Emocjonalna zdrada. Mąż kocha pierwszą miłość - Netkobiety.pl

Piszesz, ze on nie z tych co walczy o kobiete. Niestety ale widac ze on z tych co walcza, co potrafi waoczyc 20 lat o kobiete.

Pytanie jak to wygladalo przed slubem. Nie bylo zadnych sygnalow alarmowych ?

Moim zdaniem problemem jest postępujący od dawna kryzys w Waszym związku, jego nasilające się kontakty są tego skutkiem i odskocznią.
.. Nie jest ważniejsza i najczęściej faceci pierwsi nie decydują się na odejście.

Jak to wyglądało przed ślubem? W ciągu 2 miesięcy od odrzucenia przez tamtą kobietę pojawiłam się ja.  Czy zakochał się we mnie? Myślałam, że tak, ja -bardzo.   W tle jednak przejawiała się dziewczyna , która go odrzuciła. Ale zaangażowany w nowy związek chyba zapominał . Tak myślałam.    po latach wyszło , że ja byłam zamiast, niestety.

Hmmm. Przyjaciólka....   Powinno być z małej litery. W ramach dobrych układów z przyjaciółmi męża zaprosiłam ją i jej rodzinę  ( mała córka i mąż) do nas.  Mąż był jak w amoku, uśmiech nie schodził z twarzy, maślane oczy, bożego świata nie widział. Nie widział też mnie , która w garach,  w kuchni latała i przygotowywała obiad, zmywała po posiłku. Jej mąż niczego nie zauważył. Ja tak.  Potem nie chciałam z nią kontaktów. On był nadal zabujany w tej dziewczynie, której mąż musiał drzwi od samochodu otworzyć , bo inaczej nie wyszła. A ja  cóż- kucharka. Paskudnie się czułam.Byłam upokorzona. Mąż nie zapytał czy mi w czymś pomóc, coś przynieść. Gadał z nią i gadał, i gadał z tym uśmiechem zakochanego szczeniaka. Nie spotykaliśmy się potem  wszyscy. Natomiast mąż tak. Poza domem.

Problemem jest to ,że emocjonalnie mąż ciepła  szukał u niej. Przez te wszystkie lata. kontakty były raz na kilka tyg, miesięcy. Ale za to ich intensywność była mega. Tak myślę. Przyparty do muru wyznał, że ona jest dla niego ideałem, aniołem, wszystko ma naj. Z aniołami trudno wygrać....

trudno opisać co działo się przez 20 lat w jednym poście. Co mam dodać?

Tak. Dziś to wiem. To był mój ideał, takiego faceta szukałam, to byłą i jest moja jedyna i pierwsza wielka miłość. Nigdy, przenigdy nie pokochałam nikogo innego. Nadal go kocham....

Ok. Jeszcze nie ogarniam:)

Tak. O ja głupia i naiwna. Przecież mąż przedstawił ją jako bardzo dobrą przyjaciółkę. Ale jak zobaczyłąm jak lewituje prawie nad nią....  mowa ciała była ....jednoznaczna .

Nie pozwoliłam! Zresztą mąż przez te wszystkie lata mówi, że to tylko przyjaciółka.  A  ja stanowczo nie chcciałam jego kontaktów z nią . Przez kilka lat nawet był spokój. Przeczytaj tytuł  mojego  topicu : zdrada emocjonalna . Tylko tyle i aż tyle.Nie sądzę, że ze sobą spali. Ale dziś właściwie nie wiem nic.

Może być tak że jest to rodzaj "niespełnionego marzenia", które chce się zrealizować, ale równie dobrze mógł szukać/znaleźć w każdym innym miejscu, jeżeli ma do tego skłonności i przy problemach w małżeństwie. Z młodszą o 15 lat koleżanką z pracy też trudno wygrać, także chyba nie ma sensu szukać przyczyny konkretnie w tamtej kobiecie.

Nie do końca takie głupie, mógłby "spełnić marzenie" i dać sobie spokój. Żart.

Problem w tym , że to była ta jego wielka , niespełniona miłość.  Ciągnie sie do dziś.
Nie piszę tego wszystkiego tak sobie. Piszę, żeby nie zatracać się całkowicie w tej drugiej osobie. Być trochę egoistą. Jeśli nie otrzymujesz w związku tego czego potrzebujesz, to skończ go. Ja nie miałam wcześniej odwagi. A teraz , kiedy się wydało, że złamał warunki naszego bycia razem -wszystko się skończyło. O kilka dobrych lat za późno.

