Milosc czym jest, a czym jest zwiazek . Co oznacza kochac? - Netkobiety.pl

Nie wiem co Ci powiedziec. Mialam w zyciu nieopisanie duzo szczescia i mimo ciezkiego ciosu, ktory dotknal mojego malzenstwa, od 18 lat zyje z ta cudowna swiadomoscia, ze obok mnie nieustannie i niezmiennie istnieje Pan Boski i Wspanialy w jednej osobie. I chociaz tez przezylam swoja pierwsza, goraca, spalajac milosc, to wiem, ze prawdziwe uczucie to, to, ktore odczuwam od pierwszego dnia poznania mojego meza. Jedyne co moge powiedziec z mojego punktu widzenia, to chyba pa prostu musisz zrobic prawdziwy rachunek swoich uczuc. Pozdrawiam serdecznie

Ja również szłam tą jasną, prostą i piękną drogą przez naście lat mojego małżeństwa i......Nagle na drodze mojego życia stanął KTOŚ,kto tym wszystkim zachwiał.....Nie szukałam przygód,bo moje życie mi bardzo odpowiadało...On również ma rodzinę....Na szczęście dzieli nas 400km...Czy wrócę znów na tą jasną i prostą drogę?? Bardzo bym chciała!!!!!!!!!!!!!

Mój post jest mocno zakręcony ale życie też mi się zakrecilo. Bylam mężatką 20 lat, córka 18 letnia i zakochałam się tak , tak naprawdę, tak, że życie bez niego nie miało sensu. Powiedziałam męzowi - nie chcial rozmawiac, spakowal sie i wyszedł. Miał prawo do tego by go też ktoś kochał. Córka najpierw lawina nienawiści ale jej przeszło, zrozumiała.
Najgorsze w tym bylo, to ze gdy przezywalam to wszystko zostalam sama - taka ironia losu, pewnie potrzebna - odczulam na wlasnej skórze co to jest ból i odrzucenie. Dojrzałam jestem teraz mądrzejsza i potrafię złapać dystans.
--
Dziś moje uczucia są inne - miłość nie jest ślepa:) Ten, który miał być przy mnie ciągle jest w mojej głowie:) i  ze swoją żoną ale już wie, że taki układ na trzecią nie dla mnie. Dziwi się , chciałby abym czekała aż wychowa dziecko i była jego słodką:) tajemnicą a ja nie chcę i już.

Taka jest moja decyzja. Wszystko albo nic.
---
Forum i czytanie listow zrozpaczonych zdradzanych żon, czekających kobiet, działa na mnie jak zimny prysznic.

Miłość jest piękna ale ta prawdziwa, to jajecznica z rana, kino w sobotę wieczorem i branie na siebie codziennej odpowiedzialnosci za drugiego człowieka, to nie melodramat ale spokojne szczeście dające dobro.

Dlatego tak kocham coraz bardziej Mr Wspanialego - mimo, że nie rozblyslo jak supernowa, mimo, że, a właśnie dlatego, że jest nam dobrze razem.

Każdy z nas musi poukładac sobie w środku, przewidziec konsekwencje po podjeciu decyzji i zgodzic sie z nimi życ.

Biedron ... nie wiem czy robię dobrze, mam nadzieję zakochanie w żonatym Mr Boskim jakoś wyparuje ze mnie:) mam nadzieję, ze odplynie samo tak jak przypłynęło... 

A jak jest z Tobą?

nasza  wspolna decyzja, ale dla niego ten czas, ktory chcialam byl za szybko, zgodzil sie , ale przeroslo go to...

Biedron prawdziwa milosc to tez wielka przyjazn najprawdziwsza i najpiekniejsza. Dwie dusze, ktore rozumieja sie i sa dla siebie wszystkim, nawet gdy nie maja wspolnej lodowki:)

patrze na swoje emocje, przez ostatnie 3 lata: zakochanie/wielkie szczescie + poczucie winy wobec meza, potem wielkie cierpienie , teraz jest tak dziwnie nie jestem szczesliwa, nie cierpie:) ale czuje jakbym sie formowala:) podlegala rzezbie wewnetrznej, zaczynam byc swiadoma roznych sil... tak jakbym rodzila sie na nowo, moje cele, wartosci , zycie.... dziwny stan ... i tak uwielbiam mowic prawde:) to co mysle i czuje, znowu jestem soba ... i staje sie sobą ... dojrzewam...

