leniwy (?) mąż - Netkobiety.pl

mój mąż jest ekstremalnie leniwy. Tzn nie jest, jeśli chodzi o prace w domu czy opiekę nad dzieckiem, tu jest ok, choć mogłoby być lepiej bo mój mąż ma dwie lewe ręce i praktycznie niczego nie umie zrobić sam.

Naprawdę coraz częsciej myślę o rozwodzie, bo nie dośc że w domu robię wszystko, to zaraz będę utrzymywać siebie, syna i dorosłego 40 letniego lenia...

dzimejl napisał/a:

mój mąż jest ekstremalnie leniwy. Tzn nie jest, jeśli chodzi o prace w domu czy opiekę nad dzieckiem, tu jest ok, choć mogłoby być lepiej bo mój mąż ma dwie lewe ręce i praktycznie niczego nie umie zrobić sam.

dzimejl napisał/a:

Naprawdę coraz częsciej myślę o rozwodzie, bo nie dośc że w domu robię wszystko, to zaraz będę utrzymywać siebie, syna i dorosłego 40 letniego lenia...

To robi coś, czy nie robi? Zdecyduj się.

Kolejna naciągana historia, bo już w pierwszym poście autor gubi się w zeznaniach.

Szary80 napisał/a:

Czemu Ty się pytasz obcych ludzi co masz zrobić ze swoim życiem ?
Przecież nikt za Ciebie go nie przeżyje .
Masz wybor albo tkwisz w tym co masz albo zmieniasz . Tutaj nikt nie da Ci złotej maści byś go nią obsmarowala . Pomysl o sobie

Rozumiem że 20.000 postów na tym forum jest bez sensu? To po co ono jest?
Bo właśnie się tu pytam jak to zmienić, wielu ludzi więc i  pomysłów dużo

Cyngli napisał/a:

2. Tolerować.
3. Pokazywać palcem, co ma robić i pilnować, by robił.

Ech, Cyngli.chyba nie przemyślałaś.
Przecież to jedno i to samo

Cyngli napisał/a:

summerka88 napisał/a:

Ech, Cyngli.chyba nie przemyślałaś.
Przecież to jedno i to samo

Może dla Ciebie. Dla mnie nie.
Tolerować oznacza dla mnie tutaj pogodzenie się z tym, że mąż po prostu taki jest.
Opcja numer dwa zakłada dalszą walkę z charakterem męża.

Acha, acha.
A walka polega na pokazywaniu palcem, co ma zrobić?

Prawie jak walka z wiatrakami

Cyngli napisał/a:

summerka88 napisał/a:

Acha, acha.
A walka polega na pokazywaniu palcem, co ma zrobić?

Prawie jak walka z wiatrakami

Po co tak ironizujesz, nie potrafisz normalnie rozmawiać?

Dla niej to by była walka, gdyż sądząc po jej postach, takie pokazywanie palcem irytuje ją i jest niekomfortowe.

Są ludzie, którym takie upominanie kogoś nie przeszkadza. Są tacy, których by to irytowało. Jeszcze inni od razu by odeszli od takiej osoby. Ludzie są różni, dlatego podejmują różne decyzje.

Przepraszam za sarkazm.

Nie ukrywam, że śmieszy mnie to, że uważasz „pokazywanie palcem, co ma zrobić i pilnowanie, by  zrobił” za „walkę z charakterem męża”.

Moźe niech od razu dorosłego faceta uczy salutować na swój widok
(nie potrafię się powstrzymać)

Cyngli napisał/a:

summerka88 napisał/a:

Przepraszam za sarkazm.

Nie ukrywam, że śmieszy mnie to, że uważasz „pokazywanie palcem, co ma zrobić i pilnowanie, by  zrobił” za „walkę z charakterem męża”.

Moźe niech od razu dorosłego faceta uczy salutować na swój widok
(nie potrafię się powstrzymać)

To tylko jedna z opcji, które Autorka weźmie pod uwagę, jeśli uzna za stosowne.
Spróbowałam po prostu spojrzeć z jej punktu widzenia.

