Ciągnie mnie za włosy bo zadaje pytania, ale nie bijel - Netkobiety.pl

Nie pozwól na robienie sobie wody z mózgu.

Kilka lat temu była kampania społeczna mająca hasła "Bo zupa była za słona", "Bo wyglądała zbyt atrakcyjnie", "Bo musiał odreagować". Wpisz jedno z tych haseł do wyszukiwarki i przeczytaj o przemocy. Wpisz też hasło "Rodzaje przemocy domowej" i przeczytaj, ze zrozumieniem, informacje na ten temat. Znajdź stronę Niebieskiej Linii , znajdziesz tam mnóstwo informacji, także prawnych, o przemocy, sprawcach, ofiarach.

Poczytaj mój temat.

Mnie mąż i eks narzeczony też ciagneli za włosy. Do bólu.  Mąż podduszal. Nie mogłam się ruszać. Przemoc w czystej postaci.

On robi pranie mózgu. Ty go ranisz? A co, on może Cię nagradza?

Tak to była przemoc, to mogło się zdarzyć raz, bo kolejnego razu by nie było, bo po prostu odeszłabyś od niego.

Nie, miłości tam nie ma, miłość top spokój, radość, bezpieczeństwo. U Ciebie jest smutek, brak zaufania i kłótnie, to nie miłość ale jakieś chore przywiązanie.

Nie jest. Absolutnie nie jest. Ale później myślę, że może faktycznie za dużo pytam. Ze przy mnie traci nerwy.
Ale mam też dość słuchania '' ty debilu" "tymi swoimi pytaniami udowadniasz że jesteś tepa jak każda blondynka" "idiotko" etc. Całe mnóstwo przykrych słów.
Wiem że tylko przy mnie się jakoś trzyma. A yak zaczyna dużo brać, popada w depresję. Nie chcę tego dla niego

Nie rozśmieszaj mnie. To jest ćpun. On nawet nie traktuje Cię jak człowieka. Jesteś dla niego tylko łatwą, naiwną laską do wyruc**nia. Nawet Cię nie szanuje.
Zadaje Ci ból z premedytacją, a potem wmawia Ci, że to Twoja wina. Gdy kogoś kochasz i szanujesz, chcesz dla niego jak najlepiej. A bicie, przemoc i wyzywanie od debili itp. jest dokładną odwrotnością miłości i szacunku.

Nie jesteś dla niego żadną latarnią wskazującą drogę wśród wzburzonych fal, ani jakąś kotwicą w normalności, czy jakieś inne bzdety.

Jesteś dla niego jak gumowa lala z bonusami, bo i obciągniesz, i czasem obiad ugotujesz. To wszystko. Traktuje Cię jak psa. A Ty się dajesz i jeszcze tlumaczysz swoje pokręcone uzależnienie od niego. No gratulacje.

Ciekawe co ćpa, bo marychą tylko wygłusza zjazd. Kryształy? Fetę?

Czy on jest normalny ? Matko , na szczęście są kobiety jeszcze bardziej stuknięte niż ja .
Bez urazy , dziewczyno , dlaczego pozwalasz tak się traktować ?

Masz prawo zadawać ile chcesz i jakie chcesz pytania. Zadałaś 3 raz bo pewnie pierwsze 2 razy zignorował gdy widział że nie odpuścisz to użył przewagi fizycznej zamiast odpowiedzieć. Jesteście tyle lat razem i jego stan się pogarsza nie uratujesz go. On musi dotknąć swojego dna i albo zginie albo się odbije ale to musi zrobić sam i sam zrozumieć .

Jesteś współuzależniona on Ci zrobił krzywdę a Ty jeszcze do niego dzwonisz? On Cie odrzuca a Ty się narzucasz? Czemu tak robisz? Tak bardzo boisz się bycia samemu? To wszystko tłumaczysz kochaniem? Co dla Ciebie znaczy to kochanie? Bo z tego co opisujesz że to polega na tym że jesteś przy nim i patrzysz jak się stacza przy okazji wyżywając się na Tobie. Ćpun musi poczuć konsekwencje swojego ćpania a takim będzie zerwanie z nim i tego Ci życzę.

Ok. Czyli feta - największy syf. Scenariusz jest taki - wciąga, ma fazę a gdy ma zjazd pali maryśkę, żeby złagodzić skutki i móc spać. Na tym etapie wygląda pewnie już jak szkielet z Auschwitz.
Uważnie to przeczytaj dziewczyno - DLA WAS NIE MA JUŻ PRZYSZŁOŚCI. Jego ataki agresji będą się powtarzały i będą coraz częstsze. To już jest jazda tylko dół dla niego. Ma już zryty mózg.
Jesteś dla niego ostatnim wyrzutem sumienia, który należy zniszczyć.