Ale akurat adekwatne do roli którą autorka sama nadała tej Pani.
Gdyby wszystko inne grało w tym małżeństwie nie byłoby tematu.
Po co organizować przyjęcia na których czujesz się jak służąca a nie jak Pani?
Jakoś wielu kobietom bieganie do kuchni nic z tego tytułu nie odejmuje i nie lypią zazdrosnym okiem na nadskakiwanie  meza innym Paniom bo to wręcz rola gospodarza jest .
Z aniołami się nie walczy bo i po co być aniołem dla mężczyzny?
Jak kochasz męża skup się na Was a nie na osobach trzecich.

Ps jakby mieli się bzyknac to chyba by to zrobili przez te 20 lat...

No i gdzie tu źródło niepowodzeń małżeńskich , w tej kobiecie? W tym ze  maz śmie jakaś inna  podziwiać? Bo nie rozumiem konkluzji tego posta?

to  autorka koronowala tamtą Panią AZ do takiej roli.. Której moim zdaniem nie ma.

Maz znalazl swoja wielka milosc i nie jestes nia Ty. Tak czasami w zyciu bywa i nie jest to Twoja wina.

Dobrze, ze nie potrafisz bo takie zycie jest bez sensu.

Nie! Nie, to nie jest normalne, to chore! Wiele razy myslalam o tym, że też znajdę sobie *przyjaciela*. Wiem, że jeden patrzył na mnie... teskno. Nasz wspólny znajomy. Ale nie potrafilam. Nie mogłabym spojrzeć sobie w oczy. Trafił mi się typ klamcy, który stworzył wizję człowieka nieskazitelnego, dobrego chrześcijanina, który wszystkim wkoło doradzał, co powinni robić i jak mają żyć. Cholerna ostoja moralności. Wysoki, przystojny, elokwentny, z pasją i  dobrym samochodem. A w środku zgnily. U nas też to ona wysyłała smsy, cierpliwie, choć zerwał z nią kontakt. Po którymś z rzędu-odpowiedział i poszło....Kobieta w podobnym wieku, podobno w udanym małżeństwie.   he he. Każdy jego kontakt z nią bolał bardzo. Tak jak u Ciebie. Wiedział o tym, więc zszedł do podziemi. I żeby było śmiesznie twierdzi że nadal mnie kocha i jestem dla niego najważniejsza... Nie wiem co gorsze :mieć jedną, byłą miłość sprzed ponad 20 lat i  ja pielęgnować czy wiele kolezanek jak w Twoim przypadku. Ja byłam wyczulona na tą jedną, Ty masz *przyjemnosci* z wieloma. Doszłam do mądrego wniosku. Chyba wyjścia nie ma. Trzeba takiego sk.... a pogonic. Człowieka, którego kocham muszę wygonic
ze swojego życia żeby zachować resztki godności. Tacy są faceci!
Nie myślałaś żeby skończyć takie małżeństwo i zacząć od nowa?

Mam pytanie. Czy dalibyście drugą szansę? Mam wrażenie że mąż jest zdruzgotany tym co zrobił. I dobrze!    I mimo, że na dziś uważam, że wszystko jest już pozamiatane przez kłamstwo męża, ale.....    żal mi tych wszystkich lat, żal mi rodziny, dzieci, siebie, wspólnego zbudowanego świata. No i mówi ,że mnie kocha i jestem dla niego najważniejsza... Co z tym zrobić?  20 lat, pół mojego życia ma pójść do kosza....

Dałabym, gdyby chodziło tylko o seksualną fascynację.
Ale w mojej opinii on kocha tamtą kobietę.
Puściłabym go wolno.

