Leczenie mi nie pomaga - Netkobiety.pl

Po mojemu codzienne branie tych leków niewiele się różni od codziennego brania np. kokainy. Chyba jedynie tym, że na lekach od lekarza dłużej sobie pożyjesz.

Po mojemu to jest absolutna racja. Wyglądasz na kogoś kto po prostu chce być niezależny i samodzielny.

Po mojemu to oznaka zdrowia i zdrowej oceny rzeczywistości.

A po mojemu bredzi.

Zrozum, że cała ta psychologia/psychiatria to jest swego rodzaju światopogląd, psycholodzy wierzą w zbawienną moc relacji terapeutycznej, a psychiatrzy zmieniają za pomocą leków działanie mózgu. Takie jest moje zdanie, bo też chodziłem do tych ludzi i nic mi nie pomogli. A to co mi prawdziwie pomogło to takie jakby poznawanie na własną rękę świata dookoła i tego jak on działa.

Oszaleliście oboje?
Książki filozoficzne mogą być przebudzeniem, ale nie zastąpią terapii, bo mają zupełnie inny cel.
Może Ty po prostu za wiele oczekujesz? Sama terapia bez Twojego wkładu nic nie da. Terapeuta może sobie mówić co mu pasuje, ale to Ty masz zmienić swoje życie i te złe mechanizmy.

Może powinnaś pomyśleć o terapii grupowej skoro indywidualna wg Ciebie nic nie daje?

Gdyby nie terapia to dziś bym nie żyła. Dzięki 2-letniej terapii jestem tym kim teraz jestem. Polecam ją każdemu kto ma problem psychiczny.
Jeśli terapia przez wiele lat nie pomaga tzn, ze nie psycholodzy są źli, a z Twoją postawą jest coś nie tak. Jeśli nie chcesz się wyleczyć, to nikt Cię nie zmusi i nie przekona. A odnoszę wrażenie, ze nie chcesz się zmienić. Wiele osób oczekuje, że terapeuta za pomocą czarodziejski różdżki dotknie i uleczy. Gdy się dowiadują, ze terapia to przede wszystkim ciężka praca nad sobą, spełnianie poleceń psychologa, rezygnacja z czegoś, zrobienie czegoś nowego... to już im się terapia nie podoba. Terapeuta to nie cudotwórca i czarodziej, on jedynie wskazuje drogę i podpowiada, sugeruje. Od chorego zależy, czy tą drogą pójdzie, czy skorzysta z propozycji. Jeśli wybierze inną bo nie zrozumiał lub nie chciał, to będzie błądził w nieskończoność.

Jeżeli myślisz, że terapeuta odwali za Ciebie całą czarną robotę to faktycznie nie idź na terapię, bo nic Ci ona nie da.
Po pierwsze, terapeuta pokazuje mechanizmy. Skoro dziewczyna ma ze sobą problemy, to jakieś mechanizmy są złe i trzeba je znaleźć i naprawić. Terapeuta znajduje, pacjent naprawia pod okiem terapeuty. To tak działa.
Dodatkowo są też różne szkoły psychologii i psychoterapii. Może być tak, że jedna szkoła po prostu nie pasuje. Warto poczytać i zapytać terapeuty, jakie ma podejście, jak się uczył.
A jak ktoś płaci za terapię i oczekuje, że magicznie wszystko się naprawi?

Chodzę od roku prywatnie do lekarza, powinnam oczekiwać, że magicznie moje wyniki badań się unormują same?
Jak idę prywatnie do dietetyka i trenera personalnego to mam prawo oczekiwać, że skoro płacę to nic nie muszę robić, samo się zrobi za mnie?
Jak idę prywatnie do dentysty to mam prawo oczekiwać, że zęby nie będą mi się już nigdy psuć?
Taka logika.

Chodziłam na terapię. Ale gdybym sama nie chciała iść z życiem do przodu to nic by mi ona nie dała. A ja chciałam się podnieść.

Boże widzisz i nie grzmisz.

