zdrada emocjonalna - Netkobiety.pl

przy takim ogólnym pytaniu spróbuję też odpowiedzieć ogólnie, nie rozróżniałbym na płcie, ale czułbym się nieswojo np. gdyby partnerka chciała spędzać więcej czasu z kimś innym w sposób typowo towarzyski - wyjścia na wspólne wieczory, rozrywki, może podróże, ale to też zależy od szczegółowych okoliczności, bo trudno byłoby mi mieć oczekiwania wobec kogoś, jeśli jestem poza domem od godz. 5:30 do 21:30. Prawdopodobnie nie potrafiłbym określić "zdrady emocjonalnej" w skali 0 lub 1, raczej sądzę że jest więcej stanów pośrednich mogących mieć specyfikę wymagającą odrębnego opisu, dlatego mogłoby być łatwiej jeśli masz przykład konkretnej sytuacji którą możesz opisać:)

oczywiście problem polega na tym, że nie potrafię odróżnić, czy to była zdrada czy nie.
Przeżywaliśmy trudny okres (tak ok 3 miesiące - chodziło głównie o finanse) potem trochę się uspokoiło, aczkolwiek problem pozostał.
I wtedy pojawił się kolega z pracy. Całkiem oficjalnie, bardzo fajny, miły itd. Dużo o nim słyszałem, aż w końcu przycichło. Ale przycichło tylko dla mnie.
Okazał się że jest mnóstwo sms-ów, rozmów.. W momencie gdy to odkryłem, usłyszałem że to nic takiego i mogę to skończyć. I wydaj się że skończyła.
Tylko że ja zostałem z tym sam. Sms i maile skasowane. żadnego słowa wytłumaczenia.
Poza tym wszystko jest ok. Ale brak zaufania pozostał - czy słusznie?

nie zeszła do głębszej konspiracji. To niemożliwe. Sprawa wydaje się być zakończona.
To zadam może pytanie troszkę inaczej. Do kobiet - czy istnieje przyjaźń damsko-męska?
Bo oficjalna wersjia była że my się bardzo lubimy, ale jeżeli ci to przeszkadza to kończę sprawę.
Kolega ewidentnie liczył na coś więcej, ale ponoć jak usłyszał że mi się to nie podoba to się wycofał, bo nie chciał być problemem w naszym związku.
Ponoć sam to kiedyś przeżył.

Magdalena dodała istotną rzecz o której jeszcze powiem tyle, że uzależniłbym czy sam nie jestem źródłem problemów i czy są to problemy na które mam wpływ (przykład: nałóg alkoholowy) lub nie mam wpływu (np. częste pobyty poza domem w związku z obowiązkami). Piszesz o trudnym okresie finansowym, tu też można rozróżnić na sytuacje niezależne (np. utrata pracy i długotrwałe poszukiwanie nowej) lub takie którym mogliśmy zapobiec (np. zbyt dużo pieniędzy wydanych na mało potrzebny przedmiot i w rezultacie brak możliwości pokrycia podstawowych zobowiązań jak rata kredytu, rachunki, koszty wyżywienia), również znaczenie mogło mieć Twoje zachowanie wobec partnerki. Wyróżniłbym tu dwie przeciwne sytuacje: a) żona jest zmartwiona o jakąś sprawę a partner odpowiada "przesadzasz" lub b) partner jest chętny do rozmowy i wsparcia, ale żona nie ma chęci rozwiązania problemu wspólnie, zamiast tego rozmawia z innymi osobami z zewnątrz. Również dokładna treść sms-ów i e-maili może mieć znaczenie, np. "myślę o Tobie" może wykraczać poza relacje koleżeńskie, a "mógłbyś pomóc mi w ukończeniu projektu/uzyskaniu awansu?" itp. to raczej typowa rozmowa z osobą znajomą z pracy. Przy braku znajomości treści sms-ów i maili zastanowiłbym się nad tym, jakie było moje zachowanie, czy mam sobie coś do zarzucenia, i czy aktualnie związek jest udany.

Zdarzało mi się być w takich relacjach koleżeńskich, przykład: koleżanka z pracy z którą wykonywałem obowiązki związane z jednym z obszarów działalności, czasem rozmawiałem z nią o różnych sprawach niezwiązanych z pracą. Znajoma z partii politycznej (starsza o kilka lat), z którą nieraz rozmawiałem o różnych sytuacjach z bieżącej polityki, czasem podwoziła mnie samochodem. W tych sytuacjach nie miałem żadnych uczuć damsko-męskich, podobnie jak dziewczyna wobec mnie.

