Problem z rodzicami, już nie wiem co mam myśleć. - Netkobiety.pl

Zycie jest pełne takich historii, moj brat dostal mieszkanie od rodziców a moje rzeczy rodzice wystawili na korytarz. I co? Mozesz albo sie popłakać albo wziac kredyt i byc na swoim.

Zaraz, zaraz, ale autor cos już tam zainwestowal.. a teraz rodzice nie chcą przepisac (tak to rozumiem) to nie takie proste.

Zainwestowałem tam ponad 10 tysięcy i wiele dni pracy po obietnicy że to będzie moje...
A teraz rodzice stawiają mi warunek że mam zainwestować dalej i zamieszkać to wtedy to będzie moje, ale przestaje im wierzyć powoli i nie wiem czy dobrze robię.

Jaki jest powód zmiany zdania ? Z resztą te 10 tys. możesz potraktować jako nieudaną inwestycję.

Właśnie sam nie wiem jaki jest powód...
Sprawa się ciągnie dłuższy czas, przekładają czas zapisu, wcześniej zwalali na geodetę że się pomylił przy wytyczeniu działki, ale jak wyszło że wcale tak nie było to powiedzieli że zapiszą jak tam zamieszkam i pomieszkamy to wtedy to zapiszą, tylko jak mam być szczery to przestaje im wierzyć, bo do domu trzeba byłoby dołożyć jeszcze tak lekko licząc 10-15 tysięcy czyli będzie w sumie 25 a to już trochę jest...
Żona oczywiście się denerwuje że inwestuję w coś co nie jest moje.

Już mi nawet nie chodzi o to 10 tysięcy, bardziej o to że dalej nie wiem na czym stoję.

Akurat teściów to mam porządnych z tego co widzę także w nich nie ma żadnego problemu, pewnie gdyby nie obietnica moich rodziców to już bym mieszkał sam z żoną w mieszkaniu bo trzy miesiące temu miałem nagrane mieszkanie w bloku z bardzo tanim wynajmem z możliwością szybkiego wykupu, ale jako że wychowałem się w domu jednorodzinnym to bardziej ciągnęło mnie to tego domku i tak inwestowałem i pracowałem tam w weekendy.

Najlepiej stać na własnych nogach i od nikogo nic nie oczekiwać. Porozmawiaj szczerze z rodzicami, niczego nie żądaj, tylko poproś o wyjaśnieni co chodzi.

To tak jak pisze jedynym ich warunkiem teraz jest to że mamy tam zamieszkać a za jakiś czas nam to zapiszą, ale jak mam być szczery to z perspektywy czasu średnio im w to wierze że taki zapis gładko pójdzie, raczej znów zacznie się wtrącanie.

Nie piszę tutaj żeby się wyżalić, tylko proszę o radę, czy ja źle patrze na tą sytuację...

Może podsumuje to trochę.
1. Mieszkaliśmy u moich rodziców bo zostałem w domu z rodzicami (siostra się wyprowadziła jakiś czas temu), po wielu awanturach wyprowadziłem się z żoną do teściów. Awantury były o pierdoły, że nie robiliśmy tego co oni chcieli wtedy kiedy oni chcieli, że zmieniłem lampę w naszym pokoju itp... Dosłownie o wszystko nie było tygodnia żebym nie musiał się z nimi kłócić, moja wina niestety bo jak byłem sam to rzadko im się stawiałem i się nauczyli że to oni rządzą.
2. Teściowie zaproponowali żebyśmy przyszli do nich odłożyli i coś sobie kupili. U teściów nam odpowiada, ale chcemy po prostu być sami...
3. Miałem po drodze okazję wynajmu mieszkania za grosze z opcją wykupu, ale rodzice OBIECALI mi szybki zapis tego domku bo i tak stoi pusty więc zacząłem w niego inwestować i pracować tam (umiem wiele rzeczy więc wszystko robiłem sam). Jako że zawsze mieszkałem w domu i miałem kawałek podwórka to bardziej mi się ta opcja podobała...
4. Gdy geodeta już zrobił mapy, zacząłem naciskać powoli rodziców że zostało mi jeszcze zakupić wyposażenie i możemy się wprowadzać to może byśmy zrobili zapis to bym sobie jakieś ogrodzenie zrobił itp.
5. Rodzice stwierdzili że zapiszą jak tam zamieszkamy i pomieszkamy a nie tak szybko jak mówili wcześniej.

