Teść tyranem jakich mało, czy zostaje mi tylko jedno rozwiązanie? - Netkobiety.pl

Drogie forumowiczki, szukam obiektywnej oceny sytuacji, pomocy, co mogę zrobić, bo już powoli się wypalam.
Otóż mam 28 lat, synka pół roku. Po narodzeniu synka wprowadziliśmy się w strony męża, z dużego miasta do sporo mniejszego, gdyż tam był dla nas budowany dom. Podyktowane to było tym, że chcemy mieć dużo dzieci a męża zdaniem nie poeadzilibysmy sobie bez pomocy. Jestem innego zdania, bo jestem bardzo pracowita a poza tym wiele młodych małżeństw daje sobie radę samo. No ale stało się. Wbrew mojej woli mieszkamy w mieście teściów, w domu wybudowanym przez teścia. Daliśmy sporo oszczędności na ten dom, ale wiadomo, jakie jest podejście, że mamy dom od niego. Mąż to pół biedy, bo jest synem, ale ja mieszkam nie u siebie
Do rzeczy. Teść zawsze był okrutny, wybucha, gdy ktoś się nie zgodzi np z tym, że mięso jest zdrowe i daje siłę. Lata temu, gdy spotykałam się z mężem nakrzyczal na mnie do łez za to, że z czymś się nie zgodziłam. Potem tylko przytakiwalam żeby go nie zezloscic. Ale teraz mamy dziecko. On mi mówi, ile mam karmić piersią, że już pora na pierwszy posiłek, że mam go usypiać przyduszajac poduszką, że mam iść na spacer, że mam nie czytać książek gdy śpi tylko sprzątać dom. Gdy di nas przyjdzie wytyka mi, że w zlewie są resztki jedzenia, se kwiaty niepodlane(nie lubię kwiatów, on je nazwozil). Ostatnio zwyzywal mnie od buewdziecznych gówniar, że 4 książki przeczytałam i mi się wydaje, se wiem jak dziecko wychować. Ogólnie jestem zastraszona ogromnie. Z miłej, spokojnej i cieplej osoby zmieniłam się w kłębek nerwów. Mąż mówi, by jedyne uchem wpuścić, drugim wypuścić. Ok, tak się staram robić, ale pewnie ciągle obraża, wszystko neguje, wszystko narzuca. Nie da się przecież tego ignorować. Szczególnie obelg. Przychodzi i może sobie mnie obrażać tak? Dodatkowo mieszkam w "jego" domu j muszę być mu wdzięczna wielce za wszystko. On nawet neguje to, że muszę iść do chirurga, bo od noszenia dziecka ręką mi odmawia posłuszeństwa, mówi, że lekarze to konowaly, przynosi jakieś maści i mi każe smarować. A jak się dowiedział, że byłam, to wielkie halo, że po co, kasę wydawać na głupoty, że mnie lekarz nie uleczyl tylko mi się tak wydaje bo mi mydli oczy...
Słów szkoda. Przy tym zdarza mu się wybucha i na męża mojego i na jego siostrę ale oni faktycznie mają to w nosie, wiedzą, se tata bogaty, pogada pogada, ale jak będzie trzeba kasą rzuci, dziećmi się zajmie.
Ja nie umiem tego wytrzymać, lubię spokój, Merytoryczną dyskusję, rozmowy. Ale tam się nie da. Musi być jak teść chce i koniec. Jak nie, wyzwiska, trzaskanie drzwiami itp. Silny z niego człowiek niestety, już słownie boję się mu przeciwstawić, boję się go, bo w sumie nie wiem, co się może stać. Najbardziej boję się jego wpływu na męża, bo mąż od kiedy mieszkamy niedaleko też się powoli robi taki apodyktyczny, gdzie nigdy taki nie był...
Co mam robić? Z teściem rozmowa na ten temat odpada, bo przecież on jest doskonały. Mąż wie, ale mówi, że mam odpuścić, zaakceptować, robić swoje. A ja się wypalam, jestem skrajnie nieszczęśliwa, nie mam tu znajomych, rodziny. Już nie chce mieć więcej dzieci, jeśli Toma rąk wyglądać, a przecież po to się tu przeprowadzilismy. Zaczynam w ogóle żałować tego, że wiedziałam jaki teść jest a wierzyłam mężowi, że przecież nie będzie miał wpływu na nasze życie. A ma ogromny. Powinnam była uciekać lata temu...