Może tak, a może nie? Już raz przycichło, jak sam piszesz, na Twój użytek i dla świętego spokoju, a w rzeczywistości trwało nadal i intensywnie, więc jak widzisz, jest możliwe. Osobiście uważam, że dziwne byłoby nagłe i całkowite ucięcie jakiegokolwiek kontaktu, po tak dużej aktywności. Ja także podejrzewam, że zeszła do podziemia, choć...może masz szczęście i żona ogarnęła się?

Wzór uczciwości i miszcz intuicji, że też wpadł na to, że trójkąt może Ci nie odpowiadać, a boczniak po prostu zrujnować małżeństwo. Prawdziwy, szlachetny przyjaciel

kurcze, mam takiego kolegę...  rozmawiamy o wielu rzeczach, jasno kiedys tam na początku rozmawialismy o przyjażni damsko-męskiej i ja w nią wierzę. W zasadzie nie rozmawiamy o małżonkach, nie pozwalam na jakieś wędrówki osobiste w malżenstwo swoje jak i jego..  mamy inne tematy )
Bardzo żaluję że nie mogę tak porozmawiać z męzem, nieraz wspominałam swojemu że jeżeli nie będzie ze mną rozmawiał znajdę sobie kogos do rozmowy i się znalazł... nie, z przyjaciólką nie mogę, kolega przedstawia mi męski punkt widzenia .. no i trochę "łączy" nas powiedzmy wspólne... hobby :]
zastanawiałam się czy chciałabym aby mój miał ..przyjaciółkę..  chyba cos kiedys wspominał nawet ale nie brnęłam dalej, nie mam za bardzo wpływu z kim rozmawiaa...
Duchdobry... kwestia wzajemnych relacji w małżenstwie, postawionych granic, dialogu...

Zdrada emocjonalna ?

Jeden z partnerow woli, wybiera, przedklada kogos (albo cos) od relacji związkowej.

Najbardziej boli, jak partner "zakochuje się" w innej osobie, ale moim zdaniem tak samo niszczace dla związku może być np. jakies uzależnienie, to tez trochę rodzaj zdrady emocjonalnej.

A co do autora, to szanuj swoje emocje, odczucia, nie wstydz się rozmawiać o nich. Jeżeli jesteś w związku, który przecież partnerka tworzy z toba dobrowolnie (!), to masz prawo rozmawiać o tym, co cie meczy albo boli, a dobry związek cechuje się tym, ze druga strona liczy się z twoimi uczuciami. Rozmowa.

Dziękuję bardzo za Twoją wypowiedź. Jest prosta i uderza w punkt! Tak, czuję się zdradzony i to bardzo mocno. Wcześniej pisałem iz nasz staż to 17 lat i nigdy nie miałem powodów do najmniejszej zazdrości. Wiem o żonie chyba wszystko. Tylko dlatego widziałem te maile. A to co potem się wydarzyło zblokowało mnie doszczętnie. i trudno się pozbierać.Twierdzi że ta relacja jest zakończona (bo mi przeszkadzała), była czysto przyjacielska a teraz  nie chce o tym rozmawiać bo nie ma o czym.

Trzeba przyznać, że twoja żona jest bardzo szybka.
W jednej chwili potrafiła zakończyć dość intensywny kontakt z jakimś facetem, który na nią leciał.
Tak szast prast pokasowala maile, smsy i finito. A potem zero emocji, żadnego żalu, że tanto tak nagle musiało  się skończyć i jak gdyby nigdy nic wraca w stu procentach do męża i o co chodzi.
To wydaje mi się mało prawdopodobne, bo człowiek ma w naturze pęd do odczuwania przyjemności i raczej niechętnie rezygnuje z niej, bo tak trzeba.
A tamten facet co zrobił? Też tak bez problemu wycofał się? Bo mąż kobiety nie czułby się komfortowo z boczniakiem na karku?
Strasznie spolegliwi są oboje, szczególnie że facet od samego początku wiedział, że zarywa do mężatki.

Szlachetne pobudki? rozbawiłeś mnie.

Co jest najważniejsze w seksie od tyłu? Żeby być z tyłu :-)

Tak mi się skojarzyło a miałem podobną sytuację jak autor wątku.
Człowiek się stara nie chodzi na boki (jak koledzy) i ma dobrą wolę a tu się okazuje, że został "wydymany" bladym świtem przez tę jedną jedyną co to na ślubnym kobiercu.
Zdrada zdradą ale to poczucie, że ja sobie odmawiam, trzymam gardę a ty mi tak :-) I kłamstwa - bardziej bolą niż seks na boku. Zresztą trudno o seks na boku bez kłamstw.
Masz osobę do której masz największe zaufanie i nagle zdajesz sobie sprawę, że nie możesz ufać bo kłamie.

