Rozstać się? Nie wytrzymuje psychicznie tej sytuacji - Netkobiety.pl

Normalnemu można.

Jasne, że nie zawsze się z Tobą zgodzi, bo ludzie różnią się w opiniach, ale normalny z Tobą normalnie pogada. No, a ktoś niepewny tak naprawdę siebie, kto zawsze musi udowodnić, że ma racje, nawrzeszczy na Ciebie lub odwróci kota ogonem. A przeprosin się nigdy nie doczekasz.

Zastanów się dlaczego chcesz być w związku z kimś kto Cię nie szanuje.

On chce Cię sobie po prostu urobić. Chce, żebyś przestała mieć własne zdanie, zaczęła wątpić w siebie, zawsze przyznawała mu rację. Bo tak się dowartościowuje- Twoim kosztem.

To pasożyt.

a co tu dźwigać, przecież już doprowadził cię do bardzo złego stanu, jeszcze trochę a staniesz się klasyczną zastraszoną ofiarą psychola, która jeszcze będzie opowiadać, że to jej wina była, że zdenerwowała wariata.

Mówisz mu, że to koniec i nie dajesz mu żadnej szansy na powrót. Z tego co opisałaś, to on ma zwyczaj szybkiego zapominania tego co zrobił, więc jeśli pozwolisz mu "naprawiać" to niczym się to nie będzie różniło od obecnego stanu.

Ja rozumiem ze nie ma ludzi idealnych i nikt nie bezie nam pasował w 100%, ja mówię wprost co mnie boli. Zareagowałam tak z tym weselem, bo ja mam trochę inne poglądy. On wybuchł. Napisał mi ze jestem zapatrzona w siebie i na każdym kroku rozmowy trzeba mnie uwzględniać. On opowiada o innych laskach a mi już „piana z buzi leci” oczywiście jest to wyolbrzymione. Dodatkowo poleciały teksty ze jestem za mało bystra, bo inna to by się domyśliła wielu spraw. Na drugi dzień pisze ze mną i odzywa się tak jakby tamtego nie było. Padły nawet słowa ze jestem nadwrażliwa i mam urojenia. Dziś jest fajnie i chce się spotkać. Ale ja straciłam ochotę

On nie może zrozumieć ze relacja koleżanska a relacja w związku to coś innego. Jeżeli kolega by mówił ze chętnie by potańczył z innymi na weselu to spoko, ale my jesteśmy w związku i moim zdaniem czegoś takiego się nie mówi drugiej osobie. Szczególnie ze partnerka siedzi chora w domu. Uraziło mnie to, ale stwierdził ze jestem kłótliwa osoba i się czepiam a inna dziewczyna by na to nie zareagowała. I już ja wyłapuje winę w sobie...

Ananaszpuszki

dla mnie, On traci totalna nie dojrzaloscia. I nie dostrzegam w nim czynnikow, szanujacych Ciebie i Twoje odczucia. Jesli facet olewa kobiete, nie stara sie o kobiiety dobre samopoczucie, to najnormalniej w swiecie nie zalezy mu dostatecznie na TObie. Wiem, ze jest, to niezwykle trudna sytuacja, ale lepiej bedzie, jak uciekniesz od niego. Zwykle w takich chwilach polecam rozmowy, ale jak mam CI powiedziec, abys z nim doszla do porozumienia, skoro on nie potrafi rozmawiac. Takich ludzi trzeba zostawiac, to jak grochem o sciane. i przede wszystkim jeszcze cos waznego...on nie szuka rozwiazan problemow.Zanaczam, ze w swojej wypowiedzi wyciagnelam glowny problem w waszym zwiazku..tj brak komunikacji...on sie nie nadaje do zycia na wszystko reaguje hukiem.

Kobito, to co on Ci robi to klasyczna projekcja: każdy manipulant- egoista będzie Ci wmawiać, że jesteś samolubna i zapatrzona w siebie, bo są to cechy, których sam w sobie nie lubi więc je przerzuca na innych, a do tego może tym wywołać u Ciebie poczucie winy. A oskarżenia pt "jesteś psychiczna", to normalne gaslightning (taka technika kołowania ludzi, odwracania uwagi od prawdziwej sytuacji). Na przykład:
Ty- Boli mnie jak gadasz przy mnie o innych laskach.
On- Ale ja nic takiego nie robię. Tak sobie wspomniałem, a Ty z tego robisz aferę. Jesteś przewrażliwiona.
Ty- Ale ja się z tym źle czuję. Mam wrażenie, że Ci na mnie nie zależy.
On- Coś Ty?! Ty chyba jakaś nienormalna jesteś!

Loka, też nie uważam, że pójście samemu na wesele jest jakimś strasznym przewinieniem, szczególnie jak dziewczyna i tak jest chora. Ale tu nie o to chodzi. Biega bardziej o to JAK on ustawia z nią rozmowę. Przepraszam, ale jakby mi partner rzucił tekstem w stylu: "Przez Ciebie nie poszedłem na wesele, a tam tyle fajnych lasek było", to szybko by stał się eks partnerem. Bo to jest manipulacja, foch i wpędzanie w poczucie winy.

To dlaczego jeszcze z nim nie zerwałaś?

no to albo bierz całą winę na siebie do momentu, w którym będziesz mu klękać do stóp z prośbą o możliwość wyjścia z domu do sklepu, albo się odetnij wreszcie i żyj po swojemu.

Jesteś idealną kandydatką na ofiarę. Dla paru miłych chwil jesteś w stanie oszukiwać samą siebie.
Dlaczego jesteś z kimś, kto podcina Ci skrzydła i wpędza w poczucie winy?
Wasz związek to walka, walka o wpływ i zmianę tego drugiego. Kiedy jeden atakuje, drugi się broni, kiedy temu drugiemu zabraknie argumentów, szuka winy w sobie, a pierwszy udaje, że nic się nie stało. Możecie tak funkcjonować długie lata, aż sami zniszczycie się na wzajem - to się nazywa - uzależnienie.
Czym dłużej to twa, tym trudniej z tego wyjść, cały czas licząc na zmianę tego drugiego - staje się to celem samym w sobie.

Macie calkowita racje. W tym zwiazku nie ma szacunku. Tzn ja do niego szacunek mam ale on do mnie chyba nie. Jezeli ja zgadzam sie na wszystko i idzie po jego mysli - zwiazek jest cudowny, jestem fajna kochana itp. Natomiast kiedy cos mi sie w jego zachowaniu nie spodoba i powiem o tym - nie jestem kochana, jestem okropną żmiją, on mnie nie nawidzi. Leca teksty ze trzeba mnie non stop adorowac, jestem zapatrzona w siebie. Kaze mi szukac innego faceta. Raz ochłodzilam relacje po takich słowach to wystraszyl się czy faktycznie przypadkiem nie poznalam nikogo.
Nie wiem z czego wynika to zachowanie, moze po prostu na tyle sobie pozwoliłam?

Jego zachowania mają cechy narcystyczne, i nie, nie są normalne. Jak pisałam wcześniej, to są projekcje, gaslighting i normalna przemoc psychiczna, mające na celu podporządkować Cię mu tak byś ciągle mu kadziła i w ogóle nie miała własnego zdania. Przykro mi, on ma Cię w doopie. Jemu wyraźnie tylko zależy na dowartościowywaniu się, a do tego potrzebuje uległej gęsi. Dajesz rokowanie, więc się Ciebie trzyma.