La Que Sabe - po pierwszych linijkach Twojego pierwszego postu pomyślałam - kolejna idiotka rozwalająca świat bliskiemu człowiekowi. A teraz szacuneczek - Ty jesteś naprawdę mądra i wiesz czego chcesz. Chyba właściwie rozumiesz sens życia. Chciałabym umieć tak jak Ty - rozumieć piękno rodzącego się uczucia, właściwie doceniać wartość tego, co nie jest supernową...
W zupełnie innej sytuacji jestem na podobnym etapie do Ciebie - ani szczęśliwa ani nieszczęśliwa, czas formowania, rewolucji w poglądach, filozofii, odradzania na nowo... Napisałaś coś, co czuję, a nie umiałam ubrać w słowa.
Dziękuję.

Vinnga, zazdroszczę ci wchodzisz parę lat wcześniej niż ja:) i dzięki za komplementa, takie babskie liczą się podwójnie:)
Wiesz, że mówiąc do Was dowiaduję się też co czuję, ten Wasz dystans i jasne nazwanie rzeczy po imieniu są niezastąpione.

La Que Sabe pięknie to wszystko ujęłaś. Przede wszystkim gratuluje odwagi. Ogromnej odwagi, żeby przyznać się przed samą sobą, przed mężem i Mrs Boskim do tego co czujesz.  Myślę, że wiele kobiet patrzy teraz na Ciebie z dużym podziwem, bo chciałyby mieć w sobie tyle siły co Ty.

Uważam że decyzja o związaniu się z Mrs Wspaniałym jest jak najbardziej słuszna. Może nie ma tu wielkiego wow, ale jest szacunek, poczucie bezpieczeństwa, bliskość i czułość. Możesz pokochać go bardzo mocno, choć na pewno inaczej niż Pana Boskiego. Ale inaczej nie znaczy gorzej, czy mniej mocno.

Uważam że jesteś na bardzo dobrej drodze i nie zbaczaj z niej. Mrs Boski pozostanie w Twoim sercu. I to jest dobre. Ale życie to coś więcej niż chęci. to przede wszystkim czyny, na które nie było go stać.

Trzymam kciuki za Ciebie bardzo mocno.

Dzięki Veronique, Vinnga biorę farby, wieczór piękna muza ( nie świerszczy, ale zawsze:).
Wiecie, że do harmoni dochodzi się przez burze.
"W pewnych przypadkach los przypomina burzę piaskową o niewielkim zasięgu, która nieustannie zmienia kierunek. Chcąc przed nią uciec, ruszasz w inną stronę. A wtedy burza, jakby się do ciebie dopasowywała, rusza za tobą. Jeszcze raz zmieniasz kierunek. Burza ponownie idzie twoim śladem. Powtarza się to wiele, wiele razy, jak złowróżbny taniec ze śmiercią przed świtem. A to dlatego, że burza nie pojawiła się niewiadomo skąd, nie jest c z y m ś oderwanym od ciebie.Ona po prostu jest tobą. Masz ją w sobie. Dlatego pozostaje ci tylko się poddać, wejść prosto w nią i próbować się przedrzeć krok za krokiem, zasłaniając szczelnie oczy i uszy, żeby nie dostał się do nich piasek.
(...)
A kiedy burza się skończy, sam nie będziesz wiedzał, jak ci się udało ją przeżyć. Nie będziesz nawet pewien, czy naprawdę już minęła. Ale jedno powinno być jasne - kiedy już z niej wyjdziesz, nie będziesz już tym samym człowiekiem, który w nią wszedł. Właśnie na tym polega sens tej burzy." Murakami

wiecie, jak cenne jest uspokojenie myśli, wtedy możemy poczuć wdzięczność za dziś, za jutro i za bliskich, którzy wspierają nas w walce z własną burzą