Jest możliwa przyjaźń-męsko damska - oczywiście o charakterze erotycznym - jak mawiał Lew Starowicz.
No cóż duchdobry "wiek niewinności" w waszym związku się skończył. Tak - twojej żonie podobają się inni faceci/facet. Trochę to stresujące się z tym zmierzyć ale takie jest życie.
Miałam podobną sytuację. Jak znalazłem tone skasowanych sms-ów to kazałem jej się pakować i wy******lać bo byłem wręcz przekonany, że zdradza. Później cześć smsów udało mi się odzyskać i nic specjalnego w nich nie znalazłem.
Ona stwierdziła, że kończy ..... i skończyła.
Twoja żona nie jest taka święta jak o niej myślałeś (miałem to samo) ale co innego poflirtować sobie jak mąż nie patrzy pod płaszczykiem przyjaźni a co innego rozwalać wieloletni związek - dlatego bardzo prawdopodobne, że skończyła. Inna rzecz to to, że gdyby popisali dłużej to nie wiadomo jak daleko i jak szybko by zaszli. I nie wiadomo, czy potrafiła by powiedzieć stop.
Nam to dało kopa do przodu i uważam nasz związek za lepszy niż kiedyś aczkolwiek żyje ze świadomością takiej jakiejś właśnie "utraty niewinności". Ale może to konsekwencja zbyt idealistycznego podejścia do związków w przeszłości.
Zresztą na fali mniej lub bardziej podświadomej chęci rewanżu znalazłem się po drugiej stronie barykady i to mi dało też jakiś obraz sytuacji.
Nie ma co się tu doszukiwać nie wiadomo czego, naprawdę można się znudzić w związku po 15-20 latach a trawa wydaję się zieleńsza u sąsiada.
Dochodzę do wniosku, że trzeba dać sobie jakiś minimalny luz w związkach (szczególnie wieloletnich).
Dlaczego kałach strzela jak go wyciągniesz z błota - bo ma luzy konstrukcyjne :-)

w moim przypadku moja żona się przyznała gdyby dalej to brnęło i boczniak był by bardziej zdecydowany to do fizycznej prawdopodobnie by doszło - dopuściła taką możliwość.

Ale przecież zacytowana wypowiedź to nie słowa autora wątku.

Postawa Twojej żony jest typowa. Naprawdę warto poczytać inne wątki o zdradzie.
Zdradzający niemal zawsze wybiera jedną ze strategii:
- przerzucania winy na zdradzonego - tu może się znaleźć dosłownie wszystko: brak kawy do łóżka w niedzielę, 2 kg za dużo, zbyt dużo pracuje, za mało się interesuje,
- wyjaśnia sytuację okolicznościami - np, alkohol albo brak innych partnerów seksualnych, jakby to była wina zdradzonego, że był na tyle dobry, że z pierwszego stał się ostatnim,
- wskazywanie na manipulację - że niby ktoś uwiódł albo znowu alkohol a właściwie wykorzystanie po nim, z tym, że pomija się wątek, że nikt do picia nie zmuszał, że przemocy nie było
- bagatelizowanie zdrady - to tylko przyjacielskie pogaduchy, tylko pocałunek, przecież do niczego nie doszło
- ucieczka ze związku pod byle pretekstem zanim zdrada się wyda, żeby nie stracić w oczach zdradzonego szacunku, bo mogą żyć ze zdradą na koncie, ale nie z pogardą w oczach kogoś, kto im zaufał.

Twoja żona wybrała opcję „bagatelizowanie” i przesuwa Twoje granice.
Jeśli nie odpuścisz a ona będzie szła w zaparte, to za chwilę dojdzie oskarżanie Ciebie o nadwrażliwość, paranoje a wreszcie histerię.
Gdy nie będziesz odpuszczał dalej, to może w końcu się złamie i przyzna do zdrady i kłamstwa, ale z zastrzeżeniem, że chciała Cię chronić. Może się nawet pojawić stwierdzenie, że sama stolerowałaby Twoją zdradę emocjonalną. Mogą też dojść argumenty, że wcześniej przez 17 lat ona nic a nic, tylko pogratulować :-D
Jeszcze trochę tego jest, ale muszę popracować.

