Dyskryminacja kobiet które poprawiaja swój wygląd, bądź lubią makijaż - Netkobiety.pl

Z męskiego punktu widzenia, póki tylko to poprawianie zamyka się w słowie "LEKKO", to sama przyjemność w podziwianiu tej kobiecości Nikt nie ma prawa oceniać damskich preferencji, co do stosowania makijażu. Jednak osobiście, czysto subiektywnie wolę, jak kobieta nie ma np zbyt wydatnie pomalowanych ust czy jaskrawych paznokci. Najbardziej atrakcyjnie wyglądają usta lekko przeciągnięte błyszczykiem oraz bezbarwny lakier

Z tym kolorem szminki bardziej chodziło mi o to, żeby było widać zarys ust a nie tylko plamę danego koloru Natomiast w kwestii ogólnej, to ciężko wyjść z domu tak zupełnie bez niczego Czasami jednak wystarczy naprawdę niewiele, żeby wyglądać atrakcyjnie dla płci przeciwnej Jeśli natomiast ktoś chce się malować dla siebie, to niech fantazja go nie ogranicza

Wiele kobiet przesadza z tym makijażem ukrywając całkowicie swoją "prawdziwą" twarz. Raczej nie spotkałem się nigdy z tym by ktoś obgadywał czy w jakiś sposób dyskryminował kobiety które lekko podkreślają swoją urodę, tak samo z zabiegami, wszystko w granicach zdrowego rozsądku.

Bez makijazu też można wyglądać "urodziwie", brak makijażu też może podkreślać urodę, natomiast w makijazu też można wyglądać zwyczajnie.
Ludzie powinni się malować i poprawiac tylko dlatego, żeby być atrakcyjnymi dla siebie, nie dla innych, a tym bardziej dla płci przeciwnej, bo płec przeciwna nie ma jednego wzorca wspólnego dla wszystkich przedstawicieli.

Nie mam zielonego pojęcia, o co Ci właściwie chodzi.
Gdzie ja tu się z kogoś nabijam? Co jest tutaj dla Ciebie odmiennością? Bo nie powiesz mi, że odmiennością jest nieumiejętne walnięcie sobie tapety na twarz. Kobieta, która potrafi się pomalować wygląda ładnie, ale przy tym wygląda naturalnie. Tak samo medycyna estetyczna. Zresztą medycyna estetyczna w kontekście, o którym rozmawiamy, to głównie pompowanie sobie ego. Jeszcze nie widziałam dziewczyny, która miałaby po botoksie naturalne usta. Większość niestety przesadza.

Nie mam pojęcia o jaką konkretnie odmienność Ci chodzi, dla mnie poprawianie się medycyną estetyczną nie jest odmiennością. Warto zaakceptować siebie takim jakim się jest.

Oczywiście nie mówię tutaj o przypadkach ekstremalnych typu poprawianie jakichś rozszczepów wargi czy korekta uszu, cokolwiek. Bo tutaj wchodzą kwestie też zdrowotne i fizycznie i psychicznie. Mówię o całkowicie normalnych, zdrowych kobietach, które obiektywnie nie mają żadnych powodów do poprawiania siebie.

Nie wiem, nie pytałam

Ale to chyba musi być mega profesjonalny, z „bajerami”albo teatralny makijaż.

Zwykły, normalny makijaż, niewiele potrafi zmienić.

Moim zdaniem, te godziny spędzone przed lustrem, mają zapewnić oczekiwany efekt.
Moja żona nie musi się malować, bo sama z siebie jest ładną kobietą. Maluje się jednak i wygląda po tym jeszcze lepiej.
O żadnej dyskryminacji pań, które stosują makijaż lub powiększają piersi albo odsysają tłuszcz, nie słyszałem dotąd.

Nie spotkałam się z takimi uprzedzeniami. No chyba, że rzeczywiście kobita ma na twarzy kilo tapety i wygląda jakby na scenie miała grać, to wtedy, jak wielu ludziom, przechodzi przez myśl, że ona chyba nie wie jak się prezentuje.

Sama, na co dzień, maluję się podstawowo: krem BB, tusz, korektor, bronzer i błyszczyk; a czasami nawet wcale. Nie widzę powodu dla którego siedząc przed laptopem albo idąc po bułki, miałabym robić sobie pełny makijaż. Co innego jakieś wyjście, impreza- wtedy i 45 minut mogę przed lustrem spędzić, by wszystko wyszło perfekcyjnie.

