Nie wiem jak mam zareagować, żeby nie wyjść na idiotkę - Netkobiety.pl

Czyli rozmawiać dalej jak gdyby nic? Teraz musiałabym naprawdę udawać, że się cieszę z tych rozmów.

Ja bym sie wkurzyla za taki "zart". To jest technika tzw. "drzwiami w twarz" - najpierw mowi Ci cos trudnego do przełknięcia, aby pozniej wystosowac informacje/prosbe "lzejsza", ktora najpewniej zaakceptujesz w kontraście do tej "ciezkiej". Gdyby od razu Ci powiedzial "hej ide na podwojna randke z latwa dziewczyna, kolega mi ja nakrecil. Co Ty na to, he?" - brzmialoby to inaczej.
Btw. Wyrazanie swoich emocji - "jestem zla/zawiedziona/roczarowana, stracilam ochote teraz na rozmowe" nie jest postawa roszczeniowa. To cos do czego masz prawo. Nie masz prawa zabronic mu na te kolacje pojsc. Co On wybierze to juz po Jego stronie. Czy wezmie Twoje odczucia pod uwage czy nie.

Ja bym sobie odpuściła kogoś, kto bawi się w takie szczeniackie gierki.

Nie, to wcale nie jest tak.
Ludziom może zależeć na sobie i mogą być - według ustaleń - w pewnym układzie, gdzie są sobie wierni. Spotkanie jest tylko potwierdzeniem tego, co do siebie czują. W tej chwili co trzecia para poznaje się w internecie, ja jak najbardziej rozumiem że niektórzy chcą się dłużej poznać zanim się spotkają.
Jeśli oni są w takim właśnie układzie i zależy im na sobie, to nie pisz tu i nie dyktuj im że mogą sypiać z kim chcą, skoro sami ustalili że to byłaby zdrada.

A co do sytuacji - ja nie sądzę że kłamał co do Sylwestra. Ogólnie co to za gierki? Facet dziwny i dziecinny.

Tak, myślę, że od jakiegoś czasu traktowaliśmy się jak parę. Naprawdę zainwestowałam w to setki godzin.

Teraz, gdy przewijam w myślach to faktycznie po sylwestrze jakoś dziwnie się przez moment zachowywał.

Wielokrotnie okazywał też zazdrość o personalnego trenera itd. - dał mi wyraźnie do zrozumienia, że wymaga lojalności i ok.

No dzisiaj niestety faktycznie jakbym drzwiami w pysk dostała. Ponieważ zasypywał mnie wiadomościami, a nie chciałam mu robić pasywno - agresywnych jazd i w międzyczasie naoglądałam się też filmików pt "nie okazuj zazdrości" - już mu napisałam to, co napisała Lady Loka, chociaż wcale tak nie uważam. Powiedział, że nie nie nie, absolutnie, ona nic dla niego nie znaczy i tylko ja itd.

Ja też miałam kilka propozycji randkowych i wszystkie odrzucałam w czasie naszej znajomości i dodam, że moje propozycje dotyczyły kina, kawy itd. nie jakiś seksualnych ustawek.

Myślę, że się zesrało zanim na dobre się zaczęło, bardzo mi się przykro zrobiło, bo naprawdę mi zależało do tego stopnia, że podjęłam treningi i sporo schudłam, tyle mojego.

Teraz nie mam za bardzo już ochoty z nim pisać, wysyła mi jakieś buziaczki itd., żałosne to jest.

Żałuję, że nie zareagowałam szczerze, on to odebrał jakby nic się nie stało z mojej strony a stało się, jestem wściekła, potraktował mnie jak szmatę a ja mu jakieś teksty z internetu wysłałam. I teraz przesyła mi buziaczki.

Zablokować go nie zablokuję, bo jeszcze przyjedzie, zna mój adres, bo napierał o przesłanie mi prezentu na urodziny.

Ale lipa. Tyle godzin, masakra. Szczerze to nawet nie wiem, co on gada o tej nudzie, bo ja na przykład mało miałam czasu nawet na pracę przez te wielogodzinne rozmowy.

Tak, oczywiście, pisz.

No tak, masz rację, tylko tak się bałam nie wyjść na osobę zaborczą / robiącą jazdy itd. nie chciałam popełniać pewnych żałosnych błędów. Zależało mi, żeby pokazać się z jak najlepszej strony, nie cierpię chorych zazdrosnych jazd, uważam, że są one poniżające dla obu stron.
Do dzisiaj było naprawdę fajnie. Była nawet zaplanowana jego przeprowadzka do mojego miasta i konkretna praca dla niego...
Teraz przesłał mi tych kilka buziaczków, nie drążąc już tematu, więc ja się nie odzywam, ale i z jego strony nastała cisza w eterze.
Cóż, trudno.
Ale dobrze wiedzieć, że miałam prawo powiedzieć szczerze, co mnie zabolało, nie za bardzo się na tym znam, co jest zdrowe a co nie, ale starałam się, żeby tego nie spieprzyć.

