Długo po rozstaniu nadal podoba mi się była - Netkobiety.pl

Cześć. Na wstępie od razu powiem, że nie chodzi o pomoc przy powrocie i czy ona na pewno mnie jeszcze kocha czy nie. Była moją pierwszą dziewczyną i dogadywaliśmy się prawie idealnie. Prawie bo w końcu nie jesteśmy razem. Akceptowała i godziła się na rzeczy, na które nigdy nie liczyłem że jakakolwiek kobieta się zgodzi. Okazała się ideałem. Zaraz będzie 2 lata jak się nasze 1.5 roku zepsuło. Ale okej, bywa. Ciężko się z tym żyje, ale rozumiem. Ja wtedy w ciągu 19 lat jedyny kontakt z kobietami jaki miałem to pisanie z dwoma i to na podłożu raczej koleżeńskim. Nie jestem brzydalem, ale atrakcyjny czy przeciętny też nie. Pula genów nie była dla mnie łaskawa, ale chociaż dała mi w miarę wyglądający zarost. Ona rok młodsza, dziewczyna z tych najładniejszych w szkole. Doświadczenie takie, że i tak bym nigdy nie sprostał jej byłym. Jakimś do tej pory nieokreślonym cudem spodobałem się jej i zaczęliśmy być razem. Złapałem Pana Boga za nogi bo już akceptowałem myśl, że nie ma dziewczyny na tym świecie, której ja bym się spodobał i tak samo ona mi. A tu proszę - ideał. Zakochanie, szczere z mojej strony. Z jej strony mówiła, że też, ale po przeczytaniu wielu artykułów zaraz po rozstaniu pt. "jak ją odzyskać" wydaje mi się, że u niej było tylko przyzwyczajenie, a nie miłość.

To w dużym skrócie dla zobrazowania jak to wygląda z mojej strony. Jak wspominałem, nie chce jej odzyskać. Od początku życzyłem jej szczęścia. Poza tym ona mieszka w innym mieście.To co nie daje mi żyć to ciągłe wspominanie jak atrakcyjna była. Inteligentna, ambitna, opiekuńcza i do tego przepiękna i seksowna. Takie dziewczyny jak ona nigdy mnie nie zauważały. Stąd wiem, że drugiej takiej nie znajdę. Boje się, że jeśli kiedyś znajdę dziewczynę to nie będę w stanie oddać się jej w 100% bo np. okej będzie mi odpowiadać, ale nie będę czuł takiego pociągu do niej. Ja wiem, że są fajne dziewczyny, ba nawet takie widziałem ale jak wspominałem to są te, które mocno wykraczają poza moją ligę. Próbowałem wychodzić i nie szukać na siłę tylko dać losowi przejąć pałeczkę. Spędziłem chyba z pół roku poznając ludzi i dobrze się bawiąc. Nic. Dałem sobie czas bo każdy mówi o czasie. Nic. Przestaje wierzyć, że kiedyś będę w stanie cieszyć się związkiem nie mając z tyłu głowy myśli "miałem lepiej.
Idealnie tu widać moje kompleksy, które oczywiście mnie nie tłumaczą. Jak sobie z tym poradzić? Poszedłbym do psychologa, ale po 1 wizycie nic się nie zmieni, a na leczenie nie mam aż tyle pieniędzy.

Dużo zdrowia i proszę na siebie uważać! Ciężkie czasy mamy.

To jest właśnie przedstawianie przez dzisiejszy świat odwrotności sytuacji. Wmawia się nam, będziesz mial piekną kobietę, piękny samochód, czy piękne ubranie itd., a będziesz szczęśliwy. Tak jakby to co nam daje szczęście, było poza nami. A to niestety kłamstwo. To daje nam, tak jak tobie - tylko nieszczęście i zgryzotę. Zamyka na postrzeganie szczęścia. Bo niestety piękna kobieta, może odejść. Zabierając za sobą poczucie mojego szczęścia.
A prawda jest taka, że tylko ja mogę dać sobie szczęście, tak samo tylko ja mogę sprawić, że jestem nieszczęśliwy.
Zatem trzeba nad sobą pracować. Zacząć cieszyć się rzeczami, których wcześniej się nie dostrzegało. Powiedzieć sobie przecież jestem młody, zdrowy, ptaki pięknie śpiewają za oknem. A to wszystko jest przecież ulotne. Czas szybko leci. A ta dziewczyna nie była mnie warta. Może sam Bóg sprawił, że ominęło mnie coś złego, związanego z nią. Zatem warto też trochę zwrócić się ku duchowości, własnemu rozwojowi, nie żałować tego co było, bo tak musiało być.
Tak odnośnie pięknej dziewczyny. Kiedyś w mojej szkole, też taka była. Wielu się za nią uganiało. Potem szkoła się skończyła. I gruchnęła wiadomość, że ta dziewczyna wychodzi za mąż za jakiegoś lovelasa, który zaliczał panienki na lewo i prawo. Spotkałem ją po kilku latach na ulicy. Wrak człowieka, brzydka, zniszczona. Znajomy mówił, że sporo pije.

