Relacja z mężczyzną starszym o 12 lat - Netkobiety.pl

Cześć,
Niedawno poznałam mężczyznę, który jest ode mnie starszy o 12 lat. Ja mam 21, a on 33 lata. Polubiłam go, fajnie mi się z nim gada, spędza czas i łączy nas też świetny seks.
Spotykamy się jest miło i tyle. Ja nie interesuje się tym czy jest ktoś jeszcze, nie jestem zazdrosna, nie wiążę z nim na poważnie przyszłości na zasadzie weźmiemy ślub i będziemy mieć 4 dzieci.. Po prostu żyje chwilą.
Wszystko wydawało mi się ok, do momentu, gdy opowiedziałam o tym mojej przyjaciółce, która powiedziała mi, że to nie normalne że spotykam się z o tyle starszym mężczyzną i, że ta relacja jest chora.. Poradziła mi jeszcze, żebym to jak najszybciej zakończyła.. Przyznam, że trochę mnie to zmartwiło, bo zawsze liczyłam się z jej zdaniem, ale akurat tym razem jej nie rozumiem. Dlatego też tutaj mam pytanie do was; czy uważacie że ona ma rację i to co robię jest złe i nie normalne?
P.s wszyscy faceci którzy są w moim wieku niestety mają mentalność dzieci.. przez to zupełnie mnie nie pociągają,a wręcz odpycha..
Co szczerze myślicie na temat  mojej relacji z tym mężczyzna ?

Istotka6 napisał/a:

Piszesz się na sex friends. Ok, masz do tego prawo, jest to ok o ile dwóm stronom taki układ pasuje. Nie ma nic w tym złego
Natomiast problem pojawia się kiedy którejś ze stron zaczyna zależeć na czymś więcej, kiedy nie da się ot tak tej relacji zerwać a co jest dość częste po pewnym czasie i pewnie o to przyjaciółce chodziło. Z drugiej strony nie lubię gdy ktoś coś narzuca bo ma swój taki światopogląd... To jest Twoje życie i nikt za Ciebie go nie przeżyje a tak to przynajmniej fajna przygoda lub nauczka na przyszłość bedzie

Nie no możliwości pojawienia sie uczuc tutaj nie ma napewno..  On traktuje mnie dobrze nawet bardzo, ja go też, ale obydwoje mamy świadomość, że to tym czasowe i kiedyś się skończy..

Istotka6 napisał/a:

Piszesz się na sex friends. Ok, masz do tego prawo, jest to ok o ile dwóm stronom taki układ pasuje. Nie ma nic w tym złego
Natomiast problem pojawia się kiedy którejś ze stron zaczyna zależeć na czymś więcej, kiedy nie da się ot tak tej relacji zerwać a co jest dość częste po pewnym czasie i pewnie o to przyjaciółce chodziło. Z drugiej strony nie lubię gdy ktoś coś narzuca bo ma swój taki światopogląd... To jest Twoje życie i nikt za Ciebie go nie przeżyje a tak to przynajmniej fajna przygoda lub nauczka na przyszłość bedzie

Nie no, możliwości pojawienia sie uczuc tutaj nie ma na pewno..  On traktuje mnie dobrze, nawet bardzo, ja go też, ale obydwoje mamy świadomość, że to tym czasowe i kiedyś się skończy..

Cyngli napisał/a:

amoniak napisał/a:

Cześć,
Niedawno poznałam mężczyznę, który jest ode mnie starszy o 12 lat. Ja mam 21, a on 33 lata. Polubiłam go, fajnie mi się z nim gada, spędza czas i łączy nas też świetny seks.
Spotykamy się jest miło i tyle. Ja nie interesuje się tym czy jest ktoś jeszcze, nie jestem zazdrosna, nie wiążę z nim na poważnie przyszłości na zasadzie weźmiemy ślub i będziemy mieć 4 dzieci.. Po prostu żyje chwilą.
Wszystko wydawało mi się ok, do momentu, gdy opowiedziałam o tym mojej przyjaciółce, która powiedziała mi, że to nie normalne że spotykam się z o tyle starszym mężczyzną i, że ta relacja jest chora.. Poradziła mi jeszcze, żebym to jak najszybciej zakończyła.. Przyznam, że trochę mnie to zmartwiło, bo zawsze liczyłam się z jej zdaniem, ale akurat tym razem jej nie rozumiem. Dlatego też tutaj mam pytanie do was; czy uważacie że ona ma rację i to co robię jest złe i nie normalne?
P.s wszyscy faceci którzy są w moim wieku niestety mają mentalność dzieci.. przez to zupełnie mnie nie pociągają,a wręcz odpycha..
Co szczerze myślicie na temat  mojej relacji z tym mężczyzna ?