Dzięki La....
Fajnie że tu jesteś!!!!!!!!!!!!
Widzę że się zadomowiłaś i muszę przyznać .ze wniosłaś trochę lekkości ......
Lubie sposób w jaki wyrażasz uczucia i Twoje postrzeganie świata...ten cytat z burzą...powalił mnie...Jestem w jej wnętrzu...ale już nie stawiam oporu...jestem w niej ...

Skąd się wziął ten drugi plusik przy 30++ .....Czyżby urodziny????

Serce nie ma zmarszczek,ono ma blizny......

Biedron, uśmialam sie, plusik dodałam bo, chcialam byc bardziej wiarygodna:)))

Biedron i tu cie mam wlasnie w milosci, takiej co to przyszywa jak strzała, wybuch, bomba z armaty i tsunami w jednym odnajdujemy to najpiękniejsze -ja-.

Gdy już zobaczyłyśmy siebie w nim, nie chcemy zapomnieć, chcemy kwitnąć, a brak jego obecności powoduje usychanie... i tu STOP!:)

przeciez on wyciagnal to z nas, wiec to juz jest na wierzchu, pytanie jak pielęgnowac siebie aby bylo, i jak zrezygnowac z kochających oczu, które dają to miękkie światło...

My, znamy odpowiedz, ale i tak nie potrafimy tak sobie powiedzieć, Księciu już dziękujemy Księżniczka na nowo zamienia się w Zabe... Hm... bo myslimy, ze bez niego nie ma już nic ... i cos w tym jest , to miłość czyni nas pełnymi...

cos ostatnio nieśmialo mi się jawi:) odkrywam to i zasłaniam oczy nie wierząc do końca:)
odkrycie, że miłość jest w nas, my jesteśmy miłością ... Nawet jesli chemiczny Ksiąze odplynie, zostaniemy Piekną i Bogatą Księżniczką....
Biedron ... nie umiem, wszystkiego wyrazic, przecież wiesz, że ja dopiero dojrzewam:))))

Ja do30 też muszę dołożyć ++ żeby być wiarygodną;)

A jednak jestem szczęśliwa ,że jestem dzisiaj tutaj gdzie jestem.....
Patrzę na moją rodzinę; mąż, dzieci i jestem wdzięczna Opatrzności ,że jesteśmy razem.....a mogło być przecież zupełnie inaczej....
Rozdarcie na moim sercu pomału się zabliżnia i mam nadzieję ,że tak już będzie....że wiosna nie wpłynie na intensywność uczuć...
Masz rację La....muszę do końca spełnić moje powołanie,inaczej nie będę szczęśliwa!!!!!!!!!!!!

Wspomnienia są rajem z którego nie mogą nas wygnać!!!!!!!!!!!!!!!1

,, Człowiek kocha albo nie kocha, i żadna siła na świecie nie ma na to wpływu. Możemy udawać, że nie kochamy. Możemy przywyknąć do drugiej osoby. Możemy przeżyć całe życie w przyjaźni i wzajemnym zrozumieniu, założyć rodzinę, kochać się każdej nocy i każdej nocy mieć orgazm, a mimo to czuć wokół żałosną pustkę, wiedzieć, że czegoś ważnego brakuje.,,   Paulo Coelho

Jak ja Cię Muszelko doskonale rozumiem.......Ale ,żeby zrozumieć trzeba to samo przeżyc ,poczuć....
Zobaczcie dziewczyny jak podobne są nasze historie..... wszystkie po 40stce, długi staż małżeński, dorastające dzieci,
i....NOWA MIŁOŚĆ-szalona ,zwariowana, rozwalająca całe to nasze w miarę poukładane życie.....
Czy to ma sens?????

Muszelko, Biedronku dziękuje.

