Czy warto ? - Netkobiety.pl

Droga koleżanko, mam problem z emocjami i bardzo wiele rzeczy mnie przytłoczyło podczas związku. Moje nerwy i obawy przeszły na nią, a tak naprawdę nie chciałem jej nigdy urazić. Dlaczego chce wrócić ? Dlatego, ze spędzało mi sie z nia dobrze czas, lubiłem z nią rozmawiać, podoba mi się, jest wyrozumiała, ciepła i wydaje mi się naprawdę już takiej nie poznam. Myślałem, że jakoś lżej to przejdę, bo nie mam problemu z powodzeniem, ale jednak myliłem sie i często budze się w nocy czy też rano mysląc, ze dalej jestesmy razem, a jednak to już przeszłosć. Porobiłem bardzo wiele głupot których się wstydze i chyba pora się z tym pogodzić... zachowywałem się przez jakiś czas jak 15 latek. Nie wiem czy jej wiek nie pomieszał mi w głowie.. wstyd

Teraz mam pare rozmów o prace i jak najszybciej chce wrócić do branży, rozwoju osobistego. Co zmienić ? Nie skupiać się aż tak na samej relacji ,a na sobie, a czas wolny który mielibyśmy do dyspozycji spędzić w jak najlepszy sposób się da. Dopiero zacząłem wszystko doceniać kiedy ją straciłem. Otworzyłem oczy i doszło do mnie to, że ona wcale nie musiała wszystkiego akceptować i być dla mnie tak kochana tak samo jak jej rodzina.. Jej rodzina wie, że wyzwałem ją od kurew i szmat miałem pare powodów, ale szczerze wstyd mi, ze w ogóle kiedykolwiek jakąkolwiek dziewczyne obraziłem w taki sposób. Tak jest mi bardzo głupio...... nie wiem czy poziom żenady nie został przekroczony, ale czuję, że naprawdę zrobiłem z siebie idiotę.. Staram się teraz gryźć w język i wiesz co? Zawsze tak jest i było, że względem bliskich po jakimś czasie stawałem sie nie do wytrzymania i okropny.. Ja wiem dlaczego tak jest, ale nikogo to nie obchodzi, bo po co ? Wiesz o co chodzi to takjakby ktoś pokrzywdzony przez los wylewał frustracje na bogu winnych ludzi.. Zrobiłem olbrzymią głupotę.. Zawsze zamiast chwilę coś przemyśleć, poczekać to robie wszystko pod wpływem emocji i lecę z tematem...

Jestesmy umówieni z mojej inicjatywy w przyszły weekend. Nie wiem czy przyjdzie czy tego nie zleje. Jeśli zleje to po prostu trzeba się pogodzić i nigdy więcej już takich błędów nie popełniać, a jeśli coś zaiskrzy, zmieni się to jestem gotowy by poprowadzić to wszystko w należyty sposób. Nie wiem czuje z jednej strony się źle, a z drugiej dobrze, bo w końcu dotarło do mnie coś dzięki tej rocznej znajomości... Może kiedyś pokocham jeszcze jakąś kobietę, ale już inaczej, dojrzalej i z głową, a każdy zły dzień, frustracje zachowam dla siebie by tylko nie psuć jej humoru, bo miłośc ma budować i podnosić na duchu.

Drogi autorze, przede wszystkim teraz jest czas na zabranie się za siebie. Ciężko stworzyć związek jeżeli ma się duze problemy z wyrażaniem emocji, tylko zniszczy się druga osobę. Wydaje mi się że szczera rozmowa z tą dziewczyną i prośba o wsparcie w "naprawianiu" siebie bylaby dobrym krokiem. Jeżeli odmówi, uszanuj to. Przede wszystkim dobrze ze zdajesz sobie sprawę że swojego problemu ale nie jestem przekonana czy sam zdołasz to udźwignąć, terapia to dobry pomysł.

Sama mam problemy z nerwami. Od 6 lat ostro się za siebie wzięłam, coprawda na terapię nie chodziłam, (dopiero po zdradzie męża trafiliśmy razem do terapeutki) ale miałam ogromne wsparcie w mężu. Niestety mój wybuchowy temperament doprowadził do tego że mąż mi przestał się "stawic" i wynikło z tego wiele nieprzyjemności. Nie raz padały ostre słowa, krzywdzące których później bardzo zalowalam. Z czasem nauczyłam się przepraszać, później gryzlam się w język ale nie jest to rozwiązanie problemu, w tym momencie jak się wkurze poprostu o tym mówię wprost ale bez krzykow i obrażania.
Też wyrzucalam swoją flustracje w bliskich czasem dalej mi się to zdarza ale doszłam z bliskimi do momentu w którym dają mi "liścia" slownego jak zaczynam przeginac. Życzę Ci żebyś znalazł osobę która będzie cię wspierac w walce, powodzenia.

