Pustka. - Netkobiety.pl

Kilka lat temu poznałem kobietę. Była po rozwodzie, 10-letnia córka. Ja po rozstaniu, bez rozwodu, ale ciężko to zniosłem.
Nasza znajomość rozwijała się stopniowo. Od kawy, spotkań, wspólnych rozmów, wyjazdów. Było dobrze, zakochałem się. Pobraliśmy się. PO roku przyszła na świat nasz córka. Obecnie ma 4 lata.
Wszystko było dobrze... do małego wypadku latem. Córeczka musiała mieć przetaczaną krew. Od razu się zaoferowałem, w końcu jestem ojcem. Ale... po badaniu krwi małej... Lekarz zapytał, czy jestem ojcem małej. Po mej odpowiedzi, odparł, że to "niemożliwe". Zachwiało to wszystkim. Nie dawało mi to spokoju... Zrobiłem w tajemnicy przed żoną testy DNA, dla pewności w kilku klinikach. Wykluczono ojcostwo.
Długo to w sobie trzymałem. Po miesiącu zapytałem żonę, czy mała jest moim dzieckiem. Odparła, że tak. Pokazałem jej wyniki badań krwi i testy DNA.
Po kłótni przyznała, że miała romans ze swym kierownikiem działu. Trwało to latami, ona sama, on żonaty. Bzykali się w hotelach na wyjazdach, na szkoleniach, na integrach, na służbówkach...
Mówiła, że jak zaszła w ciążę, zerwała z nim. On wie, że to jego dziecko. Kłamała latami. Kłamała w żywe oczy.
Wystąpiłem o zaprzeczenie ojcostwa. I o rozwód. Nie chcę jej znać.
Ona chce "ratować małżeństwo". Trzeba być chorym, by takie coś mi proponować. Jedyne co do niej czuję, to obrzydzenie.
Nie, nie oczekuję porad. Chciałem się tylko wygadać.

Kilka lat temu poznałem kobietę. Była po rozwodzie, 10-letnia córka. Ja po rozstaniu, bez rozwodu, ale ciężko to zniosłem.
Nasza znajomość rozwijała się stopniowo. Od kawy, spotkań, wspólnych rozmów, wyjazdów. Było dobrze, zakochałem się. Pobraliśmy się. PO roku przyszła na świat nasz córka. Obecnie ma 4 lata.
Wszystko było dobrze... do małego wypadku latem. Córeczka musiała mieć przetaczaną krew. Od razu się zaoferowałem, w końcu jestem ojcem. Ale... po badaniu krwi małej... Lekarz zapytał, czy jestem ojcem małej. Po mej odpowiedzi, odparł, że to "niemożliwe". Zachwiało to wszystkim. Nie dawało mi to spokoju... Zrobiłem w tajemnicy przed żoną testy DNA, dla pewności w kilku klinikach. Wykluczono ojcostwo.
Długo to w sobie trzymałem. Po miesiącu zapytałem żonę, czy mała jest moim dzieckiem. Odparła, że tak. Pokazałem jej wyniki badań krwi i testy DNA.
Po kłótni przyznała, że miała romans ze swym kierownikiem działu. Trwało to latami, ona sama, on żonaty. Bzykali się w hotelach na wyjazdach, na szkoleniach, na integrach, na służbówkach...
Mówiła, że jak zaszła w ciążę, zerwała z nim. On wie, że to jego dziecko. Kłamała latami. Kłamała w żywe oczy.
Wystąpiłem o zaprzeczenie ojcostwa. I o rozwód. Nie chcę jej znać.
Ona chce "ratować małżeństwo". Trzeba być chorym, by takie coś mi proponować. Jedyne co do niej czuję, to obrzydzenie.
Nie, nie oczekuję porad. Chciałem się tylko wygadać.

sosenek napisał/a:

ja jako kobieta nigdy bym nie miała za złe że facet chce testów. popieram je w zupelnosci. wspólczuje.

A ja jako kobieta miałabym za złe brak zaufania. To tak jakbym ja mogła zaglądać do jego korespondencji, maili, telefonu, łazić za nim po to, żeby się upewnić, że czegoś nie kombinuje na boku.

Na szczęście nie grozi mi to, bo wątpię, żebym związała się z typem faceta, który nie potrafi zaufać.

MagdaLena1111 napisał/a:

sosenek napisał/a:

ja jako kobieta nigdy bym nie miała za złe że facet chce testów. popieram je w zupelnosci. wspólczuje.

A ja jako kobieta miałabym za złe brak zaufania. To tak jakbym ja mogła zaglądać do jego korespondencji, maili, telefonu, łazić za nim po to, żeby się upewnić, że czegoś nie kombinuje na boku.

Na szczęście nie grozi mi to, bo wątpię, żebym związała się z typem faceta, który nie potrafi zaufać.

Zaufanie nie ma nic z tym wspólnego, zarówno autor jak i miliony ludzi na świecie ufa swoim kobietom i niekoniecznie dobrze na tym wychodzą.
Mój partner nie ma złych doświadczeń i jestem pewna, że nie przyszłoby mu do głowy nawet prosić o testy.
Ale wybraz sobie, że mozna trafić na taką osobę która przykładowo w bliskim otoczeniu ma kogoś kto został tak oszukany -brata, przyjaciela, wujka. Albo sam został oszukany. Do takiej osoby nie można mieć pretensji, że chce mieć pewność.
"To tak jakbym ja mogła zaglądać do jego korespondencji, maili, telefonu, łazić za nim po to, żeby się upewnić, że czegoś nie kombinuje na boku."
-korespondencja jest twoja prywatna, własna. dziecko nie, dziecko jest dwójki osób, po równo. I ta druga osoba ma prawo wiedzieć czy aby na pewno dziecko jest jego.

Oczywiście, że badania DNA w celu potwierdzenia rodzicielstwa są bezpośrednio związane z zaufaniem a raczej z jego brakiem.

Nie wydaje mi się, że ktokolwiek ma stuprocentowe zaufanie (nawet Twoje DDA/DDD), a wymaganie tego samego (czyli 100% zaufania) od drugiego człowieka jest mrzonką.

Po prostu tak jak ja nie mogę być niczego pewna i ze swoją niepewnością sobie muszę radzić, tak samo wymagam od człowieka, z którym dzielę życie, że będzie sobie z niepewnością radził.

Przeważnie za kontrolą stoją niskie poczucie własnej wartości i kompleksy. Wtedy tylko mając kontrolę, sprawdzając i weryfikując ktoś z niską samooceną i kompleksami czuje się bezpiecznie.