Odniosę się tylko do jednej rzeczy, reszta to stek bzdur.
Jak ktoś czuje zagrożenie, bo jest terroryzowany przez bandziorów to się eliminuje realne zagrożenie, a nie chodzi na terapię.
Autorka nie powiedziała, czy w jej życiu są jakieś realne zagrożenia, które sprawiają, że gorzej się czuje. Gdyby były, to je pierwsze powinna eliminować. Ja zanim poszłam do terapeuty miałam zrobiony ogromny pakiet badań krwi, żeby sprawdzić czy moje depresja jest z ciała czy z umysłu.
Praca nad umysłem jest na tyle delikatną rzeczą, że jak pacjent nie zechce niczego zmienić to i lekarz nie pomoże. Terapia bez zmiany to tak jak leczenie się na jakąś fizyczną chorobę bez brania leków. Lekarz na siłę nie wyleczy, musi być chęć pacjenta. Jeżeli pacjent odbębnia godzinę w gabinecie, a potem wraca do domu i NIC się nie zmienia to tak jakby tych leków nie brał.

Trudnu dyskutować bo Autorka uciekła. Przez co nie wiemy tak naprawdę dlaczego terapie nie przynoszą skutku.

"głowa do góry i bezsensowny cel pozwolą nam żyć". Też tak zaczynałam na samym początku moich problemów kiedy zawaliło się moje pierwsze małżenstwo. Też nie wiedziałam wtedy co ze sobą zrobić i nasililam kontakt z rodziną i znajomymi. Pomagałam nawet wbrew sobie żeby tylko mieć zajęcie. Nie myślałam wtedy że zbuduje tyle relacji które dziś funkcjonują same w oparciu o to jaka jestem wspaniała. Później zrozumiałam że siła tego mechanizmu jest większa niż przypuszczałam a do tego niesie wymierne korzyści więc zaczęłam się tym posługiwać jako bezpiecznym i wygodnym sposobem na życie. Jeszcze się nie zawiodłam.Tamten okres  wspominam fatalnie. Pierwszy raz aż tak mi się świat posypał. Pierwszy raz tyle ciosów otrzymałam od życia. Ale nie poddałam się. Postanowiłam że się podniosę jakimkolwiek kosztem. I wykorzystam wszelkie okazje by to zrobić. Ktoś na kogo bardzo wtedy liczyłam złamał mi serce i odwrócił się wtedy ode mnie choć wiedział że moje małżeństwo się rozpadło. Ale znalazl się ktoś inny kto mógł tamtą osobę czasowo zastąpić. Znalazłam sobie dzięki tej drugiej osobie zajęcie i mimo że nie czułam tego to wszystko sobie przeliczyłam i wzięłam co było dawane. Nauczyli nas wierzyć że książę zawsze odnajdzie kopciuszka. Wierutną bzdura. Książę nigdy nie spojrzy na kopciuszka. Więc by znaleźć księcia nie mogłam startować z pozycji kopciuszka. Od czegoś się zawsze trzeba odbić a że uważam że dobrym ludziom przytrafiają się dobre rzeczy to pojawiła się w moim życiu "trampolina" od której mogłam się odbić by znaleźć się w miejscu w którym teraz jestem. Oczywiście dużo mnie to kosztowało jak każde wybicie, pracowałam na efekt ponad siły. Taka jest rzeczywistość. Zawsze słabsze ogniwo służy silniejszemu za surowiec życiodajny. Trzeba się z tym pogodzic.

Pacjent ma prawo zapytać jaką metodą jest leczony i poprosić o inną. Podobnie jak u rodzinnego lekarza, ma prawo poprosić o inne leki, inne skierowanie oraz zapytać o sprawy dot; swojego leczenia. Jeśli pacjent nie korzysta ze swoich praw, nie może mieć do lekarza pretensji.

Lekarz sprawia, ale pacjent nie słucha, nie przestrzega zaleceń bo mu się nie podobają i do kogo wtedy kierować pretensje?

Nigdzie nie jest nic pewnego. Psychoterapia to skomplikowana rzecz, bo wymaga by pacjent ruszył głową, a on często właśnie dlatego wpadł w problemy psychiczne, bo tą głową nie ruszał jak należy (często, nie zawsze-podkreślam). Ja się zawiodłam na wielu specjalistach i gdyby nie moje dopytywanie, moja ingerencja w metody leczenia,  moje zaangażowanie to nie wyleczyłabym sie. Samo siedzenie na tyłku i oczekiwanie, ze lekarz za mnie odwali całą robotę (jakiekolwiek lekarz) jest chore i wymaga leczenia .

Pacjent oczekuje naprawienia zębów, ale jeśli nie pozwoliłby się dotknąć, to w jaki sposób dentysta miałby wyleczyć ząb? W psychologii dotykanie to słowa, sugestie, polecenia zmiany... a pacjent nie pozwala na to, czyli nie pozwala na naprawienie zęba, a jedynie oczekuje, że bezdotykowo nastąpi uzdrowienie.

