Czy za duzo wymagam - Netkobiety.pl

Może trafiłaś na gorszy dzień (tak, inni też miewają swoje problemy), a być może poczuł się już zmęczony faktem, że nadmiernie obciążasz go tym, z czym sama sobie nie radzisz. Oczywiście, że ludzie łączą się ze sobą, aby razem było im łatwiej, ale trzeba przy tym pamiętać, że każdy ma swój limit ciężaru, który jest w stanie unieść. Każdy ma też określoną granicę cierpliwości, zrozumienia i chęci niesienia pomocy, zwłaszcza jeśli z założenia ma to działać tylko w jedną stronę. 
Mogę się mylić, ale odnoszę wrażenie, że się na nim uwiesiłaś oczekując, że nie tylko zastąpi Ci przyjaciół, z którymi mogłabyś na te tematy rozmawiać, ale też będzie lekiem na całe zło świata i balsamem na zbolałą duszę i wszelkie bolączki. To tak niestety NIE działa. W gruncie rzeczy chłopak ma rację, że dobra psychoterapia mogłaby Ci pomóc i to nie tylko w tej kwestii, że 'mogłabyś się wygadać', ale także nauczyć jak możesz radzić sobie z sytuacjami, które tak Cię przytłaczają.

A gdzie wg ciebie jest wsparcie z jego strony? " Uwiesiłaś się"? No jasne. Ona chce się zwierzyć z problemów i do tego ma szukać terapeuty?

a ja myślę, że relacja z Twoim partnerem jest konsekwencją tego:

Zakładam, że skoro pisze na forum to jest to coś w rodzaju ostatniej deski ratunku i że jest wrażliwa raczej niż toksyczna. Może 1 promil toksyków założy wątek na forum, ale 99 procent wrażliwców.

Ja powiem jak to wyglądało u mnie. Możesz się porównać. U mnie żona zawsze mówiła i mówi o sobie. Swoje problemy potrafi wałkować cały czas. Nie zapyta o nic, ani mnie, ani nawet syna. Więc w pewnym momencie jest tak, że człowieka ch.. strzela i mówi właśnie np. coś takiego jak Ty usłyszałaś.

Przeglądnijcie wcześniejsze tematy Autorki. Ten związek był toksyczny już lata temu.

Fake nie zaprzeczalny duzp mam problemów i dużo mówię o sobie.
Zdaje sobie sprawę, ze potrzebuje profesjonalnej pomocy i dlatego problemy, którymi się dziele to te, które są niejako najlżejsze, nie chce nikogo obarczać bardziej ciemnymi pokładami mojej duszy.
Co do pytań o jego dzień, pytam ale nigdy nie chce o tym gadać albo mi mówi, ze po pracy chce się zrelaksować a nie mówić o pracy i jej problemach albo, ze tak ma i nie chce o niczym rozmawiać

y

"Może trafiłaś na gorszy dzień (tak, inni też miewają swoje problemy), a być może poczuł się już zmęczony faktem, że nadmiernie obciążasz go tym, z czym sama sobie nie radzisz. Oczywiście, że ludzie łączą się ze sobą, aby razem było im łatwiej, ale trzeba przy tym pamiętać, że każdy ma swój limit ciężaru, który jest w stanie unieść. Każdy ma też określoną granicę cierpliwości, zrozumienia i chęci niesienia pomocy, zwłaszcza jeśli z założenia ma to działać tylko w jedną stronę.
Mogę się mylić, ale odnoszę wrażenie, że się na nim uwiesiłaś oczekując, że nie tylko zastąpi Ci przyjaciół, z którymi mogłabyś na te tematy rozmawiać, ale też będzie lekiem na całe zło świata i balsamem na zbolałą duszę i wszelkie bolączki. To tak niestety NIE działa. W gruncie rzeczy chłopak ma rację, że dobra psychoterapia mogłaby Ci pomóc i to nie tylko w tej kwestii, że 'mogłabyś się wygadać', ale także nauczyć jak możesz radzić sobie z sytuacjami, które tak Cię przytłaczają."