Dziewczyny idziemy kolejny dzien przez przez pustynię, nasz wielblad już nawet wody nie ma w garbie - jest tylko garbem:), głodne, spragnione, a tu nagle pojawia się oaza, biegniemy w jej kierunku , wyobraznia pracuje, marzenia najpiekniejsze, piekniejsze niz moglybysmy sobie wymarzyc - dobiegamy i co? a kuku?;) fatamorgana.
I co robimy, karmimy wielbląda resztkami naszych sił wygrzebując z ziemii nieistniejące uczucia, marzymy, że fatamorgana jest spełnieniem naszych marzen - tkwimy w jakimś dziwnym zawieszeniu : pomiędzy znaną beznadzieją i nową nadzieją bez nadzieji:)

Muszelko, Biedronko, dziewczyny uwierzcie mi nie tęsknie juz za tymi rozkminami:)
____

Nieźle musiałam sie napracować nad samą sobą , aby zrozumieć gdzie jestem... ale nie żałuję miejsca, w którym znalazłam się i jak niesamowicie cenię teraz każdą chwilkę życia, jesteśmy z Mr Wspaniałym jak dwa dzikie wilki, nie czujemy strachu przed przyszłością, mamy siebie.

Alaclaudie, słucham mojego serca ... ale tu nowość i postęp:)) gdy wychodzilam z załamania nerwowego - włączyłam lekko nie używaną funkcję rozum:) ...
Potem się pogubiłam co ma mną żądzić - dostawałam total sprzeczne komunikaty:), by wreszcie stwierdzić, ze dam im obu prawa głosu, z lekką przewagą rozumu:) ale niechaj żądzi intuicja.
z Mr Boskim, po podjeciu decyzji o tym, ze to juz koniec - żegnalam się telefonicznie i mejlami 6 miesiecy (on ciagle nie wierzyl:),  bez spotkan, wyjasniajac dlaczego, pokazujac moje uczucia, dając sercu prawo do pożegnania tego, którego tak pokochało.

Co mi pomaga:
- odpowiedzialność za siebie i innych, okreslenie podstawowych wartosci na jakich opiera sie milosc
- książki psychologiczne : próba zrozumienia siebie swojej tęsknoty i pierwotnej natury;)
- uczucie do Mr Wspaniałego, które wkradło się nieśmiało , usiadło i zniewala mnie swoim pięknem i charakterem Mr Wspanialego - podziwiam go i pragnę być przy nim, z każdym dniem mocniej.
- nasze forum, mniej jęczę nad sobą:) gdy mogę pomóc innym, czytam niektóre problemy i czuję co chcę powiedzieć, głęboko przeżywam każdy temat, czasem zastanawiając się przez jakis czas, starajac wczuc w inną kobietę, albo nie poszczę jak nic nie czuję:))) - to pokarm dla wrażliwego serca

Serce, gdy bardzo krwawi i nic nie chce jeść:) - płaczę ... jest mi smutno i tęsknię, ale wiem, że to przeminie... jest coraz lepiej.

Serce, to wrażliwy organ, trzeba obchodzić się z nim z szacunkiem:)) dlatego, każde wolne miejsce wypełniam miłością i ciepłem.

Dzięki Alaclaudie_Wisienko;) z tą dupką to masz rację, hm... czas na siłkę:)) wzmocnić mięśnie...

Zauważam, że mój demon wojny, ten którego ostatnio staram się ujarzmić i odstawić, udaje, że jest grzeczny, ale jak się przedrze to tak dowali:), ze nie potrafię się pozbierać, pali od środka... mam w sobie ... Wojnę  i Pokój:)))

Witajcie!!!

Zaglądam tu często, prawie codziennie, wtedy czuję się mniej samotna z moją...Wojną i Pokojem:)....
Nie jestem sama,mam Was, czuje ciepło którym mogę się ogrzać, zrozumienie,którego nie znajdę wśród bliskich (nie mam prawa go tam szukać)...