Zasadnicze pytanie:
po co idziesz do psychologa, skoro NIE CHCESZ nic zmieniać.
W jaki sposób psycholog miałby zmienić Twoje problemy egzystencjalne sam, bez Twojego udziału?
Jaka jest wg Ciebie w takim razie wizja pracy psychologa. Co powinien robić, żebyś czuł, że coś faktycznie robi?

Z pewnością ma w sobie coś wielkiego, jak każdy. Moze wystarczy się bardziej otworzyć i pozwolić pogrzebać w psychice . Nie każdy na to pozwala, więc skarb nie zostanie odkryty.

A skąd wiesz z czym jak przyszłam? Napisałam gdzieś? Przyszłam z depresją.

Nie jest niezbędne, ale przydatne. Inne możliwości są, a jakże. Tylko po co chodzić do psychologa skoro są inne możliwości? Trzeba się jedynie wziąć z siebie, zamiast zrzędzić, ze psycholodzy do d**y. Proste .

To nie pierdziel głupot, tylko sobie żyj po swojemu, a nie zniechęcaj innych chorych do psychologów. Jeden pozwoli, by mu psycholog pomógł, inny nie.  Niech każdy ma wybór.

Moze nie słuchałeś, nie chciałeś usłyszeć, nie podobała Ci sie wskazówka... nie wiem. Nie ma takiej opcji aby psycholog nic nie mówił przez całą sesję. Naprowadzał na pewno. Śmiem podejrzewać, widząc Twoje tutaj zachowanie, że mówił niewygodne rzeczy więc jego słowa olewałeś.

Pacjent ma swoje prawa, nie jest niewolnikiem, każdy to wie . W każdej przychodni wiszą prawa pacjenta, są dostępne w internecie, można o nie zapytać. Tutaj już sie czepiasz na siłę.

Weź sie już nie kompromituj, albo udajesz, ze nie wiesz o co chodzi, albo taki zablokowany jesteś. Tu nie chodzi o operacje, ale o dopuszczenie do tej operacji. Gdyby pacjent nie pozwolił na nią, gdyby nie dopytywał, nie ingerował (ma do tego pełne prawo), to nikt by palcem nie kiwnął w sprawie operacji.  Podobnie z terapią, ale nie zamierzam Cie przekonywać, bo chorobliwego sceptyka niczym się nie przekona.

Właśnie widzę.

Masz taką postawę zawsze, czy tylko do tego tematu? Bo moze cierpisz na zespół buntowniczy. Luźne spostrzeżenie... bez przytyków. Tak mi się skojarzyło i tyle.

Ona ma prawo sama decydować o tym, komu to da a komu nie. Chciałabyś jej tę wolność odebrać?

No fakt, mój błąd.

No. Cieszę się, że w końcu to skminiłaś.

Nie imputuj mi czegoś takiego, bo przecież chyba jasno wyraziłem to w drugim poście, że rozumiem, że to komuś może pomagać. Ja tylko wyrażam własne zdanie w temacie i tyle.

Jakby zrobić taką statystykę, ilu klientów psychologów zna swoje prawa, ciekaw jestem, jakie byłyby wyniki. Swego czasu, mając tam bodajże 19 lat, nawet nie pomyślałem, że psycholog może być nieudolny. Nikt mi tego nie powiedział. A w internecie jest zalew informacji typu „Psychoterapia jak najbardziej pomaga”, „Psychoterapia to zbawienie”, „Psychoterapia jest zajebista”. Normalnie nie ma ani jednego złego słowa. To ciekawe.

No właśnie nie wiem o co chodzi xd. Mam wrażenie, że my pochodzimy z jakiejś innej bajki. „chorobliwy sceptyczek” xd. Po prostu głośno mówię co mi się nie podoba i tyle. W czymś się mylę? Udowodnij mi to. Tak to działa.

Nie no, na co dzień jestem bardzo miłym i kulturalnym człowiekiem, lubiącym wielkie wyzwania. Mnie tylko strasznie irytują ludzie, co jakby wiedzieli ode mnie lepiej, co ja mam robić i co jest dla mnie dobre a co złe. A nawet nie mają nic ciekawego do zaprezentowania sobą.

Hmmmmm… o kim mowa? Kto tutaj w dyskusji użył określenia „czarodziej”? Bo na pewno nie ja.

To nie działa tak, że ja nie chcę nic zmienić, tylko ja nie chcę SIĘ, SIEBIE zmienić. Będę sobą i nie ma takiej siły na tej planecie, co byłaby mnie w stanie dostosować. Wolałbym zdechnąć.

