Zdrada - Netkobiety.pl

Taką kontrowersyjną tezę  napiszę.

Jakby nie te 30 zdrad to by nie było 31 lat małżestwa. Zostawił by Cię wcześniej.

Hrefi:) Jestes! Jak malzenstwo?

Laskal, nie daj sobie wmawiac bzdur.

Zdradzal Cie, bo:
- nie bylo seksu w malzenstwie, a on tak bardzo Cie kocha...
- no przeciez, ze Cie nie kocha.

Sama wybierz.

Jakoś dziwnie patrzycie na sytuację.Co wy myślicie.ze są idealy.? Przez te 30 lat oboje sobie krwi namieszali.nikt nie jest bez winy.Nie usprawiedliwiam go.ale ..może czegoś mu brakło.Autorko ?

jak mu brakowało to powinien o tym pogadać z żoną, jakby żona olala jego potrzeby i nie doszliby do porozumienia to powinni się rozstać. Zdrada nigdy nie jest usprawiedliwiona, a tym bardziej nie jest usprawiedliwiona zachowaniem zdradzonego.

Chyba nie wyrazilam sie jasno, chodzilo mi o to, zeby nie dac sobie wmawiac bzdur, ktore maz serwuje, a nie Hrefi.
Jak wiemy Hrefi jest przespojny.

Nirvanka87, 18 lat! żadnej wpadki, podejrzenia, czyjejś sugestii? Nie wierzę... ale może masz rację? Są ludzie, którzy wolą nie zmierzyć się z prawdą prosto w twarz, ewentualnie są tak zaabsorbowani dniem codziennym, że przytępiły im się zmysły.
Generalnie współczuję autorce, jak wcześniej napisałam, facet prawdopodobnie nie kocha żadnej, a przede wszystkim siebie.

Autorkę wątku przepraszam za offtop.

Nirvanko, rzadko bywam już na tym forum, ale ostatnio rzuciły mi się w oczy Twoje posty. Dawno nie spotkałam się z takim poczuciem krzywdy, jakim przepełnione jest to, co piszesz. A poczucie krzywdy to największa zmora. Uważaj, bo cytując Nietzschego: " kto walczy z potworami, powinien się strzec, by walka nie uczyniła go jednym z nich".

Zgadzam się całkowicie z tym.
Tyle, że gdyby wcześniej się o tym dowiedziała, kochaś prawdopodobnie, kopa w dupę by dostał, nim nastąpiło owe 31 lat. Łaskawca, który dbał o przetrwanie małżeństwa. Dobre sobie!

Było 30 zdrad bo ty mu na to pozwalałaś... gdybyś postawiła granice to by sie zastanowił nad sobą.

Moje zdanie jest takie że ludzie którzy notorycznie zdradzają nienadają się do małżeństwa.
Zabrzmi to źle ale uważam że przez te lata robił z ciebie idiotkę. Bo która kobieta pozwala żeby jej mąż robił z innymi kobietami to co jest przeznaczone tylk dla żony.

akurat ja mam wszystko przepracowane. a co do zbrodni i kary to owszem jest. ludzie tworzą związek nie umawiają się, ze ów związek będzie otwarty. Zatem jeżeli osoba zdradzona jest ofiarą, to zdradzający jest oprawcą, przestępca, zbrodniarzem, a zdrada jest przestępstwem, zbrodnią, natomiast kochanek/kochanka to narzedzie zbrodni. oczywiście to tylko porównanie.

Dla mnie zdrada jest zbrodnia wyrzadzoną na związku, na drugiej osobie, która kochała i ufała. To, ze powszechne jest dłubanie w nosie w miejscu publicznym, nie znaczy, ze ja muszę też dłubać, a tym bardziej nie uznawać tego za coś obleśnego.

Coraz częściej powszechen na zachodzie stają się gwałty, wiele jest także morderstw. można powiedzieć że to teraz takie powszechne zjawisko, ze ludzie czesto mordują za 2 grosze czy dla frajdy. Co nie zmienia faktu, ze są to zbrodnie. Natomiast zdrada to naruszenie norm panujacych w zwiazku więc analogicznie też zbrodnia, aczkolwiek nikt tego oficjalnie tak nie nazywa.

