Samotne panie - jak spędziłyście wakacje? - Netkobiety.pl

A więc Tycho. Powiem Ci co ja robię
Nie myślałam ani o romansach, ani o przelotnych znajomościach, nie zastanawiałam się nad tym w ogóle, nie mniej jednak, nie dalej niż tydzień temu w (tu subiektywna opinia) jednym z najpiękniejszych miejsc na Ziemi, w promieniach przedpołudniowego słońca, w sprzyjającej aurze i wśród dobrodziejstw Matki Natury, przemiłym głosem dobywającym się z roześmianuch ust zagadnęło mnie coś... na kształt mojego ideału faceta (co zdziwiło mnie że w ogóle posiadam takowy?) a przynajmniej tyle podpowiedziały mi moje uwarunkowania ewolucyjno-biologiczne w tych nanosekundach, w których przyswajałam naprędce stojące przede mną treści wzrokowe wraz z ich rozbrajającym uśmiechem. Wśród dobrodziejstw Matki Natury.
W rezultacie treści dźwiękowych z kolei i padających w nich pytań wywiązała się  przemiła wymiana zdań, której towarzyszyła przemiła wymiana uśmiechów, a której ciągu dalszego przytoczyć... nie mogę, albowiem zupełnie znienacka i nieoczekiwanie obudziło się we mnie niezwykle silne przekonanie, że 'ja już muszę iść' i co gorsza, za tym przekonaniem, w ułamku sekundy, bez przyjrzenia się temu przekonaniu, bez zastanowienia się nad zasadnością jego istnienia moje usta powiedziały temu rozanielonemu panu (niemniej rozanielone) zupełnie serdeczne i jak najbardziej szczere 'miłego dnia' po czym poszłam w cholerę.

I tyle było z mojej strony  odnajdywania się u schyłku sezonu letniego 2019

Dostrzegam u Ciebie podobny talent do sabotowania własnego życia uczuciowego co u siebie Co było tam gdzie musiałaś iść? Kolacja? Autobus? Kolejny odcinek "Korony królów"?
Takich ludzi jak my powinno się wyłapywać już w szkole podstawowej, w sposób podobny do tego jak wyłapuje się dzieci z wadą postawy, krzywym zgryzem czy wadą wymowy, i kierować do specjalistów w celu korekty ich interakcji społecznych, bo takie zachowania przynoszą nam większą szkodę niż seplenienie.
Powiedz chociaż co to za jedno z najpiękniejszych miejsc na Ziemi, kim był ten cud Natury i o czym rozmawialiście.

Znaczy się fizjoterapeuta . Może nawet bio-, skoro bez fizycznego kontaktu.

Niestety i mnie zdarzały się podobne sytuacje. Raz wtargnęły mi na polu namiotowym 2 dziewczyny do namiotu w celu wyciągnięcia mnie na tańce, a ja uciekłem w sen. Innym razem, w rzęsistym deszczu pomogłem jednej ładnej pani wymienić koło w samochodzie, a potem bez słowa odjechałem w tym deszczu na rowerze. Z czasem chyba nauczyłem się odważniej reagować na takie sytuacje, tyle że coraz mniej ich doświadczam. Jako kobieta masz chyba większą szansę na to, że coś podobnego się kiedyś powtórzy, więc po prostu bądź gotowa
Z drugiej strony, doświadczałem również podobnych reakcji jako facet, gdy próbowałem się odezwać do kobiety i dostawałem jakieś zdawkowe odpowiedzi, po których następowała ucieczka. Zawsze odbierałem je jako dyplomatyczną formę powiedzenia mi "spadaj", a może właśnie rozmiękczałem kolana? No cóż, już się nie dowiem...

Miejmy nadzieję, że chociaż zdjęcia Ci ładne wyszły. Mnie ostatnio zdarza się wybierać na robienie zdjęć, a potem nawet ich nie wyjmuję z aparatu.

U mnie dni było nawet więcej, bo trzy tygodnie. Urlop podzielony: najpierw Sardynia, a potem Karkonosze. Ciekawe za ile lat dopiero obejrzę sobie zdjęcia, które zrobiłem...?

Wzięłam wypowiedź Niepodobnej za Twoją. Wyrazy skruchy z mojej strony ;] No to zdjęcia muszą być super, szkoda żeby leżały (moje generalnie też zawsze  "dojrzewają" )

Ech znam to z autopsji. Dziś najbardziej wstydzę się tego, że w licznych sytuacjach, gdy unikałam interakcji społecznej stosując  metodę ewakuacji "na sen" pewnie było widać, że udaję.

Ona też pewnie była przeszczęśliwa wówczas Na bank pomyślała, że miałeś ją za niezły  pasztet, skoro byłeś dość miły by dla niej zmoknąć, dość miły by zmienić koło, ale od jej towarzystwa lepsza była nawet ulewa

Jak dotąd na przestrzeni lat wiele się u mnie nie zmienia, może gafy odrobinę mniej toporne
Masz tę przewagę, że jako mężczyzna wiele możesz wziąć w swoje ręce i jest to mile widziane. Ja jako kobieta też mogę, ale musiałabym po kobiecemu, a brak mi kobiecego sprytu

I super Jestem domatorką i bardzo lubię wziąć sobie urlop, żeby posiedzieć w spokoju w domu Choć mojemu miejscu na Ziemi w przeciwieństwie do Twojego daleko do charakteru letniska
W tym roku też znaczną część urlopu spędziłam na "domowaniu", niestety nie tak jak sobie to wcześniej zakładałam.

Lucyfer, co Cię tak załamało?
Kurde, ja pogrzebów tego roku miałam więcej niż przez całe dotychczasowe życie Doszłam do wniosku, że trzeba się przyzwyczajać

Trx, ja domatorką jestem i nie jestem Chyba wszystko lubię, podróże, wyjścia i wyjazdy kocham, ale tego roku jakoś mniej energii - nie wiem, czy to kwestia wieku, przeżyć czy zdrowia. Pewnie wszystkiego po trochu. Doceniam urok zwykłego siedzenia na d...