Generalnie chodziło mi o to, żebyś zobaczył, że zdradzający są zamknięci na swojego stałego partnera, nie chcą dostrzec ich cierpienia, uciekają przed tym. A w ten sposób nie da się rozwiązać problemu. Niestety, zdradzeni zostają z niezłym bałaganem w głowie.

Ups słusznie sorki.
A zatem moje słowa kieruję do Toscan - wiesz że żona zdradziła Ciebie emocjonalnie ba gotowa była do zdrady fizycznej (tylko tamten był ślamazarny) i co chcesz z tym zrobić?
Załóż własny wątek, pogadamy.

Tak. I wreszcie jej mąż się dowiedział i ja byłem ten zły.

Aleście mnie wszyscy wystraszyli!
Mam tylko nadzieję że są też inne przypadki.
Jak wam wszystkim się wydaje, co powinienem teraz zrobić?
Jak poruszę temat to będzie wojna, jak nic nie zrobię to się zamęczę.
Jak tu się "odkochać" w żonie.
DO TOSCAN. czytałem twoje wcześniejsze wątki, i nie tylko ja o to proszę. Czy możesz napisać więcej o Twoim przypadku. Sam to odkryłeś, czy powiedziała ci to żona?

kurde... chyba są inne przypadki?.... strach się bać.... 
dexx... 2 pieczenie na 1 ogniu? rewanż na... własnej żonie i ... na cudzej .... za zdrade emocjonalną??

Chciałbyś być z kimś kogo nie kochasz? dopiero byłoby trudno.
Poinformuj żonę że chcesz temat przegadać bo tego potrzebujesz i jeśli to była nic nie znacząca znajomość to nie powinna robić problemu.
Że obawiasz się że jeśli tego nie zrobicie wasze relacje mogą się pogorszyć.
Jeśli ma problemy z otwarciem przed Tobą to zaproponuj terapię.
Musisz jej uświadomić że nie odpuścisz tematu.

CZyli nie rozmawiać według Ciebie?. Nie poruszać tematu. TO nieuczciwe. I stawia mnie w pozycji przegranej.
A żeby odkrywać coś w związku to trzeba mieć spokojną i czystą głowę.

O tym co było między nimi to nawet nie warto bo usłyszysz tylko to co ona chce Ci powiedzieć. Że to tylko przyjaciel, że nic nie znaczy itd. Dostaniesz najbardziej lajtową logiczną wersję.
Warto porozmawiać o tym czego jej brakuje, co chciała by zmienić, co ją uwiera. I z twojej strony - co Ty chciałbyś zmienić, poprawić.
"Spokojną głową" piszesz - a ja mam osobistą teorię, że związki wskakują na poziom wyżej właśnie w okresie burzy i naporu, w obliczu takiego lub innego kryzysu - lub się rozpadają. Coś jak w  powiedzeniu - "Co cię nie zabije to Cię wzmocni".

w moim przypadku zachowałem się  jak Ela tutaj wspomina, odciąłem się od sytuacji wyciszyłem zająłem się rzeczami które przez ten okres zaniedbałem (dzieci, dom, praca, treningi) gdzieś w świadomości mam cały czas tę sytuację nie jest mi lekko lecz na pewne rzeczy nie mam wpływu to co się stało nie cofnę tego. W pewnym momencie zauważyłem że żona zmieniła do mnie podejście stała się "dostępna" poczułem że jest gotowa na rozmowę. Rozmawialiśmy dwa dni rozmowy przeciągały się do rana (w pracy oczy na zapałki) dopiero w tym momencie poczułem że żona chce to z siebie wyrzucić i paradoksalnie wydawała mi się autentyczna w tym co mówi. Wcześniejsze moje naciskania próby rozmów "na siłę" nie miały żadnego efektu kończyło się złośliwościami i brakiem porozumienia. Co ja z tą wiedzą teraz zrobię to jest już inna sprawa. Jest dom dzieci ich szkoła nasze wspólne rodziny znajomi mnóstwo super wspomnień, szalonych przeżyć. Nie wiem to jest jeszcze świeże i tak na prawdę jestem jeszcze w głębokim szoku, że moja ukochana mnie zdradziła.