Ja nie tkwię w poczuciu krzywdy, ja po prostu nie mam zamiaru udawać, zę ta krzywda nie została mi wyrządzona, bo została i już. to jest fakt.
A akurat z moim poczuciem własnej wartości wszystko jest ok i nie widze związku między tym, ze uważam, ze bycie zdradzonym to straszna krzywda, tym, ze zdradzajacy to szuja zasługująca na wszystko co najgorsze, a brakiem, czy posiadaniem poczucia własnej wartości.

A i tak, to jest mój punkt widzenia, co jest raczej oczywiste skoro to ja to piszę. Ty masz inne poglądy, ktoś jeszcze inne i żadne nie sa ani lepsze ani gorsze, ja też do swoich nkogo nie przekonuję, po prostu o nich piszę.

I na tym zakończmy off top. Za rady domorosłych psychologów podziękuję (studiowałam z przyszłymi psychologami i wiem, zę pójście do psychologa to wyrzucanie kasy w błoto), sama umiem wszystko przepracować tak, aby na tym wyjść najlepiej.

Eh...Nirvanko, gdybyś miała przepracowaną zdradę, to nie opowiadałabyś w każdym wątku o tym, co Tobie leży na sercu.
Od Ciebie zależy, jak wykorzystasz obecny kryzys, czy zatracisz się w poczuciu krzywdy, czy przyczyni się on do Twojego rozwoju. Na razie tylko "idealistyczne klapki" spadły Ci z oczy i przestałaś budować swój świat na facecie. To akurat bardzo dobrze, ale za mało.

Nie masz swojego wątku, ale wypowiadasz się w każdym aktualnym wątku, który o zdradzie traktuje.
Nie chcesz żyć ze zdrajcą, to go zostaw. Zajmij się swoim życiem, bez niego i przestań wciąż wałkować ten sam temat, jaki to on Ci zadał cios. Zdrada była i jest od zawsze powszechna wśród ludzi. To, że myślałaś, że jesteś tak wyjątkowa, że Ciebie to nie spotka, to tylko była mrzonka. Iluzja. Bańka mydlana, która pękłą. Miałaś pecha, bo trafiłaś na faceta ze słabym charakterem, to go zostaw. Lepszy nie będzie.

Po chcesz żyć z podłym człowiekiem?
Nie stać Cię na nikogo lepszego? Kogoś z empatią, wglądem, wartościami? Kogoś, kto będzie Ciebie kochał i o Ciebie dbał zamiast zadawać Ci ciosy, bo jak w innym wątku (a może i tym tutaj) napisałaś, jak zdradził raz to zdradzi i kolejny.
Co Cię przy nim trzyma? Brak samodzielności. Naucz się żyć sama.
Kasa? To ma swoją nazwę.
Dziecko? Ojca nie traci, ale to wygodna wymówka.

Ciekawi mnie, co Cię tak trzyma przy zbrodniarzu stulecia?

Tak w skrócie napiszę bo mi zaraz moderatorka zwróci uwagę, że off topic czy coś.
Po tym jak przyznałem się żonie do zdrady i po tym jak przeczytała intymne emaile do kochanki to jest z nią nie dobrze, jeśli chodzi o stan psychiczny. Mocno to przeżywa ale tylko wówczas jak nie ma mnie przy niej. Jak jesteśmy razem to wszystko z nią w porządku, zachowuje się całkowicie normalnie, może trochę bardziej zakochana. Ale jak wychodzę z domu to potrafię dostać kilkadziesiąt telefonów, albo setki smsów dziennie głownie z pytaniem czy jestem "z tą ździrą", która zniszczyła nam życie. No to tłumaczę, że niczego nie zniszczyła bo sam chciałem, na co żona ma jeszcze większe jazdy. Ogólnie robię dalej swoje, smsy i telefony blokuje bo nie mam ochoty czytać mrocznych ich treści i na każdy konflikt z żoną proponuje rozwód, na co absolutnie nie chce się ona zgodzić, nawet na próbę podjęcia rozmowy (zatyka uszy).  Z racji tego, że trochę martwię się jednak o żonę to zaproponowałem jej, że  zapiszę ją do psychologa (chętnie pójdę razem z nią) ale ona mówi że nie potrzebuje żadnej pomocy i żebym sobie z tą ździrą chodził po psychologach.  Z racji tego, że z żoną było już momentami źle to teraz zazwyczaj milczę i nie mówię, że kochanka to prawdziwa miłość i takie tam. Więcej milczę, mniej się odzywam ale zmieniać się nie zamierzam.