La....czytam Twoje posty- najbardziej lubię te ....u nas...Nawet nie wiesz jak jesteś mi bliska...jesteśmy na tym samym froncie i po tej samej stronie barykady, walka trwa ..... jedne bitwy wygrywamy inne....,ale tych przegranych jest coraz mniej!!!!!
Czy kiedyś odzyskamy całkowitą wolność!!!!!!!!!

Aga!!
Dzięki za to co piszesz.
Ta burza w moim życiu ma swój cel ....wiem o tym ....ale narazie nie mogę wyjść z jej wnętrza...K.iedy wydaje mi się,że już jestem poza jej zasięgiem- wciąga mnie.....ale jestem pokorna i wierzę .że kiedyś mi się uda...

Był czas że zadawałam sobie pytania ;
Po co to wszystko???????/
Znalazłam coś czego wcale nie szukałam!!!!!!!!!
I choć jak napisałas jesteśmy po różnych stronach lustra to wnioski wyciągam podobne; wszystko wżyciu jest ulotne i
nic nam się ot tak nie należy....
Czasem potrzebna jest burza ,żeby uświadomić sobie,że wszystko możemy stracić.........
Burza jednak ma swoje dobre strony...

Uwilebiam świat po burzy .....wszystko jest takie nowe,świeże,zapachy są ostrzejsze.....jakby świat zaczynał wszystko od nowa....

Tak Aga, jesteś szczęściarą!!!!!!!!

La Que Sabe
Od kilkunastu dni wchodze na forum i czytam rozne watki na rozne tematy ,
dzisiaj trafilam na Twoje posty i musze przyznac ze jestem rozwalona na lopatki !!!! Lzy plyna mi po polikach i nie wiem czy dam rade sie pozbierac (a jestem w pracy ) Tak dawno nie slyszalam tylu madrych slow , tak glebokich i wyrazistych napisanych szczerze az do bolu .
Twoje zycie przynioslo Ci sporo goryczy ,bolu ,tesknoty ..............
Ale poradzilas sobie swietnie ,znasz siebie na wylot i wiem ze to latwe nie bylo ,lecz Twoj wybor byl tak "przepracowany " iz skutki jego beda dla Ciebie wielka oaza ciepla. milosci i ...................................................................
wszystkiego najpiekniejszego co tylko Sobie wymarzysz -tego Ci zycze

(niestety nie umie pisac tak pieknie jak TY )

Moje zycie jest puste, choc mam meza i troje dzieci
Zyje z dnia na dzien ,dom praca ,dom praca od dawna nic mnie nie cieszy
Dlatego ze kidys nie potrafilam dokonac prawidlowego wyboru
29 lat temu przezylam swoja pierwsza cudowna,   swieza ,i uskrzydlajaca milosc . Niestety los chcial by, byla intensywna lecz bardzo krotka {wypadek .smierc ,pogrzeb z dzieciatkiem w lonie }
NIe potrafilam mowic i nie chcialam sluchc .
Mowia ze czas leczy rany ,tak to prawda , poznalam czlowieka ktory ujal mnie swoim sposobem bycia - skromny ,wstydliwy ,sama nie wiem- mial w sobie cos co mnie uspakajalo ,czulam jakies ukojenie !
Wiedzialam ze to nie milosc ,ale nie jej wtedy szukalam .
Moj maz nie jest zlym czlowiekiem ,ale jestesmy jak dzien i noc ,jak ogien i woda .
Dzis juz sama nie wiem, jak i dlaczego pozwolilam ztlamsic wszystkie swoje pasje , marzenia !!!!!!!!!
JA to nie ja , zylam dla dzieci dla meza  ...... ........................
Dzisiaj pustka jest nie do zniesienia a sil na zmiany nie mam ,odwagi tez mi brak         .