Nie ma nic złego w tej relacji, różnica wieku między Wami jest niewielka i w niczym nie będzie przeszkadzać, zwłaszcza, że Wasza relacja jest niezobowiązująca.
Uważam, że Twoja koleżanka nie ma racji. Myślę, że może być troszkę zazdrosna o to, że poznałaś kogoś, z kim miło spędzasz czas. Czy ona sama jest w związku?

Nie, nie jest w związku. Jak twierdzi, jest singielka z wyboru. Ale nie wydaje mi się, żeby celowo chciała mi "dokopac" z zazdrości, w koncu jesteśmy sobie bliskie (bynajmniej tak mi sie wydaje..)

Dla jednych taka różnica jest niewielka, dla innych spora. Mi na przykład wydaje się to trochę za dużo, choć mówię, czysto subiektywnie Mając konto na jakimś portalu randkowym w wieku prawie 30 lat, byłem zaczepiany przez dziewczyny o 10 czy 12 lat młodsze. Zawsze się zastanawiałem, co je tak ciągnie do starszych, gdzie wyraża się ten brak dojrzałości u ich rówieśników..Wydawało mi się, że jednak rówieśnicy zawsze lepiej się potrafią dogadać..
Skoro się czujecie dobrze, to nic tylko pogratulować

wg mnie wiek to nie problem, ale charakter relacji u tak młodej dziewczyny, takie podejście? Co Cię spotkało że masz emocje na poziomie mocno steranej życiem 40..?

Ela210 napisał/a:

wg mnie wiek to nie problem, ale charakter relacji u tak młodej dziewczyny, takie podejście? Co Cię spotkało że masz emocje na poziomie mocno steranej życiem 40..?

To chyba kwestia tego, że dosyć szybko się usamodzielnilam, bo od 18 roku życia nie mieszkam z rodzicami, a od 19 lat sama się utrzymuje: pracuje i studiuje jednocześnie. Możliwe,że właśnie to wpływa na to, że tego samego szukam u mężczyzny.. sama nie wiem w sumie.. moze to też kwestia właśnie wyżej wspomnianego traktowania i ogromnej przepaści między mezczyznami którzy mają już jakieś obycie z kobietami i wiedza co to szacunek wobec nich,a "chlopakami" którzy traktują kobiety jak zabawki i ogólnie mało rozgarnieci w tym jak traktuje się drugą stronę (nawet w niezobowiazujacych relacjach)

bagienni_k
To może ja powiem z obserwacji moich jeszcze całkiem niedawno znajomych w tymże wieku. Większość chce się wyszaleć, takie poważniejsze podejście do życia zaczyna się pod koniec studiowania, a jak mają czas to luźne przebieranie partnerek, a jak już poważny związek to mimo wszystko w głowie myśl o imprezach, nie o pracy. Duża część też jak już nawet wynajmuje to w weekendy do mamusi po obiady jeździ, mała samodzielność, rodzice utrzymują... W dużej mierze tak to wygląda. Na pocieszenie dodam, że są też mężczyźni poważnie myślący o związku, o życiu, wynajmujący i żyjący za własne zarobione pieniądze. Mam wrażenie tak jak piszesz, kiedyś było inaczej niż w pokoleniu 95 i poniżej... Pracując dużo rozmawiam z ludźmi, stąd też to nie tylko moje obserwacje. Smutne ale na pocieszenie dodam, że nie wszyscy to jak Piotruś Pan
Drugi aspekt, rozumiem potrzebę by się wyszaleć, każdy ma to powinien znaleźć czas ale uważam, że wszystko da się pogodzić

Lady Loka napisał/a:

Ja bym się nie zastanawiała, co ciągnie dziewczynę do starszych.
Zastanawiałabym się bardziej co ciągnie faceta do młodszych.