Dodatkowo żona wkręciła sobie, że mam tez drugą kochankę (nie mam !) więc czasem pisze, z którą ździrą tym razem jestem. Takie uroki małżeństwa. Co ciekawe pomimo, całej tej sytuacji żona pojechała na 2 tyg do swoich rodziców (wyjazd planowany jeszcze przed ujawnieniem i w zasadzie po nic), zostawiając mnie samego z tymi "2" kochankami. Trochę to nielogiczne bo chyba to oczywiste, że w tym czasie będzie dla mnie "hulaj dusza, piekła nie ma". Dziwna powiem wam ta miłość mojej żony.

Dawno tak nie odpocząłem jak teraz, bez zony. Aż mi się chce żyć, cały czas chodzę uśmiechniętym boję się tego słowa ale chyba jestem szczęśliwy. Energia ze mnie bije jak ze źródła. Oczywiście wspomniałem jej o tym. Wraca.

Reasumując jak jesteśmy razem to żona normalna, czasem żartujemy, nawet jakiś film obejrzymy razem. Jak wychodzę z domu, jazdy się włączają nie z tej ziemi.

autorka postu wygląda na najmniej zwichrowaną w tym towarzystwie...

Nirvanka trwa z "katem" i przekonuje wszystkich, że jest mega samodzielna i  już sobie wszystko przerobiła, Hrefi chełpi się miłością kochanki i awansami innych pań, marszcząc brew nad zachowaniem zony, sam zaś swojej totalnie niemęskiej dupowatości w ogóle nie dostrzega..

autorko, zrób jak Ci wygodniej po prostu i nawet nie staraj się tego rozsądnie tłumaczyć

Wreszcie coś dłuższego, bez wyrywania z kontekstu.
Skoro kochać można dwie osoby, można zatem i dziesięć.
Bo kto obdarzonemu nadmiarem miłości, zabroni?
Można kochać i zdradzać? Kogo kochać, a raczej, co kochać, należałoby powiedzieć?
A równowaga w owym "kochaniu" tych dwu, zachowywana jest? Jak to, Gary, widzisz?
Komu więcej, a komu mniej?
Bo o "oficjalnych" trójkątach, czy innych cukold'ach, raczej niie mówimy, prawda?

Demgogia z tym "nie kocha, a i tak, nie zdradza!", wyłazi każdą szczeliną, więc rozpisywał się nie będę...

ja nie ukrywałam i nie ukrywam, ze rozważałam odejście, ale dużo mi dały wpisy na tym forum m.in wątek o tym, jak sobie radzą związki po x miesiącach- latach po zdradzie. Wspólny punkt był jeden, zdradzajacy od razu zaprzestał wszelkich kontaktów z kochanką, zaczął się starać i udowadniać, ze zależy mu na żonie itp, nie będę wszystkiego przytaczać. ogólnie chodzi o to, że jak zdradzający się chociaż trochę waha to nie ma sensu tego ciągnąć. Mój się okazał identyczny w zachowaniach jak mąż Autorki tamtego wątku, z tego co podczytuję to aktua;nie są chyba 6 czy 8 lat po zdradzie i normalnie funkcjonują. Jeżeli ja bym się męczyła w relacji z partnerem to jasne ze bym odeszła. Czy wiem, ze zdradzi? nie wiem, ale już mu w nic nigdy na 100% nie uwierzę i żadna osoba zostająca ze zdradzaczem nie powinna zaufać na 100%. To jest trochę tak, jak napisała tamta netkobieta, że kiedyś to by nerkę oddała mężowi, gdyby trzeba było, a teraz? teraz by szukała dawcy dla niego- mniej więcej paraffrazucąc.

