Chodzenie w szpilkach poza domem - Netkobiety.pl

Po pierwsze, naucz się nie garbić i utrzymywać równowagę. Proste Ćwiczenie, załóż szpilki ok. 5 cm, weź grubą książkę i połóż na głowie, zaczyni chodzić po domu tak, aby książka Ci nie spadała z głowy. Jak już opanujesz to ćwiczenie, powtarzaj je z wyższymi obcasami, aż dojdziesz do perfekcji. Jeśli masz taką możliwość, ćwicz też " w terenie ".

Bo szpilki nie są przeznaczone do chodzenia w nich poza domem taka jest prawda. To jest obuwie wizytowe, na imprezy, do chodzenia w pomieszczeniach. Jak wyjdziesz w takich butach na ulicę to albo rozwalisz siebie albo rozwalisz sobie obcasy. Gdzie po chodniku w szpilkach
Mądre kobiety na ulicę biorą buty bez obcasów, albo z minimalnym obcasem i to najlepiej grubym, a potem wchodząc do pomieszczenia, gdzie jest impreza, zamieniają na szpilki. To cały sekret.

wystarczy mi Kraków
ile obcasów już zdarłam na kostce tutaj to nie zliczę. Pomijając, że super elegancko musi to wyglądać, jak się ląduje obcasem w dziurze między jedną kostką a drugą
temu moim zdaniem, zresztą czytałam też gdzieś o tym parę lat temu, obcasy są przeznaczone do chodzenia po domu, ewentualnie na małe odległości w stylu z kościoła do sali weselnej/z kościoła do sali komunijnej/z kościoła do domu itd. Na wszelkie większe odległości po prostu trzeba zabrać drugie buty w torebce.

I chyba muszę sprostować o co mi chodziło :-D W pierwszym zdaniu dopowiedziałam że nie  chodzi mi tylko o szpilki, ale po prostu o wysokie obcasy. Mój błąd, że dalej się tak skupiłam na tych szpilkach. Dziękuję Wam za dotychczasowe rady, rozumiem je. Zdaję sobie sprawę, że jeśli chce ktoś popylać w szpilach, musi mieć opanowane chodzenie w nich do perfekcji. Tylko problem jest taki, że ja mam problemy z chodzeniem także w zwykłych obcasach. Kocham wszelkiego rodzaju botki na wysokich obcasach czy platformie, ale na przykład jakiś czas temu kupiłam średnio wysokie czółenka na dość grubym słupku i też chodzę bardzo niezgrabnie. Nie wiem od czego to zależy...

Nie lubię zbyt szerokich ani zbyt wysokich słupków w butach na obcasie. W ogóle mam słabość do butów, których mam za dużo i np. kupiłam sobie rok albo 2 lata temu trochę odjechane byty z obcasem w formie słupku, nawiązującym do kostki Rubika i w nich chodzi się fatalnie, bo żeby od razu cała powierzchnia styku podeszwy z podłożem miała kontakt z podłożem trzeba byłoby chodzić jak bocian stawiając nogę od góry :-D

SweetBrownie, dawniej jak się uczyłam chodzić na obcasach, to właściwie zaczynałam od chodzenia bez obcasów na palcach, a dokładnie przednią częścią śródstopia zaraz za palcami, bo w butach na obcasie musisz opanować stawianie stopy w ten sposób aby właśnie ta część + obcas równocześnie dotykały podłoża, bo wówczas jest to najbardziej stabilny chód. W bardzo wysokich obcasach to wygląda nieco inaczej, bo i tak obcas pierwszy łapie kontakt z podłożem, ale musisz mieć ten „nawyk”, żeby szybko dostawiać przednią część śródstopia. Najlepiej jak to się dzieje automatycznie, dlatego ćwiczenie czyni mistrzem, bo po jakimś czasie w ogóle nie myślisz o tym, że idziesz w butach na obcasie. Wydaje mi się, że teraz bardzo, za bardzo się na tym koncentrujesz.

A czy, skoro w domu czy podczas uroczystości dajesz radę, potrafisz w butach na wysokich obcasach tańczyć? Pytam, bo wydaje mi się, że to jest wyższa szkoła jazdy, ale jeśli tańczyć potrafisz, a jedynie poruszać się pewnym krokiem na dłuższym docinku nie, to może przyczyna tkwi w Twoim braku pewności siebie?

W każdym razie na pewno zgadzam się z opinią, że jeśli nie potrafisz poruszać się z gracją, to lepiej z wysokich obcasów zrezygnować, ograniczając je do sytuacji, w których bez zażenowania możesz szlifować tę umiejętność.
Możesz też poszukać czółenek, które mają amortyzującą podeszwę (są takie, zwykle lekko gumowane, ale tego zupełnie nie widać), dzięki której stopa opierając się o podłoże nie odbija się, co nie tylko mniej męczy nogi, ale też pozwala zachować stabilność.