Resztę wypowiedzi pomijam milczeniem.

JEŚLI przeczytałabyś uważnie pierwszy post, to być może zauważyłabyś, że mąż autorki ma dwie lewe ręce i nic nie umie zrobić sam, więc po co takie rady?

Ma to, co sama sobie wzięła, więc niech albo weźmie to na klatę, albo niech puści wolno.

summerka88 napisał/a:

Cyngli napisał/a:

To tylko jedna z opcji, które Autorka weźmie pod uwagę, jeśli uzna za stosowne.
Spróbowałam po prostu spojrzeć z jej punktu widzenia.

Resztę wypowiedzi pomijam milczeniem.

JEŚLI przeczytałabyś uważnie pierwszy post, to być może zauważyłabyś, że mąż autorki ma dwie lewe ręce i nic nie umie zrobić sam, więc po co takie rady?

Ma to, co sama sobie wzięła, więc niech albo weźmie to na klatę, albo niech puści wolno.

Przeczytałam bardzo dokładnie.

Przytoczyłam Autorce możliwe (według mnie) opcje. W swoim ostatnim poście nawet mi za to podziękowała, więc tym bardziej nie rozumiem Twojej irytacji.

Szary80 napisał/a:

Czemu Ty się pytasz obcych ludzi co masz zrobić ze swoim życiem ?
Przecież nikt za Ciebie go nie przeżyje .
Masz wybor albo tkwisz w tym co masz albo zmieniasz . Tutaj nikt nie da Ci złotej maści byś go nią obsmarowala . Pomysl o sobie

Rozumiem że 20.000 postów na tym forum jest bez sensu? To po co ono jest?
Bo właśnie się tu pytam jak to zmienić, wielu ludzi więc i  pomysłów dużo

Cyngli napisał/a:

Summerko, ja jej nigdzie nie napisałam, że cokolwiek powinna. Podałam jej, powtarzam po raz 3, możliwe opcje.

Osłabiasz mnie.
Tylko tyle zauważyłaś w całym komentarzu, czy po prostu postanowiłaś przyczepić się do konkretnego słówka? W kolejnym kroku dostrzeżesz moje literówki, żeby odwrócić uwagę od zawartości merytorycznej wypowiedzi?
Przecież w ten sposób tylko offtopujesz wątek.

Cyngli napisał/a:

summerka88 napisał/a:

JEŚLI przeczytałabyś uważnie pierwszy post, to być może zauważyłabyś, że mąż autorki ma dwie lewe ręce i nic nie umie zrobić sam, więc po co takie rady?

Ma to, co sama sobie wzięła, więc niech albo weźmie to na klatę, albo niech puści wolno.

Przeczytałam bardzo dokładnie.

Przytoczyłam Autorce możliwe (według mnie) opcje. W swoim ostatnim poście nawet mi za to podziękowała, więc tym bardziej nie rozumiem Twojej irytacji.

Cyngli przeczysz sama sobie.
Piszesz autorce, że nie zmieni drugiego człowieka. Potem wskazujesz, że powinna poprzez „pokazywanie palcem i pilnowanie, żeby zrobił” „walczyć z jego charakterem”. Przecież to nic innego jak przerabianie i zmienianie dorosłego człowieka.
Czy autorka jest matką czy partnerką?
Czy jej rolą jest pokazywanie paluszkiem, co ma zrobić jej mąż i pilnowanie, żeby wywiązał się z zadań?

Zastanów się trochę.

summerka88 napisał/a:

Cyngli napisał/a:

Przeczytałam bardzo dokładnie.

Przytoczyłam Autorce możliwe (według mnie) opcje. W swoim ostatnim poście nawet mi za to podziękowała, więc tym bardziej nie rozumiem Twojej irytacji.