Głupi ten Twój mąż, niedojrzały i nieuczciwy. Jak można wzdychać przez ponad 20 lat, do jakiejś niespełnionej miłości, z którą spędziło się wakacje w zamierzchłych czasach, która wybrała innego, a nie doceniać osoby z którą założyło się rodzinę?
Z tego, co piszesz wynika, że od początku byłaś dla niego opcją, z braku laku.
Nawet, jeśli przez te wszystkie lata ich kontakt nie był częsty, raz na kilka miesięcy, ale jednak bardzo emocjonalny, jeśli mąż zaniedbywał Cię (nawet w chorobie), nie wychodził z jakąkolwiek inicjatywą, czułością, to jego zapewnienia o rzekomej miłości do Ciebie to tylko puste słowa.
Zgadzam się, że on ciągle ją idealizuje, myśli o niej, tęskni, a nie dostrzega i nie docenia żony z którą żyje, ale gdyby przyszło mu  żyć z tamtą, to z pewnością straciłaby wiele ze swojej anielskiej glorii, jak to w życiu, tyle, że Twojemu mężowi brakuje wyobraźni.
Pytasz dlaczego ona ciągle przypomina mu o sobie, mimo, że ma rodzinę? Myślę, że ona doskonale zdaje sobie sprawę z atencji jaką on ją darzy i po prostu imponuje jej to. Ot, taka odskocznia od codziennego życia w postaci ciągle zakochanego w niej adoratora.
Nie rób sobie wyrzutów, że kiedyś zaprosiłaś ją z rodziną na obiad. W takich sytuacjach wiele osób radzi poznanie "wroga". Mogłaś jedynie nieco zaangażować męża do obsługi, no ale to już przeszłość. Zastanawiają mnie jednak te ich wspólne  kawki. Pisałaś, że ona z rodziną byli u Was przejazdem, czyli jak się domyślam nie mieszkają w Waszej miejscowości, więc gdzie i kiedy dochodziło do tych spotkań?
O stosunku Twojego męża do Ciebie świadczy też fakt, że mimo odbytej terapii, on w pewnym momencie chciał odejść, czyli nie jesteś dla niego ważna. Dla utopii, gotów był zostawić rodzinę.
Teraz rzekomo jest zdruzgotany, czym? Myślę, że raczej faktem, że się wydało, że nie potrafi uwolnić się od uczucia do tamtej kobiety.
Jesteś w patowej sytuacji. Z jednej strony szkoda Ci 20 lat wspólnego życia, niestety, budowanego na piasku, z drugiej strony jak żyć dalej z oszustem?
Zastanów się co stracisz, a co zyskasz w przypadku rozstania. Może warto dać sobie szansę i oddalić wiarołomnego męża, może w takiej sytuacji on cokolwiek zrozumie?
Choć wątpię, żeby po tylu latach naprawdę zakochał się w Tobie, a przecież głównie o to Ci chodzi.

A co byś powiedziała na pomysł  separacji ?
Wiesz, czasem rozstanie, danie sobie czasu może zmienić perspektywę widzenia. Być może twój mąż potrzebuje poczuć stratę ciebie  by otrząsnąć się z wymyślonej przez siebie miłości do tamtej.  Dla ciebie autorko to może też być czas na zadbanie o siebie i podjęcie decyzji.
Życie w emocjonalnym trójkącie zdarza się bardzo często wśród długoletnich związków i czasem jest tak od początku trwania związku,  czasem są to *zauroczenia np. w pracy.  Z aniołami się nie wygra,  bo to są  piękne ideały.  Dojrzałe związki dojroslych są pozbawione tych emocji romantycznej miłości,  bo to są fantazje...
Twój mąż autorko poslubiajac ciebie był niedojrzaly.  Ty zostałaś jego plastrem.
Twój mąż lubi wyzwania więc goni za tym królikiem. Oboje wzajemnie się adoruja bo chcą pokazać jacy są wyjątkowi dla siebie,  karmią tym swoje głodne Ego. To ich pobudza do przedłużania tej znajomości tzw. niedostępnosc.
Przykre to dla ciebie ale nie musisz chcieć odgrywać rolę biednej i pokrzywdzonej przez los żony.

Czemu chcę stawać w szrankach? Bo w małżeństwie powinny być 2 a nie 3 osoby, Bo kiedyś ślubował miłość i wierność, a jest praktykującym katolikiem ( ja już nie) , bo wychowaliśmy lepiej lub gorzej fajne dzieciaki.Tak , po terapii bardzo się poprawiło, miał czas dla mnie, był uważny, ale nie tak romantyczny jak dla niej no i po chyba roku znowu z nią nawiązał kontakt, choć zerwanie było warunkiem terapii. Tłumaczył się że obiecał zerwanie tylko na czas terapii... o ludzka naiwnośći. Serio?????  To było jakieś 10 miesięcy temu. Dałam ostatnia szanse-koniec z nią , płacze rozmowy, rozmowy. On znowu myślał czy nie odejść. Zatrzymałam go, otrzeźwiłam , uzmysłowiłam co straci on, ja i dzieci. Został i poprawiło się bardzo,ale dostał ostateczne ostrzezenie.  Miał całkowicie zerwać kontakt i mówić mi o wszystkich próbach z jej strony.  Obiecał mi to. Ale po 5 jej smsie- zmiękł.     Jak to teraz czytam, to myślę : jaka ja głupia i naiwna, aż wstyd.Ech, będę musiała z tym żyć.