Akuratnie tu odpowiedź jest prosta. Ciało.

Lady Loka napisał/a:

To to wiem. Ale poza tym? Partnerka do rozmowy słaba, doświadczenie życiowe małe, tak naprawdę to facet musi sobie tutaj jakoś rekompensować swoje problemy.

Nie wiemy ile to trwa. Coś chyba się psuje, skoro pojawił się wątek na forum, a najlepsza przyjaciółka mówi co mówi.

Lady Loka napisał/a:

Widzisz, jemu dobrze, bo nie wymagasz od niego tego, czego wymagałaby jego rówieśniczka:) Tobie jest dobrze, on Ci imponuje, seks jest pewnie dobry, a dla 30latki mogłoby być mocno średnio.

Dla mnie taka relacja, w której już teraz zakładasz, że nie ma przyszłości, jest stratą czasu.

Wymagam, jednak nie związków i latania koło mnie 24h/na dobę, a odpowiedniego traktowania. Wiem, że ma swoje życie i w żaden sposób  nie chce go ograniczać.

Dla mnie to doświadczenie, emocje, nauka samej sobie i wieksza motywacja do pracy nad sobą, a nie stracony czas ! Poza tym mogę cały czas spotykać się z innymi mezczyznami i jeśli poznalabym tego, który byłby tym WYJĄKOWYM to kończę wcześniejszą relacje z dobrymi wspomnieniami

amoniak napisał/a:

Lady Loka napisał/a:

Widzisz, jemu dobrze, bo nie wymagasz od niego tego, czego wymagałaby jego rówieśniczka:) Tobie jest dobrze, on Ci imponuje, seks jest pewnie dobry, a dla 30latki mogłoby być mocno średnio.

Dla mnie taka relacja, w której już teraz zakładasz, że nie ma przyszłości, jest stratą czasu.

Wymagam, jednak nie związków i latania koło mnie 24h/na dobę, a odpowiedniego traktowania. Wiem, że ma swoje życie i w żaden sposób  nie chce go ograniczać.

Dla mnie to doświadczenie, emocje, nauka samej sobie i wieksza motywacja do pracy nad sobą, a nie stracony czas ! Poza tym mogę cały czas spotykać się z innymi mezczyznami i jeśli poznalabym tego, który byłby tym WYJĄKOWYM to kończę wcześniejszą relacje z dobrymi wspomnieniami

W dalszym ciągu nie wymagasz tego, czego wymagałaby jego rówieśniczka nawet nie będąc w związku

swoją drogą sporo osób się w takich relacjach łudzi, że odejdzie jak kogoś pozna, ale to nie jest prawda. Prawda jest taka, że trochę się jednak angażujesz, poświęcasz mu czas, energię, trochę myśli (choćby tutaj). W ten sposób po części sama sobie zamykasz drogę do poznania kogoś wyjątkowego. Tak tak, Ty się nie angażujesz itd. Bzdura. Możesz się spotykać z innymi, a ilu tych innych było w ciągu ostatniego pół roku?

amoniak napisał/a:

bagienni_k napisał/a:

Z tym traktowaniem też trzeba patrzeć różnie. W wypadku nastolatków oczywiście, nie ma co mówić, kiedy ktoś używa niewybrednych słów, traktuje kobiety jak zabawki czy w ogóle się nimi nie interesuje, w żadnym wymiarze. Z drugiej strony "odpowiednie" traktowanie można rozumieć różnorodnie. Jedni wola aby mu poświęcać dużo czasu, inni mniej. Wchodząc w związek, trzeba sobie zdawać sprawę z konieczności podejmowania kompromisów a jednocześnie mieć świadomość, że dla drugiej osoby nie da się często rzucić wszystkich, czy większośći naszych codziennych zajęć. Część kobiet może wymagać od swoich partnerów, aby    byli prawie na każde zawołanie, bez przerwy sami wychodzili z inicjawtywą i skakali wokół nich. Inne( i oby tych było więcej) podchodza do związku bardziej racjonalnie, gdzie podział ról i zadań jest powiedzmy rozłożony po połowie. Zatem pyatnei czego oczekujesz od związku?
Poza tym, skąd masz pewność, że nigdy nie rozwinie się między Wami coś więcej? Takie zdecydowane zapewnienia, mówiące o tym, że "nigdy się w nim nie zakocham" wydają się dość ryzykowne...