Daj spokój tej biednej dziewczynie, nie zasługujesz na nią - a sam idź na terapię, bo masz poważne problemy z sobą, i zdaje się z hazardem. Jak się już naprostujesz możesz próbować z kolejną kobietą, ale na razie przystopuj i zajmij się sobą. To może zająć Ci lata. Powodzenia.

Czy ja wiem czy do końca takiej biednej. Na samym początku wcale nie tryskała radością z życia, a przy mnie bardzo odżyła i się tym ładnie odpłaciła. Problemy z jej strony również wynikły, bo parę razy wyjeżdżała do przyjacieli kiedy sie powadzilismy i to było powodem owych kłótni. Nie jestem na tyle głupi by wierzyć w przyjaźni damsko-męskie, nikt nic nie robi bezinteresownie, a sam takich przyjaciółek miałem sporo kiedyś. Wiem, nie powinienem mierzyć własną miarą, ale wyobraźnia zrobiła swoje. Dlaczego się tak tym przejmuje ? Bo mam swiadomosc, ze lata leca i wkrótce moge skończyc sam albo z kimś z kim z przymusu. Jakbym miał machine czasu to cofnałbym sie w czasie i byłbym o wiele bardziej ostrozny w znajomosciach...

A skończ gościu i przyczepiać się o ortografie, bo Ty też jakimś specem od tego nie jesteś. Nie mam zamiaru tu już więcej się rozpisywać, bo nie warto sobie tyłka zawracać takim pierdoleniem. Nie nazywam tego romantyzmem, nazywam to redukcją etatów, bo na tym terenie było bardzo słabo o klientów. Tak, jak ktoś wchodzi dopiero na rynek pracy to zdecydowanie jej łatwiej + każdy ma inna sytuacje ekonomiczna, a ja takiej samowolki tj okresu gdzie miałem wolne nie miałem bardzo długo, a przeżyłem koszmar którego nie zamierzam tutaj opisywać. Ja tez wolałbym mieć spokój, dobra atmosferę w bliskim gronie, a nie ciągłe zadymy i wieczne życie w stresie. Nie ma co się porównywać, ale bananowe dziecko ma się zdecydowanie lepiej

Po co tu przyszedłeś ? Po to aby pogłaskać Cię po główce? Tego tu nie dostaniesz.

Po poradę ? To zacznij ich słuchać.

Warto się starać, ale o to aby wyleczyć się i być normalna osoba, wówczas można myśleć o związkach. Ale nie takich z nudów.

Ja uważam, że jeśli szacunek działa w obydwie strony i partnerzy się szanują to wtedy takie sytuacje nie mają miejsca. Zgadzam się, że moja wybuchowość z całą pewnością pogrążyła tą cała relacje, ale mam cichą nadzieje, że może się to da w jakiś sposób jeszcze odratować, a jak nie to zapominam po prostu chociaż z całą pewnością będzie ciężko po tylu miłych chwilach spędzonych u jej boku, rodziny. Nie mam problemu z tym by poznać kogoś innego i nigdy nie mialem problemu z powodzeniem, ale i tak często brnę w relacje które maja wiele sygnałów alarmowych, że nie będzie warto. Myślałem, że ta z początku szalona relacja przerodzi się w coś dojrzalszego i oboje będziemy starać się to pielęgnować. Wiem jaka jest różnica pomiędzy zauorczeniem, a miłościa, a toksyczna relacja. Te które zaczynają się szybko i jest w nich duzo emocji często skazane są na porażke, a szkoda, bo zawsze ma się nadzieje, że jednak nie i może to ta ... śmieszne jest to, że mialem opcje u wielu innych pieknych dziewczyn tak samo w poprzedniej relacji, ale mimo to i tak tkwiłem w nich, bo byłem lojalny i chciałem po prostu raz coś doprowadzić do końca. Ta dziewczyna o której mowa to tak szczerze nie była nawet w 100% w moim typie jeśli chodzi o sferę wizualna więc jednak można potwierdzić to,że można zakochać się w bylekim..