Ja średnio w to wierzę, obawiam się że pójdziemy tam mieszkać a oni się będą wtrącać we wszystko póki nie będzie to zapisane, bo defakto będzie to ich budynek a oni są ludźmi którzy wprost powiedzą że to ich i że mam nic nie zmieniać nie ruszać i znów będą awantury.
Tak szczerze to wszyscy wokoło mi mówią (nawet siostra) że moi rodzice kombinują bo ciągle zmieniają zdanie a ja stoję przez nich w miejscu ale jakoś mam jeszcze nadzieje że sytuacja się odmieni.
Chociaż wiem że jakby chcieli to to byłoby już moje z dwa miesiące temu, ale widzę że brakuje ich dobrej woli...

Przez cały ten czas oczywiście pomagałem rodzicom we wszystkim, drewno na opał itp...

Taka ich wina że przed naszym opuszczeniem lokalu powiedzieli że jak nam nie pasują ich warunki to mamy się wynosić...
To nie my chcieliśmy mieszkać z nimi tylko oni chcieli żebyśmy mieszkali z nimi bo równie dobrze mogliśmy mieszkać z teściami lub wynająć coś.
Przed weselem rozmawiałem z nimi i obiecali mi że będą nas traktować jako osobną rodzinę, rachunki płaciliśmy na spółkę, zakupy, osobne obiady, ale każdą sytuację musiałem  z nimi konsultować bo nie mogłem zadecydować np. że idę z żoną dzisiaj do kina bo rodzice chcieli żebym np. kosił dzisiaj trawę... (Taki przykład).

Nawet im proponowałem że im za ten dom zapłacę, ale stwierdzili że zapiszą mi go gdyż siostrze więcej dali i tak się robi u nas w rodzinie, szkoda że tak krótko trzymali się jednego zdania.

Nie chce wszystkiego opisywać bo dopiero jak zamieszkałem przez rok u teściów widzę że w domu rodzinnym może być lepiej i normalniej a nie ciągłe krzyki i awantury gdzie jedna osoba rządzi a reszta ma się dostosować.
Chodzi o to że wolałbym chyba żeby to wcześniej było moje a później żebyśmy tam poszli, bo nie mam zaufania do nich, że jak pomieszkamy i wydam kolejne 10-15 tysięcy to mi to zapiszą zamiast dalej kombinować.

A ja przez ostatni rok mocno się zmieniłem przestałem im usługiwać i być na każde zawołanie ui podejrzewam że oni też to widzą i dobrze wiedzą że nie zapisanie tego jest ostatnim punktem nacisku i sterowania mną.

Sam nie wiem czy ja źle patrzę na tą sytuację czy bezprawnie chce żądać od nich wywiązania się z ich własnych słów.
Pewnie gdybym mniej im wierzył to już bym mieszkał sam z żoną w tanim mieszkaniu w bloku od znajomego i składał kasę na jego wykup.

Ty wszystko pomieszałeś, to przecież chodzi o moich rodziców...
I ja nie narzekam na inwestowanie w dom w którym mieszkałem tylko w dom w którym nie mieszkał nikt a robiłem go pod siebie zgodnie z ich obietnicą przekazania mi go, której teraz nie dotrzymują tylko odwlekają w czasie...

Sorry jak chcesz się wypowiedzieć to chociaż mniej więcej temat przeczytaj...
A co mam Ci napisać że z perspektywy czasu stwierdzam że moja rodzina jest trochę dysfunkcyjna? Bo tak to niestety trochę wygląda przez ich podejście do mnie, dalej mnie traktują jak swoją własność a nie jak osobną rodzinę z żoną.

Ha, w takim razie zacznij się zachowywać jak dojrzały facet, kup mieszkanie za swoje. Nie chcesz kupować, dostosuj się do rodziców. Proste.

Rozważam to mocno, gdyby nie ich obietnice to już bym mieszkał w mieszkaniu, wynajętym, ale za 2-3 lata może bym go wykupił.

Z tego wniosek że nie warto ufać rodzicom jak się ma takie sytuacje jak ja miałem, tylko odcinać się jak najszybciej.

Nie prawda.
Pomagałbym im we wszystkim jak zwykle.
Chodzi o to ze oni nie potrafią się określić a ja jakoś czuje się zobowiązany i nie chce wyprowadzać się daleko... (Stary dom jest z 4 kilometry od nich).

Nie chcę być dostawcą złych wieści, ale Twoi rodzice traktują Cię jak niezłego jelenia vel osła, który będzie wkładał własną kasę w dom,a oni będą nim machać jak marchewką przed jego oczami przez ile lat im się zechce. Za każdym razem jak im się coś nie spodoba, będą Cię straszyć, że dom nie będzie Twój i wymuszać na Tobie cokolwiek im się żywnie uwidzi. Nie ma jak niewolnik na całe życie.