Ja lubię swojego męża tak po ludzku, mamy podobne poczucie humoru, poglądy, lubimy te same rzeczy, dobrze się razem czujemy ze sobą, fajnie mieć kogoś takiego, też na stare lata. Mój mąż jest kumplem, kolegą, przyjacielem i ojcem prawie-że- idealnym, po prostu partnerem okazał się do dupy.  Jeżeli mam spisać plusy i minusy, jest jeden ogromny minus i wiele dużych, sporych, małych i ogromnych plusów. Co nie zmienia faktu, ze gdyby nie dziecko to bym z nim nie była, ale wiem, że możemy stworzyć całkiem fajną rodzinę, gdzie rodzice się dobrze ze sobą czują i się po prostu lubią, tak po ludzku. jeżeli bym z nim dartła koty, a dziecko by to widziało, czy odczuwałoby złą atmosferę, czy on by się źle zajmował dzieckiem, to jasne że bym odeszła bez mrugnięcia okiem. Każdy musi popatrzeć na swoją sytuację indywidualnie, rozważyć co jest ważne, co jest najważniejsze, a co zupełnie nieistotne. Można zostać ze zdradzaczem i się cholernie męczyć, jak się nie przepracowało tematu, a można zostać i się z nim świetnie bawić, ale mieć z tyłu głowy zawsze plan awaryjny, np. to żeby być samodzielnym, żeby się samu utrzymać, żeby jak coś mieć gdzie mieszkać itp. Każdy może zdradzić i ten co już to zrobił i ten, który nigdy nie zdradził, każdy związek to loteria dlatego warto nie zatracić siebie na rzecz drugiej osoby.

Nirvanka, a nie żal Ci tak czasami, że nie masz przy sobie kogoś, kogo kochasz i kto kocha Ciebie? Plusy plusami, minusy minusami, ja tak po ludzku po prostu pytam, czy Ci jednak nie żal - jak nie chcesz, nie odpowiadaj

Czyje, Gary?
Bo to, co w stopce masz, kłóci się jednak z tym, co piszesz powyżej.
Jak to z Tobą jest w końcu?
Kochasz kogoś rzeczywiście, czy kochasz jednak tylko to wszystko inne, co jest niezbędne dla Twojego dobrego samopoczucia?

NIe chce robić offtopu... ale może w kontekście pytania autorki...   Ja uważam, że można kochać żonę i mieć seks z inną kobietą.
Jeśli zaś chodzi o kochanie dwóch osób na raz, to uważam, że tez jest to możliwe.
Serce to nie tort do podziału. Liczą się uczucia jakie nas łączą z drugą osobą.
I tak jak dziecko może mieć inny pakiet uczuć do mamy, inny do taty... to potem jako dorosła osoba może mieć żonę, z którą żyje każdego dnia i ją kocha, ale też przyjaciółkę, którą też obdarza bardzo głębokimi uczuciami.

Jeśli mąż kocha żonę, to chce aby żona była szczęśliwa. Szczęście to między innymi prawo żony, aby mogła od tego męża odejść, jeśli nie będzie jej z nim dobrze. Dlatego mąż powinien się starać, aby żonie było z nim dobrze. Tutaj pojawia się dylemat -- czy żona ma prawo wymagać od męża ograniczenia kontaktów z innymi kobietami? Czy mąż może mieć koleżankę na kawę i piwo? Przyjaciółkę? Kochankę? Jedni mówią "prawdziwa miłość nie pozwala na wszystko tym których kochamy". Wg mnie to manipulacja, wywrócenie idei o 180stopni. Prawdziwa miłość powinna dawać wolność, a ludzie powinni żyć ze sobą bo chcą, a nie dlatego że muszą.    Ostatecznie ludzie powinni się rozchodzić dlatego że ze sobą już nie chcą żyć, a nie dlatego że ktoś miał seks z inną osobą.

PS. @Ela... pozdrawiam Cię

Myślę, że byłaś sama przed zdradą, jesteś sama teraz i będziesz sama, jeśli nie wykorzystasz energii obecnego kryzysu. Twój wybór. Ale zwyczajnie szkoda, żeby marnować taki potencjał. Niektóre rzeczy, nawet te bolesne i krzywdzące mogą wnieść nową wartość w życie, zwiększyć (samo)świadomość, jeśli da się sobie szansę.

