10 kg mniej będzie miała do siebie o coś pretensje, niestety tak się zdarza w przypadku niskiej samooceny, zawsze się jest niewystarczającym dla samego siebie.

Czy schudnie, czy nie tutaj potrzebny jest psycholog. Można czuć się grubo ale dalej mieć szacunek i zdrowy dystans do siebie a mozna byc super top modelka i bac się własnego odbicia.
Zmiana myślenia to prio, zmiana wagi co najwyżej goal number 2