Ja bym odpuściła te 10 tys i zaczęła inwestować we własne mieszkanie/ działkę/ budowę domu.

Moi rodzice też takie szopki odstawiali. Nawet studia pod nich wybrać musiałam- była od razu obraza majestatu i groźby o odcięciu od forsy. Na szczęście, ja po prostu odłożyłam własną kasę i wyjechałam za granicę, gdzie już manipulować mną nie mogli. Teraz to już w sumie w Polsce jest tylko dom jednorodzinny, który moja matka może sobie przepisać na kogo jej się spodoba, bo ja mam własny dom w UK i ani mi w głowie się o jakiś tam spadek szarpać.

Zdolna i pracowita osoba ogarnie studia + prace aby sie utrzymac. Ostatecznie może posiłkować sie kredytem stedenckim który spłaca po skonczeniu studiów. Z Twoich postów wygląda jakbys innych o swoje błedy oskarżał. To ze nie poszedłes na studia było Twoim wyborem, tak samo "przymilanie" się rodzicom w zamian za dom. Nauczka na reszte życia  - to jest tylko twoje co sobie wypracujesz.

Zacznij żyć swoim życiem. W myśł zasady - umiesz liczyć, licz na siebie.
Nie patrz na obietnice. Załatwiaj swoje mieszkanie i przed kupnem informujesz rodziców, że dnia tego i tego podpisujesz akt notarialny. Jeśli chcą przepisać, to będziesz im wdzięczny (ale mają czas do ...... ). Jeśli nie to idziesz na swoje i niech na ciebie więcej nie liczą. Koniec kropka.
I jeszcze święta zasada - nie inwestuje się w nieswoją nieruchomość.

P.S. Mieszkanie zawsze możesz sprzedać, wynająć i przeprowadzić się do domku rodziców - ale warunek: wcześniejsze przepisanie własności.

Raczej przymilanie się rodzicom było największym błędem bo jakbym tego nie robił to miałbym czas na pracę i studia dzienne, a tak to w tygodniu była praca w pracy a w weekendy w domu... (Wiadomo wieś, trochę gospodarki itp).
Ale czasu już nie cofnę, jedynie teraz mogę zmienić swoje postępowanie.

Dziękuje, mają po 58, 59 lat...

Masz rację, z perspektywy czasu to widzę, czas poszukać sobie znów jakiegoś taniego mieszkania i się powoli odciąć od ich wpływów.

Dopiero teraz widzę że wierzenie im w zapewnienia rok, pół roku temu było błędem. Słowa rzucane na wiatr...
A jak coś nie szło po ich myśli całkowicie to zaraz zmiana zdania i "albo zrobisz tak i tak albo my sprzedamy ten dom".

Ogólnie to zdaję sobie z tego sprawę że nawet jak mi przepiszą ten dom to przy każdej okazji będą mi to wypominać bo oni tacy niestety są, ale tym bym się nie przejmował jakoś bardzo, ważne jest dla mnie teraz żeby inwestować w coś co jest moje i żony, a nie że nie mam nic a wydaje wspólnie odłożone pieniądze.
Dlatego denerwuje się na rodziców że tak kręcą i kombinują nie rozumiejąc tego...

Spodziewam się tego że jeśli bym się zgodził na ich kolejne warunki czyli zamieszkał tam i czekał dalej na zapis to będą go odwlekać w czasie bardzo długo i kombinować że jestem "mało pomocny" bo nie jestem na każde ich zawołanie i być może do zapisu nie dojdzie nigdy z tych powodów.

To takie zachowanie jak się czyta w sieci: mamy syna to nam służył będzie przez pół życia to może mu coś zapiszemy a jak nagle będzie mniej służył to postraszymy go że mu tego w co wpakował pieniądze nie zapiszemy i będzie biegał jak mu zagramy bo przecież innej alternatywy nie będę miał jak tam zamieszkam.

Ogólnie to dopiero teraz widzę że moja sytuacja jest chora... Kiedyś z 7 lat temu jak jeszcze byłem sam chciałem jechać na wycieczkę (w góry), za swoje zarobione pieniądze, swoim zakupionym przez siebie samochodem, nigdy nigdzie nie jeździłem, więc chciałem się wybrać na 5 dni zobaczyć kilka miejsc.
Oczywiście przed wyjazdem jak się dowiedzieli że mam zarezerwowane hotele itp, miałem miesiąc dogryzania, tydzień awantur, przez 5 dni jak się uparłem i pojechałem nie odbierali ode mnie telefonu, a jak wróciłem to dwa tygodnie dogryzania i awantur, bo oni na ten czas mieli inne plany (które oczywiście mogli przełożyć bo to były pierdoły, ale lepiej było się kłócić). Dopiero z perspektywy czasu widzę jakie to były chore sytuacje, ale normalnych ludzi niezrozumiałe.
Oczywiście wtedy sytuacja materialna w domu była dobra, wycieczka nie była droga bo chyba z tysiąc złotych wydałem na wszystko ale oczywiście były z tym problemy.

