DDA/pomoc, rozmowa - Netkobiety.pl

witam, mogę porozmawiać z osobami DDA

mój skype: asia

Osoba po terapii DDA,która chce zostać psychoterapeutą

meinekleine napisał/a:

NO fakt,ale mam czas i chęci do rozmów

Wiesz ilu tu juz takich chetnych bylo na forum?

Chcesz pomagać... a czy jesteś również gotowa wziąć odpowiedzialnosc za złe rady, ktorych udzielisz?

Autorko, papierek jest ważny, ważne też są doświadczenia życiowe, z tym, że na podstawie Twoich doświadczeń owszem mogą czerpać inni z tym problemem, ale to, że Ty sobie poradziłaś tak, a nie inaczej, nie oznacza, że Twój sposób to złoty środek. I tutaj pojawia się kwestia papierka, na studiach dowiadujesz sie jakie sa techniki prowadzenia terapii, z jakimi przypadkami możesz się spotkac, jak dotrzeć do różnych osób niby z jednym problemem, z jedną przyczyną problemu, ale tak naprawdę totalnie innych, bo ich problem różnie ewoluował i w różny sposób wpłynął na ich życie. Poza tym bez papierka- czyli pozwolenia na wykonywanie zawodu nie tylko możesz miec na sumieniu innych ludzi, ale też sama sobie zaszkodzisz. Mój ojciec pił, ale nikt nigdy w życiu widząc moje zycie i moje zachowania by nie mógł tego odgadnąć, nie mam żadnych problemów w związku z jego problemem, nigdy też nie myślałam o sobie jako o DDA, ale wiem, jakie sa mechanizmy, wiem, jakie sa zachowania, wiem jak sie prowadzi terapię i mam uprawnienia do tego z racji skończonych studiów.

Terapie, prace jako psycholog, psychoterapeuta, pracownik socjalny, pedagog szkolny, andragog, animator to sa zawody w których wymaga się tak samo, jak w przypadku zawodów medycznych potwierdzenia prawa do ich wykonywania. Bo tak, jak niewykwalifikowany pediatra, którego wiedzę sprawdzono po łebkach może zrobić fizyczną krzywdę dziecku, tak w zawodzie prospołecznym można zrobić krzywdę psychiczną, która może doprowadzić do krzywd fizycznych. Poprzez studia jest to minimalizowane.
Nic nie stoi na przeszkodzie, żebyś udzielała sie np  na netkobietach i doradzała wg swojego zdania, na podstawie swoich doświadczeń, ale praca z osobami naprawdę pokrzywdzonymi polega na zupełnie czymś innym niz popisanie z nimi raz na jakiś czas i pisanie tego co nam "ślina na jezyk przyniesie" bo nam to pomogło.

Ba np w monarze bardzo chętnie zatrudniają osoby, kóre wcześniej miały problem narkotykowy i z tego wyszły, ale tylko wtedy jak mają ukończone studia zwiaze z wykonywaniem zawodu terapeuty. Jeżeli nie maja, moga oczywiście przychodzić o rozmawiać z podopiecznymi, ale nie prowadzą terapii. taka jest różnica.

Nirvanka87 napisał/a:

Jednakże są fakty niezaprzeczalne, chociażby takie, ze bez uprawnień nie możesz oficjalnie prowadzić terapii jakiejkolwiek.

Na pewno? Kiedyś było tak, że terapię mógł prowadzić każdy, bo to nie był zawód regulowany. Mam na myśli własny gabinet. Z zatrudnieniem się u kogoś mógłby mieć problem, ale nie natury formalnej. Co innego psychoterapia. Do tego trzeba mieć papier.

Cos się zmieniło?

Cyngli napisał/a:

W moich oczach sam fakt, że nie potrafisz się poprawnie wysłowić, dyskwalifikuje Cię.

Nad wszystkim można pracować Wymówkę zawsze można znaleźć.. A TY jakie masz  sukcesy na koncie? Własna działalność?

Cyngli napisał/a:

W moich oczach sam fakt, że nie potrafisz się poprawnie wysłowić, dyskwalifikuje Cię.

Nad wszystkim można pracować Wymówkę zawsze można znaleźć.. A TY jakie masz  sukcesy na koncie? Własna działalność?

Cyngli napisał/a:

meinekleine napisał/a:

Nad wszystkim można pracować Wymówkę zawsze można znaleźć.. A TY jakie masz  sukcesy na koncie? Własna działalność?

Ja się nie ogłaszam na forum, że pomogę ludziom z DDA, nie mając żadnych kwalifikacji i nawet nie potrafiąc poprawnie pisać w języku polskim.

A moje sukcesy to moja sprawa, ale jeśli uważasz, że sukcesem może być głównie własna działalność, to serdecznie współczuję i Tobie, i Twoim przyszłym pacjentom.