Niech mi zatańczy czaczę XD.

Zanim zaczniesz terapię dowiadujesz się w jakim  nurcie dana terapeutka pracuje. Właśnie po to, by uniknąć takich sytuacji.

Do Autorki postu- z tego co piszesz nie zakończyłaś żadnej z tych terapii na które chodziłaś. To jakim sposobem miały Ci pomóc ??

Chociaż jestem szczery. A jak taki psycholog chce się dowiedzieć czegoś ciekawego ode mnie, a ja mam się coś wysilać, poświęcać czas i atencję, tłumaczyć, to niech mi za to zapłaci. Tak to zawsze na tej planecie działało, działa i będzie działać na wieki wieków Amen. A tak poza tym to ja mam ciekawsze zajęcia.

Nie wiem, czy tu jeszcze będziesz, ale:
- może potrzebujesz jeszcze czasu
- a moze w Twoim życiu dzieje się jeszcze coś, co "nie pozwala" Ci wyzdrowieć, mało o sobie napisałaś
- czy wróżka pomoże,? Nie wiem, niektórym pomaga samo wygadanie się, nie ważne czy to do wróżki czy do sąsiadki czy kolkeżanki, nie wiem, jak Ty masz
- leki pomagają, ale pewnie po ich odstawieniu wszystko wraca - znaczy masz jakieś błędne mechganizmy, coś Cię jeszcze blokuje, nie wiem, nie jestem psychologiem, ewidentnie coś jest jeszcze nie tak
Mało informacji podałaś, aby stwierdzić, co jest nie tak.
Jak pomagają Ci specyficzne książki - to czytaj je dalej, Ty czujesz, co Ci pomaga a co nie. A masz jakiś bliskich, koleżanki, rodzinę, wspiera Cię ktoś?

Interfire, jakby terapia polegała na pomachaniu czarodziejską różdżką i wszystko jest cacy, to zwykle nie trwałaby miesiące, albo nawet lata. Terapeuta nie jest jednak Davidem Copperfieldem. To od pacjenta zależy, czy chce coś ze sobą zrobić, terapeuta jest wyłącznie od pokazywania drogi. Nawet najlepszy GPS czy mapa nie odwali za Ciebie przejścia szlaku w górach- to musisz zrobić sam. Nawet najlepszy trener personalny nie zrobi za Ciebie treningu- Ty się musisz zmobilizować. Nawet super nauczyciel fortepianu nie zdziała nic, jak nie chcesz sam ćwiczyć. Kapujesz?

Istnieje jednak rodzaj pacjenta- użalacza, który wyłącznie chodzi na terapię by się wygadać. Nie stosuje zaleceń, ignoruje rady i ćwiczenia, a potem się dziwi, że po pół roku brak efektów i hop siup stwierdza, że terapeuta był do dupy i szuka nowego.

Kapuję. Bardzo nam do siebie daleko.

Czyli terapeuta niepotrzebny. Przynajmniej komuś takiemu jak ja.

Nie wiem o kim mowa, ale na pewno nie o mnie. Wiesz, swego czasu moje problemy chyba raczej troszkę BARDZO poważne były.

Nie

Teraz już chyba rozumiem o co tu chodzi. Każdy ma swój gust. Ja tam wolę prawdziwą rzeczywistość poza Matrixem. Ciekawie dyskutowało się z agentami systemu XDXDXD.
A propo. Czemu tak często używacie tego słowa „Czarodziej”. To jest jakieś takie typowe kobiece myślenie? Może to jakaś ukryta fantazja ? XD

No ale ja tu nie diagnozuję nikomu depresji xd.

Nie da się dyskutować z kimś, kto nie chce się przyznać, że czegoś nie rozumie.

Można tak odmienić. Wystarczy że np. ktoś mnie „Zainspiruje”. Albo przeczytam coś inspirującego. A nie jakieś grzebanie w umyśle.

No ale przede wszystkim dobrego wyleczenia chyba nie? Przecież lekarz też może się mylić chyba no nie???? Jak jest kiepski i słabo mnie leczy to ja sobie pójdę do innego. Prosta logika.

Dowiedziałem się. Że to środowisko głupoty jest nie dla mnie.