Jestem zszokowana tym komentarzem.. Czego oczekujesz? poklasku że byłeś wierny, serio? Piszesz ze można zakochać się w byle kim bo dziewczyna nie była pieknascia z twoich marzeń? Gdyby mój mąż tak powiedziel to kopa w dupe i po zawodach.. W życiu nie chciałabym niczego budować z osobą która ma takie podejście do miłości.
Przepraszam ale nie zasługujesz na jakikolwiek związek dopóki nie nabierzesz pokory, szacunku do siebie i innych.
Wez się w garść, zacznij terapię i prace nad sobą bo swoimi wypowiedziami nie prezentujesz niczego godnego uwagi.

A dajże tej dziewczynie spokój, bo miała szczęście się zorientować, że chociaż masz metrykalnie pod trzydziestkę, to mentalnie chyba jeszcze tkwisz w gimbazie.

Jesteś nieodpowiedzialny, porywczy, nie potrafisz przyjąć na klatę żadnej krytyki i tak właściwie to strasznie ciężko w Twoich wypowiedziach doszukać się czegokolwiek atrakcyjnego- rozbuchane ego i chęć do zwalania własnych zachowań na innych ludzi, ot co.

Polecam terapię pozwalającą na rozwinięcie jakiegoś wglądu w siebie.

Jeżeli człowiek jest chory to się leczy
Jezeli jest coś nie tak to należy to naprawić.

Ty nigdy nie zbudujesz normalnego związku. Może trafisz na jakąś szara myszkę, która tak zastraszysz, że będzie się ciebie trzymała do końca. Zgotujesz jej jednak piekło z życia. Ty może i szczęśliwy będziesz. Tylko Ty.

Jak jednak będziesz trafiał na nieco kumate i w miarę inteligentne to zawsze będziesz kończył z ręką w nocniku.

Apropo ostatniego akapitu - ktoś ci kazał/zmuszał do romansu ? Nie life is fucked ul lecz Ty. Tak po ludzku po prostu. Skoro jestes rzekomo w okolicach 30 tonie wkładasz do każdej napotkanej na drodze dziurki

Wszyscy polecają Ci tu terapię, żebyś zaczął panować nad agresją.
Temperament nie tłumaczy Twojego zachowania. Nic go nie tłumaczy. Masz z tym problem i możesz go opanować. Z pomocą terapeuty, on pokaże Ci jak sobie radzić i nie ranić wszystkich dokoła, a szczególnie bliskich Ci osób.

Poza tym masz jakieś ogromne kompleksy i problemy z dostaniem, i utrzymaniem pracy. Pakujesz się w jakieś niepewne robótki, a potem popadasz w długi.
To jest brak dojrzałości. I tłumaczenie, że " Mieliśmy tak wspaniałe przygody, że zapomniałem o bożym świecie. Straciłem prace i od tamtej pory zaczeło się wszystko zmieniać." nie zmienia faktu, że jesteś nieodpowiedzialny.

Co Ty chcesz dać swojej partnerce? Oprócz jazd emocjonalnych?

Edit: już wiem. Ty zachowujesz się jak przestraszony szczeniak na tym forum. Gdy uważasz, że ktoś Cię atakuje, to gryziesz. Tylko że nie odróżniasz zagrożenia od pomocnej krytyki, więc w razie czego już tak się zachowujesz dziwacznie.

No dobra szczeniaku - trafiłeś do stada ludzi, którzy przeszli dużo i widzieli sporo. Jeśli ktoś Cie trzepnie łapą, to nie dla własnej przyjemności, a po to, żebyś się zastanowił. Żebyś wyszedł na prostą, jeśli chcesz. Ponieważ sam jesteś dorosły, to pokazujemy Ci, co możesz w swojej sprawie zrobić. Gdzie są błędy.

Idź do terapeuty. Znajdź normalną pracę.