cześć dziewczynki
od 2 lat jestem w związku na odległość z moim rówieśnikiem. wiele było między nami burz i tęcz. staram się myśleć pozytywnie o tym związku ale coś nie daje mi spokoju gdzieś ciągle czuję się nieszczęśliwa. mój Mr OK nigdy nie miał w domu prawdziwej czułości która ja dostawałam od rodziców. odkąd pamiętam nie okazywał mi bezgranicznej czułości. były momenty kiedy śpiewał mi piosenki na spacerach kiedy przytulał sam od siebie, kiedy mówił przez telefon kiedy się nie widzieliśmy że mocno tęskni że chce dać mi szczęście, że chce bym była z niego dumna. coś jednak się skończyło.

mam wrażenie że ten chłopak się wypala. bardzo chciałam mu pomóc na kierunkować w  życiu, bo kiedy go poznałam był okropnie zakręcony w swoim bycie. po części mi się udało, ukończył wiele kursów, uczy się angielskiego, mówiłam mu że jestem z niego dumna i oby tak dalej. wspierałam go we wszystkim. teraz jednak widzę że on chyba nie do końca się wyszumiał, każdy ma swoje potrzeby ja jego potrzeby rozumiem i szanuje że chce wychodzić do znajomych mieć kontakt z innymi ludźmi niż tylko ja ALE ......

on nie rozumie moich potrzeb mimo iż mówię mu o nich wprost. mianowicie zapomina o tym aby okazywać mi czułość zainteresowanie miłość. wychodzi gdzieś i nie ma czasu na to aby ze mną porozmawiać bo mu przeszkadzam bo on akurat się gości. nie czuje między nim a mną więzi. nie podejmuje zbytnio tematu kiedy chcę pogadać o naszych planach zamieszkania razem, o wyjedzie na wakacje np tłumaczy ciągle że nie ma pracy teraz i kasy aby  o tym mówić. z dnia na dzień jestem coraz bardziej smutna przybita, miotam się nie wiem co zrobić czy zrezygnować z niego. boli mnie fakt że nagle przestał się o mnie troszczyć. czuje się jakbym była w toksycznym związku który mnie wyniszcza od środka.......

kiedy staram się z nim rozmawiać uważa że jest wszystko tak jak zawsze, że nie ma problemu i denerwuje go to ze prawie mu morały. kiedy ja mówię tylko o swoich potrzebach bo mi tego brak jak wody do życia z dnia na dzień staje się coraz bardziej obojętna. po świętach mam jechać do niego, jednak boje się znów podejmować temat by nie usłyszeć znów od niego czegoś niemiłego bo wtedy wiem że rzucę to w diabły. ale jednak dręczy mnie to na tyle że zaryzykuje. nie wiem jednak jak poprowadzić te rozmowę by nie było znów że prawię mu kazanie

ja doskonale wiem czego chcę od faceta od życia. wiem co jest mi potrzebne do szczęścia i czego oczekuje od związku. chodzi mi o to że właśnie wypalam się w tym czuje się źle przez jego obojętność na moje potrzeby. boje się jednak zakończyć to, powoli zbieram odwagę aby zawalczyć o swoje szczęście

Witam, na wątku.... czym jest związek ...
to forum pokazało mi jak różne są związki, inne niż te które widzimy wkoło - bo to co widzimy to tylko zgrabne PR a reszta jest w środku pomiędzy dwojgiem ludzi.

Często jest tak, że mając 30++ widzimy jak powinien wyglądać związek, widzimy nasze błędy, poznajemy siebie, niektórzy szczęściarze dochodzą szybciej

Muszellee, mozna byc na dnie i położyc sie, i umrzec... a można podnosic sie i walczyc... pytanie czy potrzebne nam to dno - czasem tak, bardzo bysmy obudzily sie z letargu, przeszly do nastepnego etapu zycia - zycia pelniejszego, bardziej swiadomego.

A milosc odnalazlam w sobie w czasie koncertu U-2 ) to bylo mistyczne przezycie, tlum ludzi, wspaniale wzruszenia, muza i ja tam - taka samotna nagle poczulam ile we mnie milosci - to bylo niesamowite, bo nie potrzebowalam do tego zadnego obiektu...