Cyngli przeczysz sama sobie.
Piszesz autorce, że nie zmieni drugiego człowieka. Potem wskazujesz, że powinna poprzez „pokazywanie palcem i pilnowanie, żeby zrobił” „walczyć z jego charakterem”. Przecież to nic innego jak przerabianie i zmienianie dorosłego człowieka.
Czy autorka jest matką czy partnerką?
Czy jej rolą jest pokazywanie paluszkiem, co ma zrobić jej mąż i pilnowanie, żeby wywiązał się z zadań?

Zastanów się trochę.

Ja uważam, że ze wszystkim można walczyć. Koleś ma niby dwie lewe ręce, ale rozum chyba ma. Umie myśleć i przy pomocy jakiegoś poradnika, nawet na youtubie coś naprawić. To tak jak ktoś mówi, że nie umie gotować. Jest przepis, wystarczy pomyśleć i zrobić zgodnie z instrukcją i wyjdzie. Tylko potrzebne do wszystkiego są chęci. Partner Autorki ich nie ma. Nie każdy jest w stanie podjąć łatwo decyzję o zakończeniu związku. Jeżeli Autorka nie chce posuwać się do najbardziej drastycznego kroku to niech stoi i pokazuje palcem, co Ci to przeszkadza?

Twoja rada, że jak sobie takiego wzięła to ma, na pewno nie wniosła wiele do dyskusji, a czepiasz, się gdy ktoś próbuje przedstawić sytuacje w różnych światłach.

Lady Siggy napisał/a:

summerka88 napisał/a:

Cyngli przeczysz sama sobie.
Piszesz autorce, że nie zmieni drugiego człowieka. Potem wskazujesz, że powinna poprzez „pokazywanie palcem i pilnowanie, żeby zrobił” „walczyć z jego charakterem”. Przecież to nic innego jak przerabianie i zmienianie dorosłego człowieka.
Czy autorka jest matką czy partnerką?
Czy jej rolą jest pokazywanie paluszkiem, co ma zrobić jej mąż i pilnowanie, żeby wywiązał się z zadań?

Zastanów się trochę.

Ja uważam, że ze wszystkim można walczyć. Koleś ma niby dwie lewe ręce, ale rozum chyba ma. Umie myśleć i przy pomocy jakiegoś poradnika, nawet na youtubie coś naprawić. To tak jak ktoś mówi, że nie umie gotować. Jest przepis, wystarczy pomyśleć i zrobić zgodnie z instrukcją i wyjdzie. Tylko potrzebne do wszystkiego są chęci. Partner Autorki ich nie ma. Nie każdy jest w stanie podjąć łatwo decyzję o zakończeniu związku. Jeżeli Autorka nie chce posuwać się do najbardziej drastycznego kroku to niech stoi i pokazuje palcem, co Ci to przeszkadza?

Twoja rada, że jak sobie takiego wzięła to ma, na pewno nie wniosła wiele do dyskusji, a czepiasz, się gdy ktoś próbuje przedstawić sytuacje w różnych światłach.

Wg Ciebie skoro Autorka wzięła obiboka, to teraz musi go przerobić tak, żeby pasował do jej wyobrażenia, a ja uważam, że lepiej WYBRAĆ kogoś, kogo nie trzeba przerabiać.

summerka88 napisał/a:

Lady Siggy napisał/a:

Ja uważam, że ze wszystkim można walczyć. Koleś ma niby dwie lewe ręce, ale rozum chyba ma. Umie myśleć i przy pomocy jakiegoś poradnika, nawet na youtubie coś naprawić. To tak jak ktoś mówi, że nie umie gotować. Jest przepis, wystarczy pomyśleć i zrobić zgodnie z instrukcją i wyjdzie. Tylko potrzebne do wszystkiego są chęci. Partner Autorki ich nie ma. Nie każdy jest w stanie podjąć łatwo decyzję o zakończeniu związku. Jeżeli Autorka nie chce posuwać się do najbardziej drastycznego kroku to niech stoi i pokazuje palcem, co Ci to przeszkadza?

Twoja rada, że jak sobie takiego wzięła to ma, na pewno nie wniosła wiele do dyskusji, a czepiasz, się gdy ktoś próbuje przedstawić sytuacje w różnych światłach.

