Ślubuję ci miłość, wierność i że cię nie wykreślę z facebooka..... - Netkobiety.pl

A mi się wydaje że myślenie autora jest w stylu "bo w moich czasach..."
Owszem, prawdą jest to że fejsbuk wprowadził rewolucję w codziennym życiu wielu z nas. Prawdą jest też to, ze ludzie często zamiast się spotkać w realu i porozmawiać face to face wolą popisać na messengerze. Ale co w tym takiego złego? Czy rozmowa-pisanie jest w czymkolwiek gorsza niż rozmowa-rozmowa? W jaki negatywny sposób wpływa to na relacje międzyludzkie? Czy nie jest to czasem narzekanie dla narzekania?
Ja osobiście jakimś fanboyem fejsa nie jestem, mam niewielką liczbę znajomych i nie siedzę na messengerze 24h na dobę. Ale jedna korzystam z niego często, choćby dlatego że dzięki temu mogę utrzymywać częsty kontakt z osobami, z którymi trudno byłoby się często widywać w realu.

Moim skromnym zdaniem jednak rozmowa twarzą w twarz jest zdecydowanie lepsza niż przez komunikatory. Chociażby z tego powodu, że tracisz cały aspekt pozawerbalny komunikacji. Zresztą werbalny częściowo również, bo jednak pisze się raczej krótkie wiadomości. Nie mam nic przeciwko messengerom, ale gdy zastępują normalny kontakt i komunikację, to coś tu nie gra.

Pewnie za jakiś czas FB zniknie, bo nic nie trwa wiecznie. Aż się boję w którą stronę będzie to ewoluowało i co FB zastąpi

Fakt, porzucić dziewczynę znacznie prościej, niż się tłumaczyć i patrzeć prosto w oczy ....

Problemem jest, że osoby stale przebywające w wirtualu mogą mieć problemy z komunikacja w realu, w środowisku w pracy, szkole, w małżeństwie. Gdy trzeba rozwiązywać problemy i współdziałać, iść na kompromis.....a nie da się zrobić "pstryk" i wyłączyć

Myślę, że nie. Jednak wirtualnie łatwiej kłamać.

Bingo!

Ja pamiętam czasy, kiedy nie było w ogóle komórek i co? Powinnam je uważać za ostatnie zło?

Mam facebooka, z publicznym profilem, bo to doskonała forma promocji moich prac.

To nie Facebook jest złem, to po prostu ludzie, którymi się otaczacie i które wzbudzają w Was zainteresowanie tacy są. 

Dlaczego oglądacie profile nudnych znajomych? Dlaczego nie ulubionych artystów, wydawnictw, aktorów, muzyków?

Dostęp do internetu ma każdy, ale to MY wybieramy co chcemy oglądać.  Jeżeli komuś się wydaje, że Facebook to jedyna forma życia dla niektorych to moze warto pomyśleć o zmianie znajomych, a nie całego świata albo podejść bardziej krytycznie do wlasnych wyborow?

Introwertycy na przykład zwykle wolą pisać niż rozmawiać. I nie wynika to z tchórzostwa tylko z preferencji.

A mój mąż nie ma fb.I istnieje

Masz rację, nie czytałam dokladnie, bo czuję sie chora kiedy widzę kolejny temat o tym, że Facebook jest znow czemus tam winien albo sprawia że coś tam...

Moze powinmam zalozyc osobny temat "Dlaczego tyle osob ma problem z Facebookiem albo z tym jaki ma wplyw na ludzi"?

Uwielbiam takie posługiwanie się stereotypami
Fejsbuk jest zły bo jest zły. Bo ludzie przez to nie rozmawiają w realu. A prawda jest bardzo prozaiczna - ludzie nie dlatego wybierają rozmowy przez net bo się boją spotkać na żywo. Wybierają rozmowy przez net bo mogą. Bo mają taką możliwość. Bo to wygodne. I dotyczy to ludzi w każdym wieku, nawet moja mama będąca po 50 aktywnie korzysta z messengera. No i co? To taki problem? Kto chce korzysta, kto nie chce ten nie korzysta.
Nadal uważam, że czasami prościej o szczerą rozmowę na fejsie. Rozumiem, ze każdy musi się z tym zgodzić, ale tak wynika z moich doświadczeń. Nie mówię oczywiście o zrywaniu z kimś w ten sposób, to obrzydliwość. Ale omówienie pewnych spraw, zwierzenie się itp jest prostsze niż np. iść ze znajomym do kawiarni, parku czy gdzieś i opowiadać mu o trudnych sprawach i problemach.
Ktoś napisał też, że ok, może łatwiej być szczerym, ale łatwiej też kłamać. I tak i nie. O drobne kłamstwa jest tak samo łatwo w realu jak i w necie. Grubsze sprawy takie jak ukrywanie żony/męża jednak w necie jest trudniej ukryć niż w realu, bo wystarczy popełnić jeden mały błąd i łatwo można poznać prawdę.
Reasumując uważam, ze rozmowa przez komunikator nie jest w niczym lepsza ani gorsza od rozmowy face to face. Podobnie jak rozmowa telefoniczna. W rozmowie chodzi przede wszystkim o wymianę myśli, poglądów, przekonań, o zaprezentowanie swojego stanowiska czy po prostu opowiedzenie o jakichś wydarzeniach. To można robić tak samo dobrze w realu i w necie.