Takie jest to życie...

Oni nie mają interesu w przepisywaniu Ci tego domu, bo mimo wszystko jak byłby Twój na papierze, to zawsze byś się im mógł postawić, a oni nie mieliby nad Tobą wtedy żadnej przewagi. I wiesz, kłapać i marudzić to wtedy by mogli, ale tylko tak sobie a muzom. Smutne to wszystko, lecz niestety niektórzy rodzice już tacy są i nic na to nie poradzisz.

O czym marzysz? Przecież warunkiem sprzeciwu jest bycie niezależnym.
Widzisz tylko bieguny, albo podporządkowanie się im, albo zerwanie kontaktu. A przecież między jednym a drugim jest olbrzymi obszar.

Zamiast wymagać od rodziców innego Cię traktowania, stań się niezależny psychicznie. Wtedy będziesz mógł i ich wspierać, gdy tego będą potrzebowali, i utrzymywać z nimi przyjemne kontakty, i mieć i wyrażać swe zdanie, i postawić nieprzekraczalne granice (nie ma to nic wspólnego z niewpuszczaniem na podwórko czy do domu).

Uświadomić sobie (tylko tyle), że jedynie Ty jesteś odpowiedzialny za swe życie i swoje decyzje. Nie tatuś, nie mamusia, nie inne osoby. TY.
Innymi słowy być dojrzałym (nie tylko dorosłym) człowiekiem.
Ty zaś myślisz o tym, jak by mieć korzyści z obu postaw: zależnej i niezależnej. Dylemat trzylatka: jak zjeść ciastko i mieć ciastko?

Oni dyktują warunki, bo znają Cię i wiedzą, że chodzisz na smyczy. A że protestujesz czasem? Koszty uzyskania przychodu.

Na Twoim miejscu przestałabym się łudzić co do tego, że jest możliwe posiadanie tego domu i dorosła niezależność. Pomijając fakt, że ja wątpię, że oni Ci go kiedykolwiek przepiszą- po prostu będą przesuwać daty i wymagania, tak, że będziesz latał jak darmowy robotnik na folwarku swoich rodziców.

Zresztą dla Ciebie samego była by dobra separacja, jakoże masz już własną rodzinę i bycie na swoim jest normalne. I niech się obrażą. Ty potrzebujesz postawić granice. Bo jak na razie, to oni Cię po prostu szantażują, a Ty tym szantażom ulegasz.

Zwyczajny, Ty mu proponujesz przepychanki, które skończą się wyłącznie awanturami. Dopóki Autor nie POKAŻE rodzicom, że ma w nosie ich gierki i się wynosi do własnego mieszkania (choćby i wynajętego), doputy będzie trwało przeciaganie liny i machanie marchewką, a on sobie tylko nerwy stera.

Macie rację, muszę to zmienić i nie przejmować się aż tak nimi...
Postaram się myśleć o sobie i nie ulegać im, a co zrobią z domem to zrobią, ale postawię im jasno że do danego czasu mają się określić gdyż wtedy będę szukał sobie czegoś innego i przestanę brać ten dom pod uwagę.

Jeżeli faktycznie chcesz być dorosły, to przestań uczestniczyć w gierkach swoich rodziców. Szantażując ich fochem ciągle im udowadniasz, że Twoje czyny są zależne od ich reakcji, i zaczyna się znowu machanie marchewką za którą latasz.

Ja tam bym zaczęła szukać mieszkania z żoną i postawiła ich przed faktem dokonanym: "Mamo, tato, chcemy być na swoim i wynajęlismy własne mieszkanie. Wyprowadzamy się dnia xyz i możecie nas odtąd odwiedzać pod takim a takim adresem. Dziękujemy wam za waszą gościnność."

Tylko mnie się wydaje, że Ty jesteś za bardzo zastrachany, żeby to zrobić.

No, niby lepszy dom niż mieszkanie, ale logicznie myśląc, nawet MAKT wie, że im sie nie opłaca mu go przepisać. Przecież jest jasnym jak na dłoni, że używają go jako kartę przetargową w wywieraniu nacisku na syna. Jakby z dobroci serca ten domek mu chcieli dać, to juz by to dawno temu zrobili, a nie urządzali jakieś gierki w skakaniu przez kolejne poprzeczki.