Jeśli teraz tego nie przerwiesz zostaniesz jego workiem treningowym. To jest ten moment, kiedy należy podjąć właściwą decyzję o ratowaniu siebie.
Zerwij z nim kontakt. To jest jedyny ratunek dla Ciebie.

A tak swoją drogą - nie rozumiem, po co mu mówiłaś o szarpaniu Ciebie za włosy? Przecież znasz jego wersję wydarzeń - on to zrobił w samoobronie. W samoobronie także kiedyś Cię pobije.

Ratuj się dziewczyno... Ratuj!!! To czysta przemoc... tego nie można tolerować. Groźby? Przecież to się pod paragraf łapie... znajdź siłę i uciekaj, nie bój się prosić przyjaciół czy rodziny o pomoc.

Abstrachując od wszystkiego innego, przetrzymywanie na siłę czy szarpchnięcia to też jest przemoc. Przemoc to nie tylko sam akt uderzenia

Dobra z ciebie dziewczyna. Nie twoja wina że kochasz i jesteś empatyczną osobą. Ale dla własnego dobra i bezpieczeństwa powinnaś co najmniej zerwać całkowicie kontakt. Miłości z tego związku nie będzie, ty będziesz cierpieć. Lepiej teraz z bólem serca niż potem z bliznami na twarzy.

Skąd jesteś może pomogę ja to mam chrapke na takich damskich boxerow to jedyne rozwiązanie bo policja to tylko może to popsuć jednej koleżance pomagała policja i gdyby nie to ze pomogłem to takie coś jak karty czy zakaz trwa i trwa a on będzie się nakręca takie sprawy można szybciutko załatwić tylko z głową i nie tk nie cie choćby kwiatkiem cwe....

Ah. Wiem uznacie mnie za pustaka, do którego żadne dobre rady nie docierają. Uwierzcie, dociera to do mnie. Ale mam tak spaczony obraz postrzegania świata, że już sama siebie nie poznaje. Nie wiem kim jestem. Może ktoś zechce jeszcze coś dodać. Może ocenić i moje postępowanie krytycznie.

Za każdym razem gdy próbowałam odejść, działo się coś. A to groził że się zabije, a to mnie zabije. A to wysyłał zdj listów pożegnalnych.
Kilka poważniejszych akcji : święta oczywiście niepowstrzymal się i wziął amfetaminie. Starałam się to przełknąć. Mówić jak mnie tym zranił, że nie cierpię jego widoku po tym. Ze mogę więcej nie znieść. Ale tego wieczoru wyszliśmy z domu. I nagle znalazło się koło nas jego towarzystwo. Okropny widok. Mężczyźni którzy byli już tak przezarci jak typowe przykłady cpunow. W tym czasie jeden z nich, w jakiś sposób lykal amfe. Przygnebilo mnie to. Miałam dość. Czułam się jak na jakimś marginesie.
Do teho podjechałi następni. Kierowca była ta dziewczyna, o którą już kiedyś było śpięcie. Gdy wracaliśmy do domu spytałam kto prowadził. Powiedział, że nie wie. Spytałam za chwilę ponownie. Wpadł w szał. Zaczął walić w deske rozdzielcza. Wyzywać mnie. Pojechał z domu..
Jakos temat później ucichl.
Przez cały okres, gdy był "względny" spokój,bylo uzależnione od jego palenia. Jak Pan zapalił, to bywał miły. Gdy brakło, wpadal w szał.. Każde moje słowo traktował jak atak i krzyczał, wyzywal. A ja myślałam muszę przetrwać. Tal było praktycznie codziennie.
Około 3 tygodnie temu była sytuacja, że wracałam z pracy a on był w domu rodzinnym. Zawsze tam był, gdy bywałam dwa dni w delegacji. Ale przyjeżdżał, gdy wracałam. Tamtego dnia postanowił że on nigdzie nie jedzie. Tęsknilam za nim. Ale już wziela go wizja i stwierdził, że on nigdzie nie jedzie. Proponowałem że mogę przyjechać po niego. On że mogę do niego.. Wiedział że tego nie zrobię, bo jego mama sprawiła mi ogrom przykrości i z nią nie rozmawiam. Zaczął mnie wyzywać. Pojechałam po swoje auto, z nadzieją że pojedzie że mną spowrotem. Niestety. Tak jak by się zakończyło. Następnego dnia też milczał. Pewnie miał zjazd. I tu mój ogromny błąd. Stwierdziłam że nie mogę trwać już w tej relacji. Muszę uciec. Spotkałam się z kimś, calowalam. czuj3 się z tym okropnie. On się o tym dowiedział.
Po paru dniach znów się zeszlismy.
I znów jego wizję.
Prawie codziennie słuchałam debilu jeb.. Idiotko, tepaku, nienormalna, etc. I w tych też dniach wykrecil mi stope.
Az w końcu gdy było niby dobrze, położyl się spać i gdy wstawal myślałam, że również w dobrym  nastroju. Zaczęłam go gilgotac. Zrobił straszna awanturę. Po czym mówiłam, że mam już dość. Pojechał do domu.
Następnego dnia byłam strasznie załamana, BLAGALAM żebysmybsie zobaczyli. Ze przyjadę żeby wyszedł na chwilę. On że nigdzie nie będzie wychodził. Chcę to mogę przyjść. Cały dzień BLAGALAM i nic. Następnego dnia też się nie zobaczyliśmy. Szukał miliona powodów, żeby nie przyjechać. Kolejnego też nie. Powiedziałam że nie interesują mnie już dziecinne relacje. Ze skoro mieszkamy to mieszkamy. A nie takie bywanie. Ze kiedy chce to mam być, kiedy nie to nie. Później już się nie odezwał.
Zadzwonił dzisiaj powiedzieć, że w niedzielę wyjeżdża za granicę. Powiedział, że ile mógł słuchać codziennie, że koniec, z3 koniec. Stwierdził, że jak ja go traktowałam. Życzył mi wszystkiego co najgorsze i że powinnam trafić na takiego Co będzie mnie tlukl. Na zakończenie powiedział że mwm się pierdol... I iść wyruch...