Muszel ... musialam sie zczolgac i ponizyc... ale powstalam, pomogly mi zastrzyki : koenzymy + udparniajace pomocne w walce z wyczerpaniem organizmu oraz praca od podstaw aby zrozumiec siebie i przepracowac emocje.

Tak ciezka praca byla tez by poznac tego ktory jest mi przeznaczony - Mr Wspanialego szukalam ... a on mnie odnalazl ))
a potem dzieki rozpoznaniu prawdziwych pragnien otwarlam sie na milosc do niego ....

Dzis kocham, pelna oddania.

Brzmi to wszystko moze tak bardzo naukowo:))) ale tak bylo .... emocje poddalam analizie, rozebralam je na czynniki pierwsze pokochalam je, przeplakalam, zrozumialam )))

Mr Boski - jest moja historia, bez bólu pozegnalam go juz zupelnie. Wspominam go jak piękny film z przeszlosci - taki melodramat ))

Nie wiem co Ci napisać Muszelko, może tylko never say never;) Wiesz, że prowadzisz podwójne życie? Myślę, że sama nie wiesz gdzie są ulokowane Twoje uczucia - jesteś gdzieś pomiędzy ... żyjesz w zakochaniu i przyzwyczajeniu ... pomiedzy .... i tu nie ma miejsca na oceny, tu jest miejsce na poznanie siebie - na twoje szczescie, czym jest dla ciebie i jak widzisz twoje zycie? A los czasem warto wziąć  na smycz:) i poprowadzić za naszymi pragnieniami, za tym co dla nas ważne w co wierzymy. Ile lat mają twoje dzieci?

Dziękuję Kenzo, jak dużo czasu minęło od rozstania?
Napisz więcej o sobie, czym wypełniasz serca tęsknotę?
Podoba mi się Twoje motto, masz racje mamy dużo ze sobą wspólnego.
Biedronku, Zuziu, Muszello, Aga co u was?

Witaj La....

Wywołałaś mnie więc jestem.Właściwie jestem tutaj każdego dnia.....Czytam Wasze posty, zwłaszcza te kobiet skrzywdzonych przez takie jak my.....Kobiety które mając mężów zakochują się w innych też żonatych.....
One uświadamiają mi ,że nie jestem w porządku,mimo że nigdy nie miałam zamiaru rozbijać jego ani swojego małżeństwa...
Co u mnie?
Walczę ze sobą, z tym co jest w moim sercu....Na dziś to jest walka z wiatrakami....

Posty Muszelki są chaotyczne, pełne sprzecznych emocji ale jakże prawdziwe.....trzepotanie sie jak w sieci- też tak to czuję...
Ja próbuję wyrwać się z tej pułapki, ale jest cholernie ciężko....
Podjęłam decyzję (krok milowy) że nie będziemy się kontaktować. Czy wytrwam????
Pojawiła się możliwość spotkania, za miesiąc i......przeraziłam się....jeśli się spotkamy, będzie jeszcze ciężej....
Muszę to skończyć, to nie ma sensu,jest bez przyszłości....Męczy mnie i Jego...Nie chcemy nikogo krzywdzić....

Kenzo254!
Jesteś dla mnie przykładem....Zachowałaś się szlachetnie mimo że byłaś bardzo samotna.....

Witam  wspaniały wątek... bardzo pozytywny i taki życiowy... niezależnie od wieku każdej z Nas trafiały się już różne sytuacje... walka ze sobą, swoim sumieniem... miłość rozczarowanie, niespodziewane zwroty akcji... jak w jakimś tasiemcu amerykańskim...
tyle że to jest nasze życie a nie jakiś film... jestem szczęśliwa... po nieudanym związku, czasie rekonwalescencji buduję swoją teraźniejszość... która da mi owoc na przyszłość... i znów jestem zakochana... no może zauroczona, ale wiem ze dobrze mi z tym i że uśmiecham się częściej na samą myśl o Nim i że jestem pogodniejsza... i choć nie wiem co przyniesie mi to nowe uczucie to i tak jest pozytywnie nie wiem czy wiem czym jest miłość... dla mnie to dawanie drugiemu człowiekowi tego co najlepsze z nas samych, dzielenie się uśmiechem który nic nie kosztuje to okazywanie łagodności i wyrozumiałości dla partnera... to wspólne plany, zainteresowania to dobroć płynąca z głębi duszy... to szczerość w rozmowach... a najcudowniejszą melodią jest bicie serca w takt tego drugiego... ach ta wiosna...
pozdrawiam Was drogie mądre kobietki

Aguś to ja dziękuję.

