Nacisk na zaręczyny - Netkobiety.pl

Na 100% to możesz być pewien śmierci,  ale już nie tego czy jutro wpadniesz pod samochód,  czy na starość będziesz błagał o eutanazję.  Myślę,  że zakładasz,  że ten związek się również rozpadnie.  Ona to wyczuwa, ale nie rozumie,  czemu tak miałoby się stać.
Uważaj to może stać się samospełniającą wróżbą.

Jest stuknieta.
Żaden prawdziwy mężczyzna nie pozwoliłby sobie na taki szantaż. Nie umiesz z nią dojrzałe porozmawiać i wyjaśnić sprawę to tym bardziej nie jesteś gotowy na małżeństwo.

Stawianie ultimatum (i to w tak istotnej sprawie) nie jest normalne. Nie rozumiem, co komuś po wymuszonych zaręczynach. Inna sprawa, że zaręczeni możecie być i lat dziesięć.

szantaż to bardzo słabe zagranie, ale ja ją rozumiem. Pełno jest przypadkow kobiet, które zamieszkały przed slubem, pan oczywiście kiedys  " myslał poważnie o zaręczynach", i tak im, bez jej nacisków upłynęło 10 lat, a w koncu pan poznał nową kolezankę  i szast prast - po 3 miesiącach zaręczyny i slub z nowa panią.
Może ona tego się boi? Słabe jest to, że nie potrafisz zrozumiec jej, nie porozmawialiście, dlaczego tak nalega - może dlatego, ze wie, jak to może wyglądać?  A z twojego punktu widzenia, tobie sie nie spieszy, bo co - masz to, co w malżeństwie, wszystkie zalety tego stanu, ale zadnych wynikających z tego obowiązkow. I tak możesz wieeele lat, dopoki... nie poznasz dziewczyny, z ktorą po 3 miesiącach weżmiesz slub .. NO wcale sie nie dziwię dziewczynie.

Inna sprawa, że kobiety często mysla,że slub to automatycznie milosć do grobowej deski, i ''on mój ci jest", a to tylko po prostu prawne uregulowanie różnych kwestii, w tym finansowych. Zawsze mozna sie rozwieść...

To nie jest kwestia zazdrości.
To jest kwestia tego, że ona nie chce kiedyś zostać z ręką w nocniku jak po kilku latach wspólnego mieszkania nagle sobie pójdziesz.
Może ją instynkt macierzyński też trochę goni, a nie chce wpadki przed ślubem? Może po prostu czuje potrzebą sformalizowania związku?
Ja ją rozumiem. Mieszkanie jest takim momentem, w którym człowiek może się zastać, dobrze jest, po co coś zmieniać. I tak można przez 5, 10, 15 lat, a potem nagle się budzicie, że przespaliście życie.
Było dobrze, ale nic z tego nie ma.

Może rodzina na nią naciska. Dla niektórych lepiej brzmi - córka mieszka z narzeczonym, niż z chłopakiem.

Ludzie chcą mieć gwarancję, a zaręczyny to żadna gwarancja. Niektórzy po prostu boją się żyć.  To taka ciągła potrzeba, łagodzenia własnego strachu i niepewności.

Albo jeszcze inaczej, rozchodzą się po 5, 10 latach bycia razem, ale bez ślubu i konkretnych planow, bo jezcze nie czas,  bo on nie jest pewien, albo ona się waha, a po roku czy dwóch on czy ona już jest w nowym związku i w planach jest ślub.
Sądzę,  że często ludzie nie chcą się deklarowac, mówią,  że nie są gotowi, bo to jest po prostu niewłaściwa osoba, a z kimś innym nie mają takich dylematów.
Oczywiście chodzi o takie dłużsże relacje, z nie, że para jest że sobą 2 miesiące i już ma być ślub albo się roz chodzimy
Przypomnieli  mi się znajomi, 3 lata byli para.  On się nie mógł zdecydować,  a to, że za wcześnie,  a to nie jest gortowy itd.
A potem z zaraz poznał swoją przyszła żonę i w przeciągu roku sam się oświadczył i planował wesele.