Autorze, a ja Cię rozumiem.
Pewnie faktycznie ona bardzo podniosła poprzeczkę i teraz nie zadowolisz się już byle kim i przeszkadzałoby Ci gdyby kobieta była brzydsza czy głupsza od niej.

Ja sama znam kilka takich przypadków że ludzie którzy "dotknęli nieba" ( ) potem nie chcą zadawać się ze zwykłymi śmiertelnikami.
Mój przyjaciel dostał kosza od dziewczyny z którą pisał kilka tygodni i wysłał jej zdjęcie. Była zszokowana, powiedziała że bardzo go przeprasza, ale wcześniej była z "ciasteczkiem", dlatego nie jest w stanie obniżyć swoich wymagań.
Moja koleżanka poznała na tinderze faceta który powiedział że wymaga od kobiety ponadprzeciętnego wyglądu, bo jego ostatnia dziewczyna była hostessą na ringu bokserskim (noszą tablice z numerem rundy).

U kogoś kto ma niskie poczucie wartości, lub po prostu obiektywnie nie jest zbyt urodziwy, złapanie kogoś wyjątkowo atrakcyjnego jest szokiem, ale po rozstaniu dodatkowo przybija, bo ktoś taki myśli że drugi raz taki cud się nie trafi...
Może jednak przestań myśleć że to, że ona się w Tobie zakochała było jakimś cudem, tylko że jesteś tego wart? Przecież nie była głupia. Najwidoczniej masz w sobie coś wyjątkowego, skoro chciała Cie laska 10/10

MaciejNazwiskajuzniepodam napisał/a:

madoja napisał/a:

Autorze, a ja Cię rozumiem.
Pewnie faktycznie ona bardzo podniosła poprzeczkę i teraz nie zadowolisz się już byle kim i przeszkadzałoby Ci gdyby kobieta była brzydsza czy głupsza od niej.

Ja sama znam kilka takich przypadków że ludzie którzy "dotknęli nieba" ( ) potem nie chcą zadawać się ze zwykłymi śmiertelnikami.
Mój przyjaciel dostał kosza od dziewczyny z którą pisał kilka tygodni i wysłał jej zdjęcie. Była zszokowana, powiedziała że bardzo go przeprasza, ale wcześniej była z "ciasteczkiem", dlatego nie jest w stanie obniżyć swoich wymagań.
Moja koleżanka poznała na tinderze faceta który powiedział że wymaga od kobiety ponadprzeciętnego wyglądu, bo jego ostatnia dziewczyna była hostessą na ringu bokserskim (noszą tablice z numerem rundy).

U kogoś kto ma niskie poczucie wartości, lub po prostu obiektywnie nie jest zbyt urodziwy, złapanie kogoś wyjątkowo atrakcyjnego jest szokiem, ale po rozstaniu dodatkowo przybija, bo ktoś taki myśli że drugi raz taki cud się nie trafi...
Może jednak przestań myśleć że to, że ona się w Tobie zakochała było jakimś cudem, tylko że jesteś tego wart? Przecież nie była głupia. Najwidoczniej masz w sobie coś wyjątkowego, skoro chciała Cie laska 10/10

To brzmi strasznie niedojrzale i nie świadczy o mnie dobrze, ale mówisz prawdę.

Chciałbym myśleć, że może nie jestem taki zły, ale gdyby to była prawda to nie byłaby ona jedyną dziewczyną w moim życiu której się spodobałem i ona mi. A z racji, że nigdy się to nie powtórzyło to racjonalnie myśląc był to nieokreślony cud jak już wspomniałem.