Kólka:) ale ślicznie to opisałaś jakbym czytała siebie, i jak fajnie gdy ktos nazywa nasze odczucia ) tylko, że ja nie mam żadnych wątpliwości - kocham.

Mój ukochany, jest niesamowity, a może to ja otwarłam się na czary, na akceptację drugiego człowieka zupełną, na wsłuchanie się w niego. Uwielbiam spełniać jego pragnienia, te niewypowiedziane, i uwielbiam gdy on niby taki zajęty, a słucha mnie i widzi... albo jesteśmy takimi "starymi wyjadaczami" i dlatego miłość nas tak cieszy, albo w gwiazdach mam go zapisanego nie, nie wierze w te gwiazdy, tyle ich na świecie )) bardziej wierzę we wzajemną fascynacje, zrozumienie, podobne pragnienia, doświadczenie życiowe i podobne wartości, i dbanie, dbanie o tego drugiego w malutkich gestach, i w dużych czynach ... no i ying - yang ...

Witajcie, dziś z pewnego dystansu patrzę na podobne emocje jakie czułam, podobne do Biedrona, Muszelle, Kenzo ... pragnienie odzyskania spokoju. 
Myślę, że odzyskałam go, ale ciągle muszę dbać bo jest taki delikatny, mocne przeżycia rozszarpują nas od wewnątrz i potem musimy być dla siebie dobre.

Też czasem jest mi smutno, bardzo smutno, ale wiem dlaczego tak jest, wiem, że to jest cena, jaką płacę...
i wiem, ze to przeminie, jak żałoba po stracie bliskich...

Nie walczę już z żadnymi emocjami, raczej staram się je ucywilizować zrozumieć i czasem najprościej jest przestać mielić w sobie chociaż ja tak lubię analizować

Kenzo - piszesz, że mężczyzna którego pokochałaś wskrzesił w tobie prawdziwą kobietę, Biedron, Muszelle i ja czujemy to samo.
Czyli same pozwoliłyśmy sobie wcześniej na obrośnięcie kurzem, nieużytkami, zaniedbałyśmy piękno w nas... A może to naturalna kolej życia ... miłość odkrywa nas prawdziwych?

Miłość, nie ma nic od niej ważniejszego na świecie... Ona jest początkiem i końcem.
Miłość jest dla mnie pełnią człowieczeństwa, ona naprawdę jest bezwarunkowa... niczego nie żąda, o nic nie prosi ... jakie to niesamowite.

Kenzo, stałaś się Królową  Śniegu, dobrze wiesz, bo jesteś mądra, że to forma samoobrony, budujesz mury i twierdze, by nikt nie zranił cię nie przebił się, do Twojego wrażliwego Serca, myślisz, że więcej nie zniesie bólu.
"Lodowate nastawienie wygasza twórczy ogień w kobiecie". To poważny problem, ale jest nadzieja dla ciebie ... trzeba skruszyć lód i uwolnić duszę. Musisz iść naprzód, jeśli czujesz, że nie masz ochoty widzieć żadnego faceta, zrób się na bóstwo i umów się.
Ja, pamiętam jak miałam pomalowane cudnie paznokcie u stóp (nie mogłam tego dzieła sztuki maronować w samotności)  , i umówiłam się żeby wyjść na siłę, zjeść lody w kawiarnianym ogródku i oddychać powietrzem, skruszyć zewnętrzną warstwę lodu słońcem...

"Coś co jest w ruchu, nie może zamarznąć"