Nie "z jakiegoś powodu" tylko napisałem dlaczego. Widzę że starasz się udowodnić że Twoja racja jest na wierzchu, a nie jest. Oba sposoby komunikacji są równie dobre.

Tu nie chodzi o to, że fb jest zły. Choć ma i czarną stronę - manipulacje informacjami, śledzenie, rozpoznawanie twarzy itp.
Tu chodzi o samo zjawisko - prawie uzależnienie od stałego kontaktu, od lajków, odsłon.
Zwłaszcza młodzi - bez telefonu są jak narkomani na głodzie Co dwie, trzy minuty sprawdzanie czy ktoś napisał.

Zaobserwujcie w tramwaju, pociągu.....wzrok wlepiony w smartfon, w uszach słuchawi i nerwowe pukanie w ekran
Ba na ulicy włażą pod samochody. W pociągu jadą w jednym przedziale 300 km i słowa nie zamienią z innymi pasażerami.
Pokolenie głuchych i niemych.

I dziwić się, że tyle postów .....jak poderwać dziewczynę, chłopaka......jak rozmawiać z partnerem.....ale w internecie to hohoho

Jestem trochę starszy ....ale rosłem z internetem   Z rozrzewnieniem wspominam jego początki, to był elitarny krąg.....masa ciekawych ludzi, bez hejtu, bez fakenewsów. Pierwsze fora społeczne były na portalu GW.

Niestety wraz z upowszechnieniem poszło to w złą stronę......zwłaszcza gdy macherzy od manipulacji i kontroli zauważyli możliwosci wpływu internetu na społeczenstwo.

Internet to fantastyczne źródło informacji i komunikacji.....ale i niebezpieczeństwo. Niestety o prywatności możemy zapomnieć. W internecie nic nie ginie, na przepastnych serwerach jest o nas wszystko.
Hmmmm takie czasy. Ale nie chcę narzekać, ja tyko stwierdzam fakt jak np. fb zmienia społeczeństwo .....

Sekretne życie na fb wcale znowu nie jest takie sekretne, zważywszy na to, że niektóre osoby żyją całym swoim życiem na fb. Wszystko zależy od stopnia potrzeby społeczno-towarzyskiego ekshibicjonizmu za pośrednictwem neta Bo właśnie tym jest fb. Jest to taka specyficzna forma komunikacji pt. zobacz jaki jestem, zobacz moje życie Rodzaj internetowego reality show. Te wszystkie informacje typu: własnie wysiadłem z samolotu, własnie piję piwo z kumplami, na obiad mam golonkę (tu fotka tejże golonki) itd., itp. Oczywiście można spotkać się ze znajomymi i opowiedzieć im gdzie z kim i jak spędzało sie czas, mozna też 'zaprezentować' sie pod publikę. Nie jest to jednak forma komunikacji. Jest to forma zaprezentowania się tu i teraz.

Ogólnie zgadzam się, ale jednak uważam, że rozmowa za pomocą komunikatorów jest uboga w porównaniu z rozmową face to face. I o ile w realu mogę z kimś rozmawiać godzinami, o tyle komunikatory szybko mnie męczą, choćby ze względu na 'suchość' i ograniczoną jakość przekazu. Nawet rozmowa przez telefon dużo nam odbiera, choć tu mamy do dyspozycji jeszcze tembr i ton głosu, słyszymy choćby zawahanie, irytację czy zdenerwowanie.

Myślę, że warto było dodać "moim zdaniem" .