Ta separacja już się zaczęła. Wywaliłam go z domu, w pół godziny go nie było zszokowany tym co się stało. Teraz wyjechał żeby się dowiedzieć co z nim jest nie tak, o co mu chodzi, dlaczego jest taki popaprany.  kurcze,   po 1. nie powinien nawiązywać takich kontaktów z tą swoją pierwszą miłością będąc w związku ze mną.   Po 2 terapia powinna mu uporządkować co jest najważniejsze w  życiu małżeńskim , obiecał zerwanie z tą .... Po 3 właśnie złamał drugą ostanią szansę. Nie mam wyjścia . Dociera do mnie , że z tego nic nie będzie. Szukam najlepszego adwokata jakiego można znaleźć. Upokorzona do samych pięt...

Josz.
Miało być albo oczywiście.   Układ biznesowy w sensie , że mieszkamy osobno, a kontaktujemy się tylko jak ...kontrachenci-uprzejmie, serdecznie, jak z wieloma innymi osobami.   Ale czy ja potrafię?????? Nie da się ukryć, że nadal go kocham. I nie rozumiem, dlaczego on tak bardzo rani osobę, która zawsze stała za nim murem, która dbała o niego, urodziła mu dzieci. Czytałam topik End_aluzji. Jej się udało. Ale utkwiło mi jedno zdanie: pozbieranie się po rozstaniu zabiera średnio rok. A ratowanie małżeństwa po zdradzie znacznie dłużej i nie ma żadnych gwarancji ,że się uda... Co wybrać?
Ciekawy poruszyłaś wą tek, tego czy oni mogliby być razem. Mąż powiedział mi kiedyś, że  oni w związku pozabijaliby się, że byłoby zbyt intensywnie. Ale rozmawiali też o tym, co by było gdyby.....  I nadal twierdził , że to tylko przyjaciółka. Ech.   Co robić?

Niezupełnie mógłby się z nią związać, mimo, że zapewne bardzo by chciał, bo jakby nie było, pani wybrała innego z którym od lat pozostaje w związku.
Nie przeszkadza jej to jednak w przyjmowaniu dowodów uwielbienia od żonatego "przyjaciela".
Nie wiadomo ile na temat tej "przyjaźni" wie jej mąż, ale widocznie ich małżeństwo go satysfakcjonuje, może ona nie jest tak obojętna wobec męża, jak zakochany w swojej muzie mąż autorki. Nikt też nie mówi tutaj o romansie, a o wieloletniej zdradzie emocjonalnej, platonicznej miłości do wakacyjnej dziewczyny sprzed 20 lat. Żałosne, ale jakże bolesne dla autorki.

Owszem, zwróciłam na to uwagę "co kilka tygodni, lub miesięcy", nie wydaje się zagrożeniem, no i te spotkania na kawki, nie wiadomo jak częste. I nie chodzi o to, że jest coś złego w wypiciu kawy ze znajomą, ja jednak zwróciłam uwagę na te fragmenty:

Mhmm2 wspomina także jak wielokrotnie czuła się upokorzona żebrząc o odrobinę czułości, a już wisienką na torcie było wyznanie męża:

Autorka nie wspomina o innych znajomych paniach, które z pewnością istnieją w życiu jej męża. Problem stanowi ta jedna, wielbiona, najlepsza, ideał.
Jaką więc rolę w jego życiu pełni żona?
Gdyby prawdą były zapewnienia męża o miłości do autorki, o tym, że podobno jest dla niego najważniejsza, to czy stawiałby na szali małżeństwo, czy może z miłości i szacunku do żony odpuściłby tę znajomość wiedząc, że żona cierpi (nie bez powodu)?

Gdyby mi maz powiedzial, ze jakas inna laska jest jego idealem to byloby po zwiazku.
Nie wiem jak Ty, ale ja uwazam siebie za zbyt dobra partie by grac drugie skrzypce. I autorka poniewaz ma dzieci, malzenstwo i nie jest taka mloda to zamiast z miejsca odejsc najpierw sie wsciekala.

Zauważyłam te wpisy o tym jak się czuła, tylko nie zgadzały mi się z całością obrazu i z tym że było ok po terapii.
Wg mnie Ona możliwość wyboru skrzypiec, ale  uparła się grać drugie i fałszuje niemiłosiernie..
No cóż, widzimy to inaczej. powtarzam się.