Wiem może to również głupie, ze strasznie lubię młodsze, ale to z tego względu, że w miare relatywnie młodo wyglądam i takim się podobam, jestem up to date anyways słabo, ale szanuje was za wasze przejścia. Wiem, ze nie jestem tutaj na tym forum jedyny... jestem ciekaw czy znalazłby się tutaj ktoś kto równiez popełnia ten sam błąd co ja.. pamiętam jak któraś z byłych powiedziala mi, ze potrafie rozkochac kobiete do szaleństwa, a potem te uczucie skutecznie zabić.. im not rly proud of it ;p

Nie wiem jak innych użytkowników tego forum, ale mnie nie obchodzi to, komu się podobasz. Dla mnie jesteś literkami w kompie, za którymi kryje się ktoś pełen kompleksów, i starający się pokazać jakiekolwiek swoje sukcesy, chociażby tak dziwne.
Starszym się nie podobasz, bo pewnie widzą to, co ja. Mają już doświadczenie i byle czym im nie zaimponujesz.

Nie, nie radzisz sobie ze sobą. Gdybyś sobie radził, nie zgrywał byś chojraka na anonimowym forum. Bo po co?
Uzależniasz swoje postępowanie od postępowania innych. Swoje samopoczucie także. Nie masz wewnętrznej siły, brakuje Ci samokontroli i przekonania o własnej wartości.
Naprawdę mierzysz swoją wartość tym, że podobasz się niedoświadczonym podfruwajkom?
Dlaczego akurat to jest dla Ciebie ważne?
Jak chcesz sobie z tym sam poradzisz? Sam?

Beyondblackie - zgadzam się z Tobą, szkoda, że wcześniej o tym nie myślałem, a od razu reagowałem. Często tak jest gdy się właśnie ma taki temperament, szybciej działasz niż myślisz.. na nieszczęście to nie odbija się tylko na relacjach z kobietami, a również w pracy. Pora siebie w jakiś sposób utemperować by móc iść dalej. Nie trzeba mieć wielkiej wiedzy by móc wywnioskować, że takie zachowania często mają podłoże w tym czego się doświadczyło kiedyś.. nikt nie ma tego wypisanego na twarzy, a mnie spotkało bardzo wiele złego i chyba to jedyna furtka ujścia tych wszystkich złych emocji. Jakie są reperkusje takich zachowań ? wstyd zdecydowanie, bo czasu nie cofniesz, a słowa jak karabin zabiły uczucia i resztę względem drugiej osoby. Moja poprzednia praca nie skończyła się z powodu braku klientów itd tylko w szale zacząłem wyzywać dyrektorkę od wulgaryzm .. namieszała mi trochę w papierach stąd też tak długa stagnacja w pracy i rozwoju. Kiedyś byłem bardzo spokojną osobą, ale jak spotkało mnie tyle nieprzyjemności, niesprawiedliwości ze strony innych to coś pękło i od tamtej pory kiedy ktoś mnie denerwuje albo mówi cokolwiek na mój temat negatywnego to po jakimś czasie wybucham... naprawde rozumiem Was, ze każdego z nas spotyakja jakieś nieszczescią tylko jedni potrafia sobie z nimi radzić ,a inni gorzej.. jednych zgwałcą i idą dalej i nie rozpamiętują, a inni tkwią w tym kur**dołku. Na pewno do wielu rzeczy doszedłem ostatnimi czasy przez wewnętrzą introspekcję i pora to zmienić w przeciwnym razie widze ciemność przede mną.. pora wybaczyć wszystkim i sobie również.. pozdrawiam was

Nie rozumiem sensu terapii.. one działają w formie katharais, ale samemu również można sobie coś rozjaśnić.. w końcu człowiek uczy się na błędach...

Najgorsze jest to, że teraz stopniowo do mnie dochodzi to wszystko. Staram się jakoś tego nie przeżywać, ale i tak wraca nostalgia gdzie jest bardzo ciężko. Żałuje teraz, ze taka relacje potrafiłem wulgaryzm, wątpie by było mnie stać na szczerość taką z drugą osoba jeszcze w życiu. Myślę, że ona też tego nie zapomni i może kiedyś jak już wszystko będzie grało to się spotkamy ? kto wie, życie pisze różne scenariusze, ale na ta chwile przestaje żyć nadzieją i skupiam się na sobie.. Dlaczego tak jest, że w życiu te piękne chwile trwają tak krótko ? To był jeden z lepszych roków w ostatnich latach.... miłego dnia

No pewnie tak, ale tych dobrych chwil chyba również nie zapomni.. nie wiem no, będzie co ma być, ale raczej żyje z faktem, że nie będę zapisany w jej pamięci dobrze....
No to gratulacje, 3 lata to już nawet sporo