Nie spotkałem się z jawną dyskryminacją, natomiast nie mogę ukrywać, że widok Pań oblepionych warstwą tapety z wydętymi ustami czy nie daj Boże sztucznymi elementami nie robi na mnie wrażenia

Piękno człowieka zależy od... jego wnętrza, nie opakowania. Poza tym to jest ładne, co się komu podoba. Jedni wolą twarz naturalną, bez podkreślania czegokolwiek czymkolwiek (lub maskowania), inni wolą tzw. lekki makijaż (czyli niewidoczny dla przeciętnego oka), jeszcze inni lubią makijaż sceniczny, a są i amatorzy korzystania ze skalpela. Wśród tych ostatnich są amatorzy minimalnych, kosmetycznych, poprawek (pomijam kwestię operacji plastycznych ratujących życie i zdrowie), ale też ekstremalnych operacji.
Pamiętam jednak kobietę, która nigdy nie wyszła z domu bez makijażu. I... raz zobaczyłam ją bez. Widok, nie tylko dla mnie, był szokujący. Pani nie miała jakichkolwiek "ubytków" urody, ale okazało się, że makijaż dotąd uznawany za bardzo delikatny, takim nie był.

Z dyskryminacją osób (w tym kobiet) poprawiających swój wygląd lub lubiących makijaż (niezwykle obszerny termin) ani nie spotkałam się, ani o nim nie słyszałam.

Spotkałam się, może nie z dyskryminacją a tylko z lekka ironią na widok kobiet/dziewczyn ze zbyt mocno napompowanymi ustami, przesadzeniem z opalenizną twarzy w solarium a do tego nienaturalnie blond lub kruczoczarne włosy. Bo wyglądały sztucznie, wszystkie zrobiły się na jedno kopyto.

Czasami w kolorowych gazetach pokazują fotografie jak zmieniała się przez lata dana osoba, dziennikarka, celebrytka.
Porównując zdjęcie pierwsze i ostatnie to czasem wydaje się, że to nie ta sama osoba.

Nigdy się nie spotkałam z dyskryminacją kobiet dlatego, ze sie malują lub poprawiaja urodę. Sama sie maluje, delikatnie ale zawsze gdy wychodzę z domu i nigdy nie bylam za to krytykowana czy dyskryminowana.
Jedyne co mi przychodzi do glowy  jesli chodzi o "negatywne" reakcje to to jak kobieta robi sobie krzywdę koszmarnym makijazem albo przesadą w korekcie wyglądu ( te osławione usta karpia, nadmuchane nienaturalnie piersi itp) albo gdy wypiera się ze cos poprawiala. Bo jesli zakladamy ze to nic zlego poprawic sobie wyglad  ( a nie jest to nic zlego) to czemu klamiemy ze tego nie robimy? To jedynie co mnie wkurza bo umiem docenic ze ktos sobie ladnie podrasowal urodę ale obludy i kretactwa ze to "samo sie tak zrobilo" albo "dieta cud" juz sa dla mnie zalosne.

Bo są miejsca na wysyłanie seksownych sygnałów gdzie można sobie pozwolić na taki makijaż/ubiór a są miejsca gdzie sobie na to nie możesz pozwolić albo w których jest to zupełnie niepotrzebne.

Jak to weźmiemy od drugiej strony to są miejsca albo zawody gdzie kobieta powinna mieć jakiś tam makijaż. Wyobraźcie sobie np kobietę w pięknej sukience, w szpliach na weselu zupełnie bez makijażu i to jeszcze najlepiej blondynkę o jasnych rzęsach i brwiach Czegoś brakuje? No tak...

Zasada jest stara jak świat : Wlazłeś między wrony to kracz jak one. Tak więc jeżeli ktoś kocha mocny makijaż, czarne paznokcie, dziary i kolczyki w nosie to proponuję otworzyć klub, bar, zostać wizażystką itp a nie płakać że pracuję w banku i koleżanki na mnie dziwnie patrzą. Ewentualnie musi to dobrze ukrywać na co dzień.

Wyjątek stanowią osoby które są takimi kozakami w swojej specjalizacji że ich wizerunek nie jest w stanie im zaszkodzić.