Fakt, jeden jest bardziej gadatliwy, drugi mniej .....niemniej człowiek jest istotą społeczną i musi się nauczyć funkcjonować w grupie, rozmawiać, przekazywać informacje.
Niestety taka forma kontaktów dzisiaj mocno ubożeje.......jeszcze nie tak dawno tabuny dzieciaków biegały po osiedlach, wspólnie się bawiły, grały, wygłupiały......to tam się uczyły współdziałania, wzajemnych relacji i organizacji grupy.
A dziś? Cały dzień przed ekranem, słuchawki na uszach, odcięci od świata.

Przez całe wieki retoryka była jednym z najważniejszych przedmiotów w szkołach ......nie wiem dlaczego dziś tego nie uczą. Dziś on i ona siedzą w domu i nie potrafią szczerze ze sobą porozmawiać......tylko wysyłają SMSy i notki na fb

nie zgodzę się

wszystko zależy od stopnia w jakim znasz drugiego człowieka

a mogę to powiedzieć na przykładzie mojego pana od lania
codziennie rozmawiamy przez komunikatory, gdyż tak jest prościej

poznaliśmy się tak dobrze, ze jestem w stanie wyczuć po literkach, kiedy cos jest nie tak.
niby pisze to samo i tak samo, z emotkami odpowiednimi, ale ja od razu widzę, że ma jakiś problem. widzę to tak jasno, jakby siedział przede mną. a zwierzanie sie nawet przez komunikatory buduje tak czy inaczej bliskość.

wiec nie zgodzę się, ze taka komunikacja jest zawsze plytka. czy taka jest zależy tylko od nas.

po drugie ja tez nie cierpię gadac z ludzmi, szczególnie obcymi. męczy mnie to i nic nie wnosi do mojego życia. wiec nie widze powodu, zebym cokolwiek musiala w tej kwestii.

A czym jest dla ciebie "normalna rozmowa"? Są jakieś zasady, o czym można, a o czym nie można  rozmawiać przez komunikator?

Czy 2 godziny rozmowy w cztery oczy ma rzeczywiscie wieksza wartosc niz 6 godzin rozmow online? Czy może ty nie umiesz przekazywać swoich intymnych myśli wyrazami i myślisz, że to zawsze tak wygląda?

Jest cała masa osób, którym pisanie przychodzi łatwiej bo tak skonstruowany jest ich mózg. Ja na przyklad NIE PAMIĘTAM o czym rozmawiałam pół roku temu, bo nie mam pamięci słuchowej. Za to doskonale pamietam rozmowy online. Ja WIDZĘ nadal w mojej wyobraźni te rozmowy. Pamietam je czasem z detalami. I jeżeli znajdę odpowiedniego rozmówcę, ktory "nadaje na tych samych falach" bardzo pieknie nam sie rozmawia. Bez pośpiechu, w skupieniu, taka rozmowa nabiera dla mnie ważności.

Inna sprawa, ze mam kilku wirtualnych znajomych, z którymi znajomość utrzymuję od kilku lat, wiem co lubią, znam ich poczucie humoru, zainteresowania, problemy. Czy rzeczywiscie bylibyśmy lepszymi przyjaciółmi rozmawiając na żywo? Nie jestem pewna...

Ależ skąd konkluzja,że ludzie,którzy mają słuchawki na uszach w środkach komunikacji i nie odezwą się przez 300 km do nikogo w przedziale nie umieją funkcjonować w grupie?? Ja umiem funkcjonować w grupie ale zwyczajnie nie mam ochoty tego udowadniać w grupie zupełnie przypadkowej: w autobusie,w sali szpitalnej,w pokoju w sanatorium bo z tą grupą mam często niewiele wspólnego więc nie chce mi się wysilać.
Z tymi tabunami to ja się dopiero teraz dowiaduję,ze czasach mojego dzieciństwa takie tabuny biegały i się bawiły:) A ja się nie bawiłam bo po prostu nie miałam na to czasu a nawet jak miałam było mi go było szkoda na takie rzeczy.I tak miało gro moich znajomych z muzycznej.Nie kumplowałam się dzieciakami z mojej klasy w podstawówce bo jakoś nie trafiłam na fajnych ludzi.Oni mnie uważali za dziwaczkę,ja ich-za mało rozgarniętych
Zawsze byli różni ludzie: tacy co dwóch zdań po polsku złożyć nie dawali rady i tacy co całkiem ciekawie mówili czy pisali.I na to raczej wpływu nie ma fejsbuk czy wysyłanie smsów.