"Przypuszczam, że forum istotnie może być tu ostatnią deską ratunku, ale jedno nie wyklucza drugiego. Ja sama mam niestety sporo doświadczeń z wampirami energetycznymi, do których cokolwiek zaczyna docierać dopiero wtedy, gdy wprost dasz im do zrozumienia, że nie masz ochoty oddawać im swojej energii, bo chęci wysłuchiwania, niesienia pomocy i czyjejś dobrej woli wyraźnie nadużywają.

Dorosłość polega między innymi na tym, żeby innych nie obciążać swoimi problemami bardziej niż jest to konieczne, są jednak osoby, które przyjęły taki sposób na życie, że zamiast mierzyć się z nimi (problemami), znajdują kogoś, kto w założeniu powinien służyć za wolnego słuchacza i chusteczkę do wycierania zapłakanych oczu, a kiedy ten w końcu odmawia, wypompowany z energii, pojawia się szok i wyrzuty 'ale jak tak można?' Tak właśnie działają wampiry energetyczne.
Ja sama mam niestety sporo z nimi doświadczeń, dlatego teraz, gdy tylko poczuję, że jakaś osoba zabiera mi mój własny tlen, reaguję. Nauczyć się tego nie było łatwo, ale... da się.

I jasne, że ktoś może mieć gorszy dzień czy okres, każdy z nas takie miewa, nie przeczę też, że kto jak nie partner/ka czy przyjaciel powinien służyć mu wtedy wsparciem, jeśli jednak ktoś stale skupia na sobie uwagę, oczekując przy tym pochylania się nad nim, użalania i tym podobne, to warto zadać sobie pytanie co jest tego przyczyną. Odpowiedź nie zawsze jest oczywista, wtedy właśnie pomocny może okazać się specjalista, na którego wspomnienie tak się oburzasz. Pomijam przy tym kwestię, że powód może okazać się znacznie głębszy niż mogłoby to wyglądać na pierwszy rzut oka."

Jakże ja kocham domorosłych psychologów, z ich autorskimi teoriami i przekonaniem o dogłębnej znajomości ludzkiej duszy. Jakże ja kocham ten brak wątpliwości, do którego tak bardzo mi daleko, jadze ja kocham to łatwość stawiania diagnozy.

Ukryta agresja aż leje sie z Twoich postów, pozwól ze zacytuje  "tak, inni też miewają swoje problemy" i dalej "ale trzeba przy tym pamiętać, że każdy ma swój limit ciężaru, który jest w stanie unieść", "Dorosłość polega między innymi na tym, żeby innych nie obciążać swoimi problemami bardziej niż jest to konieczne."

Naprawdę zakładasz, ze nie zdaje sobie sprawy, ze inni ludzie tez maja problemy, ze nie potrafię zrozumieć, ze tez przezywają trudności?  Bo jak zakładam, ze chciałaś mi porostu dołożyć.

Spotkałaś na Swojej drodze ileś tam osób, które na własny użytek nazywasz "wampirami energetycznymi", zaoferowałaś swoja chęć niesienia pomocy wysłuchania i wspierania i jakoś to wszystko wymknęło sie z pod kontroli i zamiast pomocy i zmiany na lepsze była frustracja, ze coraz więcej Twojego czasu i energii jest pochłaniania, ze jesteś wykorzystywana.

Nosisz w sobie złość na te wszystkie osoby i mnie sobie z nimi utożsamiasz ("są jednak osoby, które przyjęły taki sposób na życie, że zamiast mierzyć się z nimi (problemami), znajdują kogoś, kto w założeniu powinien służyć za wolnego słuchacza i chusteczkę do wycierania zapłakanych oczu, a kiedy ten w końcu odmawia, wypompowany z energii, pojawia się szok i wyrzuty 'ale jak tak można?' Tak właśnie działają wampiry energetyczne. Ja sama mam niestety sporo z nimi doświadczeń, dlatego teraz, gdy tylko poczuję, że jakaś osoba zabiera mi mój własny tlen, reaguję")

Postanowiłaś wiec dać upust swoim emocja i się wyżyć.