A moim zdaniem właśnie oni dlatego szybko się potem oświadczaja i pobierają,  bo już wiedzą co jest ważne w zwiazku i na dodatek spotykają właściwą osobę.
A z tą pierwszą niby jest wszystko dobrze, ale ani ślubu nie ma, ani jakiś planów na przyszłość,  często nawet latami mieszkają osobno itd. To wszystko jest takie niepewne.
Co do ślubu to on niczego nie gwarantuje, ale jak nie weźmiesz ślubu,  to też niczego ci to nie zagwarantuje.
Dla mnie ślub to taki krok na przód. Tak sobie gdybym,  bo nigdy ślubu nie miałam.

Dziewczyna ma 23 lata i naciska na zareczyny na dzieci, w dzisiejszych czasach? Kiedy większość takie decyzje podejmuje tuż przed 30 stką albo i poźniej? jeszcze ci się czerwona lampka nie zapaliła? Chłopie, albo od razu se la vi albo daj sobie czas min. 2 lata żeby się upewnić czy to aby na pewno jest właściwa kobieta. To jest decyzja na całe życie, odwrotu nie ma. Potem są tylko sądy, podziały majątku, łatki rozwodnika i alimenty. Dobrze to przemyśl. 1,5 roku to jest nic. Pół roku mieszkania razem też. Kolejna kwestia szantaż  "bo wielka pani odchodzi" zobacz ile jest warta miłość. Tak mocno kochaja dziś kobiety. Zastanowiłeś się w ogóle nad tym co prezentuje twoja partnerka, czy uczy się/studiuje, jeśli tak co zamierza robić w przyszłości  czy pracuje czy jej jedynym zajęciem na co dzień jest malowanie szponów(oczywiście swoich) ? ślub i dziecko w takiej sytuacji to zaj****a sprawa, można dalej malowac szpony i psioczyć na wszystko. Jak masz przyjaciół to wyjdź z nimi na browar i niech ci powiedzą to czego ty nie widzisz, pewne rzeczy wyglądają zupełnie inaczej jak się patrzy na coś z boku.

A najlepszy wiek na rodzenie dzieci to tak do 25 lat. Więc jak ktoś chce mieć dzieci po ślubie?
Znam masę związków zawartych w okolicy 25 lat. Póki co trwają wszystkie.
W moim środowisku nie ma nikogo, kto by brał ślub po 30tce i wszyscy sobie radzą.

Przerażające jest to, jak wiele z was potrafi patrzeć tylko przez pryzmat siebie i nie umie spojrzeć na sytuację z drugiej strony.

Ciągle tylko ja, ja, ja (kobieta). Bo my kobiety to potrzebujemy zapewnienia, miłości, pewności, że nas nie zostawi itd. A co z mężczyzną? Może facet też potrzebuje wiedzieć, że partnerka to ta jedyna i potrzebuje czasu, by mieć co do tego 100% pewność? Moim zdaniem 2 lata to za mało, by brać ślub, bo czasem haj hormonalny potrafi tyle trwać. Facet to nie zabawka, że ma robić to co ty chcesz.

Znam osobiście przypadek, gdy lekarz chajtnął się po 2 latach z dziewczyną, tydzień po ślubie panna zaczęła świrować, okazało się, że dziewczyna nigdy go nie kochała, a wyszła za niego dla hajsu, gdyż sama pochodziła z biednej wiejskiej rodziny. O wiele trudniej jest udawać miłą i fajną przez 6 lat niż 2 lata. Dlatego osobiście uważam, że nie powinno się przeginać w żadną stronę, nie ma co czekać 10 lat, ale z drugiej strony też nie ma się co śpieszyć i brać ślub po 1,5 roku. IMO 3-6 lat jest jak najbardziej optymalne.

BTW Te dziewczyny, które stają po stronie tamtej bezczelnej szantażystki chyba nie widziały statystyk dotyczących rozwodów. Wniosek jest jeden - ludzie dobierają się byle jak, byle z kim, biorą śluby na szybko a później masa rozwodów. Nie wróżę świetlanej przyszłości związkowi, w którym facet jest przymuszany do zaręczyn po 1,5 roku. Nie tędy droga.