Cóż, Ty uważasz, że najpierw łapie się kogo popadnie a potem go przerabia na swoje potrzeby a ja uważam, że łatwiej jest WYBRAĆ kogoś ogarniętego życiowo.
Wg Ciebie skoro Autorka wzięła obiboka, to teraz musi go przerobić tak, żeby pasował do jej wyobrażenia, a ja uważam, że lepiej WYBRAĆ kogoś, kogo nie trzeba przerabiać.

Pięknie się różnimy i tyle

Nigdzie nie napisałam, że się bierze kogo popadnie i się go przerabia i absolutnie tak nie uważam.
Jednak często jest tak, że na początku znajomości buzują hormony i niektóre cechy są przykryte przez inne. Poza tym Autorka pisała, że problemy z pracą zaczęły się od 1,5 roku, więc jak go "brała" to problemu nie było.
Poza tym ludzie się zmieniają, można sobie wybrać ogarniętego życiowo partnera, ale wiele rzeczy i tak wychodzi dużo później. I wówczas jest dylemat, czy zostać z partnerem, którego kochamy za to jaki jest, bo ma milion wspaniałych cech, czy go zostawiamy, bo nie pasuje nam ta jedna.

Poza tym Twoja rada jest spóźniona o jakieś 4 lata, bo tyle z tego co pamiętam trwa związek Autorki. Teraz Autorka stoi przed innym problemem.

Lady Siggy napisał/a:

summerka88 napisał/a:

Cóż, Ty uważasz, że najpierw łapie się kogo popadnie a potem go przerabia na swoje potrzeby a ja uważam, że łatwiej jest WYBRAĆ kogoś ogarniętego życiowo.
Wg Ciebie skoro Autorka wzięła obiboka, to teraz musi go przerobić tak, żeby pasował do jej wyobrażenia, a ja uważam, że lepiej WYBRAĆ kogoś, kogo nie trzeba przerabiać.

Pięknie się różnimy i tyle

Nigdzie nie napisałam, że się bierze kogo popadnie i się go przerabia i absolutnie tak nie uważam.
Jednak często jest tak, że na początku znajomości buzują hormony i niektóre cechy są przykryte przez inne. Poza tym Autorka pisała, że problemy z pracą zaczęły się od 1,5 roku, więc jak go "brała" to problemu nie było.
Poza tym ludzie się zmieniają, można sobie wybrać ogarniętego życiowo partnera, ale wiele rzeczy i tak wychodzi dużo później. I wówczas jest dylemat, czy zostać z partnerem, którego kochamy za to jaki jest, bo ma milion wspaniałych cech, czy go zostawiamy, bo nie pasuje nam ta jedna.

Poza tym Twoja rada jest spóźniona o jakieś 4 lata, bo tyle z tego co pamiętam trwa związek Autorki. Teraz Autorka stoi przed innym problemem.

Czyli mamy wniosek, że Autorka za bardzo się pospieszyła że ślubem i z dzieckiem. Teraz ponosi tego konsekwencje.

Skoro jej mąż ma inne zalety (każdy je ma, podobnie jak wady), które równoważą w jej subiektywnym odczuciu uciążliwości związane z jego lenistwem, czy brakiem chęci do pracy zarobkowej, to po co ten wątek?
Czyżby szukała recepty na to, jak przerobić 40-letniego faceta na kogoś, kim on nie chce być?
Nie jest to zgodne z moimi przekonaniami, wedle których ludzi (szczególnie bliskich) akceptuje się takimi, jakimi są, więc nie będę przyklaskiwać Twoim zapędom zmierzającym w tym kierunku. Wybacz.

chceuciekacstad napisał/a:

Z mojej strony jeszcze taka rada - pisać listę rzeczy do zrobienia na co dzień . U nas tak poskutkowało . M patrzy na listę i odkreśla rzeczy które ma zrobić ... od wyrzucenia kosza , posprzątania łazienki po wbicie gwoździa pod lusterko .