I dodajesz coraz to nowe fakty.
Pozdrawiam, nie pomogę.

„Prawda” forumowa głosi, że skoro jest przy tobie, wstawia twoje pranie, tobie robi zakupy i twoje dzieci żywi to znaczy, że ciebie kocha .
Przepraszam, za ironię, ale niestety twój mąż jest z tobą z pragmatyzmu. Nie mógl mieć kobiety, którą kocha to załozyl rodzinę z kobietą, która jest dobrym materiałem na żonę, jest ładna, ciepła, rodzinna.
Pewnie tobie było z nim też w miare dobrze, ale nie wierzę, że nie czułas że nie jesteś jego miłością. Oczywiscie niefajnie jest jak on otwarcie deklaruje uczucia (niby tylko przyjazni) wobec innej kobiety, jednak na pewno juz lata temu, przed dziecmi, przed ślubem chyba musialaś coś podejrzewać?

I przez 20 lat tak masz i w ciążę zachodzisz i to ciągniesz?
Nigdy się nie czułaś kochana przez męża?
Widzisz, ja widzę raczej męża, którego żona nie jest dla niego ideałem, ale wiele ich łączy i mąż ją kocha. Ale wszystkiego dla niej nie poświęci.
Ale może to dla Ciebie niewystarczająco i masz prawo szukać swojego szczęścia.

Byłaś z nim bardzo blisko , widać to po twoich wpisach . Nie musisz ich czytać , żadnych wiadomości między nim a nią, przecież czujesz na ile jesteś ważna dla niego . Może twarde tąpnięcie w waszych związkach wszystko wyjaśni , separacja ? Pewności pobudek nie będziesz i tak pewna , zdrada dużo zmienia

Morfeusz 1.

Myślę, że takie tąpnięcia już były,  pomagały na jakiś czas.   Kończyły się, gdy przyjaciólka usilnie szukała kontaktu z mężem. A on kolejny raz podejmował ryzyko utraty małżeństwa. Takiego dokonywał wyboru. Chyba z tego nic nie będzie. Ale masz rację zdrada wiele zmienia, kto przeżył  to wie co się dzieje . Mój mąż sam przyznał, że "przyjaciółka" stała się dla niego ostanio jeszcze bardziej ważna.   Sam nie rozumie co się z nim dzieje. Prawie mi go żal. Prawie...

Kocham go , nadal, mimo tego złego co zrobił . I nie rozumiem, czemu musimy się rozstać, przecież jak kogoś kochasz to możesz góry przenosić , pokonać każda przeszkodę.  Nasza miłość była bardzo asymetryczna. Godziłam się z tym, nie mogłam tego zmienić. Trzeba jednak być egoistą!  Bardzo pilnować tego , żeby otrzymywać tyle ile dajesz. Nigdy nie okłamałam męża, nigdy nie szukałam "przyjaciela".W innym przypadku..,kończy się jak u mnie, brakiem szacunku, brakiem uważności, lekceważeniem moich uczuć

Iwona 40.

Dziękuję za słowa otuchy. Wiele znaczą. Na prawdę.
Miłość to nie wojna, bardzo celne.... Ja zawsze mu mówiłam:nie można zmusić nikogo do miłości.  Ale też nigdy nie powiedziałam: idź , jesteś wolny, bądź szczęśliwy. Wydawało mi się ze jeśli jest miłość, to można pokonać każdy kryzys. Otóż  do tego trzeba dwojga     Musimy się rozstać niestety.

Pomyśl czy nie wprowadzić 34 kroków , aby samej nabrać dystansu do całej sytuacji . Jak pozwolisz się sobie samej wyciszyć , możesz na wszystko spojrzeć z większym spokojem a podejmowane kroki będą bardziej świadome i mniej bolesne. Ty w tym momencie stawiasz granice on je cały czas przekracza , boli jak słyszysz , że ktoś inny jest dla niego bardzo ważny , chyba pozostaje puścić wolno , to przypadek gdzie musi siąść na samym dnie i popatrzeć jakiego bałaganu narobił w życiu najbliższych osób. W amoku zakochania , ciężko jest dotrzeć do takiej zaczadzonej miłością osoby , a wymuszenia w dalszej perspektywie wspólnego życia też do niczego dobrego nie prowadzą . Ciężko jest żyć z taką osobą , jest jak zombie . Niby opakowanie to samo a zawartość głowy bliżej nie znana . Trzymaj się