Dla mnie miłość to kwestia punktu odniesienia, a wyzyny milosci dla kazdego oznaczaja, co innego. Nawet jeśli kochają najbardziej jak tylko potrafią, to bedzie to oznaczac zupelnie rozne rzeczy dla egoisty, co innego dla empaty, co innego dla zdrajcy. Niektore patole potrafia zabic ukochana z milosci i tez twierdzic, ze to dlatego, ze kochali "za mocno". Każdy ma swoja skale i po swojemu rozumie milosc. I tak, jezeli facet obstaje przy tym, ze Cie kocha, a mimo to Cie zdradza - znaczy, ze kazda by zdradzal i to co od niego dostajesz to jest max jego mozliwosci. Pytanie, czy Ci to wystarczy? Jak taka milosc plasuje sie na Twojej skali i czy Ciebie to uszczesliwia? Mozna tez przyjac umowna miare - ze milosc to na zawsze, lojalna i ponad samego siebie, ale malo kto, jest w stanie cos takiego w ogole osiagnac, biorac pod uwage jego mozliwosci. Niestety, jestesmy ograniczeni w tym temacie. Za milosc i pociag seksualny odpowiadaja zupelnie inne obszary mozgu. I jak juz przy mozgu jestesmy - jeden ma lepiej rozwiniete jedne obszary, a drugi inne.

Wciaz uwazam Twojego meza za szmaciarza (wg mojego punktu odniesienia), ale nie wierze w te scieme z wolnym, niezaleznym wyborem, tego co robimy (nie do konca, bo biologia tez determinuje to co robimy, jak czujemy, czym sie kierujemy, jak reagujemy, pozniej doswiadczenie [czyli, to co nasz mozg sie nauczyl] - i dopiero na koncu jest nasz osobisty wybor jak sie zachowujemy. Tak to widze. A jest uwarunkowany juz, wieloma czynnikami). Nie jestesmy wszyscy tacy sami jak by sie wydawalo. Mamy inne ograniczenia i zdolnosci. Egoista nigdy nie zrozumie empaty, chocby nie wiem jak sie staral, ile ksiazek przeczytal - nie jest zdolny do pewnych uczuc, bo przez jakis obszar mozgu przeplywa mniej krwi i tyle.

I teraz pytanie do Ciebie. On jest jaki jest. A czego Ty oczekujesz od partnera? W jakim miejscu na swojej skali milosci, umiescilabys ta jego milosc do Ciebie? Jakie oczekiwania masz, co do partnera. Czy to co daje Ci maz Ci wystarcza, by byc szczesliwa? My baby wierzymy, ze facet sie zmieni, zrozumie, ale.prawda jest taka, ze jest taki i juz. A to co robic, bedziesz wiedziala dopiero, gdy odpowiesz sobie na pytanie: odpowiada mi to, co dostaje od partnera, czy nie?

Tak, to też dla mnie jest bardzo wyrażnie. Wystarczy spojrzeć w ostatnie posty, żeby widzieć czarne na białym:
Najpierw tak:

A za chwilę:

Ale może to tylko dla postronnych obserwatorów, którzy zetknęli się z tym nie raz, jest widoczne od razu.

Wg mnie Nirvanka wbrew sobie została z mężem zdrajcą i próbuje podejść do sytuacji racjonalnie, ale emocje mówią prawdę, jaki jest jej rzeczywisty stosunek do tego faceta. Ona go zna najlepiej, więc zapewne czuje i wie, że on nie rokuje na przyszłość, że jego skrucha jest powierzchowną grą, że tak jak napisała jest "podłym człowiekiem" i zapewne niczego dobrego nie można się po nim spodziewać. Maloo w tym empatii do niego, dużo jej urazy a w sumie to recepta na wzajemne znienawidzenie siebie, bo braku miłości nie da się na dłuższą metę przykryć udawaniem i maską. Kwestia czasu.

To tez się rozładuj na innym ale wcześniej zabezpiecz dowody. Rozładować się można masturbacją a seks z inną to forma bliskości.

Cyniku jak ty jak miał zawsze gotową gosposię to czemu miał odejść.

Niżej jak ty nie da się upaść

Koleżanko przeczytaj temat Hrefiego on nie kocha żony ale boi się iż straci dziecko dlatego z premedytacją zdradza żonę uprawia seks po seksie z kochanką nawet całuje się z żoną po kochance.

Czy rozmawiałaś z mężem dlaczego doszło do zdrady? Czy on Cię kocha czy też Cię tylko lubi ?
Wiesz wydaje mi się, ze nie można opierać związku po zdradzie na dziecku i racjonalnym podejściu do sprawy.