Dla zdrowia psychicznego siebie i swojej rodziny, przecięłabym ten taniec chochoła jednoznacznie, wynajmująć własne mieszkanie.

Wiadomo że lepiej mieć dom, ale jednak wolę mieć święty spokój a w tym domu nie będę go miał.

Też do takiego wniosku doszedłem że jakby chcieli to by to dawno zrobili...

Nie kombinuje, mam chyba lekko zepsutą psychikę że tak wyszło jak wyszło i bardzo się tym przejmuję.
Masz rację, tak będzie najlepiej zrobić.
Muszę zmienić nastawienie psychiczne do rodziców bo dotychczas przejmowałem się każdym ich słowem i najlepiej będzie jak przestanę tak robić i nie będę im wierzył w kolejne ich obietnice.

Wewnątrz doskonale wiem, że najlepiej dla mnie i dla żony będzie znaleźć sobie mieszkanie i żyć w spokoju a nie użerać się dalej z tą sytuacją która do niczego nie prowadzi tylko do dalszych nerwów i gierek, ale po co to nie wiem, nie rozumiem dlaczego oni nie potrafili zachować się fair i zrobić tak jak obiecali na początku.

Pozdrawiam i dziękuje za rady, poszukam mieszkania i postawię sprawę jasno...

2_koniec_świata, nie sugerowałam, że ma ich zapraszać z otwartymi ramionami na pierwszą parapatówkę. Chodziło mi raczej o to, że dobrze jest dać adres i nowy telefon by nie tworzyć dodatkowych wontów i powodów do obrazy majestatu.

Starsi ludzie tak maja, dom to dla nich forma zabezpieczenia na starosc. Dopóki go mają mogą go spienieżyc i miec na zabezpieczenie starosci. Obawiają sie sytuacji gdy podarują dom autorowi, on go wyremontuje i sprzeda, wyprowadzi sie daleko a oni zostana na starośc bez pieniedzy i bez opieki ze strony syna. Co zrobic? Porozmawiac, sprawic aby obie strony ujawniły swoje prawdziwe intencje.

MATK, po pierwsze Twoi rodzice Cię wykorzystują i uważają, że dom jest świetnym narzędziem, dzięki któremu mogą wykorzystywać Ciebie i Twoją żonę dalej.
Jeżeli nie odpuścisz sobie tego domu, to dalej będą mieli wpływ na Ciebie i Twoją żonę, a dodatkowo Twój żal o stracone pieniądze będzie psuł atmosferę w Twojej rodzinie.

Oni Ci nie przepiszą tego domu. To jest ich własność i mogą zrobić z nią, co chcą a Ty nie masz do niej żadnych praw. Więc układaj sobie życie tak, jak by nie było tej opcji w ogóle. Kupcie sobie z żoną mieszkanie i urządzajcie się bez rodziców. Jeżeli na przyszłość doszło by do opcji przepisywania czegokolwiek na Ciebie, to nie rezygnuj z własnego mieszkania, bo znowu zostaniecie zrobieni w bambuko. Mieszkanie zawsze można komuś wynająć albo odsprzedać.

Ja bym tak zrobiła - układała bym sobie wszystko w ten sposób, jak by rodziców nie było.

Foggy, Ty chyba nie czytasz ze zrozumieniem.

MAKT jest od lat przez rodziców kontrolowany i manipulowany, a ten dom wykorzystują po to by taki stan kontynuuować. Tu nie ma co wykazywać inicjatywy, bo siła jest tylko i wyłącznie po ich stronie- oni mogą mu machać tym domem przed nosem do us*anej śmierci by się nie wyłamywał z szeregu i robił za chłopa pańszczyźnianego.

Jedynym wyjściem jest opuszczenie tej sytuacji i pójście na swoje.

Moim zdaniem popełniłeś błąd na początku.Zainwestowaleś kasę ,czas,siły,i nie masz gwarancji czy to otrzymasz.I jeszcze szantaż.Trzeba było wszystkie szczegóły dogadać na początku.Teraz mają gotowy,wyremontowany domek,a Ty możesz mieć walizkę na wycieraczce.Nie chce być werdna,i stawiać sprawy na ostrzu noża,ale jak masz faktury-to  podliczaj koszty.W razie sytuacji podbramkowej-może spróbuj zarządać zwrotu poniesionych kosztów.
Dlaczego dokładać do nieswojego,ze swojej kieszeni.?