U nas też funkcjonuje lista rzeczy do zrobionia. W każdą niedzielę robię nową.

Cyngli napisał/a:

Lady Siggy napisał/a:

Pisać komuś żeby wyrzucił śmierdzące śmieci spod zlewu to dla mnie za dużo. Są  rzeczy w domu, które są oczywistością do zrobienia, można zrobić podział obowiązków, Ty zmywasz, jak wyrzucam śmieci, ale codziennie, albo co tydzień dawać listę rzeczy do zrobienia? Ja bym w takim domu nie mogła mieszkać, wszystko wolałabym zrobić sama, a po kilku latach z frustracji bym się wyprowadziła

Cała rodzina korzysta z tej listy i nie widzimy w tym nic złego. Fajnie pomaga rozplanować czas.

Ja bym wolała nauczyć dziecko dbać o swoje otoczenie, jeżeli śmierdzi z kosza pod zlewem to powinno je wyrzucić, a nie sprawdzać na rozpisce czyja dzis kolej.
Później może mieć problem z dbaniem o swoje mieszkanie. Jak dziecko w końcu zamieszka z partnerem i partner mu palcem nie pokaże, albo nie napisze to nic nie zrobi sam z siebie.

Dziewczyny, mam taki problem - 3 lata temu wzięłam ślub z moim mężem, jestesmy swoimi drugimi ślubnymi.
I jak w temacie - mój mąż jest ekstremalnie leniwy. Tzn nie jest, jeśli chodzi o prace w domu czy opiekę nad dzieckiem, tu jest ok, choć mogłoby być lepiej bo mój mąż ma dwie lewe ręce i praktycznie niczego nie umie zrobić sam.
Zanim wzięliśmy ślub wyglądało to ok, tzn każde z nas pracowało (zlecenia), nie wtrącaliśmy się sobie w kasę itp, ale po ślubie założylilśmy wspólne konto. Mąż pracował tak samo dużo jak ja i zrabiał porównywalnie. Gdy zaszłąm w ciążę i założyliśmy to wspólne konto nagle odechciało mu się pracować - niby ciągle coś tam robi, ale nie bierze pożadnych zleceń tylko drobnicę, zarabia ok połowy tego co wcześniej. Zaczęło się łatanie dziur pożyczkami, pożyczanie od rodziny, ja nie mogłam pracować w zaawansowanej ciązy (praca fizyczna), więc tragedia finansowa.
I tak jest do teraz - dokładnie 2 lata. Ze względu na dziecko mogę pracować w ograniczonym czasie (choć to się zmieni na pół roku bo małym zajmie sie babcia), boję się, że on sobie znalazł sponsorkę na życie.
Wciąz o tym rozmawiamy i wciąz słyszę tę samą spiewkę - że od poniedziałku on się już weżmie do pracy... narawdę co tydzień od 1,5 roku.
Ma wielkie plany czego to on nie kupi i gdzie nie pojedziemy tylko pracowac nie ma komu.
Dodam że ja sobie radziłam przed tym małżeństwem finansowo dobrze, starczało mi na normalne zycie, teraz jest tragedia. Jestem pracowita ale boję się, że ja wrócę do pełnowymiarowej pracy a on dalej lipa... Już dał ciała bo ciążę i maciezyński nie starczało nam na życie, wiecznie się tylko zażekał że teraz to już zacznie zarabiać... całe ostatnie 1,5 roku to był jeden wielki mój stres - skąd weżmiemy na kredyty, jedzienie, mebeleki dla małego.... Na wszystko pożyczaliśmy. 

Nie ma żadnego powodu dla którego on nie może pracować - tzn jest zdrowy (zrobił wszystkie badania!), ma warunki, ja dbam o dom, on nie musi palcem kiwnąć (to był błąd bo teraz okazuje się że on nie umie nawet prania wstawić), w domu jest czyściutko, czas ma... tylko chęci brak.