No własnie, wcześniej w związkach w takich durnych sytuacjach robiłam "jazdy" i od tego momentu wszystko szło już na łeb na szyję równią pochyła w dół, bo dawałam do zrozumienia, że mi zależy i faceci jeździli po mnie jak po kobyle.

Tutaj więc starałam się nie popełnić błędów z przeszłości, ale chyba przegięłam w drugą stronę, trzeba było na spokojnie chyba wyjaśnić o co mi biega, a nie grać, że to nie ma znaczenia skoro jeszcze nie spotkaliśmy się. Bałam się, że jeśli będę szczera i odkryję karty wszystko zacznie się pieprzyć.

Zresztą i tak to wszystko jest już bez sensu, nie ufam mu już oraz nie podoba mi się to, że w taki sposób mnie potraktował. Znaczy się już nie ważne w sumie jaką reakcję bym uskuteczniła - co niby miałoby dalej z nami być?
Na pewno - skoro to "dziwka" - zażądałabym badań na choroby weneryczne (sama również przedstawiłabym takie, żeby było fair), ale to i tak nie zamiotłoby pod dywan sedna problemu czyli zdrady / oszustwa / a jeśli nie zdrady to gówniarskich gierek. 
Nasz związek podobał mi się dlatego, ze był "czysty" i szczery, a tego już nie ma.

Czy Ty aby nie przesadzasz? Brak odpowiedzi to też odpowiedź, nie żadne pastwienie się. Dlaczego tak się trzęsiesz nad tym, jak on może się czuć, a swoje własne odczucia tłamsisz?

Łoł, mocno sobie nie pozwalasz na złość. Czy cos zlego by sie stalo, gdybys napisala Mu prawdę?

Ja rozumiem poznawanie się przez internet - mojego lubego też poznałam na portalu randkowym. Tyle, że my po tygodniu pisania na GG i SMSach spotkaliśmy się. Rok znajomości tylko przez neta to tak naprawdę nic.  Jestem wiesz kto jest po drugiej stronie, jaki jest naprawdę. No i te jego wyznania miłości - przecież to chore. Na twoim miejscu powoli bym wygłaszała ta znajomość i rozglądała się za realnymi facetami.

Nie pozwalam sobie na złość, bo spieprzyłam poprzednie związki własnie tym.

Mam naprawdę paskudną pełną przemocy przeszłość, byłam już na kilku terapiach.

Po wyjściu - z sukcesem - z alkoholizmu, wpadłam i tak w lekki dołek, który zażerałam czekoladą i z laski stałam się pączkiem, zostało mi jeszcze kilka kilo do zrzucenia.

Nie spotkaliśmy się jeszcze, chociaż chciał już przyjechać wcześniej, bo wbiłam sobie do głowy, że muszę wyglądać idealnie do tego czasu, więc ustaliłam to na kwiecień, tym bardziej, że on musi się odważyć na operację pewnej przypadłości, ja mam niedługo operacje ręki i znowu będę kilka tygodni w gipsie.

On nie jest starym oblechem, tylko młodszym trochę ode mnie trzydziestoletnim oblechem (to całe dziewictwo rzuca mu się trochę na mózg, ale jestem w stanie to zrozumieć).

Generalnie raczej muszę się już dzisiaj odezwać, bo widzę podgląd w wiadomościach, że cały czas pisze, ciche dni to też przemoc.

Więc planuję coś powiedzieć, ale nadal nie mam pojęcia co, bo sytuacja jest tak idiotyczna, ze cokolwiek nie powiem i tak będzie działało na moją niekorzyść. Planowałam być taka "cool" i nigdy nie dać się wyprowadzić z równowagi.

Wychodzi, wychodzi.
Z sukcesów - skonstruował 2 elektroniczne urządzenia, które chce zamierza opatentować.
Tego bym się akurat nie czepiała, każdy ma jakieś dziwactwa.
Mnie to się akurat w nim podoba, że nie zaliczał panienek jedna po drugiej.

Widziałam WSZYSTKO na kamerach, elektroniczne urządzenia również

No wiem, odpowiedziałam tylko na pytanie.

Generalnie on powiedział, że odmówił już to spotkanie i przeprasza mnie, ja niezbyt dobrze się z tym czuję, jakby to był z mojej strony szantaż. Nie chce być dla nikogo toksykiem.

To moja wina, on chciał przyjechać już dawno, ale spasłam się tą czekoladą i wyglądałam fatalnie.
Miałam gdzieś jak wyglądam taka byłam zadowolona, że mimo stresu nie piję.

Tak, wiem, że emocjonalnie jestem trochę do tyłu, większość niepijących alkoholików tak ma (w czasie trwania nałogu rozwój emocjonalny stał w miejscu). Trudno, stało się.

Dziękuję za poświęcony mi czas
Tak, spotkanie umówione, dieta ketogeniczna i ćwiczenia w toku
Zaraz dojdzie endermologia.

Mam nadzieję, że w temacie szczerości nic się nie zmieni, bo to jest naprawdę świeże i bardzo wesołe.