Zawsze zdarzali się ludzie zamknięci i bardziej otwarci......tyle, że ci pierwsi zaczynają dominować.
A to już moze być problemem w społeczeństwie......a jeśli jeszcz w większość będą ci mało rozgarnięci???

Istnieje coś takiego jak inteligencja społeczna.....często wybitne jednostki nie sprawdzają się w pracy, w grupie.
Gość kończy szkołę z wybitnym wynikiem i kariery nie robi. W pracy uważa wszystkich za głupich, stroi fochy, obraża się.
Za to bryluje na fb

o to to!
ileż można zrobić ciekawych rzeczy, kiedy nie trzeba sie zmuszać do tego socjalizowania, brrr

Nie ma to jak chór indywidualistów

Problem w tym,że nie mieścimy się w schemacie myślowym zwyczajnego
Właściwie to ja za indywidualistkę się nie uważam.Ale zachowuje sie grupie inaczej niż tego by się spodziewał zwyczajny

przestan mi rzucac teksty o fochu, chlopczyku
nie masz argumentow? najwyraźniej. zostal chyba tylko ból du*y

zadalam normalne pytania, bo focha to Ty strzeliles.

Pan od lania ? To znaczy, że on pisze, że Cię leje a Ty piszesz, że Cię boli?
Nie wierzę...

dzięki, wilku, za pomoc w wyjaśnieniu
aczkolwiek kto nigdy nie uprawiał dobrego cyberseksu, ten nie wie, jakie to może być fajne.

ale tak, rzeczywiście po sposobie pisania mogę wyczuć, czy coś jest nie tak.

mnie to bardziej wkurza takie izolowanie się w przestrzeni publicznej, gdzie ludzie wsadzaja nosy w smartfony, w uszy słuchawki i nie ogarniaja, co dzieje się wokół.  Musze w  autobusie takich delikwentow trącać w ramie jak chce usiąść,, żeby się przesuneli bo gadac to moglabym sobie do usranej smierci.   Ostatnio wsiadła objeta parka, zajęła miejsce tuz przy dzrwiach po czym każde nos w swój smartfon, on w jakas gre nawalal, ona cos tam klepala na klawiaturze. Tak byli pogrążeni w wirtualnosci, ze nie ogarniali zewnętrza.  Wsiadła jakaś babina z laską i stanęła obok - nawet oka znad ekranu nie podniesli. Ktos dalej siedzacy ustapil jej miejsca. Szlam parę dni temu rano na przystanek i mijając jakas babeczke zauważyłam, ze wypadła jej z kieszeni plaszcza rekawiczka. Wołam - halooo, proszę pani! Ta nic, jakby głucha. Podniosłam te rękawiczke i ide   za nią dalej wołając - prosze paaani! A ta ani drgnie. W końcu ja dopadlam i lapie za rękaw a ta aż podskoczyła z wrażenia. Oczywiście głucha, bo sluchaweczki na uszach   Jakby jej cegła leciala na głowę i ktoś chciał krzyknąć uwaga to szkoda byłoby sobie strzepic  gardło. Powiedzialam sobie, ze wiecej za nikim nie bede leciec, jak ktos sie tak izoluje od swiata, to jego strata.

Co do fejsbuka, nie posiadam bo mnie niespecjalnie kręci. Ale czytam o tym zjawisku, zwłaszcza wśród młodzieży, ze tam koncentruje się ich życie. Innymi słowy - jak nie ma cie na fejsbuku to nie istniejesz   Oczywiście wszystko jest dla ludzi, i nie ma nic złego w wirtualnosci. Zle jest to, co człowiek z tym robi. Jeśli traktuje to jako wygodna opcje ułatwiająca życie to ok, ale jeśli świat wirtualny powoli zaczyna mu zastępować realny to niedobrze. To chyba syndrom obecnych czasów, ze na fejsie ludzie maja po kilkaset znajomych a w realu czesto żadnego przyjaciela. I niestety, ale to prawda, ze w internecie jest łatwiej "żyć". Dlatego " niestety", bo człowiek to nie byt wirtualny i jednak musi egzystować w świecie realnym a im więcej czasu spędza w wirtualnosci, tym gorzej sobie radzi w prawdziwym życiu co tym bardziej go pcha do matrixa i tak kółko się zamyka. W realnym życiu nie da się w razie problemów wylogowac i to jest ta trudnosc a zarazem niebezpieczeństwo. Uzależnionych od internetu jest coraz więcej. Bo ludzie juz nie potrafią poruszać się normalnie w rzeczywistym świecie, który ich przeraza. Nie potrafią zagadac do drugiego człowieka,  nie radzą sobie z komunikacja werbalna i niewerbalna. Internet to współczesna narkomania. W Japonii gdzie takich osób jest chyba najwięcej to zjawisko ma swoja nazwe hikikomori i jest to naprawdę duży problem społeczny. Tak wiec co z tego, ze internet sam z siebie nie jest zły, gdy wiele ludzi nie potrafi z niego  korzystac bez szkody dla swojego zdrowia i życia. Podobnie jest z alkoholem. Tez jest dla ludzi a w małych dawkach ma działanie relaksujace a nawet dobrze wpływa na serce. Ale kiedy się traci kontrole nad piciem to wtedy jest źle.
Mam syna, który jest takim dzieckiem cyberswiata. W świecie wirtualnym porusza się doskonale natomiast w świecie realnym nie radzi sobie z prostymi rzeczami jak choćby zalatwienie sprawy w urzędzie. Bo w wirtualnosci nie ma żadnych problemów a jak są to zawsze można być offline.  Dlatego ja niestety optymistka nie jestem i podzielam obawy tych, którzy uważają, ze to może być latwa droga na zatracenie.