Naprawdę coraz częsciej myślę o rozwodzie, bo nie dośc że w domu robię wszystko, to zaraz będę utrzymywać siebie, syna i dorosłego 40 letniego lenia...

pomóżcie............

Lady Siggy napisał/a:

Cyngli napisał/a:

Cała rodzina korzysta z tej listy i nie widzimy w tym nic złego. Fajnie pomaga rozplanować czas.

Ja bym wolała nauczyć dziecko dbać o swoje otoczenie, jeżeli śmierdzi z kosza pod zlewem to powinno je wyrzucić, a nie sprawdzać na rozpisce czyja dzis kolej.
Później może mieć problem z dbaniem o swoje mieszkanie. Jak dziecko w końcu zamieszka z partnerem i partner mu palcem nie pokaże, albo nie napisze to nic nie zrobi sam z siebie.

Widzisz,
nam takie rozwiązanie odpowiada ... sama łapię się na tym że o czymś zapomniałam...a miałam/chciałam to zrobić.
To nasz wybór - znaleźć rozwiązanie na problemy ..albo kolejny do testów ...

My kobiety mamy inne podejście do obowiązków , powinności bo tak jesteśmy wychowywane . Faceci rzadko się domyślają , wchodzą w rolę współ-gospodyni

Kolejna sprawa - mnie przeszkadza kilka śmieci w koszu, inni gromadzą do pełna... mamy grafik "wywozów " firmy .... Ahhh generalnie to działa i nie ma co dalej roztrząsać.
AAA i kolejna rzecz - jak długo wisi na liście jest dowód ... że długo wisi i ustalamy deadline !:P
A i priorytety łatwiej określić - że to i tamto jest ważniejsze ....
Ogólnie polecam - pokazuje ilość spraw do załatwienia ... te małoważne i niewidoczne pozornie .. . Jest też to lista "doceń partnera "... bo zobacz ile tematów wykreślił .

Czyli według Twojego opisu, ukochany kamuflował się z obiboctwem.Nie ma rady dziewczyno, jak ostro zainterweniować.Rozstań się i utnij mu ten pański stół.Myślę, że gdy zobaczy biedę i tzw nie przelewki, to szybko znajdzie etat.Wyjątkowy brak amibicji ....:( u niego.Wielu mężczyzn poczuwa się do obowiązku i wiedzą, że trzeba pracować.Mam przykład na bardzo młodych, gdzie dziewczyna 20 letnia urodziła, a jej facet zorganizował jej pomoc od swojej rodziny i szybko wyjechał , by nadrobić braki.Wiem, to jest trudne, ale ludzie sobie jakoś muszą radzić, wspólnymi siłami, a nie cwaniactwem i wygodnictwem jak w przypadku małżonka Twojego.

Jak już będziesz skrajnie zdesperowana to wyciągnij najcięższe działa. Lodówka zamknięta na cztery spusty, osobne konta, zero dzielenia się kasą z mężem i podanie go do sądu o alimenty na dziecko. Bo i w trakcie małżeństwa można się o takowe ubiegać. Możesz także założyć sprawę z Art 28 kodeksu rodzinnego o niezaspokajanie potrzeb rodziny.

Domnieto napisał/a:

Jak już będziesz skrajnie zdesperowana to wyciągnij najcięższe działa. Lodówka zamknięta na cztery spusty, osobne konta, zero dzielenia się kasą z mężem i podanie go do sądu o alimenty na dziecko. Bo i w trakcie małżeństwa można się o takowe ubiegać. Możesz także założyć sprawę z Art 28 kodeksu rodzinnego o niezaspokajanie potrzeb rodziny.

To już nie prościej się po prostu rozwieść, niż robić na oczach dziecka takie sceny i szarpaninę?

To, że on nie ma ambicji - to jedno, ale to, że ona mu pozwala na leniuchowanie to już poważniejsza sprawa. Gdyby od samego początku z tym walczyła, nie pozwalała mu na to, z pewnością wziąłby się za siebie, ale widzi ,że życie toczy się dalej, a on czuje się jak pączek w maśle, więc...…. kto jest winien ?