BTW2 Zapomniałbym - a gdzie się podziały drogie panie oskarżenia pod adresem szantażystki, że ona nie ufa partnerowi? Że zakłada, że pewnie odejdzie? Biorąc pod uwagę fakt, jak wiele z was uważa za oburzające proponowanie dziewczynie intercyzy uważając to za karygodny brak zaufania, konsekwencja nakazywałaby zrugać ostro tę panią. Jak facet chce się zabezpieczyć intercyzą - oskarżacie go o nikczemne zachowanie i brak zaufania, ale jak kobieta nie ufa facetowi i chce się zabezpieczyć zaręczynami/ślubem - doskonale rozumiecie dziewczynę i się z nią zgadzacie. Strasznie przykre.

Najlepszy wiek dla matki i dla dziecka. Mniej ryzyka chorób. Trzeba się wczytać w temat.

Ja nie pochwalam jej zachowania. Ale potrafię je zrozumieć. Przez porzucenia, których doświadczyłam też mam potrzebę ciągłego szukania potwierdzeń miłości mojego partnera a zaręczyny są jedną z nich. Tyle, że ja swoje traumy przepracowałam z terapeutą i nauczyłam się nad nimi panować.
Ale dlatego rozumiem dziewczynę. Trochę, bo ja bym się nigdy do szantażu nie posunęła.
A z drugiej strony jestem jawną wyznawczynią poglądu, że 2 lata bycia razem są wystarczającym czasem na podjęcie decyzji czy się chce z daną osobą wziąć ślub czy nie. Brak deklaracji i rozmów na ten temat po tym czasie są marnowaniem czasu drugiej osobym i tutaj mówię o brakach chęci z obu stron.

Ślub dużo ułatwia formalnie. I nawet jeśli ktoś nie chce nosić obrączki i zostanie przy swoim nazwisku to jednak w życiu to mniej papierologii np w szpitalach.

Edit. Zeby nie bylo. Nie uwazam ze po tych 2 latach zwiazku trzeba od razu brac slub jak jedna strona do tefo nie dojrzala. Ale o tym mozna porozmawiac. Okreslic priorytety. Powiedziec sobie ze sie to zycie chce ze soba spedzic.

Po częsci rozumiem dziewczyne, bo jak to na zaręczyny nie jesteś gotowy ani pewny czy ich chcesz, ale już wspólne mieszkanie owszem, ale bez zobowiązań. Co to ma być zabawa w dom? Szantażu z jej strony nie rozumiem, ale bardziej nie wiem o co tobie chodzi. To chcesz z nia być czy nie?

Autor powiedział, że nie jest tego związku pewny w 100%. Dziewczyna to czuje i się niepokoi. To ciekawe po co wspólne mieszkanie? Kto wyszedł z taka inicjatywą?

Czy to normalne?  powiedziałabynm,że raczej dziwne zachowanie tej Twojej dziewczyny, a czy Ty ją dobrze poznałeś? może coś z nią jest nie tak,niby mieszkacie ze sobą,ale cóż to jest te pół roku, nawet to,że znacie się półtora roku,też nic nie znaczy,ludzie poznają się czasami całe życie i też nie znają się dosyć dobrze. Tak szczerze powiedziawszy,bałabym się wiązać z taką osobą,która stawia ultimatum,.... jak nie,to odejdę.... a jak jej coś potem nie będzie odpowiadało,to też będzie Ciebie straszyła odejściem? Przemyśl to,czy warto to ciągnąć?