Tak sobie czytam czytam i ... boki zrywam. Weź no tu pokaż te gwiazdę, bo aż na własne oczy chciałbym zobaczyć co to za chodzący cud.
Założę się o worek kartofli, że to normalna przeciętna dziewczyna, jakich pełno chodzi po ulicach, żadne 10/10 ani nawet 8/10
bo te nie wiążą się z chłopcami o samoocenie szorującej po chodniku, gdyż ponieważ albowiem mają dostęp do puli samców z wyższej półki,
a więc zakładam, że poznałeś zwyczajną, pewnie niebrzydką laskę w której się zabujałeś i postrzegasz ją jeszcze przez pryzmat uwielbienia,
zwłaszcza że to ona zostawiła ciebie, a nie ty ją, no to jest normalne, że będziesz teraz przeżywał, tym bardziej, że to twoja pierwsza i jedyna.
Zwykle tak to się odbywa, że te pierwsze przeżywamy najmocniej, jednak w miarę zdobywania doświadczenia efekt ich zajebistości maleje
i z każdą kolejną idzie już znacznie lepiej, a zespół odstawienia (to co w tej chwili przechodzisz) przebiega łagodniej i trwa coraz krócej.
Na pocieszenie mam dla ciebie dwie wiadomości, dobrą i dobrą.
Pierwsza jest taka, że jak tylko ten syf się skończy i ludzie wrócą na ulice, poznasz takich dziewczyn jeszcze z milion.
A druga jest taka, że każda z nich będzie tą jedyną... do kolejnej i następnej. Więc nic się nie łam, odchoruj ile tam musisz i zapomnij.
Było minęło żyje się dalej, a tych jedynych spotkasz jeszcze tyle, że już teraz ci zazdroszczę

Teraz się okazuje, że ją rzuciłeś, bo była zazdrosną księżniczką..  I teraz o co chodzi? Że inna księżniczka Cię nie zechce?

a w szczególności zazdrość w obie strony podjęliśmy dezycję...

MaciejNazwiskajuzniepodam napisał/a:

Ela210 napisał/a:

Teraz się okazuje, że ją rzuciłeś, bo była zazdrosną księżniczką..  I teraz o co chodzi? Że inna księżniczka Cię nie zechce?

MaciejNazwiskajuzniepodam napisał/a:

a w szczególności zazdrość w obie strony podjęliśmy dezycję...

Zdecydowanie. Wyraźnie piszę, że to ja rzuciłem ją...

Serio?

Serio?;)tak razem usiedliscie o podjeliscie?

Aha.
Pytanie bez zmian.
Może chciałeś coś ugrać i przelicytowałeś?
Trochę mi się ta historia rozjeżdża.

MaciejNazwiskajuzniepodam napisał/a:

Nie do końca rozumiem skąd przekonanie, że to ona mnie zostawiła. Przez wiele rzeczy, a w szczególności zazdrość w obie strony podjęliśmy dezycję, że warto odpocząć od tego. ja wbrew sobie, ale wiedziałem że tak będzie lepiej dla niej chociażby.

Poważnie? Ależ z ciebie dobry samarytanin. Wbrew sobie podjąłeś, ale to nie ona ciebie zostawiła, no no, to bardzo ciekawe...

MaciejNazwiskajuzniepodam napisał/a:

Ona rok młodsza, dziewczyna z tych najładniejszych w szkole. Doświadczenie takie, że i tak bym nigdy nie sprostał jej byłym. Jakimś do tej pory nieokreślonym cudem spodobałem się jej i zaczęliśmy być razem. Złapałem Pana Boga za nogi bo już akceptowałem myśl, że nie ma dziewczyny na tym świecie, której ja bym się spodobał i tak samo ona mi. A tu proszę - ideał. Zakochanie, szczere z mojej strony. Z jej strony mówiła, że też, ale po przeczytaniu wielu artykułów zaraz po rozstaniu pt. "jak ją odzyskać" wydaje mi się, że u niej było tylko przyzwyczajenie, a nie miłość.

To w dużym skrócie dla zobrazowania jak to wygląda z mojej strony. Jak wspominałem, nie chce jej odzyskać.

Oczywiście, że nie chcesz, gdzie tam odzyskać.
Pewnie właśnie dlatego, że nie chcesz jej odzyskać, przeczytałeś wiele artykułów zaraz po rozstaniu pt. "jak ją odzyskać"
No w sumie logiczne, też tak bym właśnie zrobił, gdybym nie chciał kogoś odzyskać po tym jak wbrew sobie podjąłem decyzję o rozstaniu.

Ale gdzie leży Twój problem.?
Podjąłeś decyzję, potem zmieniłeś zdanie, potem się z tym pogodziles.
A problem gdzie?
Że kolejna brzydsza będzie? Cokolwiek to znaczy?

Chciałbym myśleć, że może nie jestem taki zły, ale gdyby to była prawda to nie byłaby ona jedyną dziewczyną w moim życiu której się spodobałem i ona mi.

Ogólnie jestem przeciwny zadowalaniu się tym, że świeci słońce, ptaki śpiewają, a ja jestem zdrowy i żyje. Według mnie to sposób na wytłumaczenie wszystkiego. Złamałem nogę, ale świeci słońce. Zostałem bankrutem, ale chociaż wiatr wieje. Oczywiście odczuwanie tego to niepodważalnie bezcenny dar, ale to zbyt optymistyczne podejście. Takie bez potrzeby starań o lepsze.