Relacja wampir - "ofiara" jest podtrzymywana przez obydwie strony, "wampir" nie szuka prawdziwego wsparcia a "ofiara" prawdziwego wsparcia nie daje. 
I "wampir" i "ofiara" szukają potwierdzenia swoich przekonań na temat samych siebie i dążą do zachowania statusu quo, nie podejmowania wysiłku i utrzymania istniejącej fikcji - "wampir" ze jest męczennikiem losu, nie mającym żadnych możliwości zmiany sytuacji a "ofiara wampira", ze jest altruista o niepokalanych intencjach moralnych.

Nie przyszło Ci do głowy aby cokolwiek zweryfikować, po prostu doszłaś do wniosku, ze Twoje wiedza i doświadczenie są wystarczające aby ocenić sytuacje na podstawie informacji, które przeczytałaś w moim poście.

Napisałam tego posta bardziej aby się dowiedzieć czy inni w swoich związkach, rozmawiają ze swoimi partnerami o swoich codziennych problemach, i jeżeli tak to jak to wygląda. A jeżeli nie to dlaczego, nie czuja takiej potrzeby, uważają, ze partner nie jest od takich rozmów, itd.

napisalam Ci kolejnego posta, tego pewnie zechcesz zmienic.

Nie musisz się ze mną zgadzać, powinnaś jednak liczyć się z tym, że zakładając wątek na publicznym forum, nie wszystkie odpowiedzi będą zgodne z Twoimi oczekiwaniami.

Wystarczyło wyraźnie zaznaczyć to już na wstępie wątku, jednak z treści pierwszego posta nic takiego nie wynikało.

Naprawdę z moich?
A może po prostu uderzyłam w czuły punkt?

nie usunelabym wypowiedzi gdybym zaywazyla ze na nia odpowiedzialas.
Nie spodziewalam sie nawet, ze o 2 w nocy ktos to zdarzyl orzeczytac

Przecież związek jest po to by się wspierać . Jeżeli on tego nie potrzebuje to jego sprawa ale Ciebie powinnien wysłuchać . Może z nim lepiej pogadaj o was bo bez tego nic się nie zmieni .

Nie czujesz tego w jej postach, że gdyby ona mogła z nim normalnie i rzeczowo porozmawiać to by już to dawno nastąpiło? On nie jest dla niej osobą bliską, bo nie ufa mu. Nie może się mu zwierzać bo on odrzuca wszelkie próby komunikacji. Wreszcie postanowiła napisać na forum w akcie bezsilności. ALA1981, nie wyglądasz na kogoś kto potrzebuje psychologa tylko potrzebujesz kogoś kto będzie potrafił ciebie słuchać i nie będzie postrzegał cię jak wampira energetycznego tylko dlatego, że lubisz się zwierzać z tego co się dzieje w pracy. Zmień faceta o ile nie jest za późno.

Ona nie potrzebuje krytyki( chyba że konstruktywnej) tylko zrozumienia. Czy ktoś może krytykować uczucia? Nie da się! Trzeba starać się je zrozumieć lub może tylko przekierować. Nie słyszałem jeszcze żeby ktoś pisał na forum po to by dostać cięgi i wysłuchać krytykę pod swoim  adresem. Ludzie piszą po to by się poradzić, wyżalić, zostać wysłuchanym czy poznać nową perspektywę na dany problem natomiast to czego często wysłuchują to krytyka(destruktywna), reprymendy lub odsyłanie do psychiatry. Co to ma wspólnego z poradami?

Wypadałoby w takim razie nie udzielać żadnych porad skoro  wszelkie próby powodują,że nasiona padają na jałową ziemię. Ona jest więźniem lub boi się odejść i szuka tylko usprawiedliwienia własnej postawy. Dziwne bo mnóstwo kobiet porównuje swoje związki do innych tak jakby były zdolne do każdego związku łącznie z toksycznymi byleby tylko inne kobiety nie miały lepiej.