Tylko tak naprawdę płaczę nie dlatego że odszedł, że go nie ma. A dlatego że wtedy spotkałam się z innym. Zastanawiam się czy te moje "koniec, koniec" naprawdę doprowadziły do tego wszystkiego.  Nie znam już siebie. Nie byłam taka. Chyba brakowało mi jakiejś czułości. Brakowało ucieczki. Zawsze naprawdę zawsze wychodzilam z założenia, z3 jedno trzeba zakończyć, a dopiero otwierać nowe. A tu postapilam jak gowbiara.
Myślicie, ze byliśmy siebie warci? Że to przeze mnie tsk było? Że za dużo  wymagałan z tymi widzeniami? Zabijają mnie moje błędy. Naprawdę

To był ten Alpha Male czyli grupa facetów o których kobiety się biją.. hahah

Ja już nie mam siły. On mnie niszczy psychicznie. Naprawdę robi wszystko by wmówić mi że to moja wina. Czuję sie jak wielkie zero. Krzyczy, wyzywa, mówi jak ja go traktowałam. Tylko ja naprawdę uważam,ze w bezpośrednim kontakcie z nim, bardzi się starałam. Nie wiem.. Czy według niego powinnam milczeć, nie odzywać się. Ciągle mi wyrzuca, że zadaje pytania.. Nie wiem juz co miałam robić żeby chociaż raz, nie obwinia mnie

Jesteś chora dziewczyno - traktuje Cie jak zwykłą szmatę a Ty pytasz co zrobisz żeby przestał Cię obwiniać i przytulił.. haha

A Ty po co się z nim kontaktujesz? Żeby słuchać obelg? Sama sobie robisz krzywdę.

Najwyższy czas.

Posłucham Was. Czuję się dziwnie. Dziwnie psychicznie. Nawet nie potrafię tego opisać.

Czuję się samotna,niezrozumiala. Mam przyjaciółkę psychologa. Kiedy dzisiaj do niej napisałam, z3 sobie nie radzę, że mam wszystkiego dosyć. To usłyszałam, że przecież ostatnio miałam dobry humor. Nie wie ona o całej sytuacji. Bo już kilkakrotnie spotkałam się z odpowiedzią z jej strony w której nie czułam się lepiej, tylko gorzej.
Jestem wrakiwm. Moje życie jest pozbawione jakiego kolwiek sensu. Wcześniej wiara dodawała mi siły. Teraz nie mam nawet na to siły. Pierwszy raz w życiu