Dziękuję wszystkim za odpowiedzi. Dokładnie jak pisze Iceni. Nie mam problemu z tym żeby się oświadczyć to nie o to nawet chodzi. Tylko nie chce żeby to było pod wpływem jakichs nacisków stawiania ultimatum itp bo nie o to w miłości chodzi. Już wiele wiele razy szedłem w tym związku na ustępstwa i po prostu nie chce żeby takie ważne rzeczy były na mnie wymuszane szantazem bo co będzie dalej gdy pojawia się dzieci itd? Jakich dowodów na miłość musiałbym wtedy szukać i na jakie ustępstwa znowu iść pod wpływem szantażu? Chcę tylko dać jej do zrozumienia że nie chce bez przerwy o tym rozmawiać i nie dostawać jakichś głupich ultimatum. Ale moje tłumaczenia nie pomagają na długo. Tym bardziej że nie spieszy nam się do niczego tak strasznie do 30 jeszcze sporo czasu a związek też nie jest jakiś strasznie długi.

jestem w stanie zrozumiec dziewczynę, owszem, ale juz napisałam, że taki szantaż to słabe zagranie.  Nie popieram, ale jestem w stanie ją zrozumieć. Pan, jak juz napisałam, ma wszelkie korzyści z mieszkania z dziewczyną, a ona ma minusy związku - bez papierka - bo ona pewnie mysli, że papierek coś jej zagwarantuje, a to wcale tak do końca nie jest.   
Pan niedojrzały, bo  on nie chce, ale boi sie o tym powiedziec partnerce, bo wie, ż e będą jazdy - a skoro ona taka niepewna, to cos ten związek chwieje się w posadach.  Słabe to bardzo, i to z obu stron tego " związku" ....
PAN PISZE, ŻE JUŻ POSZEDŁ NA AŻ WIELE USTEPSTW, HMM. MOŻE NAUCZYŁ SIĘ SPUSZCZAĆ KLAPĘ W SEDESIE ( SARKAZM)   

Na jakie więc ustepstwa? Skoro poszedł na tak wiele ustepstw, może więc tez czuje, że ta dziewczyna nie dla niego i dlatego odwleka zaręczyny, bo nie chce  rozstania, co byloby uczciwe wobec siebie i jej ? A  może poszedł na tak wiele ustepstw, ze teraz ona czuje, że może mu wejsć na głowę? Może dla pana nie tak długi związek oznacza 5 lat, a dla niej to już pora , by pomysleć o legalizacji, bo chciałaby w możliwie młodym wieku zostac mamą?  Pół roku mieszkania razem, półtora roku związku - to tak akurat, by juz wiedziec, czy to ta osoba. Pan nadal nie wie, ale korzysta z wszelkich zalet małżenstwa bez ponoszenia skutkow. A jak zdarzy się ciaża? A może pan wie, ze to nie ta, no ale po co zrywac, póki się lepszy model nie trafi, co, a pouzywać mozna...
Brak komunikacji nie wrózy za ciekawie....

A ja, przyznam, zupełnie nie wiem, jakie Autor ma korzyści wynikające ze wspólnego zamieszkania, których ona nie ma?
Tak uparcie to powtarzasz, że aż zdecydowałam się zapytać .

Autorze, zaręczyny, ślub, zakładanie rodziny to są zbyt poważne sprawy, aby decydować o nich pod wpływem nacisków, nawet jeśli się kocha. Owszem, można, ale po pierwsze to jest jej i Twoje życie i każde z Was będzie na to gotowe we właściwym dla siebie momencie, niekoniecznie tym samym, a po drugie - wcześniej czy później obróci się to przeciwko Wam obojgu. Z czasem ani Tobie, ani jej tak naprawdę nie będzie z tym dobrze, bo wciąż będzie się zastanawiać czy aby na pewno jesteś z nią, bo sam tego chcesz. Ot, taka przekora losu.

Osobiście tego parcia na zaręczyny, zwłaszcza w tym wieku, kompletnie nie ogarniam, ale wiem, że czasem dziewczyny same wzajemnie się nakręcają - chwaląc statusem narzeczonej, porównując pierścionki. Głupie i niedojrzałe to argumenty, ale... nawet tu, na forum, regularnie coś się na ten temat pojawia. Dlatego zastanów się może czy ona sama też przypadkiem nie ulega jakiejś zewnętrznej presji?

A nie możesz z nie pogadać określić się że zaręczyny owszem ale za 2 lata / za rok? Jak będzie wiedzieć na czym stoi to może trochę presja zaleje. Dodatkowo musisz  zapewnić że ja kochasz itp itd.
Z drugiej strony może ona nie czuje że jest "tą jedyną " a pierscionek by ją w tym utwierdził.