Oddzielenie uczuć od seksu jest jak najbardziej możliwe w przypadku wyskoków na bok i mogło być też tak w tym przypadku.

oddzielenie uczuć od seksu- jasne że tak. nie musi kochać się kochanki, czy kochanka, można uprawiać seks bez miłości, jednakże mowa tu o tym, że jak się kogoś kocha w sensie żonę/ męża/ partnera to się go nie zdradza i koniec. jak się kogoś zdradzi to znaczy, zę ma się w nosie jego uczucia, ma się gdzieś to czy sie skrzywdzi tę osobę.

Nirvanka, też obserwuję od niedawna Twoją aktywność na forum i przyznam, też ciśnie mi się parę uwag na klawiaturę. Aktywujesz się w niemal każdym temacie o zdradzie, ze stuprocentową pewnością wmawiając każdej zdradzonej, że nie jest/nie była kochana. Nawet tym, co postanowiły pozostać, wybaczyć i próbują zapomnieć. Z uporem powtarzasz, że nie krzywdzi się osób, które się kocha. Bardzo to naiwne, bardzo czarno-białe. Najczęściej krzywdzimy tych, których kochamy. Niestety.

O ironio, ja na podstawie Twoich postów wnioskuję, że Twój mąż kochał Cię i kocha nadal. I to bardzo. Inaczej nie zniósłby tego, co mu serwujesz. Piszesz teraz, na potrzeby dyskusji, że wszystko między Wami ok, ale dopiero co w innych tematach pisałaś, że patrzeć na niego nie możesz. Że drażni Cię niemal wszystko co mówi, co robi. Facet sprząta, pierze, karmi dziecko, gotuje, gdy Ty odpoczywasz. W łóżku też teraz Twoje zasady, a nie tak, jak on chciał, bo to były nuuudyyy.... Wnioskuję, że zdrada to był okropny cios dla Twojego ego i może stąd takie problemy z wybaczeniem.

Pisałaś całkiem niedawno: "zaczynam go traktować źle, mówię rzeczy, które wiem, że go zranią. Bo skoro ja cierpię i jestem zraniona, to dlaczego on ma mieć emocjonalne bajlandoo?" Mnie to nie brzmi na przepracowany temat.

Wiem, nie chcesz i nie potrzebujesz rad, ale jak sama zauważyłaś, takie prawo forum, więc i ja sobie pozwolę: przebacz mu na serio i uwierz, że Cię kocha. Jeśli nie potrafisz, to szkoda mi męża. Życzę, by szybko się ewakuował, nim zupełnie go wykastrujesz mentalnie.

Dlaczego pisze iż nisko opadłaś bo widzę tu niespójność twoje starsze posty Nirvanko były zupełnie inne od obecnych a to wskazuje iż jesteś emocjonalnie zwichrowana. Od kiedy mu wybaczyłaś bronisz każdego zdradzającego. Człowiek powinien trzymać  się swoich zasad tzw wewnętrznego kompasu. Politycy w Polsce w przeciwieństwie do ludzi tego nie robią przechodzą z partii do partii zmieniają zdanie o 360%.

Też zauważyłam, że Nirvanka 87 wszystkich wkłada do jednego wora i wszystkich zdradzających ocenia tak samo. Wszystkim pisze, że jak zdradził to nie kocha i zdradzi ponownie a sama chyba czeka na kolejną zdradę. Dużo jest w Nirvance chaosu i sprzeczności i ma z sobą problemy, ale po jej przeżyciach to przecież normalne.

Można zrozumieć jej wygodę, bo niby dlaczego miałaby sobie pogarszać. On skrzywdził ją, ona nawet nie jest pewna czy go lubi, więc łatwo jej go wykorzystywać, póki go potrzebuje, bo jak się wydaje bez niego, toby sobie słabo radziła. Pewnie jemu też jest tak wygodnie. Nie kocha Nirvanki, ale ma opiekunkę i dziecko na miejscu, pod ręką. Ma seks z Nirvanką i może mieć z innymi, bo jak zdradził raz, to zdradzi kolejny. Eksploatują siebie nawzajem.
Masz rację, kiedyś, gdy któreś z nich się znudzi układem, będzie chciało miłości, to odejdzie.

Niektórzy ludzie lubią zbawiać świat i dawać porady osobom, które w ogóle tego nie chcą ;-)

Nirvanka jest dorosła i wie, co robi ze swoim życiem. Gdy przyjdzie potrzeba, zmieni je.