Tak przy okazji, wczoraj ogladalam fajny i zarazem niefajny  film, który wpisuje sie w dyskusje. Tytuł to "Ona". Przedstawia ludzi którzy żyją z bytami wirtualnymi jak z prawdziwymi ludźmi. Te byty nie maja ciała, jest to supernowoczesna sztuczna inteligencja która ma glos i za pomoca komunikatora mozna sie z nia porozumiewac. Ludzie maja w uchu sluchawke i moga byc online kiedy chca. Nasz bohater jest w zwiazku z takim bytem, ktory nazywa sie Samantha. Kocha ja jak prawdziwa kobiete. Ten supernowoczesny program reaguje jak czlowiek uczac sie ludzkich zachowan. Samantha wiec potrafi sie zlosvic a nawet obrazac, niczym prawdziea kobieta Śmiechy smiechami, ale jednak konkluzja smutna. Ze realni ludzie żyjąc obok siebie wola być w związkach z komputerowym programem, bo tak łatwiej i wygodniej.  Taka troche pesymistyczna wizja przyszlosci, pokazująca jedna z dróg, ktorą ludzkość może podążyć...
Właściwie to żadna nowość, podobne tematy poruszali różni twórcy juz od dawna. Uwielbiam  opowiadanie włoskiego autora sci fi Aldaniego pod tytułem Dobranoc, Sofiio.
Opowiadanie to znajduje sie w zbiorze opowiadan Księżyc dwudziestu rąk, które również jest interesujace, choć porusza inny temat. Jednak jak wiekszosci jego historii, ta rowniez nie kończy się happy  endem.  Dla zainteresowanych takimi klimatami, polecam.

No sorry ale dla mnie cyberseks jest na poziomie emocjonalnym mojej 13 letniej córki

a w roli niezbyt radzącego sobie z rzeczywistością,  Joaquin Phoenix Świetny był w roli Kommodusa, w Gladiatorze. Ależ go znielubilam tam
Tak, nie mamy pewności, jak się przyszłość potoczy. Może to i lepiej? Wolalabym nie dozyc takich czasow.
Przypomniał mi się jeszcze Asimov i jego cykl o robotach. Tam ludzie, na Solarii, tez egzystowali z nimi, tworząc związki, jak Gladia Delmarre, nota bene, jedna z moich ulubionych postaci

A wiesz, ze zapomniałam o tym ewenemencie jak gapienie się w smartfona i jednoczesne chodzenie Raz tak próbowałam, bo dostałam smsa i zatrzymalam sie na jakimś facecie Na szczęście gość miał poczucie humoru bo zamiast posłać mi zjebke odpalił - leci pani na mnie

To jest gra wyobraźni. Tzn. dawniej tak było, bo teraz jak są kamerki to oczywiście pewnie nie trzeba już sobie tyle wyobrażać.

czasem moze lepiej gdy kamerek nie ma

Taaaa....jak kawa zbożowa, polędwica z drobiu, wino z porzeczek, .......ale jak komu smakuje.....

ja też mam podobnie, źle się czuję w tłumie. wole spotkać się z dwiema osobami i faktycznie z nimi porozmawiać niż w większej grupie . A  grupie obcych to już w ogóle ciężko mi się odnaleźć