To co dla Ciebie jest sukcesem? Urodzenie dziecka i gotowanie obiadów?

Sorry, jeśli mam rację..

Cyngli napisał/a:

meinekleine napisał/a:

To co dla Ciebie jest sukcesem? Urodzenie dziecka i gotowanie obiadów?

Sorry, jeśli mam rację..

Tak, dla mnie sukcesem jest efektywne leczenie moich zaburzeń, stworzenie szczęśliwej rodziny mimo niepełnosprawności dziecka i codzienne pokonywanie różnych trudności.

Także Ci się nie udał Twój żałosny atak personalny na moją osobę. I wyobraź sobie, że można zajmować się dzieckiem i pracować jednocześnie.

Masz zaburzenia,bo sobie wmawiasz ,że masz problemy. Nie chce Cię nad tym pracować. Pewnie tracisz czas na leczenie jakiś depresji i jesz tabletki od psychiatrów.
Nie atakuje ludzi. Jedynie TY sama siebie możesz  zaatakować.

P.S Oczywiście zapraszam na rozmowę na skype

Cyngli napisał/a:

meinekleine napisał/a:

Masz zaburzenia,bo sobie wmawiasz ,że masz problemy. Nie chce Cię nad tym pracować. Pewnie tracisz czas na leczenie jakiś depresji i jesz tabletki od psychiatrów.
Nie atakuje ludzi. Jedynie TY sama siebie możesz  zaatakować.

P.S Oczywiście zapraszam na rozmowę na skype

Twoje wnioski nie dość, że nie są trafne, to jeszcze są żenujące. Nie znasz, a oceniasz na podstawie nie wiem, czego. Skończ Pan, wstydu oszczędź.

To jakie niby masz zaburzenia? Oczywiście masz prawo nie pisać o tym

Nie chcę. Najgorszemu wrogowi bym nie poleciła terapeutki, która reaguje agresją i myśli schematami.

Cyngli napisał/a:

meinekleine napisał/a:

Sama przed chwilą o sobie napisałaś ,,by robić ze mnie kurę domową,, To chyba faktycznie nią jesteś, jeśli piszesz o niej Szczerość ze samym sobą to podstawa

Pewnie, że szczerość to podstawa. Więc przyznaj sama przed sobą, że bez kwalifikacji, odbytej praktyki i elementarnej wiedzy NIE JESTEŚ w stanie nikomu pomóc.

Napisałam słowo "zaburzenie", w odpowiedzi mam:

meinekleine napisał/a:

Masz zaburzenia,bo sobie wmawiasz ,że masz problemy. Nie chce Cię nad tym pracować. Pewnie tracisz czas na leczenie jakiś depresji i jesz tabletki od psychiatrów.

Zastanowiłaś się przez chwilę nad przekazem tego, co napisałaś? Sugerujesz choremu człowiekowi, że sam sobie wymyśla chorobę, jest leniem, bo nie pracuje nad sobą i bezsensownie marnuje czas na leczenie depresji. To jest naprawdę żenujące.

Wszystko bardzo dobrze napisałaś o samej sobie

meinekleine napisał/a:

Cyngli napisał/a:

Pewnie, że szczerość to podstawa. Więc przyznaj sama przed sobą, że bez kwalifikacji, odbytej praktyki i elementarnej wiedzy NIE JESTEŚ w stanie nikomu pomóc.

Napisałam słowo "zaburzenie", w odpowiedzi mam:

Zastanowiłaś się przez chwilę nad przekazem tego, co napisałaś? Sugerujesz choremu człowiekowi, że sam sobie wymyśla chorobę, jest leniem, bo nie pracuje nad sobą i bezsensownie marnuje czas na leczenie depresji. To jest naprawdę żenujące.

Wszystko bardzo dobrze napisałaś o samej sobie

Dobra, ręce opadają. Nie ma o czym rozmawiać, bo zamiast interlokutora mamy lusterko.

Lady Loka napisał/a:

Ja to zgłaszam. Bo to jest niebezpieczne dla ludzi, którzy naprawdę są chorzy.

Żebyś wiedziała. Mam jednak nadzieję, że każdy, kto zechce skorzystać z "pomocy" Autorki, najpierw przeczyta ten wątek.

I szczęście naprawdę, że mam teraz remisję, bo nie wiem, czy bym się nie załamała po takich słowach będąc w gorszym stanie.

Cyngli napisał/a:

meinekleine napisał/a:

To weź się w końcu w garść a nie wypisujesz,że chcesz się załamywać. Postaw w końcu na SIEBIE KOBIETO!

Naucz się czytać ze zrozumieniem, a swoje rady zachowaj może dla rodziny.

To weź się w końcu w garść a nie wypisujesz,że chcesz się załamywać. Postaw w końcu na SIEBIE KOBIETO!