TOSCAN sam to odkryłeś czy powiedziała pierwsza żona? Proszę odpowiedz

Też mnie nie przekonuje podejście typu „zamrażam swoje emocje, zapominam o tym, że czuję lub neguję własne emocjei udaję, że mnie to nie dotyczy” :-O
Intuicyjnie, gdybym zdradziła, a mój partner zareagował w ten sposób to nie tylko uznałabym to za przyzwolenie na zdrady, ale w ogóle, że go nie specjalnie rusza jakakolwiek moja aktywność.
Gdyby to ode mnie wymagano, żebym zrobiła sobie rodzaj lobotomii i wykasowała informację o zdradzie mojego partnera na zasadzie było minęło, tamto to przeszłość a teraz jest teraźniejszość, to chyba umarłabym emocjonalnie i stała się zombi.

Żeby się starać to trzeba mieć dla kogo.

No to jak nie ma dla kogo, to temat z głowy?
Nie chodzi mi o udawanie, że nic się nie stało. ale skupianie się na osądach zamiast na swoim związku to droga donikąd.
Zakładając, że żona ma swój rozum i ten związek ma dla niej wartość- sprawy potoczą się w dobrym kierunku.
Ale jak te założenia są niesłuszne- i tak wszystko padnie.
Tak samo jak wtedy, gdy ich życie zacznie toczyć się wokół urażonej męskiej dumy.
Czyli najpierw pytanie- co w tym wszystkim jest najważniejsze teraz.

Ja podejdę do Twojego tematu na chwilę z innej strony i zapytam - jak Twoja żona reaguje na sytuacje, gdy jakieś jej błędy w Waszym małżeństwie wychodzą na jaw? Czy na ogół przyznaje się do winy i później wszystko rozchodzi się "po kościach", czy często szuka okazji do rewanżu i gdy Tobie się powinie noga, to próbuje w ten sposób wyjść na remis? Odpowiedź na to pytanie może wiele wyjaśnić.

Wydaje mi się, że to dobry objaw - lub przynajmniej taki, który akurat dobrze wróży w Twoim wypadku. Ja osobiście doświadczyłem pewnego mechanizmu z osobą, która z kolei lubiła się odgrywać - na tyle, że w momencie wystąpienia sytuacji krytycznej, gdzie odegrać się już nie było za bardzo jak (nie będę ukrywał - chodzi tutaj o zdradzenie mnie), a sprawa została tej osobie odpuszczona, to przy braku właściwego "oręża" potrafiła poczynić najgorsze, czekając chwilę, aż sprawa się rozejdzie, a potem odeszła bez skazy na sumieniu.

Ciężko zatem coś właściwego Tobie doradzić. Gdyby faktycznie się odgrywała, to poradziłbym wyjaśnienie tej kwestii od razu. Lecz może z uwagi na fakt, że Twoja żona po długich negocjacjach potrafi w końcu się przyznać do winy (o ile oczywiście takową ma), warto spróbować zawiązać luźną rozmowę o Waszej relacji. A w przypadku, gdy doszłaby ona do punktu, gdzie są Twoje podejrzenia, warto ją umotywować uczuciem i troską, by nie padły podejrzenia o zazdrość. Czyli niczego nie węszyć, a po prostu - porozmawiać o Was.

Moja była dziewczyna z którą planowałem zaręczyny zaczęła spotykać sie tu za granicą z angolem za moimi plecami. Zerwała ze mną po półtora miesiąca odkad zaczeli sie widywac i od razu poszła z nim do łóżka, mówiąc mi że to nie zdrada.

Jesli kobieta spędza więcej czasu z obcym facetem mowiac ze sie tylko dobrze z nim bawiła, buduje głębsze relacje a to dla mnie zdrada. Facet by sie oglądnął za obca kobieta i ma z tego tytułu problem.
Takie zachowania prowadza tylko do jednego, oczywistego. to jest cienka granica, wiec nalezy byc zawsze szczerym/szczerą ze sobą.

Ale jak w kazdym przypadku polecam szczera rozmowe z partnerka. U mnie tego zabrakło, partnerka w trakcie związku niewiele rozmawiała ze mna o problemach i uczuciach. Sama radziła sie na forum co robic i ze doradzili jej zerwac ze mna to zerwała.

Kazdy problem jest inny, porozmawiaj z kobieta, bedziesz najlepiej wtedy wiedział.

Mój mąż zaczął się do mnie odnosić w niegrzeczny opryskliwy sposób (kiedy jeszcze w ogóle się odzywał) potem już milczał by w ciszy "pracować" na komputerze.
Trwało to trochę. Była w końcu przeszkodą i wyrzutem sumienia. Ja się głupia martwiłam, że ten nowy projekt go tak stresuje i wyprowadza z równowagi.
Staram się nie wracać do tego bo to zawsze już będzie smutne.

Opisałam Ci pokrótce szczegóły i wysłałam na priv.