Bujda. Ja jak przychodziłem, to nic nie wiedziałem. Raczej było jakby coś we mnie bardzo głębokie uczucie, którego w ogóle nic nie rozumiałem. I też od jednej Pani psycholog usłyszałem, że płacę za jej czas. Tak jakbym to ja był tam dla niej, a nie odwrotnie. To jakieś popierdolone. Przecież ja jej płaciłem za leczenie i rozwiązania problemów, czego nigdy nie otrzymałem. To tak właśnie jest, w tych miejscach logika całkowicie znika. Nie chcę mieć już nigdy nic z tym wspólnego.

Masz jeszcze jakiś rodzaj klienta, którym mnie nazwiesz? xd.

Ale żaden z tych specjalistów nie potrafił tak powiedzieć. Nie potrafił mnie skminić. To musiałem sam poznać na własną rękę.

Bo nikt mi nie potrafi udowodnić, że się mylę. Z tego to się bierze. Przecież ja też mogę się mylić. Co za różnica?

W samo sedno. Wiedziałem to od początku tej ciekawej dyskusji xd.

To skąd pretensje, że Ci terapia nie pomogła, skoro w ogóle jej nie potrzebowałeś?

Stąd, że problem jest i terapia jest potrzebna, ale on ręcami i nogami broni się przed zmianami. Dlatego uważa, że każdy terapeuta jest do dupy.

Zastanawia mnie co mu właściwie dolega w życiu, poza kompletną głuchotą na opinie specjalistów. Stawiam na problemy w kontaktach z ludźmi, kompleksy, paranoję wynikającą z dwóch poprzednich i nieumiejętność wejścia w związki.

To tak jakbym gadał z kobietami, co w ogóle nie ogarniają, czym jest takie coś jak dowód, prawda, konkurencja.

Nieprawda. Mam znajomych, przyjaciół. Lubię gadać i poznawać ludzi. Nie mam problemów z kontaktem z dziewczynami.

Nieprawda. Przyszedłem tam ze szczerą chęcią otrzymania pomocy. Której oczywiście już nie potrzebuję.

Nie zamierzam dalej ciągnąć temat. Dla mnie to bez sensu. Wy wiecie swoje, a ja swoje.

Najpierw musisz sama chcieć sobie pomóc,bo to że chodzisz do Psychoterapeuty nie oznacza, że stanie się cud i wszystko wróci do normy,Ty musisz ze specjalistą współpracować i uważam,że powinnaś odstawić te leki na jakiś czas,znaleźć sobie konkretne zajęcie, przyjaciela,przyjaciół, aby mieć zajęte myśli,a będzie z całą pewnością lepiej,czego Ci oczywiście życzę z całego serca.

a może ten człowiek by Ci pomógł, zerknęłam na film i nawet nie do końca wiem co mówił ale jest tak wyluzowany, że chyba wie co zrobić ze streswm...psłuchaj tego głosu, sam timbre mówi, że on wie co robi
na you tube wbij" metoda gajalama"

Bogu dziękować, że takie coś mam. Dzięki temu absolutnie nikt nie jest w stanie mną kontrolować od tak.

Czyli całe te zmienianie terapeutyczne polega tak naprawdę na przejściu metamorfozy w człowieka siedzącego naprzeciwko. Dla mnie to jakieś chore, bo jak sobie przypominam siebie i swoje problemy jak poszedłem do psychologa, to jedyne co mi przeszkadzało, to takie coś jakbym nie wiedział co mam ze sobą w życiu zrobić. No i niby w czym mogłaby mi pomóc zmiana?? Mi była potrzebna WIEDZA. Wiedza odnośnie tego, jak działa rynek, prawo, państwo, trochę filozoficznych treści aby lepiej zrozumieć jak działa człowiek, jakie mam dobre strony, albo jak np. dobrze prowadzić dyskusję (Cyceron). Nasz debilny system edukacyjny w ogóle mi czegoś takiego nie dał.

Wiedziałaś o istnieniu czegoś takiego jak „Doradzanie”? To nie polega na dawaniu rozkazów czy „gotowej recepty”.

Jak już, to w tym temacie narzekam, że od wszystkich z tej branży psycho nie otrzymałem niczego sensownego, co by mi pomogło w życiu codziennym. Dlatego czuję się wydymany na pieniądze.

Zdaje się, że lekkie zaburzenia psychiczne, których jesteśmy świadomi najlepiej leczyć inaczej niż chemią (tj. środkami farmakologicznymi). Polecam psychoterapię. Sam fakt pogodzenia się z tym, że człowiek może mieć problemy, może być na początku trudny, ale warto. Ja polecam ośrodek SPAM. Można zacząć od lekkiej formy, ja zaczynałam od medytacji