Zgadzam się. Różne mogą być uwarunkowania, czyniące makijaż stosownym lub niestosowym.
To, co jest hitem i modowym must-have w Moskwie, może wywoływać spojrzenia politowania w Sztokholmie lub Kopenhadze. Nauczycielka w ostrym makijażu pewnie będzie miała wrogów wśród współpracowników, tatuażystka w papuzich kolorach będzie z kolei mile widziana.

Dlatego... tak, istnieje owo zjawisko opisane przez autorkę tematu, ale raczej jest to kwestia pierwszego wrażenia i stereotypów. Jeżeli osoba wybroni się np. charakterem czy innymi przymiotami, to ludzie dają jej żyć. Np. w moim gronie pojawiła się taka kobieta (nieco starsza już): makijaż, biżuteria, paznokcie, fryz, ubrania, wielki biust - no wszystko przesadzone, wszystkego za dużo . Na początku było kręcenie na nią nosem, ale ta osoba była tak otwarta na innych i tak uczynna, że wkrótce zyskała dobrą renomę, niejako "pomimo" tego przerysowanego wyglądu. Mówiło się o niej, że to dobra dusza i że nie należy się sugerować jej wyglądem , który w pewien sposób jednak odstraszał.

Ale taki chyba jest los ekscentryków. Każdy, kto dobiega od normy, płaci za to zazwyczaj mniejszym lub większym rodzajem odrzucenia. Z drugiej strony zostaje też jednak szybciej zauważony, wyróżnia się z tłumu i nie musi wiele robić, żeby być w centrum uwagi. Więc... coś za coś.

To u mnie też było swego czasu grubo - pani w czerwonej pomadce, ostrym różu na policzkach i wytuszowanych rzęsach regularnie pojawiła się na... basenie i w saunie! To dopiero było zjawisko! Musiał to być makijaż wodoodporny, bo się faktycznie w tych warunkach utrzymywał Pani, sądząc po aparycji i akcencie, gdzieś z rejonów wschodnich.
Wzbudzała niemałą sensację wśród tycch wszystkich rozmytych i nijakich twarzy, jakie zazwyczaj widać na basenie i była tam prawdziwą atrakcją O dziwo, nie czuła się tym speszona, myślę, że uważała się za wyjątkowo zadbaną na tle innych. Także ten...

Przyznam, że jesteście niemożliwe Makijaż na basen...Kto by pomyślał..

Pracując przez parę lat w terenie w jednym z polskich parków narodowych, wracając z terenu zdarzało mi się mijać wycieczki turystów, zmierzające do parku. Za każdym razem zastanawiałem się po co Panie perfumowały się przed wycieczką do lasu..

Chciała się wyróżnić, to się wyróżniła.

Oj, ale nie jest to przecież jedyna definicja dyskryminacji. Potocznie rozumiemy tu wykluczenie kogoś z jakiejś wspólnoty, np. nie zapraszamy po pracy na piwo tej koleżanki-pudernicy i podobne zachowania, gdzie kogoś wykluczamy ze swojego grona na podstawie danej cechy (którą jest tutaj noszenie mocnego makijażu).

A zjawisko wcale nie tak rzadkie, jakby się wydawało. Nawet mogłabym to zrozumieć w niektórych sytuacjach, bo widziałam kilka młodych dziewcząt, które spotykały się ze swoim lubym na randce na basenie. I dla mnie to było w pewnym sensie nawet urocze: tusz wodoodporny, czy może jakiś dyskretny błyszczyk w takiej sytuacji rozumiem i przymykam oko
Ale to, co wspomniana powyżej kobieta odwalała, było wręcz obrzydliwe, bo robiła ona wrażenie niedomytej, wchodząc w krwistoczerwonych ustach i pełnym makijażu do tej wody. Jakieś to dla mnie niehigieniczne było i na mnie robiła raczej wrażenie brudasa niż kobiety zadbanej. To samo z perfumami - można je stosować dyskretnie i dla siebie, bo się lubi, ale jak się ciągnie smuga w lesie, to już jakaś granica zostaje przekroczona.

Marakujka, nie oceniam kobiet po makijażu względem tego czy są fajnymi czy niefajnymi osobami, natomiast prywatnie mogę mieć opinię w temacie estetyczności czy też odpowiedniości ich wyglądu. Nie znaczy, że na głos to komentuję, bo mi nic do tego co ktoś na twarzy nosi.