Czego oczekuje od związku? Myślę, że dobry związek uskrzydla, motywuje, powoduje że stajemy się lepsza wersja siebie. (z własnej woli nie przymusu). Związek to wzajemne dopełnienie się ludzi którym na sobie zależy w tym samym stopniu i którzy po równo dają i biorą. To moja definicja związku właśnie.

Co do pewności, że się nie zakocham.. ok, masz racje nie mogę być tego pewna na 100% ale staram się mieć jednak nad tym kontrolę.
Nie rozmyślam nad tą relacją, niczego nie planuje i sobie nie wyobrażam. Nie mam presji na związki ( wręcz przeciwnie) i daje mu całkowitą wolność, nie ingeruje do tego co robi, jak sie nie widzimy. Do tego mam też świadomość, że z dnia na dzień może się to zakończyć, dlatego też staram się jednak nie przywiązywać, zwłaszcza emocjonalnie...

Lady Loka napisał/a:

Widzisz, jemu dobrze, bo nie wymagasz od niego tego, czego wymagałaby jego rówieśniczka:) Tobie jest dobrze, on Ci imponuje, seks jest pewnie dobry, a dla 30latki mogłoby być mocno średnio.

Dla mnie taka relacja, w której już teraz zakładasz, że nie ma przyszłości, jest stratą czasu.

Wymagam, jednak nie związków i latania koło mnie 24h/na dobę, a odpowiedniego traktowania. Wiem, że ma swoje życie i w żaden sposób  nie chce go ograniczać.

Dla mnie to doświadczenie, emocje, nauka samej sobie i wieksza motywacja do pracy nad sobą, a nie stracony czas ! Poza tym mogę cały czas spotykać się z innymi mezczyznami i jeśli poznalabym tego, który byłby tym WYJĄKOWYM to kończę wcześniejszą relacje z dobrymi wspomnieniami

Baju, baju... To nie jest tak, że nagle Ci błyśnie jakaś wyjątkowość i się zakochasz. Masz konsumpcyjne podejście, jak rozumiem nie byłaś w związku z miłości? i to się nagle zmieni? Na jakiej podstawie tak sądzisz?

Nie, nie jest w związku. Jak twierdzi, jest singielka z wyboru. Ale nie wydaje mi się, żeby celowo chciała mi "dokopac" z zazdrości, w koncu jesteśmy sobie bliskie (bynajmniej tak mi sie wydaje..)

12 lat to nie jest aż taka wielka różnica. Jak Ci z nim dobrze to kontynuuj, a koleżanki nie słuchaj. To Tobie ma być dobrze, nie jej.

JaJakoJa napisał/a:

CatLady napisał/a:

12 lat to nie jest aż taka wielka różnica. Jak Ci z nim dobrze to kontynuuj, a koleżanki nie słuchaj. To Tobie ma być dobrze, nie jej.

W jej wieku jest wielka. Gdyby to był związek ona 28 - on 40, albo ona 33 - on 45, to różnica do przeskoczenia. Ale 21 lat, to jeszcze pstro w głowie.

Ale do czego wielka różnica przecież oni są ze sobą tylko w celach rozrywkowo-seksualnych więc 21 latka już może a on jeszcze długo może więc na tej płaszczyźnie wydaje mi się ok.

Jeśli o tworzenie związku dla mnie to była by przepaść bo 33 latek to był stary dziad kiedy miałam 21   teraz ja mam 38 on 49 I pół I jest ok bo jesteśmy w tym samym miejscu w życiu.

bagienni_k napisał/a:

Oczywiścsie, żę się w ten sposób blokujesz na inne kontakty. Przecież poświęcając CZAS, energię i ŚRODKI, uniemożliwiasz sobie szansę, na zapoznanie się z innymi kandydatami. Przemyśl to. Choć prędzej, jak dla mnie, zakochasz się w tym facecie, niż znajdziesz kogoś innego.

Tak, musze to przemyśleć;) dlaczego uważasz, że się w nim zakocham? Pewnie ciężko byłoby mi to zakończyć, ale to nie ze względu na uczucia względem niego, a raczej przez to, że nie wiedziałabym jak to zrobić, żeby go nie urazić i zakończyć to w miłej (W miarę mlzliwoscj) atmosferze..

amoniak, mieliśmy ustalone pewne zasady typu bawimy się i jest dobrze, rozmawialiśmy bardzo dużo po kilka godzin dziennie heh ale główna zasadą była że umawiamy się na seks nie więcej niż ustalona ilość "spotkań" ponieważ chcemy wykluczyć większe emocje. Później już oboje wiedzieliśmy że trzeba się pożegnać. Z mojej strony już było przywiązanie i nawet gdzieś tam daleko nadzieja na coś więcej. Dziś się bardzo cieszę, że nic więcej nie było trzy dni chodziłam smutna ale uśmiech wrócił podwójnie

amoniak, mieliśmy ustalone pewne zasady typu bawimy się i jest dobrze, rozmawialiśmy bardzo dużo po kilka godzin dziennie heh ale główna zasadą była że umawiamy się na seks nie więcej niż ustalona ilość "spotkań" ponieważ chcemy wykluczyć większe emocje. Później już oboje wiedzieliśmy że trzeba się pożegnać. Z mojej strony już było przywiązanie i nawet gdzieś tam daleko nadzieja na coś więcej. Dziś się bardzo cieszę, że nic więcej nie było trzy dni chodziłam smutna ale uśmiech wrócił podwójnie

bagienni_k napisał/a:

Istotka6 napisał/a:

amoniak, mieliśmy ustalone pewne zasady typu bawimy się i jest dobrze, rozmawialiśmy bardzo dużo po kilka godzin dziennie heh ale główna zasadą była że umawiamy się na seks nie więcej niż ustalona ilość "spotkań" ponieważ chcemy wykluczyć większe emocje. Później już oboje wiedzieliśmy że trzeba się pożegnać. Z mojej strony już było przywiązanie i nawet gdzieś tam daleko nadzieja na coś więcej. Dziś się bardzo cieszę, że nic więcej nie było trzy dni chodziłam smutna ale uśmiech wrócił podwójnie

Jak bardzo mnie to nie dziwi
Taki scenariusz jest dla mnie tym pewniejszy, im dłużej trwa taka relacja FwB. Ze strony kobiety, po wielu chwilach bliskości, czułośći i seksu, to więcej niż pewne, że może sie zacżąć rozwijać coś więcej. Facet raczej sie zacznie zakochiwać, jak będzie latać za dziewczyną, będąc na każde jej zawołanie i spełniać jej wszystkie zachcianki. Także, choćby się obie strony umawiały, przysięgały, podpisywały cyrograf, to i tak w końću coś się rozwinie. Chyba, że oboje nie czują do siebie pociągu fizycznego..

Dokładnie, dziś się do tego przyznaję a wtedy wydawało mi się, że nad wszystkim panuje
Aczkolwiek z drugiej strony, to On własnie za mną latał heh ale mniejsza o to

bagienni_k napisał/a:

Tak, będziesz odkładać, odkładać aż w końcu będzie wielki poślizg i wpadniesz po uszy:)

Teraz to ja się bardziej zaczęłam zastanawiać z iloma dziewczynami takimi jak ja się spotyka.. dzisiaj jak się okazało wyjeżdża do Francji do swojej siostry na kilka dni. Przeszło mi przez myśl tylko jedni :" A co jeśli ma żone"?
Może trochę przesadzam i wyobraźnia mnie ponosi,ale intuicja mi podpowiada, że coś tu jest nie tak..

Cześć,

Spotykałam się jakiś czas z mężczyzną starszym ode mnie o 12 lat! ja mam 22, on 34.
Nasze spotkania zawsze były bardzo udane. Wino, rozmowa, seks. Czasem też wychodziliśmy razem na miasto, do restauracji, kina itp.. Wszystko było super, niby nie mogłam się do niczego przyczepić i naprawdę go polubiłam. Nie miałam pewności w jakim kierunku ta relacja zmierza. Jednak moje doświadczenia spowodowały, że zaczęłam się utwierdzać w przekonaniu, że to tylko seks. Poza tym w pewnym momencie zaczęłam czuć, że jest dużo różnić między nami, w wyniku których nie jestem dla niego wystarczająco dobra. Pierwsza rzecz to wiek i wątpliwości czy ta różnica nie jest za duża, druga  to zarobki i poziom życia. Ja jestem studentką zarabiającą nie całe 4 tys miesięcznie, on jest założycielem i prezesem firmy zarabiający ponad 20 tyś. miesięcznie. Kolejna rzecz to jego aktualne osiągnięcia życiowe, inteligencja i olbrzymia wiedza na wielu płaszczyznach. Kiedy dostrzegłam te różnice zaczęłam się zastanawiać jak to jest możliwe, że ktoś taki zainteresował się mną?
  Pomyślałam, że lepiej będzie jeśli zakończę tą relacje jak najszybciej, bo nic z niej dobrego nie wyniknie dla NAS obojga. Któregoś dnia napisałam mu, że odezwał się do mnie mój były chłopak i że zastanawiam się nad powrotem do niego. Chociaż tak naprawdę wcale do nikogo wracać nie chciałam. Wtedy wyczułam z rozmowy, że zrobiło mu się bardzo przykro, ale napisał, że to rozumie. i że chciałby mi pomóc, ale w tej sytuacji nie byłby obiektywny. Później jeszcze pisaliśmy ponad miesiąc ( mimo tego, że już się nie spotykaliśmy- oczywiście przeze mnie). Aktualnie od 3 miesięcy nie rozmawiamy i nie spotykamy się. A ja cały czas regularnie o nim myślę i zastanawiam się czy dobrze zrobiłam>? i czy go nie skrzywdziłam / nie uraziłam swoim mało dojrzałym zachowaniem>? Teraz sobie uświadomiłam, że mógł się poczuć jak "koło zapasowe" lub plan b. ale tak naprawdę wcale o to nie chodziło.. z drugiej strony sobie myślę, że skoro sam też się nie odzywa, to oznacza, że już nawet mnie nie pamięta i dobrze mu z tym?

Powiedzcie mi co o tym myślicie ? Oczywiście zdaje sobie sprawę, że moje zachowanie było mega nie dojrzale i że powinnam była być względem niego bardziej szczera. Ale stało się i czasu już nie cofnę Na przyszłość wyciągnę lekcje.

Aktualnie od 3 miesięcy nie rozmawiamy i nie spotykamy się. A ja cały czas regularnie o nim myślę i zastanawiam się czy dobrze zrobiłam>? i czy go nie skrzywdziłam / nie uraziłam swoim mało dojrzałym zachowaniem>? Teraz sobie uświadomiłam, że mógł się poczuć jak "koło zapasowe" lub plan b. ale tak naprawdę wcale o to nie chodziło.. z drugiej strony sobie myślę, że skoro sam też się nie odzywa, to oznacza, że już nawet mnie nie pamięta i dobrze mu z tym?

Istotka6 napisał/a:

Piszesz się na sex friends. Ok, masz do tego prawo, jest to ok o ile dwóm stronom taki układ pasuje. Nie ma nic w tym złego
Natomiast problem pojawia się kiedy którejś ze stron zaczyna zależeć na czymś więcej, kiedy nie da się ot tak tej relacji zerwać a co jest dość częste po pewnym czasie i pewnie o to przyjaciółce chodziło. Z drugiej strony nie lubię gdy ktoś coś narzuca bo ma swój taki światopogląd... To jest Twoje życie i nikt za Ciebie go nie przeżyje a tak to przynajmniej fajna przygoda lub nauczka na przyszłość bedzie

Nie no, możliwości pojawienia sie uczuc tutaj nie ma na pewno..  On traktuje mnie dobrze, nawet bardzo, ja go też, ale obydwoje mamy świadomość, że to tym czasowe i kiedyś się skończy..

sosenek napisał/a:

Teraz już się nie przekonasz, zostaw to i zapomnij o nim, za bardzo namieszałaś i za dużo w tej historii niefajnych emocji się wygenerowało żeby próbować to reinkarnować.

I w ten sposób zamykamy się na często ciekawe znajomości, tak jakby znalezienie nowej było jak pójście do galerii po nową bluzkę.

Czy 3 miesiące to mało? Dla niektórych chyba bardzo dużo, ale w takich wypadkach warto odpuścić, jeśli jedna strona daje wyraźnie kilka razy do zrozumienia, że nie chce kontynuować